Οι περικοπές φέρνουν τα ρομπότ μάχης στο προσκήνιο.

Τα συνεχώς αυξανόμενα κόστη προσωπικού αλλά και των επανδρωμένων οπλικών συστημάτων σε συνδυασμό με τη μείωση των αμυντικών δαπανών, πιθανά θα οδηγήσουν το υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ να επεκτείνει ακόμη περισσότερο το μη επανδρωμένο οπλοστάσιο του αντικαθιστώντας το ανθρώπινο προσωπικό με αυτόνομης λειτουργίας ρομποτικά συστήματα σύμφωνα με την πρόσφατη μελέτη μίας δεξαμενής σκέψης. 

Με τη συνεργασία του Ινστιτούτου Αναλύσεων Ασφάλειας και Άμυνας (ΙΑΑΑ – ISDA) 

Η μελέτη έχει τον τίτλο «20YY: Preparing for War in the Robotic Age» (20ΧΧ: προετοιμασία για τον Πόλεμο στη Ρομποτική Εποχή) συντάχθηκε από το Κέντρο για μία νέα αμερικανική ασφάλεια (CNAS: Center for A New American Security). Η μελέτη προτείνει την αυξημένη χρήση μη επανδρωμένων συστημάτων ως μία πιθανή απάντηση στο δύσκολο και απαιτητικό πρόβλημα σχεδιασμού της μελλοντικής δομής δυνάμεων.

Όπως είναι γνωστό την τελευταία δεκαετία οι ΗΠΑ έχουν αυξήσει δραματικά κυρίως τον αριθμό των μη επανδρωμένων αεροχημάτων τα οποία χρησιμοποιούνται σε αποστολές επιτήρησης, αναγνώρισης και κρούσης αλλά έχουν σχεδιαστεί να επιχειρούν σε περιβάλλοντα με σχεδόν μηδενική εχθρική απειλή. Όμως είναι βέβαιο ότι στον χώρο μάχης του μέλλοντος η ιδιότυπη αυτή ασυλία θα παύσει να υπάρχει και τα συστήματα αυτής της κατηγορίας θα έχουν να αντιμετωπίσουν πληθώρα απειλών που θα περιλαμβάνουν από κατευθυνόμενα βλήματα εδάφους – αέρος μέχρι και ευρέος φάσματος ηλεκτρονικό πόλεμο.

«Αυτά σε μεγάλο βαθμό τηλεχειριζόμενα εναέρια και επίγεια οχήματα πολύ σύντομα θα αντικατασταθούν από αυξανόμενης αυτονομίας συστήματα σε όλα τα φυσικά επιχειρησιακά περιβάλλοντα (εναέριο, θαλάσσιο, υποβρύχιο, χερσαίο, διαστημικό) και σε όλο το φάσμα των στρατιωτικών επιχειρήσεων» αναφέρουν οι συντάκτες της μελέτης. «Οι ΗΠΑ θα κατευθυνθούν σε αυτά τα συστήματα από την επιχειρησιακή ανάγκη αλλά και από τα κόστη του προσωπικού και της ανάπτυξης παραδοσιακών επανδρωμένων πλατφορμών μάχης που αυξάνονται με μη βιώσιμο [οικονομικά ανεκτό] ρυθμό».

Ειδικά σε ότι αφορά τα κόστη που σχετίζονται με το προσωπικό, λόγω της υπέρογκης αύξησης τους ήδη έχουν οδηγήσει τις ΗΠΑ στη συζήτηση για μείωση του μόνιμου επαγγελματικού στρατιωτικού προσωπικού που στην περίπτωση του Στρατού μπορεί να φθάσει μέχρι και τα 100.000 άτομα.

Επίσης, η μελέτη περιλαμβάνει και μία άλλη ενδιαφέρουσα εκτίμηση. Σε αντίθεση με τις προηγμένες τεχνολογίες του παρελθόντος (όπως για παράδειγμα το παγκόσμιο σύστημα αναφοράς θέσης – GPS, οι δορυφόροι, τα βλήματα, τα δίκτυα υπολογιστών, η χαμηλή παρατηρησιμότητα – stealth, κ.λ.π.) δημιουργήθηκαν από εθνικές στρατηγικές έρευνας και ανάπτυξης που κατευθύνονταν από την κυβέρνηση (και φυσικά με γενναία κρατική χρηματοδότηση θα συμπληρώσουμε), οι τεχνολογίες που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν στον ρομποτικό πόλεμο αναπτύσσονται κυρίως από τον εμπορικό τομέα της βιομηχανίας.

«Όλες αυτές οι τεχνολογίες που στο μεγαλύτερο μέρος τους αναπτύσσονται από την ακμάζουσα εμπορική βιομηχανία υπολογιστών [πληροφορικής] και ρομποτικής, μπορούν να αξιοποιηθούν ώστε να κατασκευαστούν συνεχώς αυξανόμενης πολυπλοκότητας και ικανότητας μη επανδρωμένων και αυτόνομης λειτουργίας στρατιωτικών συστημάτων», αναφέρει η μελέτη του CNAS.

Η έκδοση της μελέτης του CNAS συνέπεσε με τη δημοσιοποίηση προβληματισμού δύο ανώτατων αξιωματικών (στρατηγών τεσσάρων αστέρων) του Στρατού των ΗΠΑ, του επικεφαλής της TRADOC (Training & Doctrine Command: Διοίκηση Εκπαίδευσης και Δόγματος) στρατηγού Robert Cone και του Υπαρχηγού του Επιτελείου (Vice Chief of Staff) στρατηγού John Campbell.

Ο προβληματισμός αφορά τη μείωση του προσωπικού της ομάδας μάχης ταξιαρχίας (Brigade Combat Team), του βασικού επιχειρησιακού σχηματισμού του Στρατού των ΗΠΑ, κατά περίπου 1.000 άτομα (σήμερα αριθμούν κατά μέσο όρο περί τα 4.000 άτομα) και την αντικατάστασή τους από μη επανδρωμένα συστήματα και ρομπότ.

Μάλιστα, ο Υπαρχηγός του Επιτελείου προχώρησε ένα βήμα παραπάνω δηλώνοντας σε συνέντευξη του στην εφημερίδα «Army Times» στις 20 Ιανουαρίου 2014: «οι ταξιαρχίες μας [BCT] θα αριθμούν περί τα 4.500 άτομα και αυτό που εξετάζουμε για το μέλλον είναι να έχουμε την ίδια ή ισχυρότερη [επιχειρησιακή] δυνατότητα με μόνο 3.000 άτομα».

Και συνεχίζει: «Μειώνοντας το προσωπικό μίας ταξιαρχίας, πώς μπορούμε να διατηρήσουμε τους ίδιους τύπους ταξιαρχίας εκεί έξω [στον χώρο μάχης] αλλά με μικρότερο μέγεθος;», αναρωτήθηκε ο στρατηγός Campbell στη συνέντευξη του. «Με την τεχνολογία πως μπορούμε να το επιτύχουμε; Χρειαζόμαστε ένα όχημα για ομάδα εννέα ατόμων ή μπορούμε να μεταβούμε σε [ομάδα] έξι ατόμων; Θα χρησιμοποιήσουμε αβατάρες [γραφικές απεικονίσεις του χρήστη, όρος που έγινε ευρέως γνωστός από την ταινία «Avatar» που σκηνοθέτησε ο James Cameron];», συμπλήρωσε ο στρατηγός Campbell.

Όπως είναι εμφανές για άλλη μία φορά αποδεικνύεται ότι η πραγματικότητα είναι τουλάχιστον πολύ κοντά στη φαντασία ή μπορεί και να τη ξεπερνάει κιόλας, αλλά όπως είναι φυσικό αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο να μαθευτεί! 

ΣΗΜΕΙΩΣΗ / Η 44-σελίδων μελέτη του CNAS βρίσκεται αναρτημένη στον σύνδεσμο: ΕΔΩ 

πηγή