Βγάζουν τον Ερντογάν από την μπρίζα οι μεγάλοι πάτρονες;

Έστωσαν υπ’ όψιν όλα αυτά
Του Σάββα Καλεντερίδη

Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές ο κ. Βενιζέλος ετοιμάζει τις αποσκευές του, ενώ όταν τις διαβάζετε, θα ζούμε για 39η χρονιά το ασήκωτο βάρος της βάρβαρης εισβολής του Ατίλλα στην Κύπρο και της συνεχιζόμενης κατοχής του 38% του νησιού από ό,τι πιο αιμοβόρο και καταστρφικό έχει γνωρίσει αυτή η ιστορική περιοχή. Ελπίζουμε, πάντως, να μην ‘παρέσυραν’ τον Έλληνα αξιωματούχο σε καμία δεξίωση της επετείου της «Επιχείρησης Ειρήνης», οι Τούρκοι διπλωμάτες και ο ομόλογός του που του απηύθυνε την πρόσκληση, όπως ‘παρέσυραν’ άλλους Έλληνες πολιτικούς στο παρελθόν για να αποτίσουν φόρο τιμής και να καταθέσουν στεφάνι στο μαυσωλείο του σφαγέα Μουσταφά Κεμάλ, εκ των διδασκάλων του Αδόλφου Χίτλερ στο μάθημα της γενοκτονίας «ενοχλητικών λαών». 

 

Το πιο πιθανό είναι η επίσκεψη του ασυγκράτητα πληθωρικού Έλληνα ΥΠΕΞ να συνδέεται με διαδικασίες που βρίσκονται σε εξέλιξη και σχετίζονται με τα ζητήματα εκμετάλλευσης των υποθαλάσσιων κοιτασμάτων φυσικού αερίου της Κύπρου, που συνδυασμό με την πορεία των διαπραγματεύσεων για το άνοιγμα κεφαλαίων με την Ε.Ε., και την εξαιρετικά δεινή θέση που βρίσκεται η Τουρκία σε όλους ανεξαιρέτως τους τομείς της εξωτερικής πολιτικής, ίσως δημιουργούν ευνοϊκές συνθήκες για την επίλυση του Κυπριακού, που θα ξεκινήσει με την απόδωση της Αμμοχώστου στους δικαιούχους της! 

 

Ελπίζουμε, λοιπόν, ο κ. Βενιζέλος και οι συν αυτώ να έχουν υπ’ όψιν τους τα εξής:

 

Το θεμέλιο του οικοδομήματος της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής ήταν η ιστορική συνεννόηση της Άγκυρας με τους Κούρδους και η ίδρυση ενός νέου κράτους στο οποίο θα συνυπήρχαν Τούρκοι και Κούρδοι. Με βάση το μεγαλεπήβολο σχέδιο του διδύμου Ερντογάν-Νταβούτογλου, το κράτος αυτό θα ήταν νησίδα σταθερότητας στην περιοχή της Μέσης Ανατολής και πρότυπο στον αραβικό κόσμο, ενώ το οικονομικό του μέγεθος, σε συνδυασμό με το στρατηγικό του βάθος (sic), θα του επέτρεπε να χρησιμοποιεί την ήπια ισχύ του και ως κληρονόμος να κυριαρχεί στα όρια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας!

 

Με βάση το ως άνω σχέδιο, η Άγκυρα και η Κωνσταντινούπολη θα ήταν κέντρα βάρους της περιοχής από τη Βαγδάτη μέχρι τη Λιβύη και από το Σουδάν και τη Σομαλία μέχρι τον Καύκασο, τη Θεσσαλονίκη και το Σεράγιεβο, στην οποία περιοχή τα σύνορα θα είχαν πλέον συμβολική σημασία!

 

Ενώ μέχρι πριν ένα χρόνο όλα έβαιναν καλώς και θα λέγαμε ότι, μετά τη συμφωνία Οτζαλάν-Ερντογάν για την πολιτική επίλυση του Κουρδικού, από τις 21 Μαρτίου 2013, με την ανακήρυξη εκεχειρίας από πλευράς του ΡΚΚ, φαινομενικά το «νερό μπήκε στ’ αυλάκι», το σχέδιο άρχισε να παρουσιάζει προβλήματα στην εφαρμογή του.

 

Το πρώτο πρόβλημα παρουσιάστηκε στη Συρία, όπου ο Άσαντ, βοηθούμενος από τη Ρωσία, το Ιράν και την Κίνα, κατάφερε να σταθεί στα πόδια του και να αντισταθεί στη βαρβαρότητα των εγκληματικών ομάδων των ισλαμιστών τρομοκρατών που δρουν στο έδαφος της χώρας αυτής. Η κατάσταση επιδεινώθηκε ακόμα περισσότερο για την Τουρκία, από τότε που οι Κούρδοι που κατοικούν στο Δυτικό Κουρδιστάν (ΒΔ Συρία), πήραν τον έλεγχο των πόλεων και των δομών του κράτους, βάζοντας πλώρη για τη δημιουργία δικού τους κράτους, την ανακήρυξη αυτονομίας και το σχηματισμό κυβέρνησης μέχρι το Φθινόπωρο του 2013 (το οποίο έβαλε ως χρονικό περιθώριο προς το τουρκικό κράτος ο Άπο για την ολοκλήρωση της δεύτερης φάσης του σχεδίου επίλυσης). Και λέμε επιδεινώθηκε γιατί η δημιουργία αυτού του κράτους στο μαλακό της υπογάστριο, ισχυροποιεί τη διαπραγματευτική θέση του ΡΚΚ όσο συνεχίζονται οι διαδικασίες επίτευξης τελικής συμφωνίας με το τουρκικό κράτος.

 

Ενώ συμβαίνουν αυτά και η Τουρκία προσπαθεί να μην βουτηχτεί στο «βάλτο» της Συρίας, σαν να υπάρχει κάποιο χέρι που συντονίζει τα πράγματα, εμφανίζονται οι διαδηλώσεις στην Πλατεία Ταξίμ της Κωνσταντινούπολης, που ταρακουνούν το βάθρο του επί δεκαετία αήττητου Ερντογάν, στη συνέχεια ακολουθεί η παραίτηση του εμίρη του Κατάρ, σεΐχη Χαμάντ, βασικού υποστηρικτή της Μουσουλμανικής Αδελφότητας στην Αίγυπτο, για να καταλήξουμε στην ανατροπή του Μόρσι από τον αιγυπτιακό στρατό, ο οποίος Μόρσι κατά τα φαινόμενα έχασε πλέον κάθε στήριξη από τις ΗΠΑ, τη Σαουδική Αραβία, το Κουβέιτ και τα Ενωμένα Αραβικά Εμιράτα. 

 

Τη στιγμή που ο Ερντογάν προσπαθούσε να αντιληφθεί αν η δυναμ(η)ική που ανέτρεψε τον Μόρσι μπορεί να ανατρέψει και τον ίδιο, την Τετάρτη, 17 Ιουλίου, σήμανε κόκκινος συναγερμός στην Άγκυρα, επειδή οι Κούρδοι της Συρίας, που ετοιμάζονται να ανακηρύξουν την αυτονομία τους, έδωσαν ένα καθοριστικό κτύπημα στην ισλαμική τρομοκρατική οργάνωση Αλ Νούσρα, παρακλάδι της Αλ Κάιντα στη Συρία που υποβοηθείται από την Τουρκία, και κατέλαβαν την συνοριακή πύλη και τα συνοριακά φυλάκια που βρίσκονται απέναντι στην πόλη Τζεϋλάνπιναρ. 

 

Ήταν, μάλιστα τόσο κρίσιμη η κατάσταση, που ο πολύς κ. Νταβούτογλου κάλεσε έντρομος το Συμβούλιο Ασφαλείας των Η.Ε. να ... αναλάβει τις ευθύνες του! 

 

Με άλλα λόγια, η κατάσταση μοιάζει σαν κάποιος να «έβγαλε από την πρίζα» τον Ερντογάν και το σύστημά του.

 

Έστωσαν υπ’ όψιν όλα αυτά κατά τις συζητήσεις στην Άγκυρα και ... όχι μόνο.

 

Δημοσιεύθηκε στην "κυριακάτικη δημοκρατία"

το είδαμε στο ΙΝΦΟΓΝΩΜΩΝ