Σελίδες

25 Μαρτίου 2014

Η ΚΥΠΡΟΣ ΣΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821.

25η Μαρτίου 1821. Η μεγαλύτερη εθνική επέτειος των Ελλήνων. Η μέρα που σήμανε την ανάσταση του υπόδουλου γένους, μετά από 100 τόσα χρόνια πικρής σκλαβιάς. Η μέρα που οδήγησε τους Έλληνες στην ποθητή ελευθερία, μετά από ένα σκληρό αλλά ηρωικό αγώνα. Η μικρή Κύπρος που ήταν τότε σκλαβωμένη στους Τούρκους είχε κι αυτή το δικό της μερτικό στο μεγάλο εκείνο αγώνα του Έθνους. 

Ιωάννης Καρατζάς 

Πριν ξεκινήσει η μεγάλη Ελληνική Επανάσταση το Μάρτιο του 1821, είχαν προηγηθεί αρκετά προεπαναστατικά κινήματα που προετοίμασαν το μεγάλο ξεσηκωμό. Η συμμετοχή των Κυπρίων ήταν κι εδώ αισθητή. 

Ο Ιωάννης Καρατζάς ήταν ο πρώτος Κύπριος που πλήρωνε με μαρτυρικό θάνατο τη συμμετοχή του σε τέτοια κινήματα. Τον συνέλαβαν οι Αυστριακοί στην Τεργέστη μαζί με το Ρήγα Φεραίο και έξι άλλους αγωνιστές με την κατηγορία ότι προετοίμαζαν επανάσταση.

Αργότερα τους παράδωσαν στους Τούρκους οι οποίοι αφού τους στραγγάλισαν, έριξαν τα
πτώματά τους στο Δούναβη ποταμό


Ήταν Ιούνιος του 1798. Αυτό όμως δεν ήταν παρά η αρχή. Όπως μας πληροφορεί ο κατάλογος των εθνικών αγωνιστών που διατηρείται στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδας, ο αριθμός των Κυπρίων που πήραν ενεργό μέρος στην Ελληνική Επανάσταση έφθανε και ξεπερνούσε τους 580.

Οι περισσότεροι από αυτούς είχαν φθάσει στην Ελλάδα αμέσως μετά τις σφαγές που έγιναν στις 9 Ιουλίου το1821 στην Κύπρο. 

Η Σημαία των Κυπρίων 

Οι περισσότεροι από τους εθελοντές Κύπριους αγωνιστές είχαν καταταγεί στις δυνάμεις του
πεζικού ενώ λιγότεροι προτίμησαν το πυροβολικό και το ναυτικό.


Είχαν, μάλιστα, και τη δική τους σημαία, η οποία αποτελείτο από ένα άσπρο πανί πάνω στο οποίο υπήρχαν δυο μπλε λωρίδες σε σχήμα σταυρού. Στην πάνω δεξιά πλευρά της σημαίας έγραφε: «ΣΗΜΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΤΡΗΣ ΚΗΠΡΟΥ». Ο ιστός της σημαίας ήταν ένα μεγάλο κοντάρι που κατέληγε σε μια πολύ μυτερή άκρη που χρησίμευε και σαν όπλο σε περίπτωση ανάγκης. Η σημαία αυτή που εμφανίστηκε προτού καθιερωθεί η γαλανόλευκη σαν το εθνικό σύμβολο του Ελληνισμού, βρίσκεται σήμερα στο Ιστορικό Μουσείο της Αθήνας. (εικόνα πάνω) 

Οι Κύπριοι Αγωνιστές 

Πολλοί ήταν οι Κύπριοι που διακρίθηκαν στα πεδία των μαχών. Μερικοί μάλιστα διορίστηκαν αξιωματικοί ή υπαξιωματικοί λόγω των ηγετικών τους χαρισμάτων. Άλλοι πάλι πήραν ηγετικές θέσεις στις κυβερνήσεις που σχηματίστηκαν αργότερα, ενώ αρκετοί τιμήθηκαν, μετά τον αγώνα, με διάφορα αριστεία για τα πολεμικά τους κατορθώματα.

Πολλοί, όμως, ήταν και οι Κύπριοι εκείνοι που έπεσαν μαχόμενοι στις πρώτες γραμμές του αγώνα. Ξεψύχησαν εκεί, στην ελληνική γη του Μοριά και της Στερεάς πολεμώντας παλικαρίσια μέχρι και την τελευταία τους πνοή.  Άφησαν τα κορμιά τους λευτεριάς λίπασμα και σφράγισαν με το αίμα τους την απελευθέρωση του υπόδουλου Έθνους.  Ας δούμε, όμως, μερικούς από τους αγωνιστές αυτούς.

Ένας από τους πιο σώφρονες αλλά και δυναμικούς Κύπριους αγωνιστές ήταν ο Χαράλαμπος Μάλης. Ήταν δάσκαλος στην Κωνσταντινούπολη και μυήθηκε στον αγώνα από τον Παπαφλέσσα. Πολέμησε στο πλευρό του σε πολλές μάχες. Για τον ηρωισμό μάλιστα που έδειξε τιμήθηκε με το ασημένιο αριστείο του αγώνα, ενώ μετά τον αγώνα διορίστηκε Γενικός Γραμματέας, στα Υπουργεία Θρησκείας και Δικαιοσύνης.

Τα τρία αδέρφια Νικόλαος, Κυπριανός και Θεόφιλος Θησέας ήταν άλλο ένα παράδειγμα ανιδιοτελούς προσφοράς και αυτοθυσίας. 0 πρώτος ήταν για κάποιο διάστημα υπασπιστής του Δημήτρη Υψηλάντη, ενώ αργότερα ανάλαβε τη διοίκηση των ξένων στρατιωτών που έρχονταν να πολεμήσουν στην Ελλάδα. Μετά το τέλος του αγώνα επέστρεψε στην Κύπρο, όπου και πρωτοστάτησε σ' ένα επαναστατικό κίνημα, το οποίο όμως απέτυχε.

Άλλος ένας τολμηρός και ριψοκίνδυνος αγωνιστής ήταν ο Μιχάλης Κυπραίος. 

Υπηρετούσε στο στρατό του Μακρυγιάννη, στην αγκαλιά του οποίου ξεψύχησε, μετά από ένα θανάσιμο κτύπημα στη μάχη των Μύλων. To ίδιο γενναίος, ήταν κι ο Νικόλας Χατζησάββας που πήρε μέρος στην πολιορκία του Μεσολογγίου. Κατά τη διάρκεια της πολιορκίας πληγώθηκε σε εφτά σημεία του σώματος του αλλά δεν εγκατέλειψε τον αγώνα. Μαζί του πολέμησαν και οι Γιάννης Πασαπορτής, Χριστόδουλος Κοκκινόφτας και Παντελής Ορφανός, που τιμήθηκε με δυο αριστεία ανδρείας.

Πολλοί ήταν και οι Κύπριοι που πολέμησαν κατά την πολιορκία της Ακρόπολης των Αθηνών. Ο αριθμός τους έφτανε τους 132. Μεταξύ τους ήταν ο αξιωματικός Σίμος, πρωτοπαλίκαρο του οπλαρχηγού Κριεζιώτη, που σκοτώθηκε σε κάποια έξοδο και ο Αγγελής Μιχαήλ που υπήρξε και μέλος του Ιερού Λόχου του Υψηλάντη. Επίσης ο Αντώνιος Ιακώβου Λοίζου, παππούς του μετέπειτα δημάρχου της Λεμεσού Χριστόδουλου Σώζου, ο οποίος πολύ αργότερα, πάλι σαν εθελοντής, πήρε μέρος στους Βαλκανικούς Πολέμους και σκοτώθηκε στο Μπιζάνι(1912).

Άλλοι γνωστοί Κύπριοι αγωνιστές ήταν ο οπλαρχηγός καπετάν Γιώργης που ανακηρύχθηκε σε χιλίαρχο, ο καττετάν Ιωάννης ο Κύπριος που ήταν κυβερνήτης του πλοίου «ΠΟΣΕΙΔΩΝ», ο Πάγκος Φραγκούδης που κρατούσε το ημερολόγιο του πολεμικού πλοίου «ΗΡΑΚΛΗΣ» και ο Κωνσταντίνος Κυπριώτης με το γιο του Γεώργιου που υπηρετούσαν κάτω από τις διαταγές του μπουρλοτιέρη Κανάρη.

Πολύ γνωστός ήταν και ο Γεώργιος Οικονομίδης που πολέμησε κάτω από τις διαταγές του Δημήτρη Υψηλάντη και του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη. Αργότερα διορίστηκε Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Οικονομικών και Νομάρχης Κυκλάδων.

πηγή

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Παρακαλούμε τα σχολιά σας να ειναι σχετικά με το θέμα, περιεκτικά και ευπρεπή. Για την καλύτερη επικοινωνία δώστε κάποιο όνομα ή ψευδώνυμο. Διαφημιστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται.
Επειδή δεν υπάρχει η δυνατότητα διόρθωσης του σχολίου σας παρακαλούμε μετά την τελική σύνταξή του να ελέγχεται. Προτιμάτε την ελληνική γραφή κι όχι την λατινική (κοινώς greeklish).

Πολύ σημαντικό είναι να κρατάτε προσωρινό αντίγραφο του σχολίου σας ειδικά όταν είναι εκτενές διότι ενδέχεται να μην γίνει δεκτό από την Google (λόγω μεγέθους) και θα παραστεί η ανάγκη να το σπάσετε σε δύο ή περισσότερα.

Το σχόλιό σας θα δημοσιευθεί, το αργότερο, μέσα σε λίγες ώρες, μετά από έγκριση του διαχειριστή του ιστολογίου, ο οποίος είναι υποχρεωμένος να δημοσιεύει όλα τα σχόλια που δεν παραβαίνουν τους όρους που έχουμε θέσει στις παρούσες οδηγίες.
Υβριστικά, μη ευπρεπή και προπαγανδιστικά σχόλια θα διαγράφονται ή δεν θα δημοσιεύονται.