Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ.

Γράφει ο Αντώνης Κρούστης 

Ο πιο σύγχρονος μύθος

Πριν παρουσιάσω τις παρακάτω πηγές μου για το Πολυτεχνείο , να ξεκαθαρίσω κάθετα ότι είμαι εναντίον κάθε μορφής ολοκληρωτισμού και αν ποτέ γινόταν χούντα στην Ελλάδα θα ήμουν από τους πρώτους που θα έμπαιναν στο Πολυτεχνείο.

Το ιστορικό της εξέγερσης. 

«Στα πανεπιστήμια της χώρας υπήρχε μια κινητικότητα ενάντια στη Χούντα των Συνταγματαρχών. Πολλοί μπροστάρηδες και θαρραλέοι φοιτητές οργανώνουν τους συναδέλφους τους για μαζικότερες αντιδράσεις εναντίον της.

Η Χούντα αντιδρώντας εκδίδει διάταγμα που άρει το δικαίωμα αναβολής στράτευσης των φοιτητών που μετέχουν στην οργάνωση των κινητοποιήσεων. Το διάταγμα αυτό ήταν η σπίθα που άναψε την φωτιά.

Στις 21/2/1973 και 14/3/1973 πραγματοποιούνται γενικές συνελεύσεις στη Νομική με αίτημα κατάργησης του διατάγματος αυτού. Στις 14 Νοεμβρίου μετά από γενική συνέλευση στη Νομική πραγματοποιείται πορεία από την Σόλωνος προς την Πατησίων και κατάληξη στο Πολυτεχνείο. Παρα τις απαγορεύσεις της Αστυνομικής Διεύθυνσης υπό τον κ Δασκαλοπουλο και τον εισαγγελέα κ Σαμητα, οι φοιτητές αποφασίζουν την κατάληψη του Πολυτεχνείου, με το γνωστό σύνθημα ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.

1500 φοιτητές κλείνονται μέσα στο Πολυτεχνείο, συγκροτείται … συντονιστική επιτροπή, στήνεται ένας αυτοσχέδιος πομπός μεταδίδοντας μηνύματα και συγκεντρώνονται τρόφιμα και φάρμακα.

Στις 15 Νοεμβρίου, Το γεγονός αυτό ξεκλειδώνει πολλούς ελεύθερους έλληνες γεμίζοντας τους γύρω δρόμους από το Πολυτεχνείο συμπαραστέκοντας στους αγωνιζομένους φοιτητές και ηθικά και υλικά.

Ο πομπός εκπέμπει μηνύματα κατά της χούντας και του φασισμού με το γνωστό «ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ-ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ…» από μια άγνωστη φωνή της Μαρίας Δαμανάκη εξέχον στέλεχος αργότερα του ΚΚΕ, και Πρόεδρος της Αριστεράς και της Προόδου. Τώρα είναι κοινοτικός επίτροπος στην Ευρωπαϊκή Ένωση μετά από διορισμό της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ.

Στις 16 Νοεμβρίου 1973, ο ξεσηκωμός των ελλήνων είναι καθολικός και λαοθάλασσες πλημμυρίζουν το κέντρο της Αθήνας. Ο δικτάτορας Παπαδόπουλος, διατάζει να χτυπηθεί το πλήθος πρώτα με δακρυγόνα και έπειτα με σφαίρες. Οι πρώτοι νεκροί πέφτουν αλλά οι δοκιμαζόμενοι έλληνες δεν υποχωρούν.

Στις 17 Νοεμβρίου 1973 και ώρα 2 πρωινή τα τανκ πλησιάζουν την πύλη του Πολυτεχνείου. Ένας νεαρός φοιτητής ο Κώστας Λαλιώτης προτάσσει τα στήθη του μπροστά από ένα άρμα και προτρέπει τους φαντάρους να συνταθούν μαζί τους, μάταια όμως, το τανκ γκρεμίζει την Πύλη του Πολυτεχνείου και αστυνομικοί και φαντάροι μπαίνουν στο προαύλιο του Πολυτεχνείου. Πολλοί φοιτητές φεύγουν και άλλοι συλλαμβάνονται και οδηγούνται στην Ε.Σ.Α.

17 Νοεμβρίου 1973 και ώρα 11 πρωινή, επανέρχεται ο στρατιωτικός νόμος.

Η δικτατορία κράτησε μερικούς μήνες ακόμα. Τα τραγικά γεγονότα της Κύπρου ήταν το τελικό χτύπημα κατά της 7χρονης τυραννίας.»

Αυτά είναι αδρά τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν το καυτό τριήμερο της εξέγερσης του ελληνικού λαού εναντίον της στρατιωτικής δικτατορίας.

Αν ρωτήσεις κάποιον στο δρόμο για το πώς έπεσε η χούντα ,θα σου απαντήσει , χάρις στη θυσία των φοιτητών που σκοτώθηκαν στο Πολυτεχνείο. Είναι έτσι όμως; Ας αναφέρουμε όμως μερικές μαρτυρίες πάνω στο θρύλο του Πολυτεχνείου που πολλοί τον μετέτρεψαν σε μύθο.

Ο Μιχ. Γουνέλας Υπίλαρχος,ηταν ο επικεφαλής του πληρώματος του γνωστού άρματος, σε μια συνέντευξη του αναφέρει εν περιλήψει τα εξής: «η αστυνομία έλεγχε ασφυκτικά το γύρο χώρο του Πολυτεχνείου, πράγμα που η έξοδος των φοιτητών από το χώρο Πολυτεχνείου ήταν αδύνατη. Οι φοιτητές είχαν αποφασίσει την έξοδο τους το πρωί αλλά με γραπτές εγγυήσεις. Εμείς πηγαίναμε εκεί με την αίσθηση ότι θα προσφέραμε προστασία για την ομαλή έξοδο των φοιτητών ,από την αστυνομία. Όλοι μας πιστεύαμε ότι θα προστατέψουμε τους φοιτητές από τα χειρότερα. Για το λόγο αυτό μπήκα στο Πολυτεχνείο.

Συνεχίζοντας την συνέντευξη του, αναφέρει ότι οι διαπραγματεύσεις φοιτητών και Αστυνομίας και Στρατού γινόταν ελεύθερα. Ο λόγος της διαπραγμάτευσης ήταν πως θα γίνει ομαλά η έξοδος των φοιτητών από το Πολυτεχνείο.

Πίσω από την πύλη του Πολυτεχνείου ήταν 2 αυτοκίνητα παλαιά, σιδηροδοκοί και ξύλα για να μην μπουν οι αστυνομικοί. Το γεγονός αυτό δυσκόλευε την διάνοιξη της πόρτας.

Όλος ο μύθος του Πολυτεχνείου στήθηκε εκείνη τη νύχτα στη διαπραγμάτευση του Κ. Λαλιώτη και των Αξιωματικών. Αυτό που αποφασίστηκε ήταν «η διάνοιξη της πύλης με το τανκ και η ομαλή έξοδος των φοιτητών».

Μετά την απόφαση αυτή ο Λαλιώτης με έναν τηλεβόα ειδοποιούσε τους φοιτητές να απομακρυνθούν από την πύλη γιατί θα έπεφτε.

Η απόφαση συμφωνήθηκε και έδωσα διαταγή λέει ο Μ. Γουνελας να πέσει η πύλη. Αν ήξερα ότι θα σκότωνα φοιτητές δεν θα το έκανα ποτέ.

Το τανκ γκρεμίζει την πύλη και τραυματίζει κατά λάθος μια φοιτήτρια την Πέπη Ρηγοπούλου όταν μια κολόνα καταπλάκωσε τα πόδια της. Εκατόμβες πατημένων νεκρών από τις ερπύστριες των τανκ ,ανήκουν στη σφαίρα της φαντασίας. Στο Πολυτεχνείο μέσα δεν υπήρχε κανένας νεκρός.

Εδώ ακριβώς στήθηκε ο πιο τραγικός μεταπολιτευτικός μύθος πάνω σε νεκρούς που δεν υπήρξαν ποτέ.

Στο ίδιο μήκος κύματος είναι και συνέντευξη του οδηγού του μοιραίου άρματος, Ανδρέα Σκευοφύλακα, ο οποίος μετά από 30 χρόνια λύνει τη σιωπή του και αναφέρει λεπτομερώς τις κινήσεις και τις διαταγές που είχε εκείνη τη βραδιά. « πήρα εντολή να ρίξω την πύλη , οι ερπύστριες έλιωσαν ένα παλιό mersentes που είχε φρακάρει την πόρτα η οποία δεν άνοιγε κατά την προσπάθεια των φοιτητών να την ανοίξουν και να βγουν έξω. Μετά την είσοδο μου μέσα στο χώρο του Πολυτεχνείου εισέβαλαν οι αστυνομικοί και εξαπέλυσαν κυνηγητό μετά ξύλου στους φοιτητές που συνελάμβαναν. Πολλοί από μας προφυλάξαμε αρκετούς και μάλιστα δεν έλειψαν και οι αψιμαχίες με τους αστυνομικούς που πιαστήκαμε στα χέρια.

Σχηματίσαμε ένα διάδρομο να περάσουν οι φοιτητές με ασφάλεια. Κατά την είσοδο μας στο Πολυτεχνείο δεν υπήρχε ευτυχώς κανένας νεκρός παρά μόνο μια κατά λάθος τραυματισμένη φοιτήτρια η Πέπη Ρηγοπούλου που θα ήθελα να την συναντήσω και να της ζητήσω συγγνώμη, αλλά ντρέπομαι.»

Ο συγκεκριμένος άνθρωπος έχει ιδιαίτερη σημασία η μαρτυρία του αφού μετά από τα γεγονότα έγινε ψηφοφόρος του ΚΚΕ ,όπως λέει.

Πόσοι συνελήφθησαν; 866

Πόσοι ήταν φοιτητές του Πολυτεχνείου; Μόνο 49. Οι οποίοι μετέπειτα  ανέλαβαν στη μεταπολίτευση δημόσια αξιώματα.(Δαμανάκη, Παπουτσής, Λαλιώτης, Τζουμάκας, Μπίστης, Λογοθέτης, Ανδρουλάκης κ.α.)

Οι μαθητές ήταν πιο πολλοί από τους φοιτητές.54
Και οι εργάτες, 475.

Κάθε οργάνωση ή φορέας, εφημερίδα έγραφε και ένα διαφορετικό νούμερο νεκρών. Γνωστή εφημερίδα των Αθηνών εμφανίζει κατάλογο με ονόματα. 82 το αριθμό. Το δημοσίευμα καταρρίπτεται και αποκαλύπτεται ότι ο εν λογω δημοσιογράφος είχε λαδώσει έναν υπάλληλο του Ληξιαρχείου να του δώσει οσους απεβίωσαν στις 16 και 17 Νοεμβρίου. Τους παρουσίασε σαν νεκρούς του Πολυτεχνείου μη ελέγχοντας ο αθεόφοβος ότι μέσα σ’αυτους υπήρχαν φοιτητές 80 και 75 χρονών που πέθαναν στο νοσοκομείο από καρκίνο ή έμφραγμα.

Το μετέπειτα εισαγγελικό πόρισμα Τσεβά αναφέρει ξεκάθαρα ότι οι νεκροί του Πολυτεχνείου ήταν 15 και όλοι έξω από αυτό.

Στο ίδιο συμπέρασμα συμφωνεί και η Σύγκλητος του Πολυτεχνείου με το υπ’αριθμον 33437 11.10.1974 έγγραφο ότι «ουδείς εκ των σπουδαστών του Πολυτεχνείου εφονεύθη κατά το ανωτέρω τριήμερον.»

Το 1981 ο Ανδρέας Παπανδρέου διατάσει εκ νέου ερεύνα για τους νεκρούς του Πολυτεχνείου υπό τον αστυνομικό Διευθυντή Γ.Σαμπάνη.

Τα αποτελέσματα του πορίσματος Σαμπάνη(1982) ήταν καταπέλτης για τους μυθοπλάστες «οι νεκροί του Πολυτεχνείου ήταν 12 και όλοι γύρω από αυτό, από αδέσποτες σφαίρες.»

Το 2003 το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών πραγματοποιεί εκ νέου έρευνα για τους νεκρούς του Πολυτεχνείου. Το πόρισμα Καλλιβρετάκη ανεβάζει τους νεκρούς σε 23 ,οι οποίοι σκοτώθηκαν στους γύρω δρόμους του Πολυτεχνείου. Η μόνη διαφορά που αναφέρει είναι ότι οι φοιτητές είχαν στήσει ένα πρόχειρο ιατρείο εντός του Πολυτεχνείου, στο οποίο μεταφέρονταν οι φοιτητές που είχαν χτυπηθεί. Τώρα αν κατέληξαν στο ιατρείο δεν το γνωρίζει κανείς. Σημασία έχει ότι και από αυτό το πόρισμα δεν βγαίνει το συμπέρασμα που όλοι νομίζαμε ότι τα τανκ μπήκαν μέσα και λιώσανε τους φοιτητές που είχαν ξαπλώσει μπροστά τους θυσιάζοντας τη ζωή τους για την δημοκρατία.

Όλα αυτά εις απάντηση της λίστας Γεωργούλα μέλος της οργάνωσης «Ρήγας Φεραίος» που παρουσιάζει 77 νεκρούς.

 Στη λίστα αυτή παρουσιάζεται και το όνομα μιας φοιτήτριας της Ηλιένας Ασημακοπούλου.

Ακούστε τον μύθο που στήθηκε για ένα πρόσωπο που δεν υπήρχε ποτέ. Η εφημερίδα «Αυγή» γράφει μετά από αφήγηση του φίλου της «ότι εκείνη την νύχτα της 17 Νοέμβρη στην οδό Στουρνάρη ενώ πηγαίναμε αγκαλιά ένας οπλισμένος την σημάδεψε και την σκότωσε πισώπλατα. Τα ρούχα μου γέμισαν αίμα, οδηγήθηκα στην ασφάλεια, από κει με άφησαν ελεύθερο το Φλεβάρη του 1974. Πήγα να την αναζητήσω στο σπίτι της στο Χαλάνδρι. Δυστυχώς μέσα έμεναν άλλοι ,προφανώς μετακόμισαν από φόβο. Εκτοτε δεν έμαθα ποτέ νέα της. Στο Τσεβά δεν ανέφερα τίποτα γιατί φοβόμουν» το όνομα του νεαρού ήταν Γιάννης Ηλιόπουλος.

Η φωτογραφία της όμορφης κοπέλας δέσποζε μαζί με τους άλλους νεκρούς σε κάθε επέτειο του Πολυτεχνείου. Ουρές μαθητών , φοιτητών και λαού άκουγε ανάμεσα στα ονόματα των νεκρών και το δικό της. Άλλοι δάκρυζαν γονυπετής, άλλοι οργίζοντας με εκφράσεις «τους αλήτες, τους που… δες κ.ο.κ» και άλλοι άφηναν σε ένδειξη τιμής ένα λουλούδι στη μνήμη της αγωνίστριας που έχασε τη ζωή της για να είμαστε τώρα εμείς ελεύθεροι.

Οι γονείς της μετά από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας δεν εμφανίστηκαν ποτέ. Οι εφημερίδες της Αριστεράς έγραφαν με πηγαίους δακρύβρεχτους τίτλους «ΤΙ ΑΠΕΓΙΝΕ Η ΗΛΙΕΝΑ ΜΟΥ;Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΕΝΟΣ ΑΓΟΡΙΟΥ ΠΟΥ ΨΑΧΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΔΟΛΟΦΟΝΗΜΕΝΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΤΟΥ».

Το κορίτσι που όλοι έψαχναν ζούσε στο Λονδίνο λέγεται Νάνσυ Κριντάλ και είναι μοντέλο από την Νέα Ζηλανδία. Η φωτογραφία είναι από το περιοδικό VOGUE της αγγλικής έκδοσης και πόζαρε σε διαφήμιση ενός σαμπουάν για λογαριασμό της εταιρείας «ΜΠΡΕΚ».

Η απάτη αποκαλύφθηκε και ο Ηλιόπουλος καταδικάστηκε σε 8 μήνες φυλακή.

Άλλη μια αστειότητα είναι η μαρμάρινη στήλη στο χώρο του Πολυτεχνείου που ανεγέρθη το 1988 επί κυβερνήσεως ΠΑΣΟΚ, που αναγράφει 16 νεκρούς φοιτητές της αντίστασης 1941-1944, ελλείψη νεκρών στα γεγονότα του Πολυτεχνείου. Η επιγραφή γράφει χαρακτηριστικά «φοιτητές που έδωσαν την ζωή τους για τα ιδανικά της Εθνικής Αντίστασης 1941-44» Πόρισμα για τα ονόματα αυτά δεν υπάρχει, αλλά επειδή ότι είναι εθνικό είναι και αληθινό, το δεχόμαστε.

Σημασία έχει ότι από όλη αυτή την μυθοπλασία την πλήρωσε μόνο ο Ηλιόπουλος. Κανένας δεν πείραξε τον τότε Δήμαρχο Ζωγράφου κ Μπέη που μίλαγε για εκατόμβες νεκρών και ομαδικούς τάφους. Κανένας δεν πείραξε τον Γεωργούλα που παρουσίασε νεκρούς– μαϊμού.

Κανένας δεν πείραξε το δημοσιογράφο ή την εφημερίδα για τα πλαστά στοιχεία που δημοσίευσε. Κανένας δεν πείραξε τον λαδωμένο υπάλληλο του ληξιαρχείου. Κανένας δεν πείραξε τον μεγαλύτερο δολοπλόκο της μεταπολιτευτικής ιστορίας κ Λαλιώτη για τη συμφωνία εκείνης της νύχτας για το στήσιμο της πλάνης και την εκμετάλλευση της νεότερης ιστορίας.

Ο συγκεκριμένος διατέλεσε υπουργός του ΠΑΣΟΚ για δεκαετίες, υπήρξε ο εγκέφαλος της στρατηγικής πολιτικής του κινήματος και αποτέλεσε έναν από αυτούς που εξευτέλισε τον πολίτικο πολιτισμό αυτής της χώρας. Που να είναι άραγε τώρα;

ΠΑΝΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚΗ Νο 8 και ο ρόλος του ΚΚΕ

 Το Φεβρουάριο του 1974 κυκλοφόρησε το αντιστασιακό φυλλάδιο του ΚΚΕ «ΠΑΝΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚΗ τεύχος 8» που καταγγέλλει προβοκάτσια. «Καταγγέλλουμε την προσχεδιασμένη εισβολή στο χώρο του Πολυτεχνείου την Τετάρτη 14 του Νοέμβρη 350 περίπου οργανωμένων πραχτόρων της ΚΥΠ σύμφωνα με το προβοκατόρικο σχέδιο των Ρουφογάλη-Καραγιαννόπουλου… με σκοπό να προβάλλουν αναρχικά συνθήματα που δεν εκφράζανε εκείνη τη στιγμή τις συγκεκριμένες δυνάμεις».

Συνδέοντας το γεγονός αυτό με το κίνημα των αγανακτισμένων σήμερα εν έτη 2011, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι το εν λόγω κόμμα θέλει να είναι ο πρωταγωνιστής των «λαϊκών αγώνων». Κάθε διαφορετική φωνή καταδικάζεται ή υποβαθμίζεται. Συμπέρασμα τούτου είναι ότι η κατάληψη του Πολυτεχνείου δεν είχε ούτε την πρωτοπορία ούτε την καθοδήγηση του ΚΚΕ , σε αντίθεση με την πολιτική καρποφορία που του απέφερε, μετά την νομιμοποίηση του.

Άλλωστε η εξέγερση του Πολυτεχνείου δεν ήταν στα σχέδια της Μόσχας. Η ΕΣΣΔ είχε διαφορετικά σχέδια για την Ελλάδα και γι αυτό και «νομιμοποίησε» το καθεστώς ορίζοντας από τις πρώτες μέρες  πρεσβευτή στην Αθήνα.

Τα γεγονότα

Συνοψίζοντας λοιπόν τα πολιτικά γεγονότα της περιόδου εκείνης, έχουν ως εξής.

Η Χούντα είχε παραδώσει την εξουσία στις 8 Οκτωβρίου 1973, στην κυβέρνηση Μαρκεζίνη, για να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές στις 10 Φεβρουαρίου το 1974. Στις 14-17 Νοεμβρίου, έγινε η εξέγερση του Πολυτεχνείου και την ίδια μέρα κηρύχτηκε στρατιωτικός νόμος. Στις 25 Νοεμβρίου γίνεται νέο πραξικόπημα και ανατρέπεται ο Παπαδόπουλος και αναλαμβάνει ο Ταξίαρχος Ιωαννίδης. Μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου επικρατούσε ηρεμία παντού και καμία νέα διαμαρτυρία ή εξέγερση κατά της χούντας εκδηλώθηκε, λόγω του στρατιωτικού νόμου που είχε επιβληθεί. Άρα η εξέγερση του Πολυτεχνείου έφερε δυο πράγματα , σκληρότερη δικτατορική κυβέρνηση και ματαίωση των εκλογών του Φεβρουαρίου. Το γεγονός ότι οι περισσότεροι πιστεύουν ότι η χούντα έπεσε από τους εξεγερθέντες φοιτητές του Πολυτεχνείου, μάλλον δεν ευσταθεί. Μπορεί κάποιος να ισχυριστεί ότι η εξέγερση αυτή έριξε ηθικά το καθεστώς μέχρι να πέσει ολοκληρωτικά.

Χωρίς να διαφωνήσω με τον ισχυρισμό ότι η χούντα έχασε κάθε ηθικό έρισμα στο λαό, αναρωτιέμαι αν οι δικτάτορες αγγίζονται από την ηθική.

Το γεγονός που είναι αναμφισβήτητο είναι ότι η χούντα κατέρρευσε μετά τα τραγικά γεγονότα της Κύπρου το Ιούλιο του 1974 που τα πληρώνουμε ακόμα μέχρι σήμερα. Ποιοι άραγε δεν ήθελαν να γίνουν οι εκλογές τον Φεβρουάριο του 1974 και εξ’ αφορμής του Πολυτεχνείου τις ματαίωσαν;

ΠΟΤΕ ΠΙΑ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΕΣ !!!
Fileleftheros1966.blogspot.com

Υ.Γ.1. Ένα επίσης αναλυτικό άρθρο (“Για τους Σπαρτιάτες, Είλωτες. Και για τους Είλωτες, Σπαρτιάτες…”)  για τα γεγονότα του Πολυτεχνείου μπορείτε να διαβάσετε από το μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής κατά την εξέγερση του Πολυτεχνείου, Χρύσανθο Λαζαρίδη.

Υ.Γ.2. ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 15/11/2009
Η λίστα με τους πραγματικούς νεκρούς της εξέγερσης του Νοέμβρη:

1. Σπυρίδων Κοντομάρης του Αναστασίου, 57 ετών, δικηγόρος (πρώην βουλευτής Κερκύρας της Ενωσης Κέντρου), στις 16.11.1973, στη διασταύρωση των οδών Γεωργίου Σταύρου & Σταδίου.

2. Διομήδης Κομνηνός του Ιωάννη, 17 ετών, μαθητής, κάτοικος Λευκάδος 7, Αθήνα. Στις 16.11.1973, στη διασταύρωση των οδών Αβέρωφ & Μάρνη.

3. Σωκράτης Μιχαήλ, 57 ετών, εμπειρογνώμων ασφαλιστικής εταιρείας, κάτοικος Περιστερίου Αττικής. Στις 16.11.1973, μεταξύ των οδών Μπουμπουλίνας και Σόλωνος.

4. Toril Margrethe Engeland του Per Reidar, 22 ετών, φοιτήτρια από το Mόλντε της Νορβηγίας. Στις 16.11.1973. (Αδέσποτη σφαίρα)

5. Βασίλειος Φάμελλος του Παναγιώτη, 26 ετών, ιδιωτικός υπάλληλος, από τον Πύργο Ηλείας, κάτοικος Κάσου 1, Κυψέλη, Αθήνα. Στις 16.11.1973.

6. Γεώργιος Σαμούρης του Ανδρέα, 22 ετών, φοιτητής Παντείου, από την Πάτρα, κάτοικος πλατείας Κουντουριώτου 7, Κουκάκι. Στις 16.11.1973 Καλλιδρομίου και Ζωσιμάδων.

7. Δημήτριος Κυριακόπουλος του Αντωνίου, 35 ετών, οικοδόμος, κάτοικος Περιστερίου Αττικής. Στις 16.11.1973 στην περιοχή του Πολυτεχνείου.

8. Σπύρος Μαρίνος του Διονυσίου, επονομαζόμενος Γεωργαράς, 31 ετών, ιδιωτικός υπάλληλος, από την Εξωχώρα Ζακύνθου. Στις 16.11.1973, στην περιοχή του Πολυτεχνείου.

9. Νικόλαος Μαρκούλης του Πέτρου, 24 ετών, εργάτης, από το Παρθένι Θεσσαλονίκης, κάτοικος Χρηστομάνου 67, Σεπόλια στις 17.11.1973, ενώ βάδιζε στην πλατεία Βάθης.

10. Αικατερίνη Αργυροπούλου 76 ετών, κάτοικος Κέννεντυ και Καλύμνου, Αγιοι Ανάργυροι Αττικής. Στις 17.11.1973, ενώ βρισκόταν στην αυλή του σπιτιού της.

11. Στυλιανός Καραγεώργης του Αγαμέμνονος, 19 ετών, οικοδόμος, κάτοικος Μιαούλη 38, Νέο Ηράκλειο Αττικής. Στις 17.11.1973, στην οδό Πατησίων.

12. Μάρκος Καραμανής του Δημητρίου, 23 ετών, ηλεκτρολόγος, από τον Πειραιά, κάτοικος Αιγάλεω. Στις 17.11.1973, ενώ βρισκόταν σε ταράτσα επί της πλατείας Αιγύπτου 1.

13. Αλέξανδρος Σπαρτίδης του Ευστρατίου, 16 ετών, μαθητής, από τον Πειραιά, κάτοικος Αγίας Λαύρας 80, Αθήνα. Στις 17.11.1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση Πατησίων και Κότσικα.

14. Δημήτριος Παπαϊωάννου, 60 ετών, διευθυντής ταμείου αλευροβιομηχάνων, κάτοικος Αριστομένους 105, Αθήνα. Στις 17.11.1973,στην πλατεία Ομονοίας.

15. Γεώργιος Γεριτσίδης του Αλεξάνδρου, 47 ετών, εφοριακός υπάλληλος, κάτοικος Ελπίδος 29, Νέο Ηράκλειο Αττικής. Στις 17.11.1973, μέσα στο αυτοκίνητό του στα Νέα Λιόσια. (Αδέσποτη σφαίρα; Στο Ηρακλειο;)

16. Βασιλική Μπεκιάρη του Φωτίου, 17 ετών, εργαζόμενη μαθήτρια, κάτοικος Μεταγένους 8, Νέος Κόσμος. Στις 17.11.1973, ενώ βρισκόταν στην ταράτσα του σπιτιού της. (Αδέσποτη σφαίρα. Αντίσταση από την ταράτσα;)

17. Δημήτρης Θεοδωράς του Θεοφάνους, 5½ ετών, κάτοικος Ανακρέοντος 2, Ζωγράφου. Στις 17.11.1973, ενώ διέσχιζε με τη μητέρα του τη διασταύρωση της οδού Ορεινής Ταξιαρχίας με τη λεωφόρο Παπάγου στου Ζωγράφου. (Αδέσποτη σφαίρα)

18. Αλέξανδρος Βασίλειος (Μπασρί) Καράκας, 43 ετών, Αφγανός τουρκικής υπηκοότητας, ταχυδακτυλουργός, κάτοικος Μύρωνος 10, Αγιος Παντελεήμονας, Αθήνα. Στις 17.11.1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Χέυδεν και Αχαρνών. (Αδέσποτη σφαίρα)

19. Αλέξανδρος Παπαθανασίου του Σπυρίδωνος, 59 ετών, συνταξιούχος εφοριακός, κάτοικος Νάξου 116, Αθήνα. Στις 18.11.1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση Δροσοπούλου και Κύθνου.

20. Ανδρέας Κούμπος του Στεργίου 63 ετών, βιοτέχνης, κάτοικος Αμαλιάδος 12, Κολωνός. Στις 18.11.1973, στη διασταύρωση των οδών Γ΄ Σεπτεμβρίου και Καποδιστρίου.

21. Μιχαήλ Μυρογιάννης του Δημητρίου, 20 ετών, ηλεκτρολόγος, κάτοικος Ασημάκη Φωτήλα 8, Αθήνα. Στις 18.11.1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Στουρνάρη.

22. Κυριάκος Παντελεάκης του Δημητρίου, 44 ετών, δικηγόρος, κάτοικος Φερών 5, Αθήνα. Στις 18.11.1973, στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Γλάδστωνος.

23. Ευστάθιος Κολινιάτης, 47 ετών, κάτοικος Νικοπόλεως 4, Καματερό Αττικής. Κτυπήθηκε στις 18.11.1973.

24. Ιωάννης Μικρώνης του Αγγέλου, 22 ετών, φοιτητής στο τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών, από την Ανω Αλισσό Αχαΐας. Συμμετείχε στην κατάληψη του Πανεπιστημίου Πατρών.

Απόδειξη ότι μέσα στο Πολυτεχνείο δεν σκοτώθηκε κανείς !!! Αυτοί που πρέπει να απολογηθούν επιτέλους ,είναι οι κατασκευαστές νεκρών –μαρτύρων που δεν υπήρχαν.

πηγή