ΠΡΟΣ ΦΕΥΓΑΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ.

Γράφει η Μαίρη Καρά

Αγαπητέ πατριώτη, ευλογημένε ΕΛΛΗΝΑ, που στερείσαι την αγαπημένη σου πατρίδα, γιατί σε πλήγωσαν οι υποτακτικοί υπηρέτες των «Μεγάλων Αφεντικών», με τις ΠΡΟΔΟΣΙΕΣ τους. Αυτοί οι επαίσχυντοι πολιτικάντηδες που σου στέρησαν το δικαίωμα στην ΖΩΗ και σ’ ανάγκασαν να φύγεις… Το ίδιο έκαναν και σε μας… μα εμείς μείναμε κι ας συνεχίζουν να μας τρομοκρατούν. Αυτοί οι απάνθρωποι διεθνιστές που αποφασίζουν για μας χωρίς εμάς… μέσω των πολιτικών υποτακτικών τους… αυτοί κυριολεκτικά ευθύνονται για τον άδικο ξενιτεμό σου… Ήταν κι αυτό ένα από τα σχέδιά τους, για να αποδυναμώσουν τον πληθυσμό της Ελλάδας.

Αυτοί χαίρονται την επιτυχία τους, αφού εσύ εγκατέλειψες τόσο εύκολα τον ΑΓΩΝΑ.

Πήρες την μεγάλη απόφαση εύκολα και γρήγορα, γιατί η Πατρίδα δεν σου παρείχε τα αυτονόητα. Ούτε Ασφάλεια, ούτε δουλειά, ούτε υπόσχεση για ένα σίγουρο μέλλον… δεν έβλεπες κανένα φως στο τούνελ. Σου είχε κόψει τα φτερά η ΑΝΕΡΓΙΑ και η οικονομική ΑΘΛΙΟΤΗΤΑ. Η ζωή σου είχε χάσει κάθε νόημα και δεν ήλπιζες σε καλύτερες μέρες, αφού κανείς δεν μπορούσε να σου εξασφαλίσει την επαγγελματική σου εξέλιξη κι αυτή την διαβίωσή σου.

Όμως αγαπητέ συνέλληνα κάποιοι σου έδειχναν την Σελήνη κι εσύ κοίταζες το δάχτυλο… σε είχε παρασύρει η δίνη της πολιτικής διαφθοράς και δεν μπορούσες να δεις πέρα από την προσωπική σου δυστυχία. Φυσιολογικό ήταν αυτό το συναίσθημά σου, αφού όλοι γνωρίζουμε, πως η Πατρίδα μας ακυβέρνητη βυθίζεται στην ανυπαρξία. Όπως σχεδίαζαν ΑΙΩΝΕΣ κι εκτελούν τώρα τα Σιωνιστικά κτήνη με την εξόντωση των λαών και διάλυση των ΕΘΝΩΝ. Μα δεν ήταν αυτή η λύση για τα οικονομικά και επαγγελματικά σου αδιέξοδα.

Αγαπητέ συνέλληνα πικράθηκες κι εγκατέλειψες την ευλογημένη πατρίδα σου… γιατί εν αγνοία μας οι επικυρίαρχοι μας χειραγωγούσαν και μας παραπλανούσαν με την πλύση εγκεφάλου μέσα από τα ΜΕΣΑ τους… στα οποία απόκτησαν πρόσβαση με την συνεργασία των ανθελλήνων πολιτικών. Και είναι η δική σου ΓΕΝΙΑ που υπέστη την μεγαλύτερη εξαθλίωση. Κι αυτό δεν μπορούμε να μην σας το αναγνωρίσουμε.

Όμως η Ιστορία θα γράψει πως είναι ΛΙΠΟΤΑΚΤΗΣ όποιος φεύγει κι εγκαταλείπει την ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΟΥ στην πιο κρίσιμη περίοδο. Τη στιγμή που τον χρειάζεται απελπισμένα, για να δώσει την μάχη της ενάντια στην παγκόσμια λαίλαπα. Την ώρα της μεγάλης ΕΥΘΥΝΗΣ απέναντί της, που έχει εναποθέσει τις ΕΛΠΙΔΕΣ της στα νέα παιδιά της… σ’ αυτά που ανάθρεψε με το πατριωτικό της φρόνημα και σπούδασε με τα ΕΘΝΙΚΑ ΤΗΣ ΙΔΑΝΙΚΑ. Και τώρα που αυτή δέχεται τόσες ανηλεείς επιθέσεις από τους ζηλόφθονες εταίρους της… εσείς την περιφρονείτε; Γιατί πληγώνετε τη μάνα, που σας γέννησε κάνοντάς σας περήφανους Έλληνες; Δεν σέβεστε την μοναδική καταγωγή σας και τους δοξασμένους προγόνους σας; Δεν συγκινείστε;

Αλλά… σκεφτήκατε πού θα πάτε; Πού θα ξαναβρείτε τέτοια στοργική και πανέμορφη πατρίδα με παραδεισένια ακρογιάλια, με καταγάλανο ουρανό και ηλιόλουστες μέρες; Κι εκεί στο νέο τόπο νομίζετε πως θα βρείτε τον παράδεισο και θα σας υποδεχτούν με ανοιχτές αγκάλες; Η πιστεύετε πως φεύγοντας γλυτώνετε από το παγκόσμιο θηρίο, που απειλεί να διαλύσει τα ΕΘΝΗ και να γενοκτονήσει τους λαούς; Μα αφού είναι παγκόσμιο… όπου και να πάτε, θα το βρείτε μπροστά σας! Όπου κι αν σταθείτε θα σας παρακολουθεί και θα σας καταστρέφει. Γιατί νομίζετε πως μακριά από την πατρίδα σας θα έχετε καλύτερη τύχη; Δεν καταλαβαίνετε πως φεύγοντας, δείχνετε σα να μην σας ενδιαφέρει ούτε η διάλυση του ΕΘΝΟΥΣ, ούτε η γενοκτονία των συμπατριωτών σας, αλλά ούτε και η δολοφονία των οικογενειών σας, που εγκαταλείπετε τόσο ανεύθυνα; Τι είναι αυτό που σας κάνει να λιποτακτείτε;

Μήπως ελπίζετε πως εμείς που μένουμε εδώ θα αγωνιστούμε να την ελευθερώσουμε… οπότε μόλις καλυτερέψει η ζωή… επαναπατρίζεστε; Κι αν αργήσει πολύ η πολυπόθητη ΛΕΥΤΕΡΙΑ κι εσείς συνηθίσετε στο νέο τόπο σας… θα θυμάστε ακόμα την πατρίδα σας; Κι αν… (χτύπα ξύλο) δεν ανακάμψει ποτέ… δεν θα πονέσετε; Δεν θα πληγωθείτε; Δεν θα ήσαστε ΕΛΛΗΝΕΣ πια; Θα ξεχάσετε την καταγωγή σας κι ό,τι απ’ αυτή κουβαλάτε μέσα σας… επειδή σε μια στιγμή αδυναμίας λιγοψυχήσατε κι αδιαφορήσατε για το μέλλον της ΦΥΛΗΣ σας; Για την δική σας ΖΩΗ, για το δικό σας ΜΕΛΛΟΝ;

Όχι αγαπητέ μου συμπατριώτη, έκανες φοβερά μεγάλο ΛΑΘΟΣ και ποτέ δεν είναι αργά να επανορθώσεις την επιπόλαιη επιλογή σου. Ποτέ δεν είναι αργά για μια… θριαμβευτική επιστροφή στα πάτρια εδάφη, που σε χρειάζονται να τα… καλλιεργήσεις με τα Πτυχία που σου’ δωσε η δική σου Χώρα κι όχι μια ξένη. Ποτέ δεν είναι αργά για να ξαναγαπήσεις την Πατρίδα σου και να επιστρέψεις πίσω αποφασισμένος να την προστατέψεις, όπως σε καλεί το πατριωτικό σου ΧΡΕΟΣ. Γύρνα πίσω, σε χρειάζονται τα αδέλφια σου και η ΠΑΤΡΙΔΑ!