Εμείς οι Άλλοι!

Παρακολουθώ με πόνο, οργή και αηδία τη διαδικασία με την οποία επιχειρείται μια άνευ προηγουμένου Παγγαλοποίηση της κατάστασης στο νησί μας. Οι αγγελιοφόροι του “Μαζί τα φάγαμε” αυξάνονται και πληθύνονται κάθε μέρα. Στα τοπικά και διεθνή Μέσα Επιβολής προβάλλεται κατά κόρον ή εικόνα ενός λαού που ευθύνεται συλλογικά για την καταστροφή που βιώνει. 

Το συλλογικό μαστίγωμα άρχεται από την Ευρώπη και τα διεθνή κέντρα αποφάσεων και βρίσκει πρόθυμα παπαγαλάκια έτοιμα να το αναπαράγουν μετατρέποντας το σε συλλογικό αυτομαστίγωμα και καλλιέργεια ενοχών έτσι ώστε να παραδοθούμε αμαχητί στους ξένους και ντόπιους επικυρίαρχους που θέλουν να μας εξαγνίσουν στα ντους του οικονομικού Άουσβιτς που επέρχεται.Διανοούμενοι εκ Βρυξελλών, καλλιτέχνες, ακαδημαϊκοί και το θλιβερό σινάφι που κυβερνά μαζί με τα Μέσα Μαζικής Επιβολής που ελέγχει και τους λογοκλόπους που έγιναν αστέρες ή τους ψεύτες που τώρα παροικούν στο προεδρικό έχουν εξαπολύσει μια φοβερή λαίλαπα συλλογικής πταισματοδικίας ενάντια στο λαό μας. Η συναπαρτζιά τους συμπληρώνεται από τα πρόθυμα κομματόσκυλα που απλώς περιμένουν τις οδηγίες από τη φωνή του όποιου αφεντικού τους.Το παρόν αφιερώνεται σε όλους τους υπόλοιπους Εμάςτους υπέροχους ανθρώπους του λαού μας όπως του έζησα και τους ζω από τον καιρό που γεννήθηκα.

***

“Καλωσόρισες πουλί μου μοναξιά ελληνική μου
απ’ αγάπη φεύγεις έρχεσαι πηγαινοέρχεσαι σαν την πνοή μου
κι απ’ την έρημη την απόσταση παίρνει υπόσταση κάθε γιορτή μου”

Εμείς είμαστε οι Άλλοι.

Η κριτική που ασκείται δημόσια από όλα τα φερέφωνα της εξουσίας και όσους συνειδητά ή ασυνείδητα τα μεταδίδουν δε μας αγγίζει. Όσα κόλπα κι αν χρησιμοποιήσουν, όσους “φωστήρες” κι αν επιστρατεύσουν τα λόγια τους και το σάλιο τους ξοδεύονται άδικα.

Εμείς οι Άλλοι δεν φάγαμε, δεν σκύψαμε και δεν γλύψαμε. Αρνηθήκαμε να μπούμε στη διαδικασία του πάρε δώσε με την κομματική εξουσία και τους καρεκλοκένταυρους διότι αναγιώσαν μας γυναίκες και άντρες περήφανοι που μας παρέδωσαν τις αρχές και τις αξίες που διατήρησαν το λαό μας χιλιάδες χρόνια πάνω σε τούτο το ακρωτήρι. Τα λόγια τους ήταν πάντα ευχές και κατάρες στην πορεία μας που δεν μας άφησαν και δεν μας αφήνουν να ξεστρατίσουμε.

Εμείς οι Άλλοι δεν έχουμε κομματική ταυτότητα. Αλήθεια πόσοι ανάμεσα στο λαό μας έχουν; Δεν υποτάξαμε την ύπαρξη μας στα κελεύσματα αχάπαρων και αμόρφωτων πολιτικών που δεν ξέρουν να διαβάσουν τα νομοσχέδια που ψηφίζουν ούτε και κτυπήσαμε πόρτες για να βρούμε δουλειά σερνόμενοι γονυπετείς και έρποντες και γλείφοντες. Ό, τι κάναμε το κάναμε με την αξία μας, τον κόπο και το μόχθο μας, το αίμα μας. Κι έτσι βλέπουμε ο ένας τον άλλον μέσα στα μάτια κάθε φορά που αντικριζόμαστε.

Εμείς οι Άλλοι Αναστήσαμε τον τόπο μετά το 74. Δουλέψαμε από τα 8 μας διότι καταλαβαίναμε ότι το φαί δεν έφτανε, οργώσαμε τις ερήμους της Αραβίας κτίζοντας στην άμμο για να στέλλουμε τα χρήματα πίσω στη μάνα και τα παιδιά, δουλέψαμε παραδουλεύτρες στα σπίτια της άρχουσας τάξης των μεγαλογιατρών και των μεγαλοδικηγόρων για να εξασφαλίσουμε το φαΐ στο τραπέζι του μεσημεριού και να δούμε το χαμόγελο των παιδιών μας όταν μιαν κάθε Κυρίου Δόξα βάζαμε τη σοκολάτα πάνω στο τραπέζι. Εμείς ήμαστε οι πρώτοι “Φιλιππινέζοι” στον τόπο μας.

Εμείς οι Άλλοι μεταναστεύσαμε ομαδικά. Στην Λονδίνο, το Σαουθάμπτον, τη Νέα Υόρκη, τη Μελβούρνη, στο Κέιπ Τάουν, στο ανάθεμαν το μαύρον. Όπου σηκώσεις πέτρα θα μας βρεις να σιωνώνουμεν το γαίμαν μας. Πάντα με το έναν πόδι στα ξένα και το άλλον στη θάλασσαν που μας έπλυνε σαν ήμαστε μωρά και τα βουνά με τα κρησφύγετα μιας άλλης εποχής.

Εμείς δουλέψαμε και δουλεύουμε νύχτα μέρα πίσω από τους λιγδιασμένους πάγκους στα φισιάδικα για να στέλλουμε πίσω τα λεφτά για την ημέραν που θα επιστρέψουμε.

Εμείς που κλαίμεν κρυφά κάθε φορά που το αεροπλάνο ξεκινά την κάθοδο του προς τα αεροδρόμια του τόπου μας, Εμείς που μας λαλείτε Τσιάρληδες και Αμερικανάκια. Επαρχιώτες στην Ομόνοια και την πλατεία Ελευθερίας.

Εμείς οι Άλλοι δεν ξεχάσαμε! Βγήκαμε στους δρόμους ομαδικά. σπάσαμε τα οδοφράγματα, δεχτήκαμε τα χτυπήματα του Αττίλα, ανεβήκαμε σε μοτοσυκλέτες, κάναμε πορείες, είδαμε τις μανάδες, τις αδελφές και τις γυναίκες μας να σπάζουν τη γραμμή αντιπαράταξης με σχεδιασμούς που ούτε οι μεγαλύτεροι στρατηγοί δεν μπορούν να εκπονήσουν. Εμείς θυμόμαστε όλους εκείνους που σκοτώθηκαν στην πορεία και δεν είναι πια μαζί μας.

Εμείς οι Άλλοι απεχθανόμαστε τη Βία αλλά καθαρίζουμε το G3 που μας έδωσε η πατρίδα δίπλα στα παιδιά μας διότι ξέρουμε ότι ανάμεσα στις 40.000 κατοχικών δυνάμεων – Ναι στην Κύπρο υπάρχει κατοχή! – και τους αγαπημένους μας στέκουμε μόνοι εμείς και οι 300 σφαίρες που μας χρέωσε η Εθνική Φρουρά.

Εμείς οι Άλλοι και οι φίλοι μας που δεν είναι αριστεροί ούτε δεξιοί ούτε κεντρώοι διότι όταν φορέσουμε την μαυρογέρημην την παραλλαγή καταλαβαίνουμε όλοι – ακόμη κι όταν δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε – ότι Εμείς στέκουμε μόνοι μπροστά στα πολυβόλα και τα τανκς του Τουρκικού στρατού.

Εμείς οι Άλλοι χτίσαμε τα σπίτια μας μόνοι μας με τους φίλους μας τους αρκάτες από τα θεμέλια ως τα παραθυρόφυλλα που έκαμνεν ο πελεκάνος ο παππούς.

Εμείς δανειστήκαμε από τους επίσημους τοκογλύφους τους τραπεζίτες μας και ξεχρεώσαμε μετά από τριάντα χρόνια δουλεύοντας τίμια μιαν και δυο δουλειές. Και οι καταθέσεις μας που έκλεψαν δεν είναι μαύρες αλλά κόκκινες που κάθε στάλα αίμα που εσιωνώσαμε στην πορεία.

Εμείς οι άλλοι βγήκαμε στο δρόμο και για το Μαρί – αλήθεια εσείς όλοι πού ήσαστε τότε – και για το μνημόνιο . Δεν ξεχωρίζουμε ανάμεσα στα κόκκινα και μπλε καθάρματα. Το Όχι μας είναι Όχι και το Ναι μας Ναι. Ο λόγος μας είναι βαρύς και ασήκωτος και δε μετακινείται ανάλογα με το που φυσά η εξουσία. “Ουάι υμίν γραμματείς και Φαρισσαίοι Υποκριταί” που ξαφνικά ανακαλύψετε την τασιηνόπιτταν.

Εμείς οι Άλλοι δεν περιμέναμε να γίνουν συναυλίες αλληλεγγύης για να δείξουμε την αλληλεγγύη μας στους αδελφούς μας που έχασαν τις δουλειές τους, τους μαθητές μας που δεν έχουν να φαν και τους φίλους μας που αρνούνται πεισματικά να θκιακονήσουν κι ας εγίναν μαύρα τα μάτια τους που από το δάκρυ και την πείνα.

Προσφέρουμε σιωπηλά και καθημερινά και δεν κάνουμε την προσφορά μας θέαμα για τα αδηφάγα μάτια της τηλεόρασης.

Εμείς οι Άλλοι δεν ξεπουλήσαμε τις ψυχές μας διότι ξέρουμε ότι έτσι κι αλλιώς δεν είναι δικές μας για να τις ξεπουλήσουμε. Πετούν με τα φτερά τους Ελεύθερες. Ούτε εμπορεύματα τες αγόρασαν, ούτε θέσεις και οφίκια, ούτε οκέλλες και πολυτελέστατα αυτοκίνητα. Δεν λερώνουμε το στόμα μας με γραικογλίτσες διότι είμαστε περήφανοι για την γλώσσα μας. Και δεν αλλάζουμε τη φωνή μας όταν τραγουδούμε, δεν προσθέτουμε στόμφο, δράμα και  δονήσεις ξένες. Η διάλεκτος μας που χελιδονίζει κάθε φορά που ανοίγουμε το στόμα μας έχει όση μουσική χρειάζεται.

Εμείς οι Άλλοι στέκουμε εδώ. Αν και μόνοι ποτέ Μόνοι. Πίσω μας στέκονται προπάπποι βρακοφόροι και πανέμορφες προγιαγιάδες με της αλατζιές που μας ευλογούν διότι επιλέξαμε το δύσκολο δρόμο τον γεμάτο αγκάθια. Δεν υποταχτήκαμε στις ορδές των ξενόφερτων κατακτητών και δεν πρόκειται να το πράξουμε εις τον αιώναν τον άπαντα.

Εμείς οι Άλλοι ζούμε στο μεδούλι μας τα λόγια του τραγουδοποιού:

“Ζήτω η Ελλάδα και καθετί μοναχικό στον κόσμο αυτό
Ελασσώνα Λειβαδιά Μελβούρνη Μόναχο
Αλαμάνα και Γραβιά Αμέρικα
Βελεστίνο Άγιοι Σαράντα Εσκι Σεχήρ”
Κύπρος Κύπρος
“Κώστας Κώστας Μανώλης Πέτρος Γιάννης Τάκης”
Μάρω, Ναυσικά, Στέλλα, Άντρη, Δήμητρα.
“Πλατεία Ναυαρίνου Διοικητηρίου κι Εξαρχείων
Μπιζανίου κι Αναλήψεως Αγίας Τριάδος κι 25ης Μαρτίου”
Θράκης, Ιώνων, Αιγαίου, πλατεία Ελευθερίας
Καραολή και Αυξεντίου, Γρίβα Διγενή, Διγενή Ακρίτα

“η Ελλάδα που αντιστέκεται η Ελλάδα που επιμένει
κι όποιος δεν καταλαβαίνει δεν ξέρει που πατά και που πηγαίνει”

Γι αυτό λοιπόν όλοι εσείς σταματήστε σας παρακαλώ να βρωμίζετε τη γλώσσα μας χρησιμοποιώντας το πρώτο και δεύτερο πρόσωπο πληθυντικού. Αν θέλετε να μιλάτε στο εγώ να λέτε Εγώ.

Την κριτική σας απευθύνετε την σ’ εκείνους που τους αξίζει. Ή και στο ξεπουλημένο σας πρόσωπο όταν κοιτάζετε στον καθρέφτη. 

Το εμείς παρετάτε το!

Εμείς είμαστε οι Άλλοι.

Σόλων Αντάρτης

πηγή

Αναδημοσίευση από το JusticeForGreece.