ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΜΑΣ (26-6-2010)

Γράφει η Θωμαϊδα Παριανού

Α) ΘΥΡΑΝΟΙΞΙΑ  ΣΤΟ  ΒΙΤΣΙ

Το Σάββατο 26 Ιουνίου, έγιναν τα Θυρανοίξια του Ιερού Ναού των Αγίων Ιωάννου του Προδρόμου και Γεωργίου του Ελευθερωτού στο Όρος ΒΙΤΣΙ, ο οποίος κτίστηκε κοντά στο υπάρχον Μνημείο Πεσόντων στους αγώνες του Εθνικού Στρατού. Ο Ναός αποπερατώθηκε, χάρη στην συγκινητική συμμετοχή λαού από όλη την Ελλάδα και στηρίκτηκε από την Ερανική Επιτροπή της Οξυάς Καστοριάς και την υπερκομματική πρωτοβουλία αποστράτων και πολιτών, με έδρα την Αθηνα, (επικεφαλής της οποίας ήταν οι κ.κ.ΙΩΑΝΝΗΣ  ΓΙΑΝΝΑΚΕΝΑΣ και ΝΙΚΟΛΑΟΣ  ΤΟΤΟΝΙΔΗΣ).

Στα θυρανοίξια παρέστησαν ο Δήμαρχος του Δήμου Βιτσίου κ.Αθαν.Τέρψης, ο Διοικητής της Τοπικής Μονάδας Αεροπορίας, η Ερανική Επιτροπή, Μέλη της Ενωσης Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού, ο Δημοτικός Σύμβουλος και Εκδότης κ.Γιάννης Κουριανίδης, κ.α. Το πρόγραμμα άρχισε με το Τελετουργικό των Θυρανοιξίων, την Θεία Λειτουργία και τις ομιλίες των επισήμων. Μεταξύ αυτών ήταν: ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Καστοριάς κ.κ. Σεραφείμ, ο Μητροπολίτης Φλωρίνης Θεόκλητος, ο Αντιστράτηγος ε.α., κ. Παντελής Μαυροδόπουλος κ.α. Μετά τις ομιλίες, ακολούθησε τρισάγιο στην μνήμη των πεσόντων, διανομή ειδικών αναμνηστικών φακέλων στους παρευρισκομένους και αποχώρηση των τοπικών αρχόντων, λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων. 

Ακολούθησε η μετάβαση στο παρακείμενο Ηρώο, όπου ο Στρατηγός κ.ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΜΠΙΚΟΣ, (ο οποίος έλαβε μέρος στις τότε μάχες, αλλά και το 1974 στην Κύπρο, όπου τραυματίστηκε), αφηγήθηκε προσωπικές του αναμνήσεις πολεμώντας ενάντια στον Κομμουνιστοσυμμοριτισμό και επεσήμανε την περαιτέρω αμετανόητα ενθοπροδοτική πολιτική της λεγομένης «αριστεράς» μέχρι τις μέρες μας. Επεσήμανε παράλληλα το πόσο δουλοπρεπώς υπηρετείται η πολιτική της από τις σύγχρονες ‘προοδευτικές’ μεταπολευτικές κυβερνήσεις Ν.Δ.-ΠΑ.ΣΟ.Κ., ενώ ο πατριωτικός χώρος χλευάζεται, περιφρονείται ή αγνοείται. Στην συνέχεια, ο Στρατηγός κ.ΕΥΣΕΒΙΟΣ  ΧΟΥΣΟΣ απήγγειλε ποίημα με τίτλο‘Υμνος για τους Ηρωες’, αφιερωμένο στο νικηφόρο για τις εθνικές δυνάμεις τέλος των μαχών σε Γράμμο – Βίτσι. Εν συνεχεία, έγινε κατάθεση  στεφάνων, ως εξής:

- Ε.Α.Α.Σ. Αθηνών, Πρόεδρος κ. Γ.Κοράκης, 

-    ‘’      Θεσσαλονίκης  ‘’     κ. Θεμ.Βογιατζόγλου,

-    ‘’      Φλωρίνης          ‘’     κ. Παντ.Τσάτσης

-  ΛΑ.Ο.Σ., Σύνδεσμος Δυτικής Μακεδονίας, κ.Βάσω Διαμαντίδου

- Σύνδεσμος Αποφ.Αξιωμ.Τάξης ’69 Πυροβολικού., Πρόεδρος κ. Παντελής

                                                                                        Μαυροδόπουλος  

- Παν.Σύνδ.Συντ.Αξιωμ.Αστ.Πόλ., Πρόεδρος κ. Αγγ.Λιόντας

-  Σύνδεσμος  Αποφ.Αξιωμ.,Τάξης  ’49, Πρόεδρος κ.Ιωάν.Γκόλφης

-        ‘’             ‘’         ‘’      ,Τάξης ’68, Πρόεδρος κ. Κώνστ. Αργυρόπουλος

-       ‘’             ‘’      Σ.ΜΥ. Μακεδονίας – Θράκης, Πρόεδρ.κ.Καπέλης

-  Π.Α.Ο.- Ε.Δ.Ε.Σ.. Πρόεδρος κ. Διον.Βουλγαρόπουλος

-  Ε.Ο.Ε.Α.- Ε.Δ.Ε.Σ  ‘ΝΑΠΟΛΕΩΝ   ΖΕΡΒΑΣ’, η κόρη του Εθνομάρτυρα

                                                                                          Πασχάλη Χασιώτη

- Νικόλαος Ντερτιλής, εις μνήμην  των πεσόντων συμμαχητών του, κατάθεση

                                                                          από την κ. Σταυρ. Τζανετάκου

- Νέοι Πατριώτες, με μνήμη  και τιμή για τους πεσόντες  ήρωες, ο νεολαίος 

                                                                            κ.Λευτέρης Καλαντζιδάκης.

Η όλη εκδήλωση, γενικός συντονιστής της οποίας ήταν ο κ. ΙΩΑΝΝΗΣ. ΓΙΑΝΝΑΚΕΝΑΣ, έκλεισε με τον Εθνικό Υμνο.

Β] ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ  ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΕΛΑΣ

Μετά το πέρας  των εκδηλώσεων στο Βίτσι, όσοι  είχαμε μεταβεί εκεί από την Αθήνα σε γκρουπ, με υπεύθυνο τον κ. Ιωαν. Γιαννάκενα, πήγαμε στο χωριό  ΜΕΛΑΣ, πρώην ΣΤΑΤΙΣΤΑ,  και επισκεφθήκαμε το σπίτι όπου, από Τούρκικο βόλι, σκοτώθηκε ο ήρωας ΠΑΥΛΟΣ  ΜΕΛΑΣ, προδομένος από την συμμορία του κομιτατζή Μήτρου Βλάχου, στις 13/10/1904. Το διώροφο αυτό σπίτι ανήκε στην Χριστίνα Κατζάκη και ο σημερινός φύλακάς του είναι ο εγγονός της κ.Γιώργος Κάκαλος, ο οποίος δέχεται και ξεναγεί αφιλοκερδώς τους επισκέπτες. Ο ίδιος περιγράφει, σύμφωνα με τις διηγήσεις της γιαγιάς του, την τελευταία πράξη του δράματος, ως εξής:

"H γιαγιά του, κατά την διάρκεια της τελευταίας μάχης, είχε καταφύγει στην διπλανή γειτονιά. Οι πολιορκημένοι αγωνιστές, μη έχοντας πλέον πυρομαχικά, αναγκάστηκαν να παραδοθούν στους πολιορκητές Τούρκους, οι οποίοι τους μετέφεραν στις φυλακές Επταπυργίου / Γεντί Κουλέ και πέρασαν 7 ολόκληρα χρόνια χωρίς να μάθει κανείς τίποτε για αυτούς."

"Η γιαγιά του ήλθε την επόμενη μέρα και βρήκε το πτώμα του Π.Μ. στον σταύλο και, όπως δεν υπήρχαν άντρες στο χωριό, (λόγω των εχθροπραξιών}, φώναξε μερικές νέες και γερές γυναίκες που τον πήραν από το σπίτι μοιρολογώντας, τον απίθωσαν σε κάτι θάμνους και τον έθαψαν, σκάβοντας ένα πρόχειρο λάκκο. Το βράδυ ήρθαν τρία παλικάρια και ζήτησαν το πτώμα του Παύλου Μελά, για να το στείλουν στην Αθήνα, αλλά δεν μπόρεσαν να το κάνουν, γιατί ξαναφάνηκαν στο χωριό οι Τούρκοι. Τότε απεφάσισαν «Θα του πάρουμε το κεφάλι και θα φύγουμε μόνο με αυτό»., για να μην πέσει στα χέρια των Βουλγάρων και των Τούρκων και το κάνουν τρόπαιό τους, όπως είχαν κάνει και με άλλους ήρωες. Πήγαν το κεφάλι στο Πισοδέρι, όπου το παρέλαβε κάποιος Παύλος Τσάμης, ο οποίος αρχικά το έθαψε στην Αγία Τριάδα, ένα ξωκλήσι, αλλά φοβήθηκε, επειδή εκεί ήταν πέρασμα ληστών και το πήγε στον ναό της Αγ. Παρασκευής. Εκεί έμεινε 5 χρόνια, χωρισμένο από το σώμα." 

Η ύπαρξη του ακέφαλου σώματος κρατήθηκε μυστική πέντε μέρες περίπου, ώσπου έγραψε ο τύπος της Αθήνας για τον θάνατο του Π.Μελά. Το πληροφορήθηκαν και οι Τούρκοι, που μέχρι τότε δεν ήξεραν ότι ο Π.Μ. ήταν νεκρός. Για να βρουν το σώμα του, έδωσαν ‘το ξύλο της αρκούδας’ που λέμε στους κατοίκους, και κάποιοι λύγισαν, μαρτύρησαν. Το σώμα βρέθηκε, μεταφέρεται στην πόλη της Καστοριάς, περιφέρεται εκεί, το ζητάει επίμονα ο Μητροπολίτης Γερμανός Καραβαγγέλης…. Τελικά πήρε το σώμα, ακέφαλο όπως ήταν, και το έθαψε πίσω από την Μητρόπολη των Αγίων Ταξιαρχών. Εκεί βρίσκονται σήμερα τα οστά του."

Κατόπιν επιθυμίας της γυναίκας του Ναταλίας Δραγούμη-Μελά, η οποία πέθανε πριν από 28 χρόνια, σε ηλικία 101 ετών, η κόρη της Ζωή έφερε οστά της μητέρας της κοντά σε αυτά του άντρα της, και αναπαύονται στον άλλο κόσμο μαζί, αφού στην ζωή τους δεν μπορούσαν να είναι. Η Ζωή Μελά-Ιωαννίδου, η οποία έχει πέντε χρόνια που απεβίωσε, είχε αφιερώσει την δική της ζωή στην φαρμακευτική βιομηχανία ‘ΧΡΩΠΕΙ’. Δούλευε χωρίς να αμείβεται και πρόσφερε κοινωνικό έργο, κάτι που σπάνια συναντάμε σήμερα.

Σε αυτό το σπίτι – Μουσείο, το οποίο ανήκει τώρα στην Νομαρχία Καστοριάς, μπορεί να δει κανείς αντικείμενα της εποχής, όπλα, σπαθιά, στολές Μακεδονομάχων, γυναικείες ενδυμασίες της εποχής, βιβλία, φωτογραφίες παλικαριών που έδρασαν σε εκείνα τα μέρη, φωτοτυπίες από τις τότε εφημερίδες που αναφέρονται στον Π.Μ.,κ.α.

Γ)  ΕΠΙΣΚΕΨΗ  ΣΤΟ  ΚΕΝΟΤΑΦΙΟ  ΤΟΥ  ΠΑΥΛΟΥ  ΜΕΛΑ 

Σε απόσταση 400 μ. ανηφορικού δρόμου από το σπίτι, υπάρχει ένα εκκλησάκι, μέσα στο οποίο βρίσκεται το κενοτάφιο του Παύλου Μελά. Σύμφωνα με μία μαρμάρινη επιγραφή, γραμμένη με βυζαντινά κεφαλαία γράμματα, του έγινε «Ανασκευή, άμα τω πέρατι μάχης Βιτσίου, μερίμνη Βασιλικού Στρατού, επί διοικήσεως στρατηγού Μανιδάκη Στυλιανού». Μέσα στο εκκλησάκι βρίσκεται το κενοτάφιο, η πλάκα του οποίου γράφει «Ενθάδε ετάφη Παύλος Μελάς, Μακεδονομάχος».

Προσκυνήσαμε ευλαβικά την μνήμη  του και φεύγοντας, δεν μπορούσαμε παρά να αναρωτηθούμε τι θα έλεγε ο ίδιος, αν ζούσε, βλέποντας την σημερινή κατάσταση και την πολιτική των τελευταίων δύο ‘Ελληνικών’ κυβερνήσεων Ν.Δ.-ΠΑ.ΣΟ.Κ.: να ξεπουλιέται το χώμα της μίας και μόνης ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ  ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ, το οποίο αυτός και χιλιάδες ψυχωμένα παλικάρια πότισαν με το αίμα τους, πολεμώντας ΚΑΙ ενάντια στους Σλάβους, που την διεκδικούν σήμερα. 

ΘΩΜΑ’Ι’Σ  ΠΑΡΙΑΝΟΥ