Γιατί η αριστερά δε θέλει ιεροδιδάσκαλους διορισμένους από το ελληνικό κράτος;

Γράφει ο Σεμπαϊδήν Καραχότζα

Όπως συνήθως κάθε φορά που υπάρχει μια παρέμβαση της πολιτείας σε θέματα που αφορούν τη μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης έτσι και τώρα η περιβόητη τροπολογία για τους ιεροδιδάσκαλους η οποία τελικά και πέρασε από τη βουλή έχει προκαλέσει πολλές, μεγάλες και ανεξήγητες κατά την άποψη μου  αντιδράσεις, ενώ στην ουσία στη συγκεκριμένη περίπτωση τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα από κάθε άλλη φορά.

Στην ουσία η τροπολογία αυτή προβλέπει το διορισμό από το ελληνικό κράτος μερικών εκατοντάδων ιεροδιδάσκαλων με σκοπό να διδάσκουν θρησκευτικά στα μουσουλμανόπαιδα που φοιτούν σε σχολεία όπως για παράδειγμα τα δημόσια ελληνόφωνα ή σε γυμνάσια και λύκεια όπου και δε διδάσκονται τα επίσημα θρησκευτικά τους με αποτέλεσμα την ώρα των θρησκευτικών να έχουν κενό και να μη κάνουν κανένα μάθημα ενώ παράλληλα οι μουσουλμάνοι γονείς που από τη μια θέλουν το παιδί τους να φοιτήσει σε ελληνόφωνο δημοτικό σχολείο για πολλούς και διάφορους λόγους και από την άλλη σαφώς και θέλουν να γνωρίζει θρησκευτικά αναγκάζονται να επιβαρύνουν τα παιδιά με αρκετές ώρες επιπλέον μάθημα θρησκευτικών εκτός σχολείου τις απογευματινές ώρες σε κάποιο από τα φροντιστήρια θρησκευτικών που λειτουργούν τόσο μέσα στην πόλη όσο και στα χωριά. Παρόλα αυτά ειδικά οι αριστερές δυνάμεις έχουν αντιδράσει έντονα στην τροπολογία αυτή και πραγματικά θα ήθελα να μάθω με ποιο σκεπτικό και με ποια επιχειρήματα γίνονται όλες αυτές οι αντιδράσεις.

Να υποθέσω πως δεν επιθυμούν να μάθουν τα θρησκευτικά τους τα μουσουλμανόπαιδα;

Όχι δεν το νομίζω, άλλωστε δεν έχουν και κανέναν σοβαρό λόγο να το επιδιώκουν αυτό. Άρα η επόμενη σκέψη μου είναι πως ναι μεν θέλουν να διδάσκονται τα θρησκευτικά τους τα μουσουλμανόπαιδα αλλά από ιεροδιδασκάλους που δε θα είναι διορισμένοι από την ελληνική πολιτεία. Η επόμενη λύση λοιπόν που είναι και η μοναδική που απομένει είναι οι ιεροδιδάσκαλοι αυτοί να μας έρχονται από την Τουρκία ή έστω ακόμα και ντόπιοι να είναι να επιλέγονται από το τουρκικό προξενείο και όσους συνεργάζονται με αυτό. Ακούω αρκετούς να λένε πως εδώ μιλάμε για ένα καθαρά μειονοτικό ζήτημα κι άρα θα πρέπει να αποφασίσει η ίδια η μειονότητα και θέλω να κάνω δυο ερωτήσεις. Τα μειονοτικά ζητήματα δεν αφορούν και την ελληνική πολιτεία; Δε μιλάμε για Έλληνες πολίτες για τους οποίους όπως και για όλους τους υπόλοιπους αποφασίζει το ελληνικό κράτος; Το δεύτερο ερώτημα μου είναι όταν λένε πως για τέτοια θέματα πρέπει να αποφασίζει η ίδια η μειονότητα τι ακριβώς εννοούν;  

Ποια μειονότητα να αποφασίσει;

Οι μουσουλμάνοι συμπολίτες μας ή μήπως αυτοί οι δέκα άνθρωποι που εδώ και χρόνια αποφασίζουν για τη μειονότητα χωρίς τη μειονότητα;

Κι επειδή θα μου πουν πως εδώ μιλάμε για δέκα μεν ανθρώπους αλλά εκλεγμένους από τους ίδιους τους μουσουλμάνους συμπολίτες μας θα πρέπει μάλλον να τους θυμίσω κάτι, τον τρόπο με τον οποίο έγινε η δήθεν εκλογή των ψευτομουφτήδων και πιστέψτε με, όσοι έχουν ασχοληθεί με το μειονοτικό ζήτημα ξέρουν πολύ καλά και τι θέλω να πω και πως δήθεν εκλέχθηκαν οι μουφτήδες αυτοί. Ήδη για το θέμα της εκλογής των μουφτήδων έχω γράψει πολλές φορές και δε θέλω να μπω στη διαδικασία να πω πράγματα που έχω πει εκατοντάδες φορές. Στο κάτω, κάτω δεν έχω καταλάβει ακόμα τι ακριβώς είναι αυτό για το οποίο πρέπει να αποφασίσει η μειονότητα, εγώ ξέρω πως αυτό που ενδιαφέρει τον κάθε μουσουλμάνο είναι να μάθει το παιδί του θρησκευτικά και ελάχιστα τον απασχολεί το αν θα είναι διορισμένος από το κράτος ή όχι ο ιεροδιδάσκαλος που θα το διδάξει.

Προφανώς όλοι αυτοί οι αριστεροί ως επί το πλείστον κύκλοι που αντιδρούν στην τροπολογία αυτή ή δε γνωρίζουν τον τρόπο λειτουργίας των φροντιστηρίων – παρασχολείων θρησκευτικών που λειτουργούν σε όλους τους μουσουλμανικούς οικισμούς, το ποιοι διδάσκουν εκεί και τι ακριβώς διδάσκουν στα παιδιά ή το γνωρίζουν και για κάποιον περίεργο λόγο τους εξυπηρετεί, τους αρέσει αυτό που γίνεται μέσα σε αυτά τα φροντιστήρια στα οποία είχα αναφερθεί εκτενέστερα στο προηγούμενο τεύχος και δε θέλω να επαναλάβω τα ίδια.

Κάποιοι προβάλουν ως επιχείρημα το ότι οι ιεροδιδάσκαλοι που θα διοριστούν από το ελληνικό κράτος ενδεχομένως δε θα έχουν τα προσόντα εκείνα ώστε να διδάξουν σε σχολεία και θα μπορούσα ως ένα σημείο να το δεχτώ αυτό το επιχείρημα τους διότι το να διδάσκεις σε σχολείο χρειάζονται αρκετά προσόντα και δεν αρκεί η γνώση μόνο του αντικειμένου που θα κληθείς να διδάξεις στα παιδιά. Ωστόσο για αρκετούς κατά τη γνώμη μου λόγους καταρρίπτεται και αυτό το επιχείρημα πρώτον γιατί μπορώ κι εγώ να επικαλεστώ το ίδιο για τους μη διορισμένους από το κράτος ιεροδιδάσκαλους οι οποίοι ωστόσο σύμφωνα με την αριστερά είναι ικανοί και άξιοι να διδάξουν ακόμα και σε σχολεία ενώ αυτοί που θα διοριστούν δεν έχουν ανάλογες ικανότητες. Αλήθεια, μπορεί κανείς να μας αποδείξει πως οι μη διορισμένοι έχουν τα προσόντα να διδάξουν και δεν τα έχουν αυτοί που πρόκειται να διοριστούν από την ελληνική πολιτεία;

Ο δεύτερος λόγος που το επιχείρημα τους αυτό είναι άκυρο είναι επίσης απλός και κατανοητός από τον καθένα, το γεγονός πως οι ιεροδιδάσκαλοι αυτοί θα διδάσκουν σε σχολεία δε σημαίνει πως η πρόοδος των μουσουλμανοπαίδων στα σχολεία, ο βαθμός τους και η γενικότερη πορεία τους θα εξαρτάται από το μάθημα των θρησκευτικών το οποίο απλά θα διδάσκονται και για να μάθουν τα θρησκευτικά τους και για να μη μένουν χωρίς μάθημα την ώρα που τα χριστιανόπαιδα κάνουν τα δικά τους θρησκευτικά.

Επίσης, αφού δεν είναι σωστό για κάποιους να διορίζονται από το ελληνικό κράτος οι ιεροδιδάσκαλοι σε σχολεία με μουσουλμάνους μαθητές τότε μάλλον θα πρέπει να πιστεύουν πως δεν είναι σωστό και το να διορίζονται δάσκαλοι τουρκικής αλλά και ελληνικής γλώσσας τα μειονοτικά σχολεία. Και η μειονοτική εκπαίδευση άλλωστε ένα καθαρά μειονοτικό ζήτημα είναι, αφορά τη μειονότητα κι άρα θα έπρεπε να αποφασίζει για τους δασκάλους στα μειονοτικά σχολεία η ίδια η μειονότητα και όχι να τους διορίζει το ελληνικό κράτος.

Ποια η διαφορά ανάμεσα στον διορισμό δασκάλων και στον διορισμό ιεροδιδασκάλων;

Επειδή μετά από πολλά χρόνια παρουσίας και δράσης πάνω σε μειονοτικά ζητήματα, τη μειονότητα και τα προβλήματα της τη γνωρίζω καλύτερα από πολλούς άλλους ξέρω πολύ καλά πως και αυτή τη φορά πίσω από το δήθεν ενδιαφέρον ορισμένων για τους μουσουλμάνους της Θράκης κρύβονται πολλά και απίστευτα βρόμικα παιχνίδια τα οποία ωστόσο θα πρέπει η ίδια η μειονότητα να αντιληφθεί κάποια στιγμή και να τα σταματήσει. Όσο η ίδια η μειονότητα δεν αντιδρά αυτά τα παιχνίδια θα εξακολουθούν να παίζονται στην πλάτη των μουσουλμάνων.

Σε ότι αφορά στις αντιδράσεις όχι πολιτικών αλλά απλών πολιτών ως προς τη συγκεκριμένη τροπολογία για τους ιεροδιδάσκαλους εκείνο που με στεναχωρεί δεν είναι οι ίδιες οι αντιδράσεις αλλά η αιτία αυτών. Δυστυχώς κάποιοι, παρασυρόμενοι από τις αντιμνημονιακές τους πεποιθήσεις έχουν μπει σε μια διαδικασία ισοπέδωσης των πάντων, ακόμα και της μιας έστω σωστής κίνησης που κάνει αυτή η κυβέρνηση ανάμεσα στις άλλες εκατό λάθος κινήσεις.

 Είναι όμως άλλο πράγμα το μνημόνιο, οι περικοπές, οι φορολογικές επιβαρύνσεις, η ανεργία που δίκαια προκαλούν την αγανάκτηση όλων μας κι άλλο πράγμα το θέμα με τους ιεροδιδάσκαλους. Θα πρέπει όμως κάποια στιγμή να μάθουμε να ξεχωρίζουμε τα πράγματα και να μην είμαστε της άποψης πως ότι και να κάνει μια μνημονιακή κυβέρνηση είναι λάθος διότι πολύ απλά κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Μπορεί λοιπόν η μνημονιακή κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά να ασκεί μια πολύ σκληρή δημοσιονομική πολιτική, μπορεί οι νόμοι που έχουν ψηφιστεί να είναι ίσως οι σκληρότεροι σε όλη την ιστορία της Ελλάδας κι αυτό δίκαια να μας εξοργίζει όλους αλλά εδώ μιλάμε για ένα πολύ, πολύ συγκεκριμένο ζήτημα και κατά την ταπεινή μου άποψη και με βάση τα όσα είμαι σε θέση να γνωρίζω για τη μειονότητα της Θράκης η συγκεκριμένη τροπολογία για τους ιεροδιδάσκαλους είναι προς τη σωστή.

Επειδή όμως θέλω να είμαι σαφής σε όσα λέω, επαναλαμβάνω πως τη συγκεκριμένη τροπολογία τη θεωρώ προς τη σωστή κατεύθυνση αλλά δε θα βιαστώ να τη χαρακτηρίσω και αποτελεσματική γιατί πολύ απλά ακόμα δεν την έχουμε δει να εφαρμόζεται κι εγώ έχω μάθει να κρίνω και να χαρακτηρίζω μόνο όταν κάτι το δω να γίνεται στην πράξη. 

Άρα λοιπόν μπορεί να μιλάμε για τροπολογία απόλυτα αποτελεσματική αλλά μπορεί και το αντίθετο, να αποδειχτεί δηλαδή ένα ακόμα φιάσκο αλλά όπως είπα αυτό είναι κάτι που θα το κρίνουμε όταν δούμε την τροπολογία να εφαρμόζεται και κυρίως όταν αρχίσουν να φαίνονται τα αποτελέσματα της. Κάποιοι άλλοι βέβαια, έχοντας προφανώς πολυετή προϋπηρεσία στο μαντείο των Δελφών, έχουν ήδη αποφασίσει πως η τροπολογία αυτή όχι μόνο αποτελεσματική αλλά θα προκαλέσει και πολλές ζημιές στη μειονότητα.

Αν και με στεναχωρεί, οφείλω να ομολογήσω πως εγώ τέτοιες μαντικές ικανότητες δεν έχω και για το λόγο αυτό δε μπορώ να ακολουθήσω τη δική τους τακτική. Να είστε όμως βέβαιοι πως παρόλο που το μέτρο αυτό θεωρώ κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση, αν κατά την εφαρμογή του αποδειχθεί το αντίθετο εγώ θα βρω το θάρρος και να βγω και να παραδεχτώ δημόσια πως είχα κάνει λάθος και πως το μέτρο αυτό ήταν ένα λάθος. Αναρωτιέμαι όμως, όλοι αυτοί που τόσο γρήγορα το καταδίκασαν και το χαρακτήρισαν ως μη αποτελεσματικό θα έχουν τη δύναμη να παραδεχτούν το λάθος τους στην περίπτωση που η τροπολογία αυτή αποδειχθεί σωστή; 

Η απάντηση δική σας. 

Σχόλιο ιστολογίου "Ας Μιλήσουμε Επιτέλους": Δυστυχώς, σύμφωνα με τα γενόμενα, τα διαφαινόμενα και η τελική στόχευση των ανθυποπρακτοριδίων και υποποδίων του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής και της επιθετικής ανθελληνικής εξωτερικής πολιτικής της Άγκυρας, ο στόχος είναι η δημιουργία μίας γενικότερης απαίτησης, που θα αφορά μία ανεξάρτητη μειονοτική παιδεία. 

Εξάλλου, η μέχρι στιγμής υποχωρητικότητα των Ελληνικών κυβερνήσεων έχει δώσει όλα τα απαραίτητα για ένα τέτοιο "βήμα" -από πλευράς απαιτήσεων- της Άγκυρας,   το οποίο θα εμφανισθεί ως υποχρέωση της Ελλάδας απέναντι σε διεθνείς συνθήκες (π.χ. Λοζάνης) τις οποίες όμως πρώτη η Τουρκία παραβίασε σε αντίθεση με την Ελλάδα η οποία όχι μόνο σέβεται την μουσουλμανική μειονότητα, αλλά αποδεδειγμένα της έχει προσφέρει την δυνατότητα ισόνομης λειτουργίας και ανάπτυξής της. Ίσως, οι τουρκόφρονες καλοπληρωμένοι λακέδες του τουρκικού προξενείου και οι εντός Ελλάδας πολιτικοί συμπορευτές τους, θα έπρεπε να τολμήσουν μία σειρά συγκρίσεων μεταξύ της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης και της Ελληνικής μειονότητας της Κωνσταντινούπολης, για να δούνε το μέγεθος στη διαφορά αντιμετώπισης των μειονοτήτων, μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας. 

πηγή Ας Μιλήσουμε Επιτέλους