Στρατηγός Γεώργιος Γρίβας. Μια ζωή στρατιώτης.

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ  ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ  ΜΑΧΗΤΩΝ  ΚΑΙ  ΦΙΛΩΝ ΤΗΣ  ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΑΚΗΣ  ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΣ  ‘Χ’ 

OMIΛIA  ΓΙΑΝΝΗ  ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΚΟΠΟΥΛΟΥ “Ο ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΡΙΒΑΣ – ΜΙΑ ΖΩΗ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ” 

Την Κυριακή 27 Ιανουαρίου, στις 12 το μεσημέρι, ο Γιάννης Παναγιωτακόπουλος, δημοσιογράφος και γνωστός αγωνιστής του ακομμάτιστου πατριωτικού χώρου, εγκαινίασε το πρόγραμμα «ΕΘΝΟΦΕΛΕΙΣ  ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ», του Πανελληνίου Συνδέσμου της Εθνικής Αντιστασιακής Οργανώσεως «Χ», με την ομιλία του, με θέμα : 

“Ο ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΡΙΒΑΣ – ΜΙΑ ΖΩΗ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ” η δε ομιλία του έχει ως εξής (περιληπτικά): 

 Στις 27 Ιανουαρίου 1973, στη Λεμεσό, στο κρησφύγετό του, πεθαίνει ο Γεώργιος Γρίβας Διγενής  Οι συναγωνιστές του θα βγάλουν μία λιτή ανακοίνωση «Έπεσεν ο βαθύσκιος δρυς, υπό την σκιάν του οποίου το Έθνος των Ελλήνων εγνώρισεν ημέρας μεγαλείου και ανατάσεως. Ο μυθικός Διγενής υπέκυψε χθες εις τα μαρμαρένια αλώνια, αφού εκτυπήθη γενναίως με τον Χάροντα». Το κρησφύγετό του ήταν ένα δωματιάκι  ανήλιαγο, του οποίου η είσοδος ήταν   κάτω από  τον νεροχύτη μίας κουζίνας.

Δεκατρία χρόνια  πριν, 17-3-1959, μετά τον νικηφόρο αγώνα της ΕΟΚΑ, θα προσγειωνόταν εδώ στο αεροδρόμιο, και η αυτοκινητοπομπή  μέχρι το Σύνταγμα θα είχε δεξιά και αριστερά δεκάδες χιλιάδες κόσμου, να τον ραίνουν με λουλούδια, να τον υποδέχεται η πολιτική ηγεσία του τόπου, να τον ανακηρύσσουν, τον πρώτο μετά τον Κολοκοτρώνη,  «Άξιον τέκνον της πατρίδος». Ο Ροδόπουλος, τότε  Πρόεδρος της Βουλής, μέσα στην Βουλή διαβάζει «Η Βουλή των Ελλήνων τιμώσα τον γενναίον στρατιώτην και άπαντας τους υπό την ηγεσίαν του αγωνισθέντας δια την ελευθερίαν της Κύπρου, αποτίει φόρον τιμής εις τους ηρωικούς νεκρούς και τα θύματα του ένδοξου αγώνος. Εκφράζει την βαθείαν ευγνωμοσύνη του Έθνους προς πάντας τους γενναίους μαχητάς. Κηρύσσει τον ένδοξον και ηρωικόν αξιωματικόν του Ελληνικού στρατού    Γεώργιον Γρίβα (Διγενή), ΑΞΙΟΝ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ". 

Η Βουλή των Ελλήνων, με το Νόμο 3944 που δημοσιεύτηκε στο Φύλλο της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως Α 51 στις 20 Μαρτίου 1959, προήγαγε ομόφωνα τον Γεώργιο Γρίβα από αντισυνταγματάρχη σε αντιστράτηγο, του απένειμε ειδική σύνταξη, καθώς επίσης και τον τιμητικό τίτλο του “Αξίου Τέκνου της Πατρίδος”. Η Βασιλική Ακαδημία Αθηνών απένειμε στον Γρίβα το Χρυσό Μετάλλιο, την ύψιστη τιμή απ’ όσες διαθέτει, κατά την πανηγυρική της συνεδρία της 24ης Μαρτίου 1959.

Ο Γεώργιος Γρίβας, γνωστός και με το ψευδώνυμο Διγενής, ήταν αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού. Γεννήθηκε στη Χρυσαλινιώτισσα, χωριό της επαρχίας  Λευκωσίας της Κύπρου, στις 5 Ιουλίου 1897 και μεγάλωσε στο χωριό Τρίκωμο της επαρχίας Αμμοχώστου. Αφού τελείωσε το σχολείο του Τρικώμου, πήγε στη Λευκωσία όπου φοίτησε στο Παγκύπριο Γυμνάσιο (1909-1915). Το 1916 μπήκε στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων από την οποία αποφοίτησε το 1919, με το βαθμό του ανθυπολοχαγού Πεζικού.

Αμέσως μόλις  αποφοίτησε, φεύγει για το Μικρασιατικό  Μέτωπο. Εκεί λαμβάνει μέρος στις  μεγάλες εξορμήσεις του Γ΄  Σώματος Στρατού, από την Σμύρνη  στην Πάνορμου, στο Εσκί Σεχίρ,  για να φθάσει από εκεί πέρα  μέχρι τις όχθες του Σαγγαρίου.

Βλέποντας εκείνες τις ένδοξες  ημέρες του Ελληνικού Στρατού  και του Έθνους, βλέποντας την  Κόκκινη Μηλιά πάρα πολύ κοντά, (αλλά, δυστυχώς, κάποιοι δεν θελαν  να φθάσουμε εκεί), παρασημοφορήθηκε και προάχθηκε σε υπολοχαγό, για τις υπηρεσίες του στο Μικρασιατικό Μέτωπο. Αργότερα, επιλέχθηκε να φοιτήσει στη Γαλλική Ακαδημία Πολέμου. Το 1925 προάχθηκε σε λοχαγό και το 1935 σε ταγματάρχη. Το 1937 παντρεύεται εδώ στην Αθήνα την Βορειοηπειρώτισσα Βασιλική Ντέκα.

Aλλά αυτό ήταν μόνο η αρχή των υπηρεσιών του Γεωργίου Γρίβα προς το Έθνος. Έρχεται ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος  Με την έναρξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου μετατέθηκε στη διεύθυνση επιχειρήσεων του Γενικού Επιτελείου Στρατού και με τα σχέδιά του για την Άμυνα, κράτησε 2 αυτοκρατορίες τότε. Μετά από συνεχείς αιτήσεις του, αποσπάται στο Ηπειρωτικό μέτωπο και αναλαμβάνει επιτελάρχης στην 5η Μεραρχία και δίνει νικηφόρες μάχες κατά των Ιταλών. Η κατάρρευση του μετώπου τον βρίσκει να επιστρέφει στην Αθήνα, όπου ιδρύει την Αντιστασιακή Οργάνωση ‘Χ’ , στην οποία προσπαθούμε να κρατάμε ζωντανή την μνήμη και τους αγώνες του. Υπάρχει απάντηση – καταπέλτης, στην παραφιλολογία και στην διαστρέβλωση της Ιστορίας που προσπαθούν οι κομμουνιστές να επιβάλλουνε, πρώτα από όλα, από κακία και από μίσος προς τον Γρίβα, διότι τους στέρησε την δυνατότητα να κυριαρχήσουν στην Ελλάδα εκείνες τις μέρες του Δεκέμβρη ΄44 με την μάχη του Θησείου, σε όλα αυτά που λένε περί δήθεν συνεργασίας της «Χ» με τους κατακτητές. Σε όλη αυτή την διαστρέβλωση, απαντάει πάρα πολύ ωραία με επιστολή – βεβαίωση ο Αρχιεπίσκοπος  Χρύσανθος, εκείνος ο οποίος δεν είχε δεχθεί να ορκίσει την κατοχική κυβέρνηση, τον καθαίρεσαν οι κατοχικές δυνάμεις και ήταν μία από τις μορφές της Αντιστάσεως, εκείνη την περίοδο της Κατοχής. 

Ήταν αποφασισμένος να αγωνισθεί για την Ένωση  Ελλάδας – Κύπρου και η πιο σημαντική κίνηση για αυτόν το σκοπό ήταν το δημοψήφισμα του Ιανουαρίου του 1950 από τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο τον 2ο με σύνθημα: “Ένωση και μόνο ένωση”. . Το 97% του Κυπριακού πληθυσμού ψήφισε υπέρ της Ένωσης. Το υπόλοιπο 3% ήταν κυβερνητικοί υπάλληλοι στους οποίους ο Άγγλος δυνάστης είχε απαγορεύσει να εκφράσουν γνώμη.

Με τις υπόγραφες  τους οι Κύπριοι απαιτούσαν από τους Βρετανούς την Ένωση με την  Ελλάδα. Όμως οι υπογραφές αυτές δεν παρελήφθησαν ούτε από την  Βρετανική, ούτε από την Ελληνική Κυβέρνηση, η οποία, απλά, ‘έδειξε  κατανόηση’.  Έγινε λοιπόν σαφές ότι θα έπρεπε να διεκδικηθεί η ελευθερία της Κύπρου και η Ένωση με την μητέρα πατρίδα, με πιο δυναμικά μέσα.

Το 1951 και αφού έχουν αρχίσει προσωπικότητες στην Ελλάδα να συγκροτούν τις πρώτες ομάδες και να γίνονται οι πρώτες συζητήσεις για την πορεία κάτω στην Κύπρο,  το Συμβούλιο της Κύπρου μελετά επί τόπου την όλη κατάσταση. Στις 3-10-52, ο Γρ. επισκέπτεται ξανά το νησί, κάνει αρκετές επαφές και θέτει τα θεμέλια της οργάνωσης της ΕΟΚΑ, με βάση κυρίως την Ορθόδοξη Χριστιανική Ένωση Νέων.  Οι περισσότεροι, σχεδόν όλοι οι ήρωες της ΕΟΚΑ  προέρχονταν από τα κατηχητικά της Κύπρου και από την Ορθόδοξο Χριστιανική Ένωση Νέων, η οποία απετέλεσε πραγματικά το φυτώριο αυτών των αγωνιστών, που ανέβηκαν στις κρεμάλες των κατακτητών, που πάλεψαν μαζί τους , που βρέθηκαν στους δρόμους μαθητές απέναντί στα όπλα τους και που κατάφεραν με τον αγώνα τους, να ανατρέψουνε τα σχέδια μιας ολόκληρης, παντοδύναμης τότε, αυτοκρατορίας.

Την 26η -10- 1954, ο Γ.Γ., αφού προηγουμένως στην Αθήνα ο ίδιος και τα 11 μέλη της 12μελούς επιτροπής, μεταξύ των οποίων και ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος, δίνουν τον όρκο των 12 για ένοπλο αγώνα για την απελευθέρωση της Κύπρου, αποχαιρετά την σύζυγό του κα με  εφόδια μόνο την πίστη [όπως ο ίδιος λέειστα Απομνημονεύματα  του], φεύγει με ένα ιστιοφόρο για την Κύπρο.

Όταν ξεκίνησε ο  ένοπλος αγώνας την 1η Απριλίου 1955. κάτω στην Κύπρο, έσκασαν οι πρώτες βόμβες, βγήκε η πρώτη προκήρυξη  του Γ. Γρίβα, ως ΔΙΓΕΝΗΣ τότε, ουδείς γνώριζε το ποιος είναι. Το ΚΚΕ θα προστρέξει να προσφέρει υπηρεσίες για άλλη μια φορά, καταδίδοντας   στους Άγγλους ότι ο αρχηγός της ΕΟΚΑ, ο Διγενής, είναι ο Στρατηγός Γρίβας (από το ραδιοσταθμό του Ανατολικού Μπλοκ «Φωνή της αλήθειας», Ν. Ζαχαριάδης, στις 26-4-1955). Επίσης την ίδια μέρα, ο ραδιοσταθμός του ΚΚΕ χαρακτήρισε τον αγώνα της ΕΟΚΑ επί λέξει: «τυχοδιωκτισμό με πασχαλιάτικα βαρελότα !!!». Την πληροφορία αυτή θα φροντίσει να το αναπαράγει το ΑΚΕΛ στην Κύπρο, προκειμένου αυτό να γίνει σαφές.

Ο Γρίβας αναγκάστηκε  να αφήσει το κρησφύγετό του  στην Λευκωσία και να ανέβει  στα βουνά του Τρωόδους, μετά την δημοσιοποίηση της ταυτότητάς του. Εκεί θα είναι μέσα στα σώματα των ανταρτών, θα εκπαιδεύσει τους αντάρτες, θα κινείται μαζί τους και εκεί πέρα θα είναι και το αρχηγείο, όπου θα δίνονται οι κατευθύνσεις αυτού του μεγάλου επικού αγώνα Ο Βρετανός κυβερνήτης της Κύπρου, σερ Τζον Χάρτινγκ . έλεγε ότι « ΄Οσο δεν θα μπορούμε να συλλάβουμε τον Γρίβα τόσο η ΕΟΚΑ θα είναι παντοδύναμη και δεν θα μπορούμε να τους σβήσουμε.»

Μετά την εξορία  του Αρχ. Μακ. (3 Οκτωβρίου 1955) στην  ουσία, ο Γ.Γρ. αναλαμβάνει και την πολιτική ηγεσία. του  αγώνα, εκτός από στρατιωτικός ηγέτης της ΕΟΚΑ. Φθάνουμε στις Συνθήκες Ζυρίχης – Λονδίνου [1959], με τις οποίες υπήρξε και η κατάπαυση του πυρός, ολοκληρώθηκε ο αγώνας όχι με τις συνθήκες που ήθελαν οι αγωνιστές της ΕΟΚΑ [Ενωση της Κύπρου με την Ελλάδα], αλλά προκειμένου να υπάρξει εθνικός διχασμός κάτω στην Κύπρο, τότε ο Γ. Γρ δίνει διαταγή κατάπαυσης του πυρός, με την διαβεβαίωση του Μακαρίου και της Ελλάδας ότι οι Συνθήκες ήταν κάτι το προσωρινό, ένα βήμα προς την Ένωση (αλλά αποδείχθηκε το ‘ουδέν μονιμότερον του προσωρινού’).

Εν τω μεταξύ, ο Μακάριος στην Κύπρο σιγά σιγά στήνει ένα καθεστώς μονιμοποίησης της κατάστασης, θέλει να έχει ένα ανεξάρτητο κράτος δικό του, ένα κράτος  που δεν θα λειτουργούσε με δημοκρατικές διαδικασίες Δυστυχώς, αρχίζουν και φυλακίζονται πάρα πολλά μέλη του Ενωτικού Κινήματος στην Κύπρο, γίνονται περίεργες δολοφονίες και διώξεις, αλλά ο Γρ., παρά τις εκκλήσεις των συναγωνιστών του, τους λέει αυτό που έδωσε και με την διαταγή του στην κατάπαυση του πυρός. «Να προσπαθήσουμε να μείνουμε ενωμένοι, να προσπαθήσουν οι Έλληνες να μη διχασθούν, να προσπαθήσουν να κρατήσουν την ομόνοιά τους, προκειμένου να μην δώσουνε πατήματα στον εχθρό». Το 1964, η Ελληνική Κυβέρνηση, υπό τον Γ.Παπανδρέου, σε συμφωνία με τον Μακάριο, τον αποστέλλει κάτω στην Κύπρο,  διοικητή και αρχηγό  της Ανώτατης Στρατιωτικής Διοίκησης Αμύνης  Κύπρου, και, μαζί με την Ελληνική Μεραρχία, η οποία κατεβαίνει μυστικά,  οργανώνει την άμυνα της Κύπρου. Ο ΓΡ και η Ελληνική Μεραρχία κάτω στη Κύπρο  ήταν η εγγύηση ότι οι Τούρκοι ποτέ μα ποτέ δεν θα πατάγανε στο νησί. Το 1967 στην Ελλάδα γίνεται το στρατιωτικό καθεστώς της 21ης Απριλίου. Κάτω στην Κύπρο  γίνονται τα επεισόδια της Κοφίνου και αναγκάζεται ο Γρ. να εισβάλει,  με σκοπό να καταπνίξει την επανάσταση των Τούρκων. Τότε  οι Τούρκοι δίνουν τελεσίγραφο απέναντι σε Ελλάδα και Κύπρο ότι  αν δεν αποχωρήσει η Ελλ. Μεραρχία από το νησί και αν δεν φύγει ο Γρ,. θα εισβάλλουν στην Κύπρο εντός 45 ημερών.

Τελικά, η Μεραρχία απεχώρησε κάτω από αδιευκρίνιστες μέχρι στιγμής, συνθήκες. O Γρίβας τίθεται σε άτυπο κατ’οίκον περιορισμό στο Χαλάνδρι και οι Κύπριοι εδώ που έκαναν κινήσεις διαμαρτυρίας κατά της αποχώρησης της Μεραρχίας, ΑΠΕΛΑΥΝΟΝΤΑΙ, ως αντικαθεστωτικοί. Ο Γρίβας τότε είπε ότι ο Μακάριος και η στρατιωτική κυβέρνηση. υπογράφουν την θανατική καταδίκη της Κύπρου, με την αποχώρηση της Ελληνικής Μεραρχίας Και δυστυχώς το 74 δικαιώνεται πλήρως. Την 1-9-71, ο Γρίβας φεύγει μυστικά για την Κύπρο  διαφεύγοντας από την επιτήρηση του στρατιωτικού καθεστώτος και κάτω ιδρύει την  ΕΟΚΑ Β, Αυτό είναι ένα άλλο μεγάλο κομμάτι το οποίο έχει προσπαθήσει  η   Αριστερά να διαστρεβλώσει. Οι αρχικές κινήσεις της ΕΟΚΑ Β δεν έγιναν με σκοπό να ανατρέψουν τον Μακάριο, αλλά για να τον πιέσουν και να υπάρξει κάποια συνεννόηση, προκειμένου να προχωρήσει το ζήτημα της Ενώσεως της Κύπρου με την Ελλάδα.

Πράγματι έγινε  μία συνάντηση μεταξύ Γρ. και Μακ. στις 25 – 3- 1972, κάτω από καλές συνθήκες, συμφωνήθηκαν κάποια πράγματα, αλλά, στην συνέχεια, ο Μακάριος όχι μόνο δεν θα τα υλοποιήσει, αλλά θα ενταθούν οι διωγμοί κατά του Ενωτικού Κινήματος. Θα δημιουργήσει το Εφεδρικό Σώμα φέρνοντας όπλα από την Τσεχοσλοβακία,, μέσα στα οποία όπλα είναι και αντιαρματικα, δηλ άρχισε ο Μακ. να δημιουργεί ένα Σώμα δικό του, το οποίο ήταν έτοιμο να στραφεί   κατά της Ελληνικής Φρουράς.

Ακολούθησαν διωγμοί  και βασανιστήρια σε στελέχη του Ενωτικού Κινήματος. Σε  αντίδραση, τα αστυνομικά τμήματα, για τα οποία υπήρχαν μαρτυρίες ότι βασανιζόντουσαν αγωνιστές,  άρχισαν να  ανατινάζονται. Και άρχισε να εξελίσσεται μία κατάσταση περίεργη, μία κατάσταση διχόνοιας που δεν την ήθελε ο Γρ. και δυστυχώς, θα φθάσουμε στις 27 Ιανουαρίου 1973, να πεθάνει σε εκείνο το κρησφύγετο μέσα που είπαμε, με την πίκρα του διχασμού του Κυπριακού λαού, με την πίκρα ότι δεν κατάφερε να δει το όνειρό του, την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα Τρεις μέρες μετά τον θάνατό του, η Κυπριακή Βουλή θα τον ανακηρύξει και εκείνη άξιον τέκνον της πατρίδος της Κύπρου.

Ο Γρίβας ήταν  πάντοτε  στρατιώτης, πάντοτε διωκόμενος, πάντοτε με το κεφάλι ψηλά και με αυτό που ήθελε να προσφέρει για την πατρίδα, να το έχει επιτελέσει στο ακέραιο. Έφυγε λοιπόν με την συνείδησή του καθαρή, άφησε υποθήκες σε εμάς, με κύρια την υποθήκη του αγώνα της Ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα , έναν αγώνα του οποίου την σημαία θα προσπαθήσουμε να κρατάμε ψηλά. Υπάρχουν συναγωνιστές μας πάρα πολλοί, υπάρχει η Κυπριακή Νεολαία κάτω στην Κύπρο, υπάρχει κραταιό το ΔΡΑΣΙΣ – ΚΕΣ, που δημιούργησε ο Γρίβας – Διγενής, για να συνεχίσουν αυτόν τον αγώνα, Και όταν έλθουν εκείνες οι συνθήκες, που ελπίζουμε ότι θα έλθουν, (ή θα τις φέρουμε εμείς) θα γίνει πάλι το όνειρο του Γρ. πραγματικότητα Θα πάμε εκεί πέρα απάνω από τον τάφο του στην Λεμεσό, εκεί έξω από το κρησφύγετο, όπου τον θάψανε, εκεί όπου έμενε στο δωματιάκι κάτω από τον νεροχύτη. Εκεί είναι ο τάφος του και περιμένει να πάμε να του πούμε ότι έγινε το όνειρό του πραγματικότητα».

Επιμέλεια κειμένου   ΘΩΜΑΪΣ  ΠΑΡΙΑΝΟΥ