Η παραχάραξη της ιστορίας και η ελληνική «ουδετερότητα».

Γράφει ο Κίμων Γεωργακάκης

Η Google τιμάει, έναν, όπως λέει, «από τους σημαντικότερους αστρονόμους, του ανθρώπου που έκανε κατανοητό στους… κοινούς θνητούς το ηλιακό σύστημα, τοποθετώντας τον Ήλιο στο κέντρο του σύμπαντος». 

Είναι τουλάχιστον επιστημονικά ανέντιμο, να μην αναφέρεται από τους «έγκυρους» ιστορικούς των επιστημών ότι ο Κοπέρνικος δεν έκανε τίποτα παραπάνω, από το να διαβάσει τα κείμενα των Αρίσταρχου, Ερατοσθένη, Πυθαγόρα και άλλων Ελλήνων που υποστήριζαν χρόνια πριν την ηλιοκεντρικότητα του πλανητικού μας συστήματός. 

Άλλο να γράφει η ιστορία πως ο Κοπέρνικος, μελετώντας τα ελληνικά κείμενα, κατέληξε κι αυτός στο συμπέρασμα της ηλιοκεντρικότητας κι άλλο η απόκρυψη της ελληνικής συμβολής στο συγκεκριμένο θέμα. 

Αυτοί είναι οι φίλοι μας οι «Ευρωπαίοι», στους οποίους τρέχουμε από πίσω, ζητιανεύοντας «κύρος». Αυτοί από την πλευρά τους τι κάνουν; Προωθούν την ευθεία αμφισβήτηση των ελληνικών καταβολών της σύγχρονης ευρωπαϊκής ταυτότητας, «δημιουργώντας» την δική τους «πραγματικότητα». Στο βιβλίο «Ιστορία της Ευρώπης», προορισμένο αρχικά για κοινή χρήση στα σχολεία των κρατών-μελών της ΕΕ, ο γάλλος «ιστορικός», Jean Baptiste Duroselle, «εντόπιζε» την γένεση του ευρωπαϊκού πολιτισμού στα χρόνια του Καρλομάγνου, προκειμένου να σβήσει τα ελληνικά ίχνη.

Αυτοί είναι οι Δυτικοί. Γεμάτοι κόμπλεξ απέναντι στον Ελληνισμό, όπως ένας δικός τους, ο Νίτσε παραδέχεται:

«όλο το δηλητήριο που δημιούργησαν ο φθόνος, η συκοφαντία και το μίσος δεν ήταν αρκετό για να καταστρέψει αυτό το αύταρκες μεγαλείο. Κι έτσι νιώθει κανείς ντροπιασμένος και φοβισμένος μπροστά στους Έλληνες, εκτός κι αν εκτιμά την αλήθεια πάνω απ’ όλα και τολμά να αναγνωρίσει ακόμη και τούτη αλήθεια: ότι οι Έλληνες κρατούν στα χέρια τους, σαν ηνίοχοι, τα χαλινάρια της δικής μας και κάθε άλλης κουλτούρας, αλλά και ότι σχεδόν πάντα τα άρματα και τα άλογα είναι κατώτερης ποιότητας και δόξας από τους οδηγούς τους, που το έχουν παιχνίδι να γκρεμίσουν αυτό το σύνολο σε μια άβυσσο, την οποία εύκολα πηδούν εκείνοι μ’ ένα άλμα όμοιο μ’ εκείνο του Αχιλλέα». 

Το ελληνικό κράτος μένει απαθές και «σοβαρό» στην πολιτιστική παραχάραξη που χρόνια τώρα επιχειρείται από την Δύση. Όλοι φοβούνται μην χαρακτηριστούν εθνικιστές.

Ντρέπονται να δηλώσουν ότι είναι Έλληνες, με την πανανθρώπινη σημασία του όρου. Φοβούνται να γυρίσουν το κεφάλι τους στην Μεσόγειο να δουν τις πέτρες που «μιλούν» ελληνικά και τους κατοίκους που φωνάζουν ότι είναι Έλληνες, πικραμένοι από την συμπεριφορά του ελληνικού κράτους που τους αγνοεί και επικεντρώνεται στην αντιγραφή και αναπαραγωγή της δυτικής «κουλτούρας».

Αλλά ξεχάσαμε, οι Έλληνες έχουμε εξαφανιστεί. Δεν υπάρχουμε. Είμαστε Σλάβοι, τούρκοι, Σημίτες και ό, τι άλλο εκτός από Έλληνες. Αυτήν την νοοτροπία μας «εμφυτεύουν». Την πραγματική ιστορία δεν μας την διδάσκουν τα σχολεία. Δυστυχώς, όποιος θέλει να μάθει ελληνική ιστορία πρέπει να ψάξει μόνος τους. Τότε θα καταλάβει ότι, όταν οι Έλληνες έλεγαν «όπου γης και πατρίς», κυριολεκτούσαν. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε, που, όπου βρέθηκαν άφησαν τις θετικότερες εντυπώσεις, καταθέτοντας απλόχερα γνώση και πολιτισμό. Η συγκεκριμένη παρακαταθήκη αποτελεί γέφυρα ειρήνης και επικοινωνίας του Ελληνισμού με ολόκληρο τον κόσμο. 

Κίμων Γεωργακάκης, Πολιτικός Επιστήμων

πηγή Πυγμή