Της Αλεξάνδρας Τράγκα
«Πρέπει να θυμάστε ότι είμαστε νομικό δημιούργημα του Κογκρέσου και ότι έχουμε μόνο την εντολή να ασχολούμαστε με το συμφέρον των ΗΠΑ. Οι άλλες χώρες θα πρέπει απλά να λάβουν αυτό ως πραγματικότητα και να προσαρμοσθούν σε εμάς, εφόσον πρόκειται για κάτι σημαντικό για τις οικονομίες τους»
«Πρέπει να θυμάστε ότι είμαστε νομικό δημιούργημα του Κογκρέσου και ότι έχουμε μόνο την εντολή να ασχολούμαστε με το συμφέρον των ΗΠΑ. Οι άλλες χώρες θα πρέπει απλά να λάβουν αυτό ως πραγματικότητα και να προσαρμοσθούν σε εμάς, εφόσον πρόκειται για κάτι σημαντικό για τις οικονομίες τους»
Ντένις Λόκχαρτ, πρόεδρος της Κεντρικής Τράπεζας της Ατλάντα
Το ρόλο του ολοένα και περιθωριοποιούμενου Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, για την αποκλειστική εξυπηρέτηση των αμερικανικών οικονομικών (και μέσω αυτών γεωπολιτικών) συμφερόντων, ανέλαβε, όπως διαφαίνεται από τα πρόσφατα δημοσιευμένα έγγραφα της Ομοσπονδιακής Επιτροπής Ανοικτής Αγοράς, βασικού οργάνου λήψης αποφάσεων της FED, η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ, που αναδύθηκε από την έναρξη της κρίσης έως και σήμερα, ουσιαστικά στην κεντρική τράπεζα του κόσμου.
Σύμφωνα με τον Harold James, καθηγητή του Πρίνστον και του European University Institute της Φλωρεντίας:
«Κατά τη συνεδρίαση του Οκτωβρίου του 2008, η Fed απέρριψε τις αιτήσεις τεσσάρων «διπλωματικά και οικονομικά» σημαντικών αναδυόμενων οικονομιών (Μεξικό, Βραζιλία, Σιγκαπούρη και Νότια Κορέα), να ενταχθούν στο σύστημα swap. Το πιο σημαντικό, μπήκαν όρια στα swaps».
Και επειδή οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, δεν υπήρχε ποτέ περίπτωση να επιτρέψουν, τη δημιουργία ενός νέου πολύ-πολικού κόσμου, με την άνοδο νέων παικτών στο παγκόσμιο γεωπολιτικό γίγνεσθαι, τον Μάιο του 2013, η Federal Reserve πήρε την απροσδόκητη απόφαση να ξεκινήσει την αποκλιμάκωση του προγράμματος αγοράς ομολόγων που είχε υιοθετήσει στον απόηχο της χρηματοπιστωτικής κρίσης. Η κίνηση αυτή πυροδότησε ένα απότομο ξεπούλημα στοιχείων ενεργητικού από τις αναδυόμενες αγορές, που ήταν οι μεγαλύτεροι ωφελημένοι από την χαλαρή νομισματική πολιτική των κύριων κεντρικών τραπεζών τού κόσμου.
Είναι όμως μόνο η απόσυρση κεφαλαίων από τις αναδυόμενες οικονομίες ο μόνος τρόπος διεξαγωγής ενός νομισματικού πολέμου; Σίγουρα όχι!
Και οι δύο κινήσεις κεφαλαίων, εισροή κατά τη διάρκεια της κρίσης και εκροή μετά την κρίση, δεν ωφέλησαν τις προαναφερθείσες χώρες. Για παράδειγμα, ο τεράστιος όγκος κεφαλαίων προς την Βραζιλία προκάλεσε στον Υπουργό Οικονομικών της χώρας τέτοιο θυμό που έκανε λόγο για νομισματικό πόλεμο.
«Μαζικές εισροές κεφαλαίων μέσα σε ένα πολύ μικρό διάστημα οδηγούν σε άνιση κατανομή αυτών των κεφαλαίων, δηλαδή σε μια υπερθέρμανση και έτσι σε ενδεχόμενη κρίση», επιβεβαιώνει και ο Γκύντερ Μπεκ, καθηγητής Ευρωπαϊκών Μακροοικονομικών Αναλύσεων στο Πανεπιστήμιο του Ζίγκεν.
Ποια είναι όμως τα γεωπολιτικά συμφέροντα της Αμερικής, σε κάθε μία από τις πληγείσες αναδυόμενες οικονομίες, συμφέροντα που εξυπηρετούνται και μέσω της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ, διά της διεξαγωγής οικονομικού πολέμου;
Μία ματιά πίσω από την κουρτίνα, καταδεικνύει το γεγονός ότι οι χώρες που επλήγησαν περισσότερο από τις αποφάσεις της FED (Ξυπνούν μνήμες της Ασιατικής Κρίσης του 1997, εφ. Ημερησία, 24.09.2014), είναι η Τουρκία, η Αργεντινή, η Ρωσία, η Κίνα, η Βραζιλία και το Μεξικό, ενώ αντιθέτως η Ινδία, βρίσκεται σε σχετικά καλή θέση.
Εάν εξεταστούν οι σχέσεις κάθε ενός εκ των προαναφερόμενων κρατών με τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, διαπιστώνουμε ότι την περίοδο που η FED, επιβράδυνε την αγορά ομολόγων, οδηγώντας σε μαζική φυγή κεφαλαίων τους ξένους επενδυτές, ξεσπούσε οξύτατη αντιπαράθεση μεταξύ ΗΠΑ και αναδυόμενων οικονομιών, με πολιτικές και οικονομικές επιπτώσεις κυρίως για τις δεύτερες.
Έτσι, μόνο τυχαίο δεν μπορεί να χαρακτηριστεί το γεγονός ότι τον Ιανουάριο του 2014, όπου το ρωσικό ρούβλι υποχώρησε κατά 6% έναντι του δολαρίου, πληθώρα διαδηλωτών στην πλατεία Ανεξαρτησίας στο Κίεβο, ζητούσαν να ακυρωθούν οι αποφάσεις του φιλορώσου πολιτικού Βίκτορ Γιανούκοβιτς, περί απόρριψης της συμφωνίας σύνδεσης της Ουκρανίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση, υπέρ μίας νέας δανειακής συμφωνίας διάσωσης με τη Ρωσία.
Ο Υφυπουργός των ΗΠΑ, Τζον Κέρι, έσπευσε να εγκαλέσει την κυβέρνηση της Ουκρανίας να «ακούσει τη φωνή του λαού», ενώ ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Άντερς Φογκ Ράσμουσεν απαίτησε από την ουκρανική κυβέρνηση να εγγυηθεί το δικαίωμα στην ελευθερία της έκφρασης και του συνέρχεσθαι.
Δυστυχώς, η Γερμανία, η ΕΕ και οι ΗΠΑ επιδιώκουν όχι μόνο τον οικονομικό στραγγαλισμό της χώρας, αλλά ταυτόχρονα επιχειρούν να καρπωθούν και τα οφέλη των γεωπολιτικών μεταβολών εις βάρος της Ρωσικής επιρροής στην Ανατολική Ευρώπη. Η ενσωμάτωση της Ουκρανίας στην ΕΕ απομονώνει δραματικά τη Ρωσία και συνθλίβει την Ευρασιατική Ένωση που περιλαμβάνει τη Ρωσία και την Ουκρανία. Μη μας διαφεύγει και το γεγονός ότι ο ρωσικός στόλος της Μαύρης Θάλασσας βρίσκεται στην Κριμαία.
Στην ίδια γεωστρατηγική σκακιέρα παίζει και η αμερικανική κυβέρνηση, η οποία συστηματικά επεκτείνει τη στρατιωτική της παρουσία στην Ασία για να περικυκλώσει την Κίνα και να υπονομεύσει την επιρροή της στην περιοχή.
Προσπάθειες υπονόμευσης της Κίνας, διακρίνουμε και μετά την υποβάθμιση του αξιόχρεου των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής από A σε Α-, στις 17 Οκτωβρίου του 2013, από τον κινεζικό οίκο αξιολόγησης Dagong Global. Από τον Ιανουάριο του 2014, η κινεζική οικονομία έχει επιβραδύνει, ενώ το γεν εξασθενεί.
Σε τροχιά μετωπικής σύγκρουσης με τις ΗΠΑ, βρίσκεται και η Τουρκία, η επεκτατική πολιτική της οποίας, στοχεύει στη μετατροπή της σε περιφερειακή δύναμη, στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής.
Την ώρα που η φιλοκυβερνητική εφημερίδα Yeni Safak έφτασε να αναφέρεται ανοικτά σε «λόμπι των επιτοκίων σε Λονδίνο και Νέα Υόρκη, που εκβιάζουν την κεντρική τράπεζα, ασκώντας πιέσεις στη λίρα», πληθαίνουν τα δημοσιεύματα στήριξης της Τουρκίας στο σουνιτικό ISIS.
Ο Νταβούτογλου υπήρξε σαφής και χωρίς περιστροφές στο BBC: στόχος της Άγκυρας είναι ο Άσαντ και μόνο σε μία χερσαία επιχείρηση που θα είχε στόχο την ανατροπή του θα υπήρχε τουρκική συμμετοχή. Την ίδια στιγμή ο εκπρόσωπος των ΗΠΑ στον Συμμαχικό Συνασπισμό Άλεν δηλώνει από τη Βηρυτό ότι η Ουάσιγκτον θέλει πολιτική λύση στη Συρία που θα επιτρέψει τη συνεργασία των δυνάμεων του Άσαντ με τη μετριοπαθή αντιπολίτευση εναντίον του ISIS.
Είναι ξεκάθαρο ότι πλέον δεν συζητάμε για συμμετοχή της Τουρκίας στην εκστρατεία κατά των τζιχαντιστών, καθώς ΗΠΑ και Τουρκία έχουν συγκρουόμενες στοχεύσεις στη Μέση Ανατολή.
συνεχίζεται
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχολιά σας να ειναι σχετικά με το θέμα, περιεκτικά και ευπρεπή. Για την καλύτερη επικοινωνία δώστε κάποιο όνομα ή ψευδώνυμο. Διαφημιστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται.
Επειδή δεν υπάρχει η δυνατότητα διόρθωσης του σχολίου σας παρακαλούμε μετά την τελική σύνταξή του να ελέγχεται. Προτιμάτε την ελληνική γραφή κι όχι την λατινική (κοινώς greeklish).
Πολύ σημαντικό είναι να κρατάτε προσωρινό αντίγραφο του σχολίου σας ειδικά όταν είναι εκτενές διότι ενδέχεται να μην γίνει δεκτό από την Google (λόγω μεγέθους) και θα παραστεί η ανάγκη να το σπάσετε σε δύο ή περισσότερα.
Το σχόλιό σας θα δημοσιευθεί, το αργότερο, μέσα σε λίγες ώρες, μετά από έγκριση του διαχειριστή του ιστολογίου, ο οποίος είναι υποχρεωμένος να δημοσιεύει όλα τα σχόλια που δεν παραβαίνουν τους όρους που έχουμε θέσει στις παρούσες οδηγίες.
Υβριστικά, μη ευπρεπή και προπαγανδιστικά σχόλια θα διαγράφονται ή δεν θα δημοσιεύονται.