Γύρω στα 390 μ.Χ. ζούσε στα Σίγγαρα της Μεσοποταμίας ένας μικρός Εβραίος πού τον έλεγαν Ασέρ. Ο Ασέρ ήταν μόλις έντεκα χρονών και ο πατέρας του, ένας πολύ πλούσιος άνθρωπος, του είχε αναθέσει να φροντίζει τις αγελάδες του.
Στον μικρό Ασέρ άρεσε πολύ αύτη η απασχόληση, όχι μόνο γιατί περπατούσε μέσα στην έξοχη, αλλά γιατί εκεί πού πήγαινε να ποτίσει τα ζώα συναντούσε κι άλλα παιδιά. Ήταν παιδιά Χριστιανών πού είχαν δημιουργήσει μεταξύ τους μια πολύ όμορφη παρέα. Έκαναν προσευχή, έτρωγαν το πρωινό τους κι ύστερα άρχιζαν να διηγούνται ιστορίες αγίων μαρτύρων. Ο Ασέρ άκουγε από μακριά αυτές τις τόσο εντυπωσιακές ιστορίες και η ψυχή του γέμιζε από θαυμασμό για τους Χριστιανούς. Αλήθεια πόσο θα ήθελε να πάει κοντά στα παιδιά αυτά και να μάθει περισσότερα για την πίστη τους!
Πράγματι μια μέρα πλησίασε τα παιδιά και με απλότητα τους είπε:
- Να καθίσω κι εγώ να φάω μαζί σας; Θέλω να με πάρετε στην παρέα σας!
- Πώς σε λένε; τον ρώτησαν.
- Ασέρ.
- Ασέρ, εδώ προσευχόμαστε, τρώμε και συζητούμε αυτά πού ακούμε στην Εκκλησία. Πώς μπορείς εσύ πού δεν είσαι Χριστιανός να καθίσεις μαζί μας;
- Και τί πρέπει να κάνω για να γίνω Χριστιανός; ρώτησε με ενδιαφέρον το μικρό Εβραιόπουλο.
- Να πιστέψεις στον Χριστό και να βαπτισθείς, απάντησαν τα μεγαλύτερα παιδιά και άρχισαν να του εξηγούν τί είναι το άγιο Βάπτισμα.
Ο Ασέρ τους άκουσε με προσοχή κι όταν τελείωσαν τους είπε αποφασιστικά:
- Πιστεύω στον Χριστό, να και το νερό, γιατί δεν με βαπτίζετε;
Τα παιδιά του εξήγησαν ότι έπρεπε να έλθει ιερέας για να τον βαπτίσει. Εκείνος όμως επέμενε. Δεν ήθελε να περιμένει, γιατί μπορεί στο μεταξύ να το μάθαινε ο πατέρας του και τότε αλλοίμονό του… Ποτέ δεν θα τον άφηνε να γίνει Χριστιανός!
«Βαπτίζεται ο δούλος του Χριστού…»
Αφού λοιπόν δεν υπήρχε άλλη λύση, τα παιδιά τον οδήγησαν σε μια πηγή και εκεί τον έβαλαν μέσα στο νερό τρεις φορές λέγοντας: «Βαπτίζεται ο Αμπντούλ Μασίχ (Abdu ’l Masih στα αραβικά σημαίνει “δούλος του Χριστού”, δηλαδή Χριστόδουλος) στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος! Κι εσύ, Χριστέ ο Θεός μας, συμπλήρωσε στο νερό αυτό όλα τα λόγια πού λένε οι ιερείς όταν βαπτίζουν και κάνε ο δούλος Σου να βαπτισθεί όπως πρέπει».
Όταν τελείωσαν, τον συνόδευσαν με πανηγυρική πομπή και τον πήραν μαζί τους για να καθίσουν στο πρώτο κοινό γεύμα. Πόσο χαρούμενος ήταν ο νεοφώτιστος Χριστιανός! Το πρόσωπο του έλαμπε. Ένα από τα παιδιά του έκανε δώρο ένα χρυσό κόσμημα και όλοι του ευχήθηκαν να μείνει πιστός στην ομολογία του. Λίγες μέρες αργότερα συνέβη να περνά από την περιοχή ένας ορθόδοξος επίσκοπος και ο Αμπντούλ Μασίχ του ζήτησε να ολοκληρώσει το βάπτισμα πού είχε λάβει.
Ο Αμπντούλ Μασίχ τα είπε όλα αυτά στη μητέρα του κι εκείνη τρομαγμένη τον παρακάλεσε να κρυφτεί. Πράγματι κάθε μέρα έφευγε πρωί-πρωί για να πάει στα ζώα και επέστρεφε αργά, ώστε να αποφεύγει τη συνάντηση με τον πατέρα του. Έτσι πέρασε ένας μήνας περίπου.
Η ώρα της ομολογίας
Κάποια μέρα όμως ό πατέρας θέλησε να κάνει ένα επίσημο δείπνο με όλα τα μέλη της οικογενείας. Κανείς δεν έπρεπε να λείπει!
Έτσι ήλθε κι ο Αμπντούλ Μασίχ. Μόλις τον είδε ο πατέρας του, αμέσως πρόσεξε το χρυσό κόσμημα:
- Τί σημαίνει αυτό; Δούλος είσαι και σου φόρεσαν τέτοιο πράγμα; είπε γεμάτος υποψίες.
- Ναι, έγινα δούλος του Χριστού, απάντησε άφοβα το παιδί.
Ο σκληρός πατέρας εξοργισμένος όρμησε πάνω του κι άρχισε να τον κτυπάει αλύπητα.
Έγινε ολόκληρη αναστάτωση. Όσοι ήταν παρόντες μπήκαν στη μέση να τους χωρίσουν.
Αφού κατάφεραν με δυσκολία να ηρεμήσουν τον πατέρα, κάλεσαν το παιδί να καθίσει μαζί τους. Τότε ο Αμπντούλ Μασίχ έδωσε νέα θαρραλέα ομολογία:
- Είμαι Χριστιανός και δεν επιτρέπεται Εβραίοι και Χριστιανοί να τρώνε μαζί!
Ο πατέρας δεν μπορούσε πλέον να συγκρατηθεί. Άρπαξε ένα μαχαίρι κι αφηνιασμένος σαν άγριο θηρίο άρχισε να κυνηγά τον γιο του. Το μικρό παιδί έτρεχε μέσα στα χωράφια μέχρι πού έφτασε στην πηγή πού είχε βαπτισθεί. Εκεί γονάτισε και δέχθηκε το θανατηφόρο πλήγμα από τον ίδιο τον πατέρα του. Αυτό το παιδί, πού αγαπούσε τόσο πολύ να ακούει τις ιστορίες των μαρτύρων, τώρα αξιώθηκε το ίδιο να μαρτυρήσει για την πίστη του Χριστού και να γράψει τη δική του ιστορία… Μια ιστορία αξιοθαύμαστη για ένα παιδί μόλις έντεκα χρονών…
Η Εκκλησία μας τιμά την μνήμη του κάθε χρόνο στις 27 Ιουνίου.
πηγή Αντέχουμε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχολιά σας να ειναι σχετικά με το θέμα, περιεκτικά και ευπρεπή. Για την καλύτερη επικοινωνία δώστε κάποιο όνομα ή ψευδώνυμο. Διαφημιστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται.
Επειδή δεν υπάρχει η δυνατότητα διόρθωσης του σχολίου σας παρακαλούμε μετά την τελική σύνταξή του να ελέγχεται. Προτιμάτε την ελληνική γραφή κι όχι την λατινική (κοινώς greeklish).
Πολύ σημαντικό είναι να κρατάτε προσωρινό αντίγραφο του σχολίου σας ειδικά όταν είναι εκτενές διότι ενδέχεται να μην γίνει δεκτό από την Google (λόγω μεγέθους) και θα παραστεί η ανάγκη να το σπάσετε σε δύο ή περισσότερα.
Το σχόλιό σας θα δημοσιευθεί, το αργότερο, μέσα σε λίγες ώρες, μετά από έγκριση του διαχειριστή του ιστολογίου, ο οποίος είναι υποχρεωμένος να δημοσιεύει όλα τα σχόλια που δεν παραβαίνουν τους όρους που έχουμε θέσει στις παρούσες οδηγίες.
Υβριστικά, μη ευπρεπή και προπαγανδιστικά σχόλια θα διαγράφονται ή δεν θα δημοσιεύονται.