ΠΡΙΓΚΗΠΙΣΣΑ ΦΛΟΓΑ.

Γράφει η Θωμαϊδα Παριανού 

Πρόκειται για  ένα παιδικό βιβλίο που έγραψε  η διδάκτωρ της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. ΙΩΑΝΝΑ ΜΑΣΤΟΡΑ και εκδόθηκε από τις Εκδόσεις  Αρναούτη, διασκευάσθηκε για το θέατρο από την ηθοποιό και σεναριογράφο ΜΕΜΗ  ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΥ και κάποια στιγμιότυπά του παίχθηκαν κατά την τελευταία μέρα του Φ.Φ. από την θεατρική ομάδα ‘’ΑΝΑΔΡΑΣΙΣ’’, με καλλιτεχνική διεύθυνση του Προέδρου, ΗΛΙΑ  ΔΕΜΙΡΤΖΟΓΛΟΥ. 

Είναι ένα φιλοσοφικό παραμύθι, για μικρούς και μεγάλους, που  οι ιδέες του είναι παγκόσμιες και συμβολίζονται με την ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ ΦΛΟΓΑ. Είναι η ουσία της Ολυμπιακής φλόγας, του Ολυμπισμού και η Οικουμενικότητα του Ελληνικού Φωτός. Μάλιστα, κατά τις ημέρες που γινόταν το 4ο Παγκόσμιο Φιλοσοφικό Φόρουμ, γινόταν παράλληλα και η λαμπαδηδρομία της Ολυμπιακής Φλόγας προς το εξωτερικό, και μέσα στην αίθουσα των εκδηλώσεων του Π.Φ.Φ., ανάμεσα στο κοινό βρισκόταν και η λαμπαδηδρόμος ΒΟΥΛΑ ΖΥΓΟΥΡΗ, Ολυμπιονίκης μας στην πάλη. 

Στο βιβλίο, η Πριγκίπισσα  Ίλια (αυτό είναι το όνομά της) καλείται από τον σοφό Μάγο να απαντήσει σε διάφορα υπαρξιακά ερωτήματα που της κάνει , και που αφορούν αδικίες, κοινωνική ανισότητα, πολέμους κλπ, προκειμένου να στεφθεί βασίλισσα της Φωτιάς.

Για τον Μάγο, η τεχνολογία  είναι’’ ένα άχρηστο δημιούργημα της φαντασίας ‘’και λέει:

«Πολλά  βασίλεια έχουν χάσει τον προσανατολισμό τους. Εργάζονται ασταμάτητα, για να γεμίσουν τις αποθήκες με θησαυρούς. ‘Όλα πλέον γίνονται αυτόματα. Οι πολίτες  κινούνται σαν μηχανές. Δεν έχουν  χρόνο να κοιτάξουν ψηλά, τις κορυφές των δέντρων και να ακούσουν το θρόισμα φύλλων. Ο αητός και ο άνεμος δεν τους μιλούν πια. Έγινε πολυτέλεια το να μπορείς να αδειάσεις το μυαλό σου από κάθε έγνοια. Αυτό το κυνήγι του θησαυρού θα φέρει την καταστροφή».

Αυτό  βέβαια δεν αφορά την τεχνολογία που υπηρετεί την εξέλιξη, την γνώση, αλλά την τεχνολογία που είναι ωφελιμιστική, χρησιμοθηρική και υπηρετεί την επιβολή της εξουσίας, την προπαγάνδιση, το κυνήγι του θησαυρού κλπ.

Η πριγκίπισσα Φλόγα είναι ένα ανέμελο κορίτσι που γεννήθηκε στον κρατήρα ενός ηφαίστειου την ημέρα της μεγάλης έκρηξης και την επέλεξε ο Μάγος, από την παιδική της ηλικία, για να απαντήσει στα ανωτέρω υπαρξιακά ερωτήματα. ‘Έτσι την διαπαιδαγωγεί, αλλά την έχει κλεισμένη και εκείνη θέλει να κολυμπήσει, να παίξει με τους φίλους της, να τραγουδήσει, να ερωτευθεί και όλα αυτά τα δεσμεύει μέσα της , για ένα στόχο όμως: για να βρει το μυστικό της παγκόσμιας ειρήνης, και έτσι να φορέσει το ’λαμποστέφανο’ και να γίνει βασίλισσα.

Το ‘λαμποστέφανο’ είναι η ηθική καταξίωση, η πνευματική ανωτερότητα που καταξιώνει τον άνθρωπο. Δεν είναι τα υλικά κέρδη, είναι η αξιοπρέπεια, η περηφάνια, η μετριοφροσύνη, η αξιοσύνη της κοινωνικής προσφοράς, είναι ‘’να γεννήσεις μία φιλοσοφία ζωής που ενώνει’’. Και  η πριγκίπισσα αναρωτιέται:

«Μα αυτό είναι αδύνατον, από καταβολής  κόσμου. Πώς να βάλεις το αρνί πλάι στον λύκο και την τίγρη πλάι σε ένα  ζαρκάδι του δάσους; Πώς να χαϊδέψεις  το κεφάλι της κόμπρας, πώς να λατρέψεις  τον εχθρό, πώς να νοιαστείς για  τον προδότη;».

Όλα αυτά θα πρέπει να τα κατακτήσει, να τα ξεπεράσει, για να φθάσει στο ‘λαμποστέφανο’.

Και δεν είναι μόνο αυτά. Το βιβλίο είναι γεμάτο γρίφους για την πριγκίπισσα.

Η πριγκίπισσα έχει και μία  φίλη, την Κοραλία, απόγονο της  γοργόνας Αρσινόης, με την οποία λένε τα εξής:

- Π.Φ. Αγαπημένη μου Κοραλία, μου δίνεις δύναμη. Για αυτό υπάρχει και η φιλία, σαν στήριγμα που κρατάει το φυτό να μην στραβώσει, σαν το κατάρτι που κρατάει τα πανιά του πλοίου. ‘Όλοι έχουμε ανάγκη από κάποιον, ιδίως στις δύσκολες στιγμές. Κανείς δεν μπορεί να ζει μόνος.

- ΚΟΡ.  Ίσως τώρα, που λείπει ο μάγος, να ξαναδείς τους φίλους σου. Τους χρειάζεσαι, θα σου δώσουν ακόμη περισσότερη δύναμη».

Το παραμύθι έχει διαχρονικές ρίζες στο σήμερα και στο  αύριο, και όλα ξεκινούν από  την αρχαία Ελλάδα. Η πριγκίπισσα είναι γυναίκα,  αλλά παραμένει ένα  παιδί, όπως φαίνεται σε ένα απόσπασμα του βιβλίου: 

«Είμαι υπέροχη», αναφώνησε, τινάζοντας τα μακριά μαλλιά της, που φούντωσαν  στους  ώμους  της  σαν φλογίτσες  στο πρώτο φύσημα του αέρα. Αναπήδησε επί τόπου χαρούμενα, λυγίζοντας τους αγκώνες και σφίγγοντας τις γροθιές της.  Ακριβώς έτσι πανηγύριζε και όταν πετύχαινε με το τόξο της τον στόχο που είχε στερεώσει στην γέρικη βελανιδιά, στην πίσω αυλή του κήπου. Αμέσως όμως έκλεισε με το χέρι το στόμα της. Ο μάγος μπορεί να την άκουγε να καμαρώνει για την ομορφιά της.  Στο παρελθόν είχαν κάνει ατέλειωτες συζητήσεις για την αξία που έχει η ορμή της ψυχής, σε αντίθεση με την αβέβαιη δύναμη της ομορφιάς. 

Μετά το τέλος της παράστασης, το ΠΦΦ βράβευσε την συγγραφέα κ. ΙΩΑΝΝΑ  ΜΑΣΤΟΡΑ, ως εξής, (από τα αριστερά προς τα δεξιά):

Ο Πρόεδρος κ.ΗΛΙΑΣ ΔΕΜΙΡΤΖΟΓΛΟΥ της έδωσε ένα τιμητικό δίπλωμα / διάκριση, ο Επικεφαλής της Επιστημονικής Επιτροπής Καθηγητής Dr. IGOR  KONDRACHIN από την Ρωσία την βράβευσε με δίπλωμα της Εθνικότητας του Κόσμου (WORLD CITIZENSHIP DIPLOMA), ο Καθηγητής της Δραματικής Τέχνης κ. ΠΑΡΙΣ ΚΑΤΣΙΒΕΛΟΣ, ανέλυσε και σχολίασε το βιβλίο της. Στην βράβευση παρευρέθηκε και ο Γ.Γ. του Π.Φ.Φ. Dr. AVTANTIL MIKABERITZE από τη Γεωργία.

ΘΩΜΑΪΣ   ΠΑΡΙΑΝΟΥ