Την Πέμπτη η κηδεία του Ντερτιλή.

Γράφει ο Παναγιώτης Καρδαμίτσης 

Τιμή και δόξα στόν σιωπηλό ήρωα Ν. Ντερτιλή. Δέν συμβιβάστηκε, δέν πρόδωσε τίς αρχές του, δέν χαρίστηκε σε κανέναν. Αυτοί είναι ΑΝΔΡΕΣ. Αυτοί είναι ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ. Αυτοί είναι πολεμιστές πού φύλαξαν και θυσιάστηκαν κυριολεκτικά για τόν ΛΑΟ. Εμείς όλοι οι οποίοι αναγνωρίζουμε τήν ιστορική αναγκαιότητα και νοιώθουμε μέσα στίς φλέβες μας να κυλάει ακόμη ΕΛΛΗΝΙΚΟ αίμα οφείλουμε να αποτίσουμε φόρο τιμής στόν Ν. Ντερτιλή, φόρο τιμής πρώτα από όλα στόν Ελληνα αναξιοπαθούντα πολίτη.

 

Τόν κατηγόρησαν ότι σκότωσε κάποιο φοιτητή (ποτέ δέν αποδείχτηκε). 

 

Η σημερινή πολιτική, ανίερη και παρά φύση τυρρανία, δέν σκότωσε (αυτοκτόνησε) 3.700 Ελληνες?

(χωρίς να υπολογίζουμε τήν αύξηση κατά 43% τών θανάτων τήν τελευταία διετία  όπως αποδεικνύει έρευνα του πανεπιστημίου Αθηνών, 

από καρδιακές προσβολές και εγκεφαλικά επεισόδια…!)

 

 Η συνείδησή μας πρέπει να θρηνεί  (και να εντρέπεται) στο πρόσωπο του
εκλιπώντος ήρωα για τήν κατάντια μας. Εκείνος επέρασε στήν ιστορία όπως θα
περάσουμε και εμείς. Εκείνος ώς ήρωας εμείς ώς δειλοί επαναστάτες του καναπέ
και της διαδικτυακής αμπελοφιλοσοφίας.

 

Ας συγκεντρωθούμε στήν ανοικτή Ελληνική γή η οποία θα τον φιλοξενήσει.

Η στέρφα μήτρα η οποία τόν εγέννησε ταπεινό και ανδρείο τώρα τόν υποδέχεται ώς
ταπεινό, ανδρείο και ήρωα! 

 

Ας δούμε ποιοί έχουμε τήν αρμόζουσα ανδρεία (εξ'όλων αυτών τών λαλίστατων οψίμων διαδικτυακών πατριωτών και πολιτικολογούντων), να πάμε τουλάχιστον…. σε μιά κηδεία! 

Εκεί θα μετρηθούμε παλληκάρια!

 

Εκεί θέλω να συναντήσω όλους όσους με περισσή αρθρογραφιοπολιτικολογία αυτοπροσδιορίζονται και συναγωνίζονται ώς επαϊοντες.

"...αυτήνη η πατρίδα δε λευτερώθη με παραμύθια, λευτερώθη με άρματα και θυσίες..." Στρατηγός Μακρυγιάννης 

ΟΛΟΙ ΟΣΟΙ ΑΙΣΘΑΝΟΝΤΑΙ ΑΛΗΘΙΝΟΙ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ.

ΟΛΟΙ ΟΣΟΙ ΑΙΣΘΑΝΟΝΤΑΙ ΠΡΟΔΟΜΕΝΟΙ 

ΟΛΟΙ  ΟΣΟΙ ΑΙΣΘΑΝΟΝΤΑΙ ΑΚΟΜΗ ΕΛΛΗΝΕΣ.

ΟΛΟΙ ΟΣΟΙ ΑΙΣΘΑΝΟΝΤΑΙ ΑΝΔΡΕΣ, ΑΠΟΓΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΩΝ.

ΟΛΟΙ ΟΣΟΙ ΣΤΕΝΑΖΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΤΥΡΡΑΝΙΑ.

ΟΣΟΙ ΥΠΟΦΕΡΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΝΟΣΗΡΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΚΤΡΟΠΗ.

 

ΑΣ ΤΙΜΗΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΝΔΡΕΙΟ ΝΙΚΟΛΑΟ ΝΤΕΡΤΙΛΗ.

ΜΕ ΕΝΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙ ΑΣ ΤΙΜΗΣΟΥΜΕ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΗΓΟΥ Ν. ΝΤΕΡΤΙΛΗ ΤΙΣ ΑΞΙΕΣ, ΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΟΔΩΜΕΝΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΑΣ.

ΑΝΕΡΓΟΙ, ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΙ, ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΕΛΛΗΝΑΣ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΥΠΟΦΕΡΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΛΗΣΤΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ.

 

ΟΛΟΙ ΣΤΟ Α' ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 31/1/2013,  ΣΤΙΣ 10.00 π.μ.

 

ΜΗΝ ΛΕΙΨΕΙ ΚΑΝΕΙΣ! 

 

Παναγιώτης Καρδαμίτσης

(Θά είμαι εκεί)

 

ΣΧΟΛΙΟ

Να υπενθυμίσω ότι ο Ντερτιλής ήταν φυλακισμένος με ισόβια κάθειρξη για την εν ψυχρώ δολοφονία ενός φοιτητή. Ο ιστορικός του μέλλοντος θα κρίνει τις πράξεις του καθενός και αν είναι δυνατόν θα αποκαταστήσει την ιστορική αλήθεια.

Οπως θα λέγαμε και για οποιονδήποτε άλλο νεκρό "Ο Θεός να τον συγχωρέσει".

(ο κάθε αρθρογράφος έχει την ευθύνη των λόγων του και το άρθρο του δημοσιεύεται εφόσον δεν προσβάλλει ονομαστικώς τρίτους).

Παρακάτω θα σας παραθέσω ορισμένα στοιχεία για τον Νίκο Ντερτιλή και τον γιό του Βασίλη ο οποίος πεθανε τον Δεκέμβριο του 2012.... 

 

Ο τελευταίος φυλακισμένος πραξικοπηματίας

 

Την τελευταία του πνοή σε ηλικία 92 ετών άφησε χτες ο τελευταίος χουντικός Νίκος Ντερτιλής.

 

Ο Ντερτιλής ήταν από τους πλέον αμετανόητους της επτάχρονης δικτατορίας και είχε καταδικαστεί σε ισόβια για τη δολοφονία του 20χρονου Μιχάλη Μυρογιάννη, έξω από το Πολυτεχνείο το μεσημέρι της Κυριακής 18 Νοεμβρίου 1973.

 

Ήταν έγκλειστος τα τελευταία 38 χρόνια στην ΣΤ' Πτέρυγα του Κορυδαλλού, αρνούμενος «για λόγους αρχής», όπως δήλωνε, να υπογράψει αίτημα αποφυλάκισης, το οποίο εδικαιούτο από τη νομοθεσία.

 

Τον περασμένο Δεκέμβριο είχε διακομισθεί στον Ερυθρό Σταυρό με οξύ ισχαιμικό επεισόδιο και ελαφρύ εγκεφαλικό.

 

Στην Κατοχή, ήταν κρατούμενος στο Χαϊδάρι, επειδή είχε συνδεθεί με τη δράση του πατέρα, ο οποίος ήταν αντιστράτηγος.

 

Ο Ντερτιλής είχε υπηρετήσει ως εθελοντής στον πόλεμο της Κορέας το 1950 αλλά και στην Κύπρο, όπου με το βαθμό του Συνταγματάρχη συντόνισε την ΕΛΔΥΚ το 1964.

 

Πρωτοστάτησε στα γεγονότα της 21ης Απριλίου του 1967, αφού ως επικεφαλής ενός μηχανοκίνητου τάγματος κατέλαβε εκείνο το πρωί 28 δημόσια κτίρια.

 

Πριν από τα Χριστούγεννα, όταν πέθανε ο γιος του, Βασίλης, σε ηλικία 62 ετών, αρνήθηκε παρά την προσφορά του υπουργείου Δικαιοσύνης, να πάει στη κηδεία.

 

newsbeast

Ας δούμε και πως αναφέρει το θέμα το newsit 

 

Οι πιστοί της χούντας ετοιμάζονται να αποχαιρετήσουν μαζικά αύριο τον Νίκο Ντερτιλή,παρά το γεγονός ότι η οικογένειά του θα προτιμούσε μια κηδεία στην οποία θα τηρηθούν τα όρια της αξιοπρέπειας. Και ελπίζει σ΄ αυτό.

 

Ο Νίκος Ντερτιλής φεύγει όπως ακριβώς είχε υποσχεθεί: με το αποφυλακιστήριο “καρφωμένο στην κάσα”. Όμως για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους:

 

• ο Νίκος Ντερτιλής ποτέ δεν ζήτησε την αποφυλάκισή του. Ακόμη κι όταν ο αείμνηστος γιός του Βασίλης, του έθιγε το θέμα ο Ντερτιλής αντιδρούσε μ΄ ένα κοφτό “όχι”. Δεν “ήθελε να νομιμοποιήσει το καθεστώς”, μου ΄λεγε ο Βασίλης Ντερτιλής κάθε φορά που συζητάγαμε το θέμα.Και γι΄ αυτό ποτέ δεν άκουγε ευχάριστα τις ερωτήσεις βουλευτών ή άλλων που ζητούσαν την αποφυλακισή του. Ακόμη και οι δεσμοφύλακες του Κορυδαλλού ήταν πια τόσο βέβαιοι ,ότι δεν θα έβγαινε από τη φυλακή που όταν το επισκεπτόταν τον άφηναν να τον συνοδεύει μέχρι την έξοδο των φυλακών.

 

Ποιός ήταν ο Βασίλης Ντερτιλής 

 

Η ζωή του Βασίλη Ντερτιλή, γιου του τελευταίου χουντικού κρατούμενου στις ελληνικές φυλακές, Νικόλαου Ντερτιλή, συνοψίζει ίσως το επώδυνο πέρασμα της χώρας από την δικτατορία των συνταγματαρχών στην δημοκρατία και τα τραύματα που δημιούργησε μια τόσο σύνθετη μετάβαση σε πολλές οικογένειες και από τις δύο πλευρές.

 

Η είδηση του θανάτου του Βασίλη Ντερτιλή από εγκεφαλικό ανεύρυσμα πριν από μερικές μέρες στην Αυστρία όπου ζούσε με την δεύτερη σύζυγό του και τις δύο έφηβες κόρες του έγινε πρωτοσέλιδο, αφού ο πατέρας του αρνήθηκε να παραστεί στην κηδεία του γιου του για να μην υπογράψει το σχετικό αίτημα προσωρινής άδειας στις αρχές.

 

Πιστός στο κόλλημα της μηδενικής «συνεργασίας» με την Δημοκρατία ο χουντικός Νικόλαος Ντερτιλής προτίμησε να μην αποχαιρετήσει τον γιο του παρά να ζητήσει χάρη για να παραστεί στην κηδεία.

 

Καταδικασμένος σε ισόβια για την δολοφονία του Μιχάλη Μυρογιάννη έξω από το Πολυτεχνείο στις 16 Νοεμβρίου του 1973, ο 93χρονος πραξικοπηματίας δεν ζήτησε ποτέ χάρη, (όπως και ο Ιωαννίδης), προτιμώντας να τελειώσει τη ζωή του στην φυλακή.

 

Σήμερα, η εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ δημοσιεύει την βιογραφία του γιου του, όπου περιγράφεται με συγκινητικό τρόπο η πορεία ενός αξιωματικού του Ναυτικού που προσπάθησε να συνδυάσει την πίστη στο καθήκον και την Δημοκρατία και την αφοσίωση στον πατέρα του.

 

«Μέχρι την δεκαετία του 80», λέει στα ΝΕΑ ο πρώην αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού, Λεωνίδας Βασιλικόπουλος, «τα πράγματα δεν ήταν εύκολα για τον υιό Ντερτιλή. Επρεπε να αποδείξει ως αξιωματικός την πίστη του στην Δημοκρατία και ταυτόχρονα να μην αποκηρύξει τον πατέρα του. Οταν έπεσε η χούντα κάλεσα τον Ντερτιλή στο γραφείο μου -ήμουν τότε διοικητής του 2ου κλάδου του ΓΕΝ- και του είπα ότι εφόσον αφοσιωθεί στο καθήκον του δεν είχε τίποτε να φοβηθεί.

 

Μου απάντησε ευθαρσώς: -Κύριε αντιπλοίαρχε να είστε βέβαιος ότι θα πράξω το καθήκον μου, όμως σας δηλώνω ότι θα συνεχίσω να επισκέπτομαι τον πατέρα μου στην φυλακή.

 

Ηταν πιστός γιος, αλλά και πιστός ως πατριώτης. Και μπορώ να πω, συνεχίζει ο Λεωνίδας Βασιλικόπουλος, μιλώντας στα ΝΕΑ, ότι τήρησε και τις δύο υποσχέσεις του.

 

Επιχείρηση Χρυσόμαλλο Δέρας

 

Ο Βασίλης Ντερτιλής δεν ήταν ένας τυχαίος αξιωματικός. Αποφοίτησε από τη σχολή Ναυτικών Δοκίμων το 1967, και ακολούθησε μια σταδιοδρομία στο Ναυτικό και τις ειδικές δυνάμεις συνδέοντας το όνομα του με εξαιρετικά σύνθετες αποστολές.

 

Μεταξύ άλλων, με την απελευθέρωση των Ελλήνων που ζούσαν στο Σοχούμι του Καυκάσου κατά τη διάρκεια του φονικού πολέμου της Αμπχαζίας με την Γεωργία το 1993.

 

Την επιχείρηση απεγκλωβισμού των Ελλήνων του Σοχούμι που έμεινε γνωστή ως «επιχείρηση Χρυσόμαλλο Δέρας» τη διηύθυνε ο Βασίλης Ντερτιλής μεταφέροντας με το πλοίο «Βισκάουντες Μ» τρεις χιλιάδες Ελληνες στην μητέρα πατρίδα.

 

Για να μπορέσει να συγκεντρώσει τους Ελληνες του Σοχούμι ο Ντερτιλής έπρεπε να σπάσει το εμπάργκο και στη συνέχεια να οργανώσει την ασφαλή μετάβαση τους στο πλοίο. Λέγεται ότι εξαγόρασε μια ομάδα ενόπλων ανταρτών που διέθεταν ένα τεθωρακισμένο και οι οποίοι προκάλεσαν μια ένοπλη σύγκρουση στο λιμάνι για αποσπάσουν την προσοχή του στρατού και στην συνέχεια να τους μεταφέρει στο πλοίο.

 

Η σχέση με τους Αμερικανούς και το Σεράγεβο 

 

Η επόμενη αποστολή του Βασίλη Ντερτιλή ήταν στην σπαρασσόμενη Γιουγκοσλαβία το 1995. Ο Ντερτιλής που κάποιοι λένε ότι υπήρξε σύνδεσμος των ελληνικών μυστικών υπηρεσιών με τους Αμερικανούς και τους Γάλλους, κατάφερε τον Ιούνιο του 1995 -λόγω και των σχέσεων εμπιστοσύνης που δημιούργησε με το καθεστώς Μιλόσεβιτς- να απελευθερώσει του κυανόκρανους που κρατούσε ως «ασπίδα» ο Ράντοβαν Κάρατζιτς.

 

Ο Βασίλης Ντερτιλής είχε νωρίτερα οργανώσει και την ασφαλή μετάβαση στο Σεράγεβο των τότε υπουργών Αμυνας και Εξωτερικών Γεράσιμου Αρσένη και Κάρολου Παπούλια που ανέλαβαν και την πολιτική διαπραγμάτευση για την απελευθέρωση των κυανόκρανων. Μετά την αποστρατεία του, ο Βασίλης Ντερτιλής επέστρεψε στην Σερβία ως γενικός διευθυντής μιας θυγατρικής εταιρείας του ομίλου Στασινόπουλου.

 

Στη Σερβία γνώρισε και την δεύτερη σύζυγο του, αυστριακή υπήκοο με την οποία απέκτησε δύο κόρες και εγκαταστάθηκε μαζί της στο Λιντς της Αυστρίας.

 

Από τον πρώτο του γάμο είχε αποκτήσεις δύο γιους.

 

Πηγή: iefimerida