Πράγματι, για τρεις τουλάχιστον αιώνες (Σκοτεινοί χρόνοι), από την
Ύπομυκηναϊκή έως και την πρώιμη γεωμετρική εποχή (1100-850 π.Χ.), δεν
έχουμε γραπτά κείμενα. Θεωρείται λοιπόν ότι γύρω στον 10ο π.Χ. αι. οι
Έλληνες παίρνουν από τους Φοίνικες την συμφωνογραφική γραφή.
Οι περισσότεροι λοιπόν ερευνητές θεωρούν
ότι ως πρώτη ύλη του ελληνικού αλφαβήτου εχρησίμευσε το βορειοσημιτικό
συμφωνογραφικό αλφάβητο. Όπως διαπιστώνει ομως ο καθηγητής Γ.
Μπαμπινιώτης, «το θέμα επί του οποίου υπάρχει πλήθος αλληλοσυγκρουόμενων
θεωριών είναι η προέλευσις και η δημιουργία του ίδιου του φοινικικού
συμφωνογραφικοϋ συστήματος, το όποιο ανάγεται στο πρωτοχαναανικό
αλφάβητο του 1700 π.Χ.
Άλλοι το ανάγουν στην αιγυπτιακή και σιναϊτική γραφή, άλλοι στην
σουμεριακή, την βαβυλωνιακή η την ασσυριακή γραφή, άλλοι το συνδέουν με
το κυπριακό συλλαβάριο, άλλοι με την χεττιτική ιερογλυφική, την
ιδεογραφική θεωρία η με την ουγκαριτική σφηνοειδή γραφή, ο Evans το
συνδέει με τις μινωικές γραφές (Ιερογλυφικά και Γραμμική Α΄), άλλοι με
την «ψευδοίερογλυφική» της Βίβλου, άλλοι με την θεωρία των προϊστορικών
γεωμετρικών σημείων και άλλοι με άλλες αρχαιότερες γραφές».
75 Εμείς θα
προσθέσουμε ακόμη έναν προβληματισμό σχετικά και με την ίδια την ύπαρξη
των Φοινίκων, οι όποιοι, σύμφωνα με την εύστοχη παρατήρηση του καθηγητού
Χρ. Ντούμα «είναι απλώς ένας μύθος η φαντάσματα».
76 Εάν ομως θελήσουμε
να ερευνήσουμε τις ρίζες της «φοινικικής» θεωρίας, τότε θα πρέπει να
γυρίσουμε πίσω περίπου 2.000 έτη, στον 1ο αι. μ.Χ. Τότε έζησε ο Ιώσηπος,
ο Ιουδαίος επαναστάτης στρατηγός, ο οποίος παρεδόθη στους Ρωμαίους και
εισήλθε στο στενό περιβάλλον της αυτοκρατορικής αυλής.
Ο Ιώσηπος, για να εξιλεωθή ίσως
απέναντι στους συμπατριώτες του για την προσχώρησί του στους Ρωμαίους,
συνέγραψε το έργο «Ιουδαϊκή Αρχαιολογία» – μία παραποιημένη απόδοσι της
Παλαιάς Διαθήκης ουσιαστικά – με το όποιο όμως κατηγορούσε και
ύπε-βίβαζε τον ελληνικό πολιτισμό. Σε άπάντησι ο Έλλην εξ Αλεξανδρείας
ιστορικός Απίων συνέγραψε μία πραγματεία με την οποία απέκρουε τις
συκοφαντίες του Ιωσήπου.
Δυστυχώς η πραγματεία του Απίωνος, σε αντίθεσι
με το πλήρες έργο του Ιωσήπου, δεν διεσώθή. Ο δε Ιώσηπος εφρόντισε
μάλιστα να συγγράψη μία νέα πραγματεία με τίτλο «Κατά Απίωνος». Από το
έργο αυτό προέρχεται το παρακάτω απόσπασμα:
«Οι Έλληνες είναι από τους λαούς, που έμαθαν πολύ αργά και μετά
δυσκολίας να γράφουν. Ακόμη κι εκείνοι, που ισχυρίζονται ότι
χρησιμοποιούσαν την γραφή από παλιά, υπερηφανεύονται ότι την έμαθαν από
τους Φοίνικες και τον Κάδμο. Αλλά ούτε από εκείνη την εποχή έχει κανείς
να παρουσίαση επιγραφές, που να έχουν σωθή σε ναούς ή άλλα δημόσια
μνημεία, ώστε να αμφισβητήται ακόμη και το κατά πόσο εκείνοι, που πήραν μέρος στον
Τρωικό Πόλεμο, χρησιμοποιούσαν, μολονότι πολύ αργότερα, τα γράμματα, ενώ
η αληθινή και επικρατούσα άποψι είναι ότι μάλλον αγνοούσαν την σύγχρονη
χρήσι των γραμμάτων.
Όλοι οι Έλληνες ανεξαιρέτως θεωρούν οτι δεν
υπάρχει αρχαιότερο συγγραφικό έργο από τα ποιήματα του Όμηρου. Αυτός
όμως φαίνεται πως έζησε πολύ αργότερα από την εποχή των Τρωικών, ενώ
ταυτόχρονα λέγεται γι’ αυτόν ότι δεν άφησε την ποίησί του γραπτώς, αλλά
αυτή διεσώθη στα άσματα και κατεγράφη αργότερα.
Αυτός είναι και ο λόγος, που υπάρχουν τόσες αντιφάσεις στο έργο του».
Να λοιπόν που ευρίσκονται οι ρίζες της περί φοινικικών γραμμάτων
θεωρίας, αλλά ακόμα και οι απαρχές του ομηρικού ζητήματος. Ευτυχώς στις
ήμερες μας, και παρά τις λυσσαλέες αντιδράσεις, επιχειρείται μία
προσπάθεια ανατροπής αυτής της θεωρίας, της εχούσης ήδη ηλικίας 2.000
ετών, με βάσι τα νεώτερα αρχαιολογικά τεκμήρια.
Η νεωτέρα έρευνα έχει αρχίσει πράγματι ολο και περισσότερο να
αμφισβητή την προέλευσι του αλφαβήτου από τους Φοίνικες. Ο Andre
Lemaire, διευθυντής του τομέα αρχαίας ιστορίας και φιλολογίας στο
Παρίσι, αναζητεί τις ρίζες του αλφαβήτου στην Αίγυπτο. Στηριζόμενος από
την μία στο απόσπασμα από την Ιστορία των Φοινίκων του Φίλωνος από την
Βίβλο, που διασώζει ο Ευσέβιος της Καισαρείας, όπου αναφέρεται ότι
αυτός, ο οποίος ανεκάλυψε τα γράμματα ήταν ο Θευθ, και από την άλλη στον
Τάκιτο, θεωρεί ότι δεν άνεκάλυψαν πρώτοι το αλφάβητο οι Φοίνικες.77
Αυτοί απλώς διαμεσολάβησαν στην μεταφορά του αλφαβήτου από την Αίγυπτο
μέσω των Υκξώς και την διέδωσαν έπειτα χάρις στην θαλασσοκρατορία τους
σε ολόκληρη την Μεσόγειο… Το να αποδώσουμε όμως την αλφαβητική γραφή
στους Ύκξώς είναι, όπως παραδέχεται και σ ϊδιος, σαν να εξηγούμε το
obscurum per obscurium (το σκοτεινό με σκοτεινό, δηλ. τον γρίφο με
γρίφο).
«Όπως ολα τα γενεσιουργά προβλήματα, η ανακάλυψις του αλφαβήτου μας
διαφεύγει, ενώ και η ίδια η γνώσις μας για τους Υκξώς παραμένει
περιωρισμένη και προβληματική.
78 Τόσο στην Αίγυπτο, όσο και στην
Παλαιστίνη ωστόσο, τα αρχαιολογικά και τα επιγραφικά δεδομένα, όχι μόνον
δεν μας επιτρέπουν μια λεπτομερή ιστορική προσέγγισι, αλλά και μας
δημιουργούν ακόμη πιο σοβαρά χρονολογικά προβλήματα.
Ας δούμε λοιπόν
αυτά τα ευρήματα, που μας επιτρέπουν να ομιλούμε για αλφαβητική γραφή
στα εδάφη της Παλαιστίνης και του σημερινού Ισραήλ. Το πρώτο είναι η
επιγραφή επάνω σε ένα εγχειρίδιο μάλλον αίγαιακής τεχνοτροπίας από το
Lakish, το οποίο χρονολογείται βάσει των αρχαιολογικών συνευρημάτων περί
το έτος 1.600 π.Χ.
Ακολουθεί το ενεπίγραφο όστρακο μιας φιάλης από το
Gιzer, μαζί με σημάδια κεραμέων, που κατατάσσεται γενικώς στην ίδια
περίοδο βάσει παλαιογρα φίκων στοιχείων. Αβέβαιη ωστόσο παραμένει η
χρονολόγησις της ασβεστολιθικής πλάκας από το Sichern (Σίκιμα) καθώς και
του ενεπίγραφου οστράκου από το Tell-Nagida, νοτιοδυτικούς του Lakish.
Οι ανασκαφές στα θρυλικά ορυχεία του Σινά έδωσαν επίσης 45
πρωτοσιναϊτικές επιγραφές, οι οποίες έχρονολογήθησαν ανάμεσα στα
1850-1500 π.Χ. βάσει των αντιστοίχων Αιγυπτιακών επιγραφών, οι όποιες
ήσαν ανάμεσα στα συνευρήματα.
Τα αρχεία, που ευρέθησαν στο Σινά, δείχνουν ότι είχαν κάποια
διοικητική σημασία στις εξερευνητικές αποστολές στα ορυχεία, διότι δεν
πρόκειται για άπλα γραφήματα, αλλά για πραγματικά μνημεία λόγου. Ο Andre
Lemaire βάσει όλων αυτών των προβληματισμών θεωρεί τελικά ότι η
αλφαβητική γραφή εγεννήθη τον 11ο π.Χ. αι., έπειτα από την πολιτική
παρακμή των Αιγυπτίων. Η γραφή των Υκξώς, τους οποίους ο συγγραφεύς
προφανώς θεωρεί σημιτικής καταγωγής, υιοθετείται τότε ως «εθνική» γραφή
από τους βασιλείς των Εβραίων, των Φοινίκων, και των Άραμαίων.
79 Όμως
τον 11ο αι., ούτε καν η Βίβλος ετόλμα να αναφερθή σε Εβραϊκό βασίλειο.
Με αυτήν την θεωρία μοιάζει να συνδέεται και η περίφημη αλφαβητική
πινακίδα του Wόrzburg, η οποία θεωρείται πρωϊμώτερή του 8ου π.Χ. αι. Για
την προέλευσι της πινακίδας υπάρχουν μόνο γενικές πληροφορίες, οτι η
πινακίδα προέρχεται μαζί με τρία (3) ακόμα πλήρως ταυτόσημα κομμάτια από
το αιγυπτιακό Φαγιούμ. Ωρισμένοι ερευνητές θεωρούν οτι με αυτήν την
χάλκινη πινακίδα τεκμηριώνεται το πρώτο βήμα για το δάνειο του
φοινικικού σχεδίου από το ελληνικό αλφάβητο.
Πρέπει να τονίσουμε ωστόσο οτι η γνησιότητα αυτών των πινακίδων
αμφισβητείται.
80 Μελετώντας τον συγκριτικό πίνακα με τα ιερογλυφικά
σύμβολα βλέπουμε από την άλλη τις ομοιότητες του φερομένου ως αλφαβήτου
των Υκξώς με το Κρητικό και το Αιγυπτιακό και τελικά με το Φιλισταιϊκό.
Μήπως λοιπόν τελικά οι Υκξώς δεν ήσαν παρά οι πρώτοι Λαοί της Θαλάσσης,
οι οποίοι κατέκτησαν την Αίγυπτο; Γνωρίζουμε οτι ορμητήριο των Υκξώς
ήταν η Χαναάν, η σημερινή Συρία, στην οποία όμως είχαν εγκατασταθή οι
Μινωίτες ήδη από την 2α π.Χ. χιλιετία. Ενδεχομένως λοιπόν οι Μινωίτες
αυτοί να συνέπραξαν και με άλλα εντόπια φύλα, και να συμμετείχαν στην
έπιχείρησι κατά της Αιγύπτου. Άρα δυνάμεθα να εικάσουμε οτι υπήρξαν
μινωικές επιρροές στην εξέλιξι της γραφής στην περιοχή. Σύμφωνα με τον
καθηγητή D. Diringer, το σημιτικό σύστημα γραφής έπενοήθή μεν και
εκαλλιεργήθηκε στην Παλαιστίνη και την Συρία, αλλά εδέχθη και επιδράσεις
παλαιοτέρων συστημάτων του αιγυπτιακού, του σφηνοειδούς, του κρητικού
και ίσως των προϊστορικών γεωμετρικών σημείων.
Είναι απίθανο να μην προηγήθησαν των επινοητών της σημιτικής γραφής
άλλοι, όπως είναι εξαιρετικά απίθανο ότι ένα αλφάβητο, που επενοήθη στην
Παλαιστίνη ή στην Συρία την 2η π.Χ. χιλιετία έμεινε ανεπηρέαστο από τις
γραφές της Αιγύπτου, της Βαβυλωνίας ή της Κρήτης. Και η σύλλήψις της
συμφωνογραφικής γραφής και η αρχή της άκροφωνίας (αν ίσχυε στο
πρωτοσημιτικό αλφάβητο) μπορεί να είναι δάνεια από την Αίγυπτο. Ίχνη της
επιδράσεως της βαβυλωνιακής γραφής μπορούν να διαπιστωθούν στις
ονομασίες ωρισμένων γραμμάτων. Η επίδρασις της κρητικής γραφής και
μερικών προϊστορικών γεωμετρικών σημείων μπορεί να είναι καθαρώς
εξωτερική, να επέδρασαν δηλαδή μόνο στην μορφή ορισμένων γραμμάτων.
συνεχίζεται
Aπόσπασμα από το άρθρο “ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΡΑΦΗ 7000 έτη ιστορίας” που δημοσιεύθηκε στο www.ekivolos.gr
www.visaltis.net
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχολιά σας να ειναι σχετικά με το θέμα, περιεκτικά και ευπρεπή. Για την καλύτερη επικοινωνία δώστε κάποιο όνομα ή ψευδώνυμο. Διαφημιστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται.
Επειδή δεν υπάρχει η δυνατότητα διόρθωσης του σχολίου σας παρακαλούμε μετά την τελική σύνταξή του να ελέγχεται. Προτιμάτε την ελληνική γραφή κι όχι την λατινική (κοινώς greeklish).
Πολύ σημαντικό είναι να κρατάτε προσωρινό αντίγραφο του σχολίου σας ειδικά όταν είναι εκτενές διότι ενδέχεται να μην γίνει δεκτό από την Google (λόγω μεγέθους) και θα παραστεί η ανάγκη να το σπάσετε σε δύο ή περισσότερα.
Το σχόλιό σας θα δημοσιευθεί, το αργότερο, μέσα σε λίγες ώρες, μετά από έγκριση του διαχειριστή του ιστολογίου, ο οποίος είναι υποχρεωμένος να δημοσιεύει όλα τα σχόλια που δεν παραβαίνουν τους όρους που έχουμε θέσει στις παρούσες οδηγίες.
Υβριστικά, μη ευπρεπή και προπαγανδιστικά σχόλια θα διαγράφονται ή δεν θα δημοσιεύονται.