Στων Ψαρών την ολόμαυρη ράχη… Γράφει ο Καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος.

Θα σας ξαφνιάσω με την «πιπεράτη» μου ερώτηση: 

«Ποιο Κόμμα ΘΕΛΕΙ να μας Κυβερνήσει και Πότε;» 

Διάβασα και άκουσα για την εμπλοκή και της Διευθύνουσας Συμβούλου του ΤΧΣ στην Δικαστική έρευνα για το ΤΤ και τη σθεναρή στήριξή της από τον κ Στουρνάρα… 

Δάνεια εκατομμυρίων, χωρίς λένε τα ρεπορτάζ, τις απαραίτητες για αυτά εγγυήσεις (δηλ. θαλασσοδάνεια), παροχές μυθικών ποσών σε  «ημετέρους» στήριξη των Τραπεζών με τα λεφτά των Ελλήνων, ενώ αιωρείται ακόμη από όσα καταλαβαίνω χωρίς ΑΠΟΛΥΤΗ «δέσμευση» η πιθανότητα κατάσχεσης  πρώτης κατοικίας…

Μέχρι στιγμής ΔΕΝ διάβασα και ΔΕΝ άκουσα τις θέσεις της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης για τη διασύνδεση ΤΧΣ/ΤΤ/ κ Στουρνάρα… Διάβασα και άκουσα, όμως, το θέμα αποχώρησης του κ Τατσόπουλου από τον ΣΥΡΙΖΑ… 

Επαναλαμβάνω την αρχική μου ερώτηση: 

«Ποιο Κόμμα ΘΕΛΕΙ να μας Κυβερνήσει και Πότε;» 

Δεδομένες εξ ορισμού είναι οι Ευρωεκλογές όπως και οι εκλογές για την Τοπική Αυτοδιοίκηση το 2014 αλλά «παίζονται» ακόμη οι Εθνικές Εκλογές. 

Οι κκ Σαμαράς και Βενιζέλος, ως Συν-Πρωθυπουργοί, τις τοποθετούν το 2016 οπότε και εξαντλείται, θεσμικά, η 4ετία από τις εκλογές που έγιναν τον Ιούνιο του 2012 και κατέληξαν στο κυανοπράσινο πολιτικό «ειδύλλιο»… 

Το ίδιο είπε σε πρόσφατη συνέντευξή του στην Real News ο Υπουργός Παιδείας κ Αρβανιτόπουλος ο οποίος, παράλληλα με τη θέση του καθηγητή στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, κατείχε επί δεκαετία και τη θέση του Γενικού Διευθυντή του Ινστιτούτου Δημοκρατίας «Κωνσταντίνος Καραμανλής». 

Αμφισβητείται έντονα η λογική αυτής της θέσης καθώς κάπου ενδιάμεσα προκύπτει και το θέμα της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας για την οποία κάποιοι αναφέρουν, καλοπροαίρετα σε εποχή γενικευμένης παράνοιας, ότι οι κκ Σαμαράς και Βενιζέλος ή κάτι «ξέρουν» και δεν μας το λένε ή τους διαφεύγει η ανάγκη των 180 θετικών ψήφων… 

Οι μεγαλοστομίες των Ηγετών και στελεχών της «κυανοπράσινης» Συγκυβέρνησης για το τέλος της ύφεσης και την αρχή της οικονομικής ανάκαμψης το 2014 παραβλέπουν, προφανώς, αυτά πού όσοι διαβάζουν, ακούνε και βλέπουνε χωρίς «κυανοπράσινα γυαλιά» διαπιστώνουν ότι μεταξύ άλλων: 

Η ανεργία καλά κρατεί ενώ ξένοι παρατηρητές προβλέπουν περαιτέρω αύξηση, οι επιχειρήσεις συνεχίζουν να βάζουν «λουκέτα» και να απολύουν εργαζόμενους, τα κενά στα Ταμεία διογκώνονται (μαθητές της πρώτης Λυκείου μπορούν να διαπιστώσουν αυτό που κάποιοι οικονομικοί εγκέφαλοι αρνούνται να δεχτούν, ότι δηλαδή εφόσον υπάρχουν σχεδόν δύο εκατομμύρια άνεργοι οι εισπράξεις για καταβολή συντάξεων και παροχή υπηρεσιών υπολείπονται δραματικά), πολλές οφειλές του Δημοσίου δεν εξοφλούνται δημιουργώντας φαντασιώσεις για το επίμαχο «απαιτούμενο» της τρόικας που λέγεται «πρωτογενές πλεόνασμα». 

Και τα 10ετή ομόλογά μας παραμένουν αρκετές θέσεις κάτω από το επίπεδο των «Σκουπιδιών» με επιτόκια που τώρα παίζουν στο 8,5%... ΕΔΩ 

Η εικόνα, έστω και με αυτά τα λίγα που αναφέρω, δεν είναι απλά θολή αλλά σχεδόν «μαύρη» και οι ΕΛΠΙΔΕΣ για  αναστροφή της δεν διαθέτουν στέρεα βάση όταν μάλιστα ξένοι ειδικοί κάνουν αναφορές σε «φρενάρισμα ανάπτυξης» της Ευρωζώνης και της ΕΕ στα χρόνια που έρχονται… 

Κανείς Έλληνας και κανένα γκάλοπ δεν δίνει πλέον σοβαρά ποσοστά στο «υπόλοιπο ΠΑΣΟΚ» του κ Βενιζέλου και στην «Νέα ΝΔ» του κ Σαμαρά. 

Τα ποσοστά του Νέου ΣΥΡΙΖΑ (δηλαδή του παλαιού ΣΥΡΙΖΑ και μεγάλου μέρους του παλαιού κραταιού ΠΑΣΟΚ που ενσωματώθηκε στο Κόμμα του κ Τσίπρα) φαίνεται να ανεβαίνουν αλλά μέχρι στιγμής δεν επαρκούν για κάποια Συγκυβέρνηση ακόμη και σε συνεργασία με το υπόλοιπο της ΔΗΜΑΡ του κ Κουβέλη (η οποία βέβαια δεν είναι δεδομένη…) 

Επιπρόσθετα κάποιοι διαβλέπουν μια «έλλειψη διάθεσης και επιθυμίας» του Νέου ΣΥΡΙΖΑ για ανάληψη της Εξουσίας καθώς αυτό που θα έχει απομείνει μέχρι το ερχόμενο καλοκαίρι του 2014 θα είναι πράγματι μια απασφαλισμένη χειροβομβίδα έτοιμη να εκραγεί!... 

Έγραφα στα blogs τις προάλλες «άλλο Τουρκοκρατία, άλλο Τροικανοκρατία» και ευτυχώς δεν κατηγορήθηκα ότι αναμοχλεύω συναισθήματα, ότι κακώς αντιπαραθέτω την Τουρκοκρατία με την Τροικανοκρατία. ΕΔΩ 

Ομολογώ ότι με είχε τυλίξει απέραντη λύπη κάνοντας αυτή τη συνειρμική σύνδεση ανάμεσα στις δύο παραπάνω έννοιες. 

Τώρα με τυλίγει ταυτόχρονα και λύπη και φόβος και δεν θέλω να με κατηγορήσουν κάποιοι ότι δημιουργώ εντυπώσεις με τον τίτλο του άρθρου μου και την αναφορά στο ιστορικό γεγονός της καταστροφής των Ψαρών που έγινε τον Ιούνιο του 1825 δηλαδή 4 χρόνια μετά την έναρξη της Επανάστασης του 1821… 

Διαπιστώνω ότι 4 χρόνια θα έχουν περάσει τον ερχόμενο Ιούνιο του 2014 από εκείνο το καλοκαίρι του 2010 που «παραδοθήκαμε» στην τρόικα και τα ΜΝΗΜΟΝΙΑ… 

Το δράμα των Ψαρών το περιέγραψε αμίμητα ο Εθνικός μας ποιητής: 

«Στων Ψαρών την ολόμαυρη ράχη
περπατώντας η Δόξα μονάχη
μελετά τα λαμπρά παλληκάρια
και στην κόμη στεφάνι φορεί
γινωμένο από λίγα χορτάρια
πούχαν μείνει στην έρημη γη...» 

Δυστυχώς οικονομικά, κοινωνικά, πολιτισμικά, ψυχολογικά μοιάζει να είμαστε πλέον μια «καμένη» Πατρίδα… 

Η διαπίστωση μας πληγώνει όλους. 

Προσωπικά με προβληματίζει ιδιαίτερα η σκέψη ότι με την τετραετή λαίλαπα των Μνημονίων, ο Πρόεδρος του Κόμματος που μετά τις επόμενες εκλογές θα μπορέσει να σχηματίσει  Κυβέρνηση (ποιός θα είναι, όμως, αυτός ο Πρόεδρος και αυτό το Κόμμα) θα δικαιούται  να επικαλεσθεί ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΑ το παλιό σλόγκαν που προξενούσε θυμηδία: 

«παραλαμβάνουμε καμένη γη…»