Έθνος παραλάβαμε, έθνος έχουμε καθήκον να παραδώσουμε.

Γράφει ο Κλεισθένης.

 

Έχω ξαναγράψει παλιότερα ότι δεν με πολυνοιάζει αν θα κατηγορηθώ για τα κείμενά μου και τις απόψεις μου. Στην “Ιδεοπηγή” πάντοτε έγραφα και θα συνεχίσω να γράφω ότι πιστεύω και όχι ότι πρέπει. Η “Ιδεοπηγή” είναι ιστολόγιο γνώμης και άποψης, είναι το δικό μου ιστολόγιο και οφείλω να γράφω την γνώμη και την άποψή μου, αυτό δεν αλλάζει ανάλογα με τις περιστάσεις, δεν αλλάζει για κανένα λόγο.

 

Τα τελευταία χρόνια όποιος αναφέρει την λέξη έθνος αμέσως χαρακτηρίζεται εθνικιστής και φασίστας.

Κατ' αρχήν ο εθνικιστής δεν έχει καμία σχέση με τον φασίστα, κακώς ταυτίζουμε τις δύο έννοιες.

 

Αν δεν υπήρχαν τα εθνικιστικά κινήματα τον 17ο και 18ο αιώνα θα ήμασταν ακόμη υπόδουλοι των Οθωμανών.

Η παρερμηνεία της έννοιας εθνικιστής γίνεται σκόπιμα απ' τους λεγόμενους προοδευτικούς. Τι σημαίνει προοδευτικός; είναι πολιτική έννοια; ταυτίζεται, όπως μερικοί θέλουν, με την αριστερά;

Ούτε πολιτική έννοια είναι ούτε είναι προνόμιο της αριστεράς, προοδευτικοί άνθρωποι υπάρχουν σε όλους τους δημοκρατικούς χώρους. Έχει κάτι οπισθοδρομικούς η αριστερά που τύφλα να χουν οι ακροδεξιοί.

 

Τα εθνικιστικά κινήματα όσο ήταν εθνικοαπελευθερωτικά είχαν ιδανικά και αξίες. Απελευθέρωσαν και συνένωσαν λαούς και δημιούργησαν τα έθνη-κράτη.

Το παράδειγμα της φασιστικής Ιταλίας και της Ναζιστικής Γερμανίας δεν μπορούν να αλλάξουν την έννοια εθνικιστής.

 

Είναι άλλο πράγμα να υποστηρίζει κάποιος την ύπαρξη του έθνους, το οποίο συνυπάρχει ειρηνικά και σε συνεργασία αμοιβαίου οφέλους με τα άλλα έθνη και άλλο είναι να υποστηρίζει κάποιος ότι το δικό του έθνος, είναι ανώτερο απ' τα άλλα και συνεπώς πρέπει να τα εξουσιάζει και να τα κατακτά, αυτό είναι ρατσισμός. Όποιος  υποστηρίζει ότι το Ελληνικό έθνος είναι ανώτερο ή ότι ο Ελληνικός λαός είναι περιούσιος τότε είναι ή βλάκας ή εξυπηρετεί συμφέροντα. Τα σύκα σύκα και η σκάφη σκάφη.

 

Υπάρχουν συνδετικά χαρακτηριστικά που ενώνουν τους ανθρώπους σε έθνος. Για παράδειγμα η συναντίληψη περί κοινής καταγωγής και κοινού μέλλοντος. Η κοινή γλώσσα, τα ήθη και έθιμα, οι παραδόσεις, οι θρύλοι, κτλ. Είναι πολύ ευχάριστο το συναίσθημα που νοιώθει κάποιος, σε ξένο τόπο, όταν ακούσει έναν άλλο να μιλά την γλώσσα του, όταν συναντήσει έναν συμπατριώτη του έστω κι αν αυτός είναι απ' την Κρήτη κι ο άλλος απ' τον Έβρο. Ο εθνικός δεσμός είναι πανίσχυρος.

 

Υπάρχουν έθνη που έχουν σαν κύριο συνδετικό την θρησκεία πχ το Ισραήλ.

Η διαφορετική θρησκεία όμως δεν εμποδίζει την συνύπαρξη μέσα σε ένα έθνος.

Η μισαλλοδοξία είναι το έγκλημα.

 

Διαφωνώ επίσης και με όσους μετανάστες, λαθρομετανάστες αν θέλετε, πιέζουν τα παιδιά τους να αποκηρύξουν την εθνικότητά τους. Έχω διαπληκτιστεί πολλές φορές, είναι έγκλημα να προσπαθούν να πείσουν ένα παιδί να απαρνηθεί την καταγωγή του, να ντρέπεται για τον λαό του, να αρνούνται να του μάθουν την πατρική του γλώσσα. Είναι ΕΓΚΛΗΜΑ.

 

Το ότι κακή μοίρα το έφερε σε ξένο τόπο δεν σημαίνει σώνει και καλά ότι πρέπει να ταυτιστεί εθνικά μ' αυτόν. Η αφομοίωση που ευαγγελίζονται οι υπέρμαχοι των πολυπολιτισμικών κοινωνιών είναι μέγα λάθος. Η ειρηνική συμβίωση διαφόρων εθνικοτήτων είναι το ζητούμενο. Άλλωστε το πολυδιαφημισμένο μοντέλο των πολυπολιτισμικών κοινωνιών έχει αποτύχει οικτρά.

Η πλειοψηφία των ξένων έχει ισχυρή εθνική συνείδηση και αρνείται πεισματικά να την απαρνηθεί, για 'μένα είναι αναφαίρετο δικαίωμά τους.

Η αναγκαιότητα της ύπαρξης των εθνών, ειδικότερα στην εποχή που ζούμε, είναι μεγάλη.

Όταν υπάρχει έντονη εθνική συνείδηση σ' ένα λαό τότε αυτός έχει δυνατότητα αντίστασης σε προσταγές τρίτων και υποδούλωση, αντίθετα ο κοινωνικός “χυλός” είναι μειωμένης αντίστασης. Αυτή την μειωμένη αντίσταση επιδιώκουν όσοι υποστηρίζουν την εθνολογική αλλοίωση των λαών. Είναι άλλο πράγμα η αναγνώριση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, των εργασιακών δικαιωμάτων και της ειρηνικής διαβίωσης των ξένων και άλλο η σώνει και καλά πλήρης ένταξή τους στην εθνότητα. Ας τα αφήσουν αυτά οι “προοδευτικοί”, είτε δεν ξέρουν τι τους γίνεται είτε εξυπηρετούν συμφέροντα.

Συμπερασματικά οφείλουμε όλοι να ξανασκεφτούμε την θέση μας απέναντι στην έννοια του έθνους.

 

Αγαπώ το έθνος μου, αγαπώ και νοιάζομαι για την πατρίδα μου και τον λαό της δεν σημαίνει ότι είμαι οπισθοδρομικός.

Αν, όσοι αγαπούν την πατρίδα τους και αγωνιούν για το μέλλον της, χαρακτηρίζονται φασίστες τότε ναι! Κι εγώ είμαι φασίστας.

Αν, όσοι υπερασπίζονται το έθνος και την αναγκαιότητα ύπαρξής του, χαρακτηρίζονται φασίστες τότε ναι! Κι εγώ είμαι φασίστας.

πηγή Ιδεοπηγή