Προετοιμασία για τα Χριστούγεννα.

Επιμέλεια Σοφία Ντρέκου 

 

«Ένα άλλο βράδυ τον άκουσα να κλαίει δίπλα. Χτύπησα την πόρτα και μπήκα. Μου ‘δειξε πάνω στο κομοδίνο ένα μικρό ξύλινο σταυρό... «Είδες - μου λέει - γεννήθηκε η ευσπλαχνία!» Έσκυψα τότε το κεφάλι κι έκλαψα κι εγώ. Γιατί, θα περνούσαν αιώνες και αιώνες, και δε θα ‘χαμε να πούμε τίποτα ωραιότερο απ’ αυτό!» (Τάσος Λειβαδίτης «H Γέννηση»)

 

«Θεωρώ πώς μια καλή προετοιμασία για να κοινωνήσουμε τα Χριστούγεννα και τις άλλες λειτουργίες πού έρχονται, δεν είναι μόνο η νηστεία και η εξομολόγηση. Πρέπει να προηγηθεί η συμφιλίωση πρώτον και δεύτερον όσον το δυνατό ελεημοσύνη.

 

Αυτά τα δύο είναι μέσα στις πνευματικές μας προϋποθέσεις εκ των ουκ άνευ. Κάποιος χριστιανός μπορεί να νήστεψε μια μέρα ή και καμία για πολλούς λόγους. Άλλος χριστιανός μπορεί να εξομολογήθηκε πριν τρείς ή τέσσερις ή έξι μήνες και να μην του βρέθηκε κώλυμα στην θεία κοινωνία και να μην χρειάζεται μια επετειακή επίσκεψη ανασφαλείας στον εξομολόγο για την «άδεια».

 

Ενώ ο χριστιανός πού αποφεύγει την συμφιλίωση ή την ελεημοσύνη πού μπορεί, είναι αναπολόγητος. Πώς θα πάμε στον Χριστό με κλειστή καρδιά και άδεια χέρια; Ξυπόλητοι και γυμνοί μπορούμε να πάμε στην εκκλησία. Ανοικτίρμονες όμως νομίζω όχι.» (π.Παντ.Κρούσκος) 

 

Τους ανοικτίρμονες δεν τους δέχεται ο Πατήρ οικτιρμῶν... Ἀνέλεος η κρίσις τω μή ποιήσαντι έλεος... Είναι η μοναδική περίπτωση μή συγχωρήσεως όπως φαίνεται στο παράδειγμα του ανοικτίρμονος δούλου... 

 

«Ο Χριστός σε λίγες μέρες γεννιέται και θα γιορτάσουμε το κομβικό αυτό γεγονός της ιστορίας. Είναι κάλεσμα! Το σημαντικότερο που έχει γίνει για τον καθένα μας προσωπικά και το κάλεσμα αυτό είναι κλήση στη ζωή, στην ελπίδα, τη χαρά, την αγάπη, την ορθόδοξη προσμονή, τη ζωντανή έκφραση κάθε δοξολογικής αναπομπής της στιγμής μας εν χριστώ...

 

Ήρθε ξένος ο χριστός και η πόλη λόγω της απογραφής της εποχής και της σκληροκαρδίας των ανθρώπων της δεν τον δέχτηκε. Και ο Χριστός αδιαμαρτύρητα βρήκε χώρο έξω από την πόλη χωρίς η Παναγία να αντιδράσει και να στενοχωρηθεί...

 

Και εκεί στη Φάτνη λειτουργήθηκε το μυστήριο της θείας οικονομίας με τρόπο ταπεινό και συνάμα συγκλονιστικό! Η πόλη μέσα στις κοσμικές μέριμνες της απογραφής και των φόρων δεν καταλαβαίνει τίποτα. 

 

Οι καρδιές είναι αλλού αφού αλλού είναι και ο θησαυρός τους. Και οι αισθήσεις τους δεν είναι δεκτικές στη θεία συγκατάβαση... 

 

Και ο θεός εξερχόμενος με τη γέννησή του εισέρχεται στην αναμονή των ψυχών που ποθούν την θεια κένωση. Και λησμονούν το παρελθόν.Και μπαίνουν ήδη στο αν-αρχικό κάλεσμα της βιοτής που λάμπει στο πρόσωπο Του πιο πολύ και από το νοητό φως. 

 

Και εμείς; Εμείς αναμένουμε τη γιορτή για να Τον συναπαντήσουμε για άλλη μια φορά επετειακά; Μη γένοιτο! Θα τον συναντήσουμε στη φάτνη της καρδιάς μας και σαν άλλοι ξένοι θα σκύψουμε στο μέγα μυστήριο της καινής κτίσης!

 

Ας αξιωθούμε έτσι να γιορτάσουμε για να μην μείνει άλλη μια επέτειος να χάνεται στην πρόοδο του χρόνου που φεύγει σαν άλλος επισκέπτης που βρήκε κλειστή την πόρτα.» (Nik Tab)

 

Να θυμάστε αδελφοί μου, πώς σήμερα η Εκκλησία δεν έχει να παλέψει με τον Διοκλητιανό, τον Άρειο και τους Βαρλααμίτες. Δηλαδή υπάρχουν ακόμα αυτοί σε άλλες μορφές και επιδιώκουν να αλλοιώσουν το ήθος μας.

 

Ωστόσο όμως μπροστά μας υψώνονται άλλα τέρατα: Της απομόνωσης, της απελπισίας, της απιστίας, της κοινωνικής και πνευματικής εξαθλίωσης, της αδικίας,της αρρωστημένης εξάρτησης από τον καταναλωτισμό, τις φτηνές αγάπες και τις ακριβές προδοσίες του ανθρωπίνου προσώπου. Μέσα στο σκοτάδι αυτό ας γίνουμε φως και χέρι πού τραβάει από τον Άδη κάθε ψυχή πού δοκιμάζεται έτσι. Ο Θεός μαζί μας! 

 

Επιμέλεια-πηγή: Σοφία Ντρέκου/Αέναη επΑνάσταση