Η σχεδόν
αδρανοποιημένη απειλή των πυρηνικών όσον αφορά την χρήση τους με βαλλιστικά
όπλα, έχει πλέον, εκ νέου ενεργοποιηθεί, καθώς η πρόταση των ΗΠΑ να μπορεί το Ιράν
να διαθέτει πυρηνική ενέργεια (Geneva II -2013 ) για "ειρηνική χρήση", δίνει το έναυσμα για
απαιτήσεις όλων των υπολοίπων χωρών γειτονικών και μη, που θεωρούν εαυτούς σε
μειονεκτική θέση έναντι των Ιρανών, να απαιτήσουν τα ίδια δικαιώματα κτήσης.
Με δεδομένο πως Ιράν, Ινδία, Πακιστάν, Αίγυπτο, Ισραήλ, Τουρκία, είναι χώρες με δυνατότητα πυρηνική σε μεγάλη ή μικρή κλίμακα, οι ισορροπίες στην περιοχή διαμορφώνουν μια πολύ επίφοβη κατάσταση. Είναι σχεδόν σίγουρο πως το ίδιο θα θελήσουν να αποκτήσουν η Σαουδική Αραβία, το Ιράκ, η Λιβύη και γενικά όποια άλλη χώρα έχει τις οικονομικές και τεχνολογικές ικανότητες με ιδία μέσα ή με μέσα τρίτων. Ένα γεωγραφικό τόξο στην Β. Αφρική και στην Μέση Ανατολή ειδικότερα, όπου λόγω των διαφορών, ανά φατρίες και Ισλαμικές σχολές, οι διενέξεις είναι συχνά βίαιες, δεν μπορεί κανείς να μην αναρωτηθεί πως ακριβώς θα διασφαλιστεί η αποτροπή ενός ατυχήματος ή σκόπιμου συμβάντος.
Πρόκειται για αναφορά σε χώρες που έχουν συνήθως έντονες συγκρούσεις εσωτερικά ή/ακόμα και με γειτονικές χώρες που έχουν διαφορετική κουλτούρα όσον αφορά συγκεκριμένα πράγματα γύρω από τον άνθρωπο και την ζωή του, κάτι που δεν μπορεί να γίνει αντιληπτό από Δυτικούς αναλυτές και πολιτικούς. Το πρώτο μάθημα άλλωστε δόθηκε όταν απέτυχε ο "εκδημοκρατισμός" του Ισλάμ με στείρες επεμβάσεις βίας. Ένα παρόμοιο δεύτερο λάθος, θα μπορεί να αποδειχθεί μοιραίο με χώρες και κυβερνήτες που θα έχουν πλέον την δυνατότητα δράσης σε πυρηνικό επίπεδο.
Με δεδομένο πως Ιράν, Ινδία, Πακιστάν, Αίγυπτο, Ισραήλ, Τουρκία, είναι χώρες με δυνατότητα πυρηνική σε μεγάλη ή μικρή κλίμακα, οι ισορροπίες στην περιοχή διαμορφώνουν μια πολύ επίφοβη κατάσταση. Είναι σχεδόν σίγουρο πως το ίδιο θα θελήσουν να αποκτήσουν η Σαουδική Αραβία, το Ιράκ, η Λιβύη και γενικά όποια άλλη χώρα έχει τις οικονομικές και τεχνολογικές ικανότητες με ιδία μέσα ή με μέσα τρίτων. Ένα γεωγραφικό τόξο στην Β. Αφρική και στην Μέση Ανατολή ειδικότερα, όπου λόγω των διαφορών, ανά φατρίες και Ισλαμικές σχολές, οι διενέξεις είναι συχνά βίαιες, δεν μπορεί κανείς να μην αναρωτηθεί πως ακριβώς θα διασφαλιστεί η αποτροπή ενός ατυχήματος ή σκόπιμου συμβάντος.
Πρόκειται για αναφορά σε χώρες που έχουν συνήθως έντονες συγκρούσεις εσωτερικά ή/ακόμα και με γειτονικές χώρες που έχουν διαφορετική κουλτούρα όσον αφορά συγκεκριμένα πράγματα γύρω από τον άνθρωπο και την ζωή του, κάτι που δεν μπορεί να γίνει αντιληπτό από Δυτικούς αναλυτές και πολιτικούς. Το πρώτο μάθημα άλλωστε δόθηκε όταν απέτυχε ο "εκδημοκρατισμός" του Ισλάμ με στείρες επεμβάσεις βίας. Ένα παρόμοιο δεύτερο λάθος, θα μπορεί να αποδειχθεί μοιραίο με χώρες και κυβερνήτες που θα έχουν πλέον την δυνατότητα δράσης σε πυρηνικό επίπεδο.
Αρκετοί αναφέρουν πως η κτήση πυρηνικής ικανότητας σε οπλική μορφή (Weaponized ) δεν σημαίνει απαραίτητα
πως θα είναι ικανοί για πλήξη δυτικών στόχων, αφού οι ICBM ως βαλλιστικοί πύραυλοι στις περιοχές αυτές , είναι είτε απηρχαιωμένοι
και μειωμένης ικανότητας, ή δεν υπάρχουν και καθόλου. Όμως εκείνο που είναι μη
γνωστό στους πολλούς είναι πως δεν χρειάζεται να γίνει αυτό. Ένα απλό χτύπημα
με σειρά από Scud με μεταφορά κεφαλής που θα πλήξει κάποιες πηγές πετρελαίου/αερίου από
την αντίδραση ενός φανατικού ηγέτη, θα έχει εξίσου ικανό πλήγμα στις Δυτικές
χώρες αφού έτσι θα κόψει την παροχή ενέργειας προς αυτές και διά της οικονομίας
θα καταφέρει αυτό που δεν θα καταφέρει άμεσα.
Πέραν τούτου θα πρέπει να γίνει κατανοητό πως η τεχνολογία μπορεί και
αγοράζεται. Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα της Β. Κορέας που έχει εμμέσως
αποκτήσει από Κίνα και Ρωσία αρκετά κομμάτια για βαλλιστικό πύραυλο και την στιγμή
που γράφονται αυτές οι γραμμές το ίδιο κάνει και η Ινδία με δοκιμές μάλιστα
προγραμματισμένες.
Με δεδομένο πως οι χώρες αυτές δεν ανήκουν στην χάρτα συμφωνίας ελέγχου πυρηνικών (Nuclear Non Proliferation Treaty), είναι νομίζω εμφανές πόσο λανθασμένη είναι η απόφαση παροχής αδείας κτήσης ενώ βρίσκονται με ασταθείς, θρησκευτικές και δογματικές κυβερνήσεις, όπου θα δοθεί και η ικανότητα πυρηνικής δράσης.
Με δεδομένο πως οι χώρες αυτές δεν ανήκουν στην χάρτα συμφωνίας ελέγχου πυρηνικών (Nuclear Non Proliferation Treaty), είναι νομίζω εμφανές πόσο λανθασμένη είναι η απόφαση παροχής αδείας κτήσης ενώ βρίσκονται με ασταθείς, θρησκευτικές και δογματικές κυβερνήσεις, όπου θα δοθεί και η ικανότητα πυρηνικής δράσης.
Λογικό είναι επίσης πως δεν μπορεί κανείς να μπει σε μια διαδικασία καθολικής απαγόρευσης, αφού η πτώση της ΕΣΣΔ και το μαύρο εμπόριο υψηλής τεχνολογίας, δίνει δυνατότητα σε κάποιους με ισχυρό βαλάντιο να "κερδίσουν" το πυρηνικό επίπεδο.
Το ζητούμενο λοιπόν είναι να μπουν ισχυροί περιοριστικοί όροι και αυστηρότατοι έλεγχοι όπου κανείς δεν θα μπορεί να αποφύγει. Αν διαπιστώνεται παράβαση τότε να συγκαλείται άμεσα το Συμβούλιο Ασφαλείας Εθνών για περαιτέρω μέτρα.
(reference: Iran Disagrees on Accord interpretation for Nuclears, Iran deal is not fullproof)
Ταυτόχρονα η δημιουργία αντιπυραυλικών συστοιχιών το δυνατόν πλησιέστερα στις χώρες
αυτές ως βάσεις αντίδρασης/αναχαίτισεις κατά εκτόξευσης βαλλιστικών με ικανότητα μεταφοράς
κεφαλής, είναι απαιτητό πλέον, παρά τις όποιες αντιδράσεις μπορεί να υπάρξουν.
Είναι θεμιτό εδώ να θυμηθούμε πως ιδιαίτερα στην περίοδο του Ψυχρού Πολέμου, το
πρόγραμμα «Πολέμου των Άστρων» όπως και η μεταφορά συστοιχιών του ΝΑΤΟ στην
περιοχή της Βαλτικής, αλλά και σε Πολωνία, είχαν ακριβώς αυτό τον σκοπό.Το να μπορούν να επιφέρουν πλήγμα σε βαλλιστικό πύραυλο στο πρώτο στάδιο εκτόξευσης ακριβώς πριν την τροχιά του.
(Reference: http://en.wikipedia.org/wiki/Strategic_Defense_Initiative )
Όσον αφορά την Ελλάδα και το γεγονός πως είναι κατά ουσία ανάμεσα σε ένα τρίγωνο Δύσης, Μέσης Ανατολής-Ισραήλ, Ρωσίας, όλοι με πυρηνική πλέον ικανότητα, αποκτά ιδιαίτερη σημασία αν θα θελήσουμε να παίξουμε και εμείς σε αυτό το παιχνίδι ισορροπίας, τραβώντας και φώτα επάνω μας, ή θα θελήσουμε να κάνουμε την "βάση αναχαίτισης" ζητώντας από συμμάχους να έχουν τις αντιαεροπορικές συστοιχίες στα εδάφη μας, όπως έκανε πρόσφατα, σε μικρότερη κλίμακα, η Τουρκία με τους patriot στο θέμα της Συρίας.
(Reference: http://aco.nato.int/nato-deployment-of-patriot-missiles-to-turkey.aspx )
Το μόνο σίγουρο είναι πως δεν μπορούμε πλέον να κρύψουμε το κεφάλι στην άμμο περιμένοντας να περάσει η μπόρα, καθώς η ουδετερότητα εδώ ως συνήθη τακτική μας, θα σημάνει ως σημάδι αδυναμίας που θα προκαλέσει ακόμα περισσότερο την επιθετικότητα κάποιων.
Αλέξανδρος Νίκλαν
Owner IISCA Sec Think Tank
Geopolitics & Daily News
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχολιά σας να ειναι σχετικά με το θέμα, περιεκτικά και ευπρεπή. Για την καλύτερη επικοινωνία δώστε κάποιο όνομα ή ψευδώνυμο. Διαφημιστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται.
Επειδή δεν υπάρχει η δυνατότητα διόρθωσης του σχολίου σας παρακαλούμε μετά την τελική σύνταξή του να ελέγχεται. Προτιμάτε την ελληνική γραφή κι όχι την λατινική (κοινώς greeklish).
Πολύ σημαντικό είναι να κρατάτε προσωρινό αντίγραφο του σχολίου σας ειδικά όταν είναι εκτενές διότι ενδέχεται να μην γίνει δεκτό από την Google (λόγω μεγέθους) και θα παραστεί η ανάγκη να το σπάσετε σε δύο ή περισσότερα.
Το σχόλιό σας θα δημοσιευθεί, το αργότερο, μέσα σε λίγες ώρες, μετά από έγκριση του διαχειριστή του ιστολογίου, ο οποίος είναι υποχρεωμένος να δημοσιεύει όλα τα σχόλια που δεν παραβαίνουν τους όρους που έχουμε θέσει στις παρούσες οδηγίες.
Υβριστικά, μη ευπρεπή και προπαγανδιστικά σχόλια θα διαγράφονται ή δεν θα δημοσιεύονται.