ΕΛΕΥΘΕΡΗ !!!!!! μου είπε....

Γράφει ο Άκης κουστουλίδης 

Είναι μερικές φορές που έρχεσαι αντιμέτωπος με μια κατάσταση που για να την αποφύγεις την ονομάζεις σύμπτωση ή τυχαία ή και ατύχημα.

Είναι η στιγμή που σου φανερώνεται η αλήθεια ολόγυμνη μπροστά σου και συ τρέχεις, τρέχεις να κρύψεις την δική σου γύμνια.

Φοβάσαι να την αντικρίσεις μην τύχει και χάσεις την εικονική σου όραση, φοβάσαι να την αγγίξεις μην τυχών και καείς, φοβάσαι να την αφήσεις να περάσει της πύλες της ψυχής σου μην τύχει και την βιώσεις.

Φοβάσαι, φοβάσαι να δεις την αλήθεια που σου φανερώνει το πεπρωμένο σου και την πετάς στα σκυλιά σαν κόκκαλο, μα ξεχνάς ότι το κόκκαλο είναι δικό σου. 

Τρέχεις, τρέχεις τρομαγμένος προσπαθώντας να την αποφύγεις, μα αυτή εκεί, σε περιμένει στο επόμενο σταυροδρόμι, λες και ξέρει το μέλλον σου.

Αλλάζεις παραστάσεις για να ξεχαστεί η σκληρή πραγματικότητα, μα αυτή εκεί, φανερώνεται μπροστά σου και όχι μόνο φανερώνεται, αλλά σου πετάει με περίσσιο θράσος  μια πρόσκληση για μάχη.

Και συ ξέρεις, δεν πας για μάχη, δεν πας γιατί όπλο σου είναι το ψέμα τους που έκανες αλήθεια σου.

Και συ ξέρεις καλύτερα πως η υπακοή σου είναι καλύτερη από τους κανόνες τους και κάνεις αυτά που σου μάθανε.

Σου μάθανε να κοιτάς, μα να μην βλέπεις και όταν βλέπεις, να αλλάζεις εικόνες για να ξεκουράσεις τα ματάκια σου, μα αυτά κλαίνε.

Κλαίνε, γιατί πονάει  η ψυχή σου.

Κλαίει η ψυχή σου, γιατί η αλήθεια είναι ριζωμένη εκεί μέσα στα άδυτά της και συ την θρυμματίζεις με τα ψέματά τους.

Κάθε ψέμα και μια πληγή, κάθε πληγή και ένα δάκρυ.
Και τα δάκρυα έγιναν  ποτάμια, ποτάμια που πηγάζουν από τα βάθη της ψυχής σου.
Και συ θέλεις να φύγεις, να αλλάξεις πλανήτη, να ανταλλάξεις την αλήθεια που απλόχερα σου δωρίζει το πεπρωμένο σου μ΄ένα φυγόπονο παρηγόριο της στιγμής, μα τα μάτια σου είναι ακόμη υγρά.

Κλαίει η ψυχή σου, μα κλαίει για το φευγιό σου και όχι για τον πόνο σου.

Ο πόνος σου είναι η γιορτή της ψυχής σου και το φευγιό σου η προδοσία της.

Και συ, ενώ ξέρεις τους χαρίζεις το μοναδικό ένα που σου ανήκει.

Ναι ξέρεις πως το μοναδικό ένα που σου ανήκει σ΄αυτόν τον κόσμο είναι η ψυχή σου.

Φτάνεις στο σημείο να την διαπραγματευτείς με ακόμη ένα δανικό όνειρο, να την πουλήσεις για ένα κομμάτι ελπίδας, να την θυσιάσεις στον βωμό του παρανοϊκού βασιλιά.

Του βασιλιά που ζητάει το αίμα σου για να τραφεί.

Του βασιλιά που ζητάει να του δώσεις όλη σου την ζωή με αντάλλαγμα να σε βαφτίσει αξιοπρεπή και νοικοκύρη.

Και όταν νιώσεις την αξιοπρέπεια στο πετσί σου δεν την αποχωρίζεσαι με τίποτα.

Δεν την αποχωρίζεσαι μέχρι που στην παίρνει ο βασιλιάς, την παίρνει μαζί με την ζωή σου, μαζί με την ψυχή σου.

Και συ περνάς στον κόσμο των αριθμών.
Στον κόσμο που δεν θέλει κανένας δει.
Στον κόσμο όπου ένας αριθμός είναι και ένα δράμα, όπου ένας αριθμός είναι και μια αλήθεια. 

Και από όσα έχω βιώσει ο πόνος και η αλήθεια σε ελευθερώνουν ………..

Έτσι σήμερα δεν έφυγα αλλά μίλησα με την Μάρω που παλεύει να πάρει αυτό το σημείωμα που της άφησε ο σύντροφός της πριν αυτοκτονήσει και την ρώτησα:
πως νιώθει σήμερα για όλο τον πόνο που βίωσε. 

ΕΛΕΥΘΕΡΗ!!!!!!  μου είπε …………..  
Μάρω σ΄ευχαριστώ !!!!!!!!! 

πηγή 

ΣΧΟΛΙΟ
Σεβασμός στον πόνο αλλα προς Θεού να μην γίνει η πράξη αυτή το απονενοημένο διάβημα όπως λενε, παράδειγμα για το παιδί του.

Η δραπέτευση από τα προβλήματα της ζωής δεν είναι λύση.
Είναι λάθος αντιμετώπιση...

Το ότι εγώ απέτυχα κι έχασα την αξιοπρέπεια μου δεν μπορεί να σημαίνει τιμωρία για τα πρόσωπα που αγαπώ...

Κι αν εγώ έφταιξα ή δεν έφταιξα στο χάσιμο της αξιοπρέπειάς μου, πρέπει να σταθώ στα πόδια μου ξανά για χάρη αυτών που αγαπώ...

Για τον Χριστιανό η αυτοκτονία είναι η μέγιστη απελπισία που δεν δικαιολογείται καθώς πάντα είναι εκεί Το χέρι Του Θεού για να το πιάσεις... αρκεί να απλώσεις και το δικό σου χέρι...

Απλά ο αντίχριστος και μισάνθρωπος διάβολος σου βάζει τον λογισμό "οτι δεν είναι κανένα χέρι να σε σώσει και τα έκανες θάλασσα οπότε καλύτερα να του δίνεις από τον μάταιο τούτο κόσμο και να απαλλάξεις από την παρουσία σου τους υπόλοιπους..." με λίγα λόγια σε τυφλώνει.

Για τον άλλο άνθρωπο τον παλιό εκείνον που ακόμα ψάχνει (να βρει τον Θεό) και δεν καταλαβαίνει τι συμβαίνει γύρω του, μόνο μια συμβουλή έχω να πω. 
Αφού δυσκολεύεσαι να δεις τον Θεό, κοίταξε τουλάχιστον αυτόν που αγαπάς στα μάτια και αποφάσισε να μην τον τιμωρήσεις με το φευγιό σου.

Ο άνθρωπος αυτός έφυγε κι ότι κι αν κάνουμε δεν γυρνάει πίσω....

Το θέμα είναι πως θα σώσουμε την Μαριώ και το μικρό παιδί από την μίμησή του...
Γιατί η ψυχική αρρώστια αυτή εκτός από θανατηφόρα είναι και μεταδοτική...

Μια φιλική μου οικογένεια είχε 2 γιους....
Ο ένας έπεσε στα ναρκωτικά...
Το πάλεψε όσο δεν πάει το παλικάρι.... και η οικογενειά του.
Μιλάμε για τιτάνιο αγώνα....
Τα έκοψε....

Ο πατέρας τον βοήθησε οικονομικά να σταθεί στα πόδια του και να φτιάξει το δικό του μαγαζί...
Κι αυτός έπεσε πάλι στα ναρκωτικά...
Αισθάνθηκε οτι πρόδωσε την εμπιστοσύνη των δικών του ανθρώπων (και ξέρουμε ποιος του την έχωσε αυτήν την σκέψη στο μυαλό) .... ήρθε λοιπόν και φώλιασε η απελπισία στην καρδιά του και έδωσε μοιραίο τέλος...

Κρεμάστηκε στο δωματιό του!!!! Φανταστείτε πόνος για την μάνα που τον βρήκε αλλά και για τους υπόλοιπους...

Η οικογένεια έκανε το μοιραίο λάθος να μιλήσει για ένα τέλος με αιτιολογία....
Δικαιολόγησε τον νεκρό...
Αυτό ήταν ολέθριο λάθος.... για τον μικρότερο αδερφό του.
Ο μικρός μεγάλωσε με αυτήν την ιδέα...
Οτι υπάρχει κι αυτή η διέξοδος μόλις κάτι δεν πάει καλά στην ζωή σου....

Κανείς δεν του είπε οτι αυτό ήταν ένα καταστροφικό λάθος του αδερφού του...
Και όταν η δυσκολία ήρθε και γι αυτόν (οπως κάποια στιγμή έρχεται για όλους μας) ακολούθησε τον αδερφό του!!!!
Βούτηξε στο κενό......

Και η οικογένεια διαλύθηκε....

Ο πατέρας πέθανε μετά από λίγα χρόνια απελπισμένος κι αφού είχε πλέον χωρίσει με την άμοιρη μάνα... (ο ένας έριξε το φταίξιμο στον άλλο).
Η οποία ζει πλέον μόνη κι έρημη με τις αναμνήσεις οτι κάποτε είχε μια όμορφη οικογένεια...

Ποιος της την πήρε;
Θα αναρωτιέται μια ζωή μέχρι να βρει την απάντηση (αν την βρει ποτέ) που εμείς οι Χριστιανοί τυγχαίνει να γνωρίζουμε καλύτερα γιατί μας την είπε ο ίδιος ο Κύριος της Ζωής...

Η απιστία και η ακηδία.... που σε οδηγούν στον θάνατο.
Πρώτα τον πνευματικό κι έπειτα τον βιολογικό.
Και το χειρότερο στον αιώνιο θάνατο....

(Για όσους αναρωτιούνται τι είναι η ακηδία:

Η ακηδία είναι η αθυμία και η ανορεξία που κυριεύει τον άνθρωπο, κάνοντας τον απρόθυμο, αμελή ή αδιάφορο για κάθε πνευματικό έργο. Είναι κι αυτή μία από τις θανάσιμες αμαρτίες, σαν πρόξενος πολλών και φοβερών κακών.

Η ακηδία προξενεί παραλυσία στο νου και την ψυχή, οκνηρία στην εκπλήρωση των εντολών του Θεού, και προπαντός μίσος για την προσευχή και την ψαλμωδία.

Απ’ αυτή την παράνομη μάνα γεννιούνται δύο ασεβέστατες θυγατέρες. Πρώτη είναι η μικροψυχία, όταν ο άνθρωπος βρίσκει δύσκολο τον πνευματικό αγώνα και ακατόρθωτες τις αρετές, οπότε πέφτει στην αμέλεια και δεύτερη είναι η απόγνωση, όταν, λόγω της αμέλειάς του, χάσει κάθε ελπίδα σωτηρίας.)