Αγιος Κοσμάς ο Αιτωλός.

Γράφει η Θωμαϊς Παριανού

ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ  1714 - 1779 

Έλληνόρθοδοξος ιερομόναχος, ιερομάρτυρας, ισαπόστολος και εθνεγέρτης. Υπήρξε η πλέον δραστήρια και επιβλητική φυσιογνωμία του νεοελληνικού Μαρτυρολογίου.

Το βαφτιστικό του όνομα ήταν Κώνστας και γεννήθηκε στο Μεγάλο Δέντρο της Αιτωλίας το 1714 από γονείς θεοσεβούμενους. Τα πρώτα γράμματα τα έμαθε στο ιεροδιδασκαλείο του Γεράσιμου Λύτσικα στη Σιγδίτσα Φωκίδας και στη συνέχεια παρακολούθησε μαθήματα στη Μονή της Αγίας Παρασκευής στα Βραγγιανά των Αγράφων.

Μόλις τελείωσε το σχολείο δούλεψε ως δάσκαλος στην ευρύτερη περιοχή της Ναυπακτίας και μόλις ιδρύθηκε η Αθωνιάδα Σχολή στο Άγιο Όρος ήταν από τους πρώτους σπουδαστές της. Παρακολούθησε μαθήματα φιλοσοφίας, με δασκάλους τον Παναγιώτη Παλαμά, τον Ευγένιο Βούλγαρη και το Νικόλαο Τζαρτζούλη και μελέτησε σε βάθος την Αγία Γραφή και το έργο των Πατέρων της Εκκλησίας. Το 1759 ενδύθηκε το μοναχικό σχήμα στη Μονή του Αγίου Φιλοθέου κι έλαβε το όνομα Κοσμάς. Μετ’ ολίγον χειροτονήθηκε ιερέας.

Τον επόμενο χρόνο, με την προτροπή του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Σωφρονίου Β’, ο οποίος είχε εκτιμήσει τις αρετές και το δυναμικό του χαρακτήρα, ξεκίνησε το ιεραποστολικό του έργο στο υπόδουλο έθνος, το οποίο συνέχισε αδιάλειπτα για είκοσι χρόνια και επισφράγισε με το μαρτύριό του. Ο πατρο-Κοσμάς πραγματοποίησε τέσσερις μεγάλες περιοδείες σε διάφορες περιοχές του Ελληνισμού, από την Κωνσταντινούπολη ως την Πελοπόννησο και από τα νησιά του Αιγαίου ως την Αλβανία. Κήρυττε το λόγο του Θεού σε γλώσσα απλή και κατανοητή, ενώ παράλληλα ενίσχυε το φρόνημα του υπόδουλου γένους στα δύσκολα χρόνια της Τουρκοκρατίας.

Απ’ όπου περνούσε πλήθος πιστών «ραγιάδων» τον άκουγε με πολλή προσοχή. Είναι χαρακτηριστικό αυτό που είπε κάποτε στην ομιλία του σ’ ένα χωριό: 

Ήρθα στο χωριό σας να σας κηρύξω τον λόγο του Θεού. Δίκαιο, λοιπόν, είναι να με πληρώσετε για τον κόπο μου. Όχι, όμως, με χρήματα, γιατί τι να τα κάνω; Η πληρωμή μου είναι να βάλετε τα λόγια του Θεού στην καρδιά σας για να κερδίσετε την αιώνια ζωή.

Ο φλογερός ιερωμένος προέτρεπε να ιδρύουν σχολεία και εκκλησίες, γιατί θεωρούσε το σχολείο θεμέλιο για τη θρησκευτική και ηθική αναγέννηση των Ελλήνων. «Καλύτερον, αδελφέ μου, να έχης ελληνικόν σχολείον εις την χώρα σου, παρά να έχης βρύσες και ποτάμια» έλεγε. Κατέκρινε όσους Έλληνες μιλούσαν βλάχικα ή αρβανίτικα και τους προέτρεπε να μαθαίνουν στα παιδιά τους Ελληνικά, γιατί «και η εκκλησία μας είναι εις την Ελληνικήν». Από επιστολή του προς τον αδελφόν του Χρύσανθο πληροφορούμαστε ότι ίδρυσε 10 ελληνικά σχολεία της αρχαίας ελληνικής διαλέκτου και 200 δημοτικά σχολεία. 

Ο Κοσμάς κήρυττε την εμμονή στην ορθόδοξη πίστη. Η αγάπη προς τον Θεό και η αγάπη προς τον πλησίον είναι οι δύο άξονες γύρω από τους οποίους περιστρεφόταν περισσότερο η διδασκαλία του. «Καθώς ένα χελιδόνι χρειάζεται δύο πτέρυγας δια να πετά εις τον αέρα, ούτω και ημείς χρειαζόμεθα αυτάς τα δύο αγάπας, διότι χωρίς αυτών είναι αδύνατον να σωθώμεν» έλεγε.

Η αγάπη και η ευλάβεια προς τον Θεό έπρεπε να εκδηλώνεται και με την τήρηση της Κυριακής αργίας, την οποία όμως κατέλυαν οι Εβραίοι με τα παζάρια. Γι’ αυτό το λόγο κατά τα τελευταία χρόνια της δράσης του επιτέθηκε με ασυνήθιστη οξύτητα εναντίον τους. «Δέκα χιλιάδες χριστιανοί με αγαπώσι και ένας με μισεί. Χίλιοι Τούρκοι με αγαπώσι και ένας όχι τόσον. Χιλιάδες Εβραίοι θέλουν τον θάνατόν μου και ένας όχι» έγραφε στον αδελφό του Χρύσανθο. 

Ο πατροΚοσμάς με το κήρυγμά του προκάλεσε την οργή των Εβραίων της Ηπείρου, οι οποίοι τον διέβαλαν ως όργανο των Ρώσων και υποκινητή επανάστασης των χριστιανών εναντίον του οθωμανικού κράτους στον πασά της περιοχής. Έτσι, καθώς κήρυττε το λόγο του Θεού στο χωριό Κολικόντασι του Βερατίου (σημερινό Μπεράτι Αλβανίας) συνελήφθη στις 23 Αυγούστου 1779 με εντολή του τοπικού ηγεμόνα Κουρτ Πασά και την επομένη κρεμάστηκε από δέντρο στις όχθες του ποταμού Άψου. Το σώμα του ρίχτηκε στο ποτάμι, απ’ όπου το ανέσυρε ο εφημέριος του χωριού και το έθαψε. 

Τον χαρακτήρα του κηρύγματός του δείχνουν οι «Διδαχές» του, όσες διασώθηκαν από τους μαθητές του, οι οποίοι τον ακολουθούσαν στις διάφορες περιοδείες του και κρατούσαν σημειώσεις. Ο Κοσμάς είναι γνωστός στις μέρες μας και για τις προφητείες του.

Από τις πολλές προφητείες του, που διασώζονται, άλλες αναφέρονται στην απελευθέρωση του Γένους, άλλες στο μέλλον προσώπων και πόλεων, άλλες στο μέλλον της ανθρωπότητας και άλλες στις καταπληκτικές εφευρέσεις της επιστήμης. Αναφέρουμε τις πιο γνωστές: 

«Το ποθούμενον θα γίνη στην τρίτη γενεά. Θα το ιδούν τα εγγόνια σας». Πράγματι, η γενιά του 1821 υπήρξε η τρίτη από την εποχή του Κοσμά. 

«Πότε θα ‘ρθή το ποθούμενον;» ρώτησαν τον Κοσμά στα Τσαραπλανά της Ηπείρου. «Όταν θα σμίξουν αυτά» απάντησε εκείνος, δείχνοντας δύο μικρά δέντρα. Αυτά, τελικά, μεγάλωσαν κι ενώθηκαν το 1912, χρονιά των Βαλκανικών Πολέμων. 

Θα έλθη καιρός που θα διευθύνουν τον κόσμον τα άλαλα και τα μπάλαλα», εννοώντας τα άψυχα μηχανήματα των διαφόρων εφευρέσεων». 
«Θα ‘ρθή καιρός που οι άνθρωποι θα μιλούν από ένα μακρυνό μέρος σε άλλο, σαν νά ‘ναι σε πλαγινά δωμάτια». 
«Θα δήτε να πετάνε άνθρωποι στον ουρανό σαν μαυροπούλια και να ρίχνουν φωτιά στον κόσμο».

Στις 20 Απριλίου 1961, το Οικουμενικό Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης ανακήρυξε τον Κοσμά τον Αιτωλό Άγιο της Ορθόδοξης Εκκλησίας και όρισε η μνήμη του να εορτάζεται στις 24 Αυγούστου, ημέρα του μαρτυρίου του. 

Απολυτίκιο 
Θείας πίστεως διδασκαλία,
κατεκόσμησας τὴν Εκκλησίαν,
ζηλωτής των Αποστόλων γενόμενος
και κατασπείρας τα θεία διδάγματα,
μαρτυρικώς τον αγώνα ετέλεσας.
Κοσμά ένδοξε,
Χριστόν τον Θεόν ικέτευε,
δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/941#ixzz3BH8VOzM9 
 
Περί Πηγών... 
Ο μακαριστός Μητροπολίτης Φλωρίνης, Αυγουστίνος Καντιώτης, έγραψε το βιβλίο «ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ», από το οποίο παραθέτουμε τις διδαχές του Αγίου για την αργία της Κυριακής, οι οποίες και του στοίχησαν την ζωή του, χάρις στις μηχανογραφίες των Εβραίων. Σήμερα, οι απόγονοί τους και τα μίσθαρνα όργανά τους, παίρνουν την εκδίκησή τους, καταργώντας ουσιαστικά την αργία της Κυριακής, από την σημερινή «χριστιανική» Ευρώπη!!!

ΣΑΣ ΠΑΡΑΘΕΤΩ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΟΥ  ΑΡΘΡΟΥ ΜΟΥ, ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΙΑΣΗ ΤΟΥ ΕΚ ΓΕΝΕΤΗΣ ΤΥΦΛΟΥ

[Η Κυριακή του Τυφλού εορτάζεται 35 ημέρες μετά το Άγιο Πάσχα και αναφέρεται στο ‘’Κατά Ἰωάννην  Εὐαγγέλιον (κεφ. 9, 1-38)’’],

Η ΑΡΓΙΑ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ:
«Ἧν δὲ Σάββατον, ὃτε τὸν πηλὸν ἐποίησεν ὁ Ἰησοῦς, καὶ ἀνέωξεν αὐτοῦ τοὺς ὀφθαλμούς»,

-Ἒλεγον οὗν ἐκ τῶν Φαρισαίων τινές: «Ὁὗτος ὁ ἂνθρωπος οὐκ ἐστί παρά τοῦ Θεοῦ, ὃτι το Σάββατον οὐ τηρεῖ» 

Βλέπουμε, λοιπόν, πόσο σχολαστικά τηρούν οι Ιουδαίοι την αργία του  Σαββάτου (εβρ. Shabbat). Στο βιβλίο της Γένεσης συνδέεται με την ολοκλήρωση του δημιουργικού έργου του Θεού: «Καὶ συνετέλεσεν ὁ Θεός ἐν τῆ ἡμέρα τῆ ἒκτη τὰ ἒργα αὐτού ἃ ἐποίησεν καὶκατέπαυσεν τῆ ἡμέρα τῆ ἑβδόμη ἀπό πάντων τῶν ἒργων αὐτοῦ, ὧν ἐποίησεν». Στο βιβλίο της Εξόδου καθιερώνεται ως ημέρα λατρείας του Θεού: «Μνήσθητι τὴν ἡμέραν τῶν Σαββάτων ἁγιάζειν αὐτήν. ἓξ ἡμέρας ἐργᾶ καὶ ποιήσεις πάντα τὰ ἒργα σου, τῆ  δὲ  ἡμέρα τῆ ἑβδόμη Σάββατα Κυρίω τῶ  Θεῶ σου ».Θεωρούσαν πρώτιστο καθήκον τους να μεταβούν στη Συναγωγή για να προσευχηθούν και να τελέσουν τα της λατρείας τους και να  απέχουν από την εργασία και τις εμπορικές συναλλαγές. Όχι μόνο στην περίπτωση του τυφλού αλλά και σε άλλες, υπήρχε μία έντονη διαφωνία μεταξύ του Ιησού και Ιουδαίων για την ημέρα του Σαββάτου. Τον κατηγορούσαν οι ιερείς διότι θεράπευε την ημέρα του Σαββάτου και ο Κύριος τους αποστόμωνε λέγοντας  ότι «Τὸ Σάββατον διὰ τὸν ἂνθρωπον  ἐγένετο καὶ οὐχ ὁ ἂνθρωπος διὰ τὸ Σάββατον»[Μαρκ. 2.27] και ότι «ὁ Υἱός τοῦ ἀνθρώπου Κύριος ἐστὶν τοῦ Σαββάτου»[Ματθ. 12.8]. 

Η ΑΡΓΙΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 

Η Κυριακή κατανοήθηκε από την Εκκλησία μας, ως η ογδόη ημέρα της Δημιουργίας ή η πρώτη ημέρα της νέας Δημιουργίας. Το ιουδαϊκό Σάββατο καταργήθηκε στον σταυρό όπου ο Χριστός «ἐξαλείψας  τὸ καθ’  ἡμῶν χειρόγραφον τοῖς δόγμασιν,  ὃ ἦν ὑπεναντίονἡμῖν» (δηλ.  με την σταύρωσή του εξάλειψε το καταδικαστικό για μας χειρόγραφο/ γραμμάτιο το οποίον ήταν εναντίον μας, που είχε γίνει εξαιτίας των διατάξεων του μωσαϊκού Νομου).

Οι πρώτοι χριστιανοί συναθροίζονταν την Κυριακή για να συμμετάσχουν στη Θεία Ευχαριστία. Ο λόγος που διάλεξαν οι πρώτοι Χριστιανοί την πρώτη μέρα της εβδομάδας ήταν η Ανάσταση του Ιησού, η οποία έγινε την Κυριακή.

Όμως, αυτός που περιγράφει με απλό, σαφή και καταλυτικό τρόπο, την αργία της Κυριακής, προτρέποντας, στα κηρύγματα του  τους πιστούς χριστιανούς να την τηρούν, ήταν ο Κοσμάς ο Αιτωλός, και αυτό, όπως ξέρουμε, το πλήρωσε με την ζωή του.

Λέει ο πατρο –Κοσμάς ότι την Κυριακή πρέπει να χαιρόμαστε περισσότερο εμείς οι Χριστιανοί, γιατί Κυριακή έγινε ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου, η Ανάσταση του Χριστού, και Κυριακήν ημέραν ο Θεός μέλλει να αναστήσει τον κόσμον. Πρέπει και εμείς να εργαζόμαστε τις 6 ημέρες της εβδομάδος και την Κυριακή να πηγαίνουμε στην Εκκλησία και όχι να κάνουμε αμαρτίες, να εργαζόμαστε και να κάνουμε εμπορικές συναλλαγές.

«Εκείνο το κέρδος που γίνεται την Κυριακή  είναι αφορισμένο και καταραμένο ωσάν όπου είναι αφιερωμένη στον Θεόν και βάνετε φωτιά εις το σπίτι σας. Ὀθεν, αδελφοίμου, για να μην πάθετε κανένα κακόν, ούτε σωματικόν, ούτε ψυχικόν, εγώ σαςσυμβουλεύω να φυλάγετε την Κυριακήν. Εδώ, πως πηγαίνετε, Χριστιανοί μου; Την φυλάγετε την Κυριακήν;;».

Με αυτά του τα κηρύγματα, ο πατρο –Κοσμάς προκάλεσε την μήνιν των Εβραίων των Ιωαννίνων, οι οποίοι, ενώ τηρούσαν οι ίδιοι την Ιουδαϊκή αργία του Σαββάτου, δεν έδειχναν ανάλογο σεβασμό για την Χριστιανική αργία της Κυριακής και οργάνωναν κοινά παζάρια με τους Χριστιανούς. Οι τελευταίοι, συμμορφούμενοι με το κήρυγμα του Κοσμά του Αιτωλού,  άλλαξαν την ημέρα του κοινού παζαριού από Κυριακή σε Σάββατο, προκαλώντας στους Εβραίους μεγάλη χρηματική ζημία και αυτό υπήρξε η αρχή του τέλους για την ζωή του πατρο –Κοσμά.

ΟΙ  ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΕΣ ΑΞΙΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ 

Βλέπουμε πως τα Ελληνο - Χριστιανικἀ ήθη και έθιμα στην Ελλάδα χτυπιούνται ως ‘’συντηρητικά και οπισθοδρομικά’’ από την Νέα Τάξη, σε αντίθεση με αυτά των άλλων μη –Χριστιανικών θρησκειών, για τα οποία απαιτείται απόλυτος σεβασμός, ακόμα και αν διαπράττονται οι πιο κτηνώδεις θηριωδίες στο όνομά τους.

Το τελευταίο νεοταξίτικο χτύπημα ήταν η μερική κατάργηση της αργίας της Κυριακής, το οποίο χτυπάει και την θρησκεία, καθιστώντας απαγορευτικό τον Κυριακάτικο Εκκλησιασμό, και την οικογενειακή συνοχή, μια που τα εργαζόμενα μέλη μίας Ελληνοχριστιανικής οικογένειας περιμένουν αυτήν την ημέρα για να βρεθούν όλοι μαζί και να χαρούν ο ένας την παρουσία του άλλου. Ας ελπίσουμε ότι η θυσία του πατρο –Κοσμά δεν πήγε χαμένη και ότι «ἑστί δίκης οφθαλμός».