Το γεωπολιτικό Δόγμα του Μεγάλου ΑΓΙΟΥ Κωνσταντίνου και τα κατουρημένα μάρμαρα της Παναίρεσης των νεοποχιτών.

Γράφει ο Δρ Κωνσταντίνος Βαρδάκας 

ΕΙΣ ΜΙΑΝ ΑΓΙΑΝ ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ....

Δεν θα πραγματευθούμε τις παρακάτω θέσεις μας από τις  θολές βιβλιογραφικές πηγές της Δύσης, όσον αφορά την προσωπικότητα του Μεγάλου αυτού Αγίου μας που πολλές φορές στάζουν χολή και ιστορικό δηλητήριο με στόχο να απομειώσουν το Παγκόσμιο κύρος του, αλλά θα καταθέσουμε τα νάματα των πηγών της Ελληνικής καρδιάς και της Ρωμαίικης παράδοσης που ξέρει να τον τιμάει εδώ και πλέον χίλια χρόνια με ύμνους και ωδές πνευματικές σε πείσμα των Καρλομάγνειων εργατών της ανέραστης από ΘΕΙΑ ΑΓΑΠΗ  σημερινής προσπάθειας παγκοσμιοποίησης.

Ο Μέγας Κωνσταντίνος και η Αγία Ελένη η μητέρα αυτού αποτελoύν το κατεξοχήν γεωπολιτικό δίδυμο της Παγκόσμιας ιστορικής ανατροπής , όχι μόνο για την απελθούσα ιστορία αλλά κυρίως για τις δικές μας ημέρες. Πόσες μεταγενέστερες Αυτοκρατορίες-Δυνάστες και Τύραννοι προσπάθησαν να τους μιμηθούνε μέχρι και σήμερα, όλες όμως γκρεμίζονται στα τάρταρα της παραφροσύνης και του εωσφορικού εγωισμού τους και αυτό γίνεται γιατί δεν αναγνώρισαν το Μυστήριο του Ζωοποιού Σταυρού και το Παγκόσμιο Γεγονός της Ανάστασης του Θεανθρώπου Κυρίου μας Ιησού Χριστού.

Η ωραία Ελένη της Σπάρτης πήρε τον εκλεκτό της σαρκικής καρδιάς της τον Πάρι  και  τράβηξε προς την Τροία. Το ίδιο αυτό Ελληνικό όνομα που ακούγεται στα Ομηρικά Έπη της Ιλιάδας φέρει η Αγία Ελένη ενδεικτικό της αδιάσπαστης ιστορικής συνέχειας και γενετικής συνάφειας του  λαού μας, με την μόνη διαφορά η Ισαπόστολος Αγία Ελένη παίρνει τον αγαπημένο υιό της τον Άγιο Κωνσταντίνο και συμβαδίζουν στον δρόμο προς την ΚΑΘ ΗΜΑΣ ΑΝΑΤΟΛΗ που τους χάραξε ο Εκλεκτός της Καρδιάς τους, με Θεοσημεία, δηλ. ο Εσταυρωμένος και Αναστημένος Κύριος Ιησούς Χριστός.

Με μία απλή κίνηση και ευλογημένη τίναξαν τότε στον αέρα το παγκόσμιο μυστήριο της ανομίας και θεμελίωσαν Κρατική Υπόσταση Αυτοκρατορίας, όπου στο διάβα των αιώνων αυτή ¨χώνεψε¨ με συναλληλία, ισοτιμία και σεβασμό λαούς, φυλές και γλώσσες με το Μυστήριο της ΟΜΟΟΥΣΙΟΥ και ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ.

Η Αγία Ελένη παρόλο το προχωρημένο της ηλικίας της  συνέχισε την Γεωπολιτική της  ειρηνική εκστρατεία στην Παλαιστίνη και ΘΕΙΑΣ ΝΕΥΣΗ έφερε στην Παγκόσμια επιφάνεια του πλανήτη μας τα αδιάψευστα ΠΕΙΣΤΗΡΙΑ της πνευματικότητας της Νέας Ρωμαικής  Αυτοκρατορίας.

Ο ΣΤΑΥΡΟΣ και  η ΑΝΑΣΤΑΣΗ  από τότε ήταν τα φυλακτήρια ¨της τότε πρώτης πνευματικής παγκοσμιοποίησης ¨των Λαών που έφερνε το Υπέρ Πάν Όνομα του ΧΡΙΣΤΟΥ και οριοθετούσε τα σύνορα της στις πορείες που χάραξαν ¨οι ωραίοι πόδες των Ευαγγελιζόντων την ΕΙΡΗΝΗ ¨ Αποστόλων και κυρίως επί των  διαδρομών του Αποστόλου Παύλου.

Το γεγονός ότι  επί Μεγάλου Κωνσταντίνου η επίσημη  γλώσσα  ήταν τα λατινικά δεν αποστερεί την ουσιαστικής σημασίας  συμβολή της Ελληνίδας μητέρας του Αγίας Ελένης  στην επίγνωση  εκ μέρους του Αυτοκράτορα  των στρατηγικών-πολιτισμικών επιλογών του άλλου Μεγάλου της Ιστορίας μας, Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Μετά το παγκόσμιας ιστορικής σημασίας διάταγμα των  Μεδιολάνων όλοι οι δρόμοι οδηγούσαν  στην ΚΑΘ ΗΜΑΣ ΑΝΑΤΟΛΗ όπου αναδυόταν η Νέα Ρώμη και ταυτόχρονα στην Δύση κάποιοι έσπερναν σπόρους φθόνου και διχόνοιας για να αναρριχηθούν αργότερα οι νοητές τσουκνίδες με τα δηλητήρια των σχισματικών αιρέσεων, των δολοφονικών δήθεν σταυροφοριών και άλλων μέχρι σήμερα ενεργειών που δείχνουν απύθμενο μίσος και ιδιοτέλεια.

Αναρωτηθήκαμε αν στην αιρετίζουσα Δύση, όπου κατά ρηματική έκφραση κάποιου πολιτικού των πάλαι ποτέ χρόνων της δύσμοιρης μεταπολίτευσης ¨ανήκομεν¨, πόσοι Ιεροί Ναοί είναι αφιερωμένοι στην μνήμη και την τιμή των Αγίων και Ισαποστόλων Κωνσταντίνου και Ελένης??

Πόσοι δυτικοί  φίλοι μας φέρουν το όνομα αυτό?

Γιατί στην Ρωμαίικη Ελληνική Επικράτεια είναι τόσο πνευματικά δημοφιλείς αυτοί οι Άγιοι?

Η απάντηση είναι απλή. Οι πρόγονοι μας γνώριζαν πολύ καλά ποιοι ήταν οι στυλοβάτες της Ρωμηοσύνης και θεωρούσαν τους εαυτούς τους πνευματικά παιδιά του Μεγάλου Κωνσταντίνου. Παράλληλα γνώριζαν γιατί υπέφεραν στο διάβα της ιστορίας από το μίσος και το κόμπλεξ των δήθεν Σταυροφόρων της Δύσης που μόνο καταστροφές και προδοσίες τους ¨χάριζαν¨ και αυτοί σαν αντίδοτο της δυτικής μοχθηρής ζηλοτυπίας έσπειραν και ανήγειραν εκατοντάδες πανάλευκα εκκλησάκια στην μνήμη αυτών των δύο Αγίων σε όλη την ενδοχώρα της ΡΩΜΗΟΣΥΝΗΣ , δίνοντας μάλιστα το όνομα αυτών των Αγίων στα παιδιά τους.  Μάλιστα στα χρόνια της Τουρκοκρατίας το όνομα Κωνσταντίνος ήταν συνυφασμένο με το ΠΟΘΟΥΜΕΝΟ του σκλαβωμένου γένους μας. Αν εκείνα τα χρόνια είχαμε Φραγκοκρατία το όνομα αυτό θα ήταν παντελώς εξαφανισμένο σήμερα!!

Η προσωπική ζωή του Μεγάλου Κωνσταντίνου δεν ήταν ρόδινη, τον πολέμησαν από όλες τις πλευρές, αλλά δεν τον σάλεψαν από την Πίστη του. Άλλωστε το όνομα του στα Ελληνικά σημαίνει ΕΥ-ΣΤΑΘΙΟΣ, δηλ καλά σταθερός και αυτό το απέδειξε σε όλη την βιωτή του προασπίζοντας το Δόγμα της ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ με τους Άγιους Θεοφόρους και Οικουμενικούς Πατέρες καθιερώνοντας μάλιστα την ανάγκη σύγκλισης Οικουμενικών Συνόδων, όταν διακινδύνευε το πλήρωμα της Εκκλησίας από τους ¨βαρείς λύκους¨ των αιρέσεων.

Είναι δυνατόν και εμείς σαν παιδιά της γνήσιας Ρωμηοσύνης του Μεγάλου  Κωνσταντίνου να περάσουμε καλά στα  χέρια της σημερινής Παναίρεσης των νεοποχιτών που ζήλεψε την Νέα Ρώμη και στην θέση της βάλθηκε να φτιάξει την Νέα Εποχή διασαλεύοντας τα θεμέλια του ανθρώπινου πολιτισμού με εκατόμβες Αθώων θυμάτων!!

Όλες οι σημερινές κρίσεις ξεκινούν από  την διαφημιζόμενη Παναίρεση της Νέας Εποχής και όλες οι λύσεις θα δοθούν όταν ξεφτίσει το πνευματικό της υπόβαθρο γιατί αδυνατεί να δώσει καθαρές απαντήσεις στην χειμαζόμενη ανθρωπότητα των καιρών μας.

Να λοιπόν γιατί ο Μέγας Κωνσταντίνος σήμερα είναι τόσο επίκαιρος περισσότερο από κάθε άλλη φορά!!!

Σε νησί του Αιγαίου ένας Γέροντας πριν πολλά χρόνια θα συλλειτουργούσε την ημέρα της εορτής των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης με ανώτερο εκκλησιαστικό παράγοντα γνωστό για τις οικουμενιστικές θέσεις του που εκείνα τα χρόνια οι απόψεις αυτές γενικότερα δεν είχαν τόσο διασαφηνισθεί στο εκκλησιαστικό πλήρωμα. Αποβραδίς ευπρεπίζοντας τον Ιερό Ναό διαπίστωσε ότι κάποιοι αθεόφοβοι είχαν¨ κατουρήσει¨ τα λευκά μάρμαρα του Πρόναου εν αγνοία του. Η μυρωδιά ήταν ανυπόφορη αλλά και τα στίγματα της δυσχρωμίας δεν έφευγαν με τίποτε από τα πεντελικό λιθόστρωτο παρ όλες τις φιλότιμες προσπάθειες του. Έτσι το βράδυ κοιμήθηκε στενοχωρημένος. Ξημερώματα μεταξύ ύπνου και ξύπνιου παρουσιάσθηκε έμπροσθεν του  ένας Ρωμαίος Στρατιωτικός με την μορφή του  Αγίου Κωνσταντίνου σε εικόνα που είχαν μέσα στον Ιερό Ναό και του είπε ολοζώντανα ¨αν τελικά συλλειτουργούσες με αυτόν θα επέτρεπα να βρωμίσουν και τα μάρμαρα του κυρίως Ναού¨. Ο Γέροντας σηκώθηκε ανήσυχος, δεν ήξερε τι να κάνει. Το ξημέρωμα τον βρήκε μπροστά στην εικόνα του Αγίου Κωνσταντίνου να προσεύχεται ικετευτικά. Ξεκίνησε με βαριά καρδιά τον Όρθρο αλλά ο αρχιμανδρίτης δεν φαινόταν ακόμα. Ένα παπαδάκι του έφερε την είδηση, ο ιερέας που θα λειτουργούσε μαζί του αδυνατούσε να προσέλθει γιατί αποβραδίς ήταν κλινήρης από λουμπάγκο.

Ο Γέροντας τα επόμενα χρόνια όταν του άνοιγαν συζήτηση για τα οικουμενιστικά ανοίγματα κάποιων έφερνε το περιστατικό που έζησε με τον Μεγάλο Κωνσταντίνο και τα κατουρημένα μάρμαρα.

ΜΕΤΑ  ΤΙΜΗΣ 

ΔΡ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΒΑΡΔΑΚΑΣ.