Όταν ο Σολζενίτσιν έκλαψε: Η παρανοϊκή αριστερά των γκούλαγκ και η ηλιθιότητα του Δημοκρατικού Τόξου

Γράφει ο Δημήτρης Παπαγεωργίου

“Εισιτήριο” - μίας διαδρομής, για όσους δεν υποστηρίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ, όχι μόνον στην Ελλάδα, όπως άφησε να εννοηθεί αλλά σε ολόκληρη την Ευρώπη, ζήτησε ο γνωστός “φιλόσοφος” της αριστεράς και εσχάτως υποστηρικτής του ΣΥΡΙΖΑ, Σλαβόι Ζίζεκ, κατά την διάρκεια ενός “ανατρεπτικού συνεδρίου” (όπως ονομαζόταν), ενώπιον του Αλέξη Τσίπρα. Στο χιούμορ το απέδωσε η αριστερά. Ας είμαστε ειλικρινείς, το είπε προφανώς μεταξύ σοβαρού και αστείου. Στο μεταξύ σοβαρού και αστείου όμως υπάρχει ισόποση δόση σοβαρού και αστείου. Φαντάζεστε αστειάκι του Μιχαλολιάκου για “θαλάμους αερίων” τι θύελλα θα είχε ξεσηκώσει; Και γιατί να μην το κάνει αφού ούτως ή άλλως θεωρεί "Βαρετούς" το 99% των ανθρώπων. 

Ακολούθησε “ανταλλαγή” ανακοινώσεων μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ.

Το επιμύθιο όλης αυτής της “ανταλλαγής” δημοσιεύσεων, μεταξύ της Συγγρού και της Κουμουνδούρου όμως, είναι ένα και μοναδικό. Ότι η χαζομάρα και η βλακεία της Νέας Δημοκρατίας είναι ασυναγώνιστη. Όντως ο Στάλιν είχε δίκιο όταν έλεγε ότι οι καπιταλιστές θα πουλήσουν στους κομμουνιστές το σκοινί που θα τους κρεμάσουν.

Η ΝΔ, προσπαθεί από την μία να υιοθετήσει την τακτική των “δύο άκρων” αλλά και από την άλλη συμπεριλαμβάνει τον ΣΥΡΙΖΑ στο “Δημοκρατικό τόξο” εμπνεύσεως Ευάγγελου Βενιζέλου. Είναι κλασσικός ο τρόπος με τον οποίο οι “αστοί” δημοκράτες παγιδεύονται χωρίς να το καταλαβαίνουν, πριμοδοτώντας παράλληλα την αριστερά. Η Νέα Δημοκρατία, επενδύοντας σε έναν “μεσαίο χώρο” και αναζητώντας την “συμμαχία” του ΣΥΡΙΖΑ κατά της Χρυσής Αυγής, σκάβει τον ίδιο της τον λάκκο. Και το κάνει αυτό, διότι νομίζει ότι συνδιαλέγεται με τον Αλέξη Τσίπρα και ίσως κάποιους ακόμη όπως τον Παπαδημούλη και το υπόλοιπο πρώτης γραμμής στελεχιακό δυναμικό του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν λαμβάνει υπόψιν της όμως ότι στην πραγματικότητα, συνδιαλλάσσεται με ένα σύνολο ανθρώπων, ο κάθε ένας όμως από τους οποίους έχει την δική του ατζέντα. Όπως παραδείγματος χάριν, αυτό που είπε στο ίδιο συνέδριο ο Σλαβόι Ζίζεκ. Ο οποίος ζήτησε να χρησιμοποιηθεί από τον ΣΥΡΙΖΑ, ως η φωνή που θα καλέσει δίπλα του τους “παραγωγικούς καπιταλιστές”. Όπως όμως ο Ζίζεκ θέλει να “συσπειρώσει” τους παραγωγικούς καπιταλιστές (ή πατριωτική μπουρζουαζία όπως την αποκάλεσε συγκεκριμένα) και να στείλει όσους δεν στηρίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ σε γκουλάγκ, έτσι με τον ίδιο τρόπο χιλιάδες αριστεριστές, όχι μόνον στην Ελλάδα αλλά και σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο, ετοιμάζονται να “δοκιμάσουν” στην χώρα μας κάθε είδους αριστερίστικη τρέλα. Δεν μιλάμε πλέον για “πολιτική”, δεν μιλάμε για τυχόν προβλήματα στην οικονομία και ούτω καθ' εξής. Μιλάμε για εκτροφή πολιτικής παράνοιας.

Αυτή είναι η απλή πραγματικότητα. Και όσο και εάν επιτίθεται προσωπικά στον Τσίπρα ή στον Ζίζεκ η Νέα Δημοκρατία, πρωτοστατώντας και συνεργαζόμενη στην όλη ιστορία του “Δημοκρατικού τόξου” παράγει πολιτική νομιμοποίηση, για όλη αυτή την αριστερίστικη παράνοια.

Φυσικά, αυτό δεν είναι κάποια καινούρια ιστορία. Η Νέα Δημοκρατία, από το 1974, το μόνο που κάνει είναι το να παράγει πολιτική νομιμοποίηση για την άκρα αριστερά. Έτσι φτάσαμε στο να είναι σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ το “μεγάλο πείραμα” της ευρωπαϊκής αριστεράς. Τώρα όμως, υπό το φώς των συγκεκριμένων περιστάσεων, δεν μιλάμε μόνον για πολιτιστική ηγεμονία, αλλά και για ανάληψη της πολιτικής εξουσίας.

Θυμάστε πώς ο ΓΑΠ, όταν ανέλαβε την εξουσία προσέλαβε μία σειρά από “συμβούλους” από διάφορα “ιδρύματα” και τους πλήρωνε αδρά για να ... μην κάνουν τίποτε; Ε, οι αντίστοιχοι του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι πολύ χειρότεροι. Γιατί και θα μαζέψει ο Τσίπρας ότι πιο ... παρανοϊκό υπάρχει, που μέχρις στιγμής υφίσταται μόνον χάρις στις πλουσιοπάροχες επιδοτήσεις και εντός “ακαδημαϊκών γκέτο” αλλά και ακόμη χειρότερα, αυτοί δεν θα πληρώνονται για να μην κάνουν τίποτε, αλλά θα προσπαθήσουν να κάνουν “πράξη” τα όσα ανερμάτιστα λένε.

πηγή