Άθλιε εκπρόσωπε του Κατοχικού Καθεστώτος, ξέρεις πως είναι να προσπερνάς προκλητικά ΟΛΗ τη διαφθορά των κολλητών σου και να ζητάς πίσω την νόμιμη ψευτοβοήθεια του ΙΚΑ προ 10 ετών σε έναν φτωχό γερο συνταξιούχο για εγχείριση ανοικτής καρδιάς;

Φυσικά και ξέρεις φονιά...το κάνεις αυτή τη στιγμή...μην ανησυχείς όμως...δεν θ’ αργήσει πολύ η αγωνία σου...θα βρεθεί ποιός έδωσε αυτή την «υπόγεια Εντολή Θανάτου»... 

Γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος 

Παρακάτω είναι η ιστορία του Αρριανού.

Μια ακόμη αληθινή ιστορία ενός ακόμη άθλιου της Νεοκατοχικής Ελλάδας.

Θα μπορούσε να ονομαστεί με διάθεση λυρική και ως «Αρριανού Νέα Ανάβαση».

Αφού έτσι κι αλλιώς περί προσωπικού Γολγοθά πρόκειται.

Ένας ακόμη Γολγοθάς μέσα στους πολλούς που υποφέρουν οι Έλληνες του «μίζερου υπογείου», η φτωχολογιά, από το Κατοχικό Καθεστώς.

Ο Αρριανός έχει τάξει την πέννα του και την γενικότερη δράση του στην στηλίτευση του Κατοχικού Καθεστώτος.

«Αυτό» απ’ τη μεριά του τον έχει αποκλείσει από παντού. Ασφυκτικά.

Ακόμη και στο διαδίκτυο λίγες πόρτες έχουν μείνει ανοιχτές. Έχει στήσει γύρω του μια απέραντη φυλακή.

Η οργή του λοιπόν έχει φτάσει ως τα μπούνια.

Βρίσκεται ένα κλικ πριν αποεγκλιματιστεί από την περιρέουσα παθητική αποχαύνωση και «εγκληματίσει»....έτσι ονομάζει το Κατοχικό Καθεστώς την «...υπερενεργητική ριζοσπαστική μη πολιτικά ορθή αντίδραση των Πολιτών κατά των θανάσιμων επιλογών του...»

Ο Αρριανός είναι ένας φτωχός και άνεργος - πλην εξόχως θυμωμένος - συμπολίτης μας...θα μπορούσε να είναι ο οποιοσδήποτε εκεί έξω...

Μία από τις «σκοτεινιές» που τον βαραίνουν, το πρόβλημα εύρεσης των φαρμάκων καρδιάς που παίρνει (Inderal) δημοσιεύθηκε εδώ http://aegeanhawk.blogspot.gr/2013/06/inderal.html (πόσοι «Αρριανοί» άραγε υποφέρουν σιωπηλά εκεί έξω από την έλλειψη φαρμάκων τους;)

Ο Αρριανός εντέλει είναι μάλλον ο σύγχρονος Έλληνας νεοκρυφολούμπεν...η συγκεκαλυμμένη πλέμπα του Νεοκατοχικού Καθεστώτος...πως θα μπορούσε λοιπόν να μην υποφέρει από «σκοτεινιές οδύνης» και η μήτρα του, η γενιά του μαζί μ’ αυτόν;

Οι γονείς του είναι ηλικιωμένοι φτωχοί συνταξιούχοι.

Η μητέρα του 71 ετών, σχεδόν κατάκοιτη υποφέρει ολημερίς κι ολονυχτίς από φριχτούς πόνους. Στα φάρμακα διαρκώς «προκύπτει πρόβλημα» (βλ.περικοπές δαπανών και εξυγίανση οικονομικών της Υγείας). Τα «μέτρα» των πολιτικών να είναι καλά. Με λεπτομέρειες περιγράφηκε εδώ http://aegeanhawk.blogspot.gr/2014/08/blog-post_79.html  το συγκεκριμένο θέμα.

Ο πατέρας του, 73 ετών, που τη φροντίζει – ζούν δυό τους, μόνοι τους κάπου στην επαρχία – χειρουργήθηκε προ δέκα ετών στην καρδιά. Στην κυριολεξία «πήγε στον άλλο κόσμο και ήρθε». Επέζησε. Αφού έκανε την επέμβαση στο Ερρίκος Ντυνάν, ότι του ζητήσανε, δανείστηκε δεξιά ζερβά και τους τα έδωσε.

Έκανε τα χαρτιά του κατόπιν στο ΙΚΑ, το οποίο (κάποια Ανώτατη Επιτροπή της εποχής) αποφάνθηκε επίσημα ως προς ένα «επιστρεπτέο ποσό» το οποίο και του το επέστρεψαν (μετά από πολύ πολύ καιρό βεβαίως βεβαίως).

Ούτε λόγος φυσικά για τους τόκους που πλήρωνε στην τράπεζα όλους αυτούς τους μήνες για το δάνειο που είχε πάρει ο έρμος προκειμένου να γίνει η επέμβαση άμεσα «εντός μηνός» ως όφειλε μετά από αιφνίδιο κι ακραίο επεισόδιο πνευμονικού οιδήματος.

Εννοείται πως το ΙΚΑ δεν μασάει σε κάτι τέτοια. Ποιός έχασε την ντροπή και την ευαισθησία για να την βρουν αυτοί; Πολιτικοί και μόνιμοι καρεκλοκένταυροι αντάμα...

Να μην δανειζόσουν είναι σαν να λέει. Ας πέθαινες. Δε μας ενδιαφέρει.

Ένας από τους σιχαμερούς τρόπους λοιπόν που επέλεξε το σαδιστικό Κατοχικό Καθεστώς για να «πλήξει» τον «ενοχλητικό Αρριανό» ήταν να περάσει από «έλεγχο παροχών ασθενείας» τον άμοιρο πατέρα του.

Βρήκανε λέει πως

«κακώς του επέστρεψαν προ δέκα ετών τα 2,000 ευρώ για την επέμβαση και πως έπρεπε να τους τα επιστρέψει πίσω!!!»...

...από που; Από την κουτσουρεμένη άθλια σύνταξή του!!!!

Ο δικηγόρος του φτωχού ηλικιωμένου έβαλε τα γέλια, τραβούσε τα μαλιά του, δεν μπορούσε να πιστέψει αυτή την «χοντράδα του ΙΚΑ»...

Κι όμως συμβαίνει!!!

Τη στιγμή που εκατοντάδες χιλιάδες λαμογίων έχουν βγάλει τα μύρια όσα από μαϊμού συντάξεις, επιδόματα, συνταγές φαρμάκων και παραπεμπτικά, πονηρούς διαγωνισμούς και απ’ ευθείας αναθέσεις έργων και προμηθειών, το Κράτος «προσπέρασε όλες αυτές τις κραυγαλέες περιπτώσεις διαφθοράς» και πήγε να ελέγξει έναν ηλικιωμένο φτωχό άνθρωπο για ένα ποσό που δεν ήταν ούτε το 30% από αυτά που κόστισε η εγχείριση ανοιχτής καρδιάς που έκανε προ δέκα ετών!

Στην τελική δεν έκλεψε κανέναν. Κατέθεσε τα έξοδα που είχε κάνει και η αντίστοιχη επιτροπή των γραφειάδων του ΙΚΑ αποφάνθηκε ως προς την επιστροφή ενός μικρού μέρους τους....

Αυτά όμως είναι ψιλά γράμματα όταν ένα Πολιτειακό Όρνεο θέλει να εκδικηθεί και να «συνετίσει» έναν ενοχλητικό Πολίτη...

Αν σου βαστάει – λέει – τράβα βρες το δίκηο σου...και θα σε ξεσκίσω και δεν θα βρεις δίκηο πουθενά...αυτό λέει ο «μάγγας του Δημοσίου»...ο γραφιάς ο «εντεταλμένος» εκ του Πολιτικού, βεβαίως...(τ’ ακούτε κύριε Ροβέρτο Σπυρόπουλε; Αν δεν το κάνατε εσείς, τότε «παρενέβη» κάποιος άλλος Πολιτικός «εκτελεστής»...από πιο πάνω; Από πλαγίως; Δεν ξέρω, αλλά το βλέπω, σύντομα να σκάει στο δικό σας κεφάλι...)

Τον Σεπτέμβρη του 2014 ο Φτωχούλης του Θεού έχει δικαστήριο στη Λαμία...

Το ανάλγητο Κατοχικό Καθεστώς του ζητάει πίσω αυτά που ούτε να τολμήσει να σκεφτεί δεν θα έπρεπε...

Κι όμως...

Είναι σαν να λένε στο γιό του:

 «βλέπεις τι έκανες;Συνέχισε να μας επικρίνεις και φαντάσου ελεύθερα από δω και πέρα το τι περιμένει την οικογένειά σου. Αφού δε νοιάζεσαι για το τι θα συμβεί σε σένα, για να σε δούμε...θα αδιαφορήσεις εξίσου για το τι θα συμβεί στην οικογένειά σου;»...

Ο φίλος μας, ο συμπολίτης μας ο Αρριανός έχει βγει πια εκτός εαυτού.

Μια με την ανεργία του στα 50...με δυό παιδιά...(κανένας π*&^%ης δεν θέλει έναν «μεσήλικα» με δεκαετίες προϋπηρεσία συν δυό παιδιά, στην δούλεψή του...)

Μία με την καταστροφή του ως μικροεμπόρου...εξ’ αιτίας των μέτρων που (τους) πήραν οι Πολιτικοί... (ιδού http://aegeanhawk.blogspot.gr/2013/08/blog-post_4856.html )

Μία με την άθλια, εγκληματική φορολογία και τα κάθε λογής θανατερά χαράτσια που τους σκοτώνουν... (αναρτήθηκε εδώ http://aegeanhawk.blogspot.gr/2014/01/blog-post_9377.html )

Μία με την κατάκοιτη μάνα του και τις περικοπές του Κράτους στα πανάκριβα φάρμακα του πόνου...(δεν είναι λίγο πράμα να βλέπει τη Γερόντισα Μάνα του να σφαδάζει από τους πόνους με ελλειπή φάρμακα, ε; Πόσο θέλει να «φλασάρει» το μυαλό του ανθρώπου και να πάρει ανάποδες;)...

Μία τώρα με αυτό που κάνουν στον γερο Πατέρα του...

...κοντεύει να του «λαλήσει» το λοιπόν του Αρριανού...

...η Ανάβασή του, ο Γολγοθάς του, νοιώθει πως πάει ν’ αγγίξει ένα «περίεργο τέρμα»...

Το Μίσος, η Οργή, ο Θυμός τον έχουν βγάλει εκτός εαυτού...

Νοιώθει πως κοντεύει η ώρα που θα κάνει καμιά τρέλλα...

Κι αναζητάει μια διέξοδο αξιοπρέπειας προτού στραφεί σε καμιά διέξοδο απελπισίας...

Συν τοις άλλοις, δεν είναι ο άνθρωπος που αυτοκτονεί...

Ανήκει στους «ενεργητικούς»...οι «αυτοκτονικοί» ανήκουν στους «παθητικούς»...έτσι λένε χοντρά χοντρά οι ψυχίατροι όταν τους ρωτάς:

 «...μα γιατί κάποιος αυτοκτονεί από απελπισία αντί να πάρει την καραμπίνα και να πάει να στείλει αδιάβαστα κάμποσα απ’ αυτά τα λαμόγια που τον έφεραν σ’ αυτή την κατάσταση;»

Τελευταία λοιπόν, ο «τρελλαμένος πενηντάρης» μας φλερτάρει πολύ, πάρα πολύ με την ιδέα να

 «επιστρέψει γενναιόδωρα λίγο πόνο σ’ αυτούς που τόσο απλόχερα του τον προσφέρουν καιρό τώρα»....και υποθέτω πως αναζητά τον τρόπο...όταν του ξεφεύγει το νοερό χαλινάρι εκείνες τις δύσκολες ώρες της Φλογισμένης Οργής...

Ποιά θα είναι άραγε η εξέλιξη αυτής της ιστορίας;

Άγνωστο...

Όλα στην Ιστορία άλλωστε είχαν να κάνουν πάντα με τον «Αστάθμητο Παράγοντα»...

Τι θα είχε γίνει πχ το 1821 εάν 5 – 6 γενναίοι τρελλοί εξαθλιωμένοι Έλληνες ραγιάδες  – όντες αγανακτισμένοι και τελειωμένοι οικονομικά από την απεχθή φορολογία – δεν αποφάσιζαν να εκτελέσουν, πάνω στα Κορινθιακά βουνά της Περαχώρας, τους φορατζήδες, τους φοροσυλλέκτες κατσαπλιάδες του Σουλτάνου;

Κανείς δεν τους είπε, εκεί αρχές Μάρτη του ’21,

 «...ρίξτε στα αιμοβόρα κτήνη για να ξεκινήσει η Εξέγερση/επανάσταση των Ελλήνων ενάντια στο Κατοχικό Καθεστώς της εποχής...».

Τους την  έδωσε απλά κατακούτελα η αγανάκτηση, η οργή, το μίσος και η ορμή της εκδίκησης και εξίσου απλά το έκαναν...

Τα υπόλοιπα εξελίχθηκαν σαν θανάσιμο, αιματηρό ντόμινο...κάθε μέρα έμπαινε στο χορό των ντουφεκιών και μια ακόμη περιοχή του Μοριά...

Σήμερα, εκεί έξω υπάρχουν όχι ένας Αρριανός, όχι δέκα, όχι εκατό και χίλιοι, αλλά πολλές εκατοντάδες χιλιάδες...που υπομένουν και αναμένουν, άγνωστο τι...

Πιθανότατα, όπως και τότε, ο ένας τον άλλον να «βαρέσει πρώτος», για να προσθέσουν κι αυτοί αμέσως μετά τις δικές τους «Μπαταριές θανάτου»...

Όπως περίπου θά’ λεγαν και οι τολμηροί, ξεροκέφαλοι και άφοβοι Πολεμιστές του ’21...

Γιώργος Ανεστόπουλος