Αρθρα του Νίκου Λυγερού για την ΑΟΖ.

Του Νίκου Λυγερού*

Η ΑΟΖ και οι εχθροί της πατρίδας

Ένα από τα πρώτα οφέλη της ελληνικής ΑΟΖ, πριν καν υπάρξει θεσμικά, είναι ο εντοπισμός των εχθρών της πατρίδας. Όσοι κατάφεραν να καθυστερήσουν με τα λόγια τους και με τις πράξεις τους την θέσπιση της ΑΟΖ μας, αναγκάστηκαν να εκδηλωθούν όλο και πιο έντονα. Διότι τώρα βλέπουν ότι το θέμα έχει προχωρήσει και δεν μπορεί να πάει πίσω, όπως θα το ήθελαν μέσα στην απόγνωσή τους. Είχαν συνηθίσει να το θάβουν και να παραμένει άγνωστο στους περισσότερους, είχαν καταφέρει να πείσουν ακόμα και πολιτικούς ότι είναι ανούσιο και μάλιστα επικίνδυνο, ενώ είναι απλώς το δικαίωμά μας λόγω του Δικαίου της Θάλασσας. Όμως όταν βρέθηκε φυσικό αέριο στο Ισραήλ, στην Κύπρο και πιο πρόσφατα στο Λίβανο αναγκάστηκαν να αλλάξουν τακτική, διότι ήταν πια ένα δεδομένο κι όχι πια μία εκτίμηση ότι η Ανατολική Μεσόγειος έχει από τα μεγαλύτερα κοιτάσματα φυσικού αερίου στον κόσμο. Τότε άρχισαν να λένε ότι οι περιοχές δεν είναι όλες του ίδιου τύπου, ενώ είχαν κάνει ακριβώς το ίδιο για την περιοχή Λατάκια σε σχέση με την Λεκάνη Λεβαντίνης. Όμως η αλήθεια μέσω της πραγματικότητας απορρίπτει ένα ένα όλα τα επιχειρήματά τους κι έχουν αγανακτήσει. Παλαιότερα έβριζαν τον Πρόεδρο της Κύπρου, λέγοντας ότι χρησιμοποιούσε πολιτικά και εκλογικά το θέμα της κυπριακής ΑΟΖ, τώρα έχει σειρά ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας. Και στις δύο περιπτώσεις, οι εχθροί της πατρίδας και κατά συνέπεια της ελληνικής ΑΟΖ, είναι απλώς γελοίοι , διότι η ΑΟΖ είναι υπερκομματική. Είναι ένα από τα εθνικά θέματα που έχουν τόσο μεγάλη αξία, που όσοι το καταπολεμούν απλώς θα φάνε τα μούτρα τους, όπως έγινε με αυτούς που ήθελαν να περάσει το Σχέδιο Ανάν. Επιπλέον, ξεχνούν ότι υπάρχουν πια πολλά κόμματα και στις δύο χώρες του Ελληνισμού που υπερασπίζονται την έννοια της ΑΟΖ, διότι κατάλαβαν την ουσία της και τα οφέλη της. Έτσι οι μαχητές της ΑΟΖ πρέπει να συνεχίσουν τον αγώνα τους, σε όποιο κόμμα κι αν ανήκουν, δίχως να δίνουν σημασία στους εχθρούς τους, γιατί κι αυτοί θα απολαύσουν τα οφέλη της ΑΟΖ. Δεν είμαστε πια σε φάση άμυνας για την ελληνική ΑΟΖ, αλλά αντεπίθεσης και δεν πρόκειται ν’ αφήσουμε κανέναν να πάει πίσω την πατρίδα μας πάνω σε αυτό το θέμα. Διότι ο κάθε μαχητής της ελληνικής ΑΟΖ έχει καταλάβει ότι αποτελεί εθνικό έγκλημα η οποιαδήποτε καθυστέρηση της θέσπισης της ΑΟΖ, γιατί πρέπει να αρχίσουμε όσο πιο γρήγορα γίνεται την όλη διαδικασία, για να βοηθήσουμε το μέλλον του λαού μας.  

πηγή

Μετά τη θέσπιση της ΑΟΖ

Όσοι παλεύουν εδώ και χρόνια, για να μην πούμε δεκαετίες, για την ελληνική ΑΟΖ καταλαβαίνουν ότι δικαιώνονται όλο και περισσότερο με τις εξελίξεις που είχαμε τώρα. Κι αν μερικοί ραγιάδες βρίζουν τους μαχητές της ΑΟΖ, δεν έχει καμία σημασία, διότι είναι απεγνωσμένες κινήσεις που δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα. Στην πραγματικότητα, ακόμα και αυτοί καταλαβαίνουν ότι το θέμα της ελληνικής ΑΟΖ και της θέσπισής της δεν μπορεί πια να πάει πίσω όσο και να το θέλουν. Ο ελληνικός λαός είναι πλέον ενημερωμένος για όλες τις κινήσεις τους και τα επιτεύγματα των μαχητών της ΑΟΖ. Βλέπει επίσης και τι γίνεται στην Κύπρο και πόσο η ΑΟΖ αποτελεί μια εθνική αξία κι ένα δείγμα υψηλής στρατηγικής ακόμα και από ένα, υποτίθεται, μικρό κράτος δίχως μεγάλες ικανότητες. Τώρα όμως που αποκτά μια γεωπολιτική αξία, αναγκάζονται όλοι να αποδεχθούν την ορθότητα της όλης στρατηγικής. Γι’ αυτό το λόγο ας ξεπεράσουμε το φθόνο και τις σκοπιμότητες, τα πολιτικάντικα και τα κομματικά που δεν προσέφεραν ποτέ τίποτα στην πατρίδα μας κι ας ασχοληθούμε επιτέλους με τα δεδομένα της ελληνικής ΑΟΖ μετά τη θέσπιση. Διότι εδώ βρίσκεται η ουσία για το λαό μας. Διότι κάποιος μια μέρα πρέπει να πει «φτάνει»! Δεν υπάρχει άλλη δικαιολογία για να παραμείνουμε μέσα στη μιζέρια και την ηττοπάθεια. Πρέπει λοιπόν να προετοιμαστούμε για την επόμενη πραγματικότητα με το απέραντο γαλάζιο στα χέρια μας, για να δημιουργήσουμε το μέλλον μας και το μέλλον των παιδιών μας. Μέσα στη ζωή το γαλάζιο είναι τόσο σπάνιο που, όπως λένε και οι μαθητές, πρέπει ν’ αρπάξουμε κάθε ευκαιρία για να το έχουμε μαζί μας. Τώρα και οι μαθητές, και όχι μόνο οι μαχητές της ΑΟΖ, αντιλαμβάνονται όλο το έργο που υπάρχει πίσω από την αρχή της διαδικασίας. Γι’ αυτό πρέπει να δώσουμε κουράγιο στους δικούς μας για να ξέρουν ότι υπάρχουμε στο πλάι τους, για να μπορέσουν μαζί μας μέσα από το έργο να δώσουν κουράγιο και στους επόμενους, τους συνανθρώπους του μέλλοντος που περιμένουν τα πάντα από εμάς. Τώρα συνειδητοποιούμε όλα τα στάδια του αγώνα μας και επινοούμε και τα επόμενα. Τώρα είμαστε έτοιμοι για την αρχή, αλλά πρέπει να το μάθουν και οι άλλοι. Πρέπει οι φοιτητές μας να κατανοήσουν ότι υπάρχουν πια τομείς που θα ανοίξουν λόγω της ελληνικής ΑΟΖ και θα πρέπει να αξιοποιήσουν αυτές τις νέες δυνατότητες για να μη μείνουν στο περιθώριο την ώρα της αρχής και της αλλαγής. Μαθηματικά, πληροφορική, θερμοδυναμική, γεωλογία, σεισμολογία, ναυτιλιακά, οργανική χημεία, δίκαιο της θάλασσας είναι οι επόμενοι τομείς ανάπτυξης και δεν πρέπει να ξεχάσουμε τους μηχανικούς, ηλεκτρολόγους, υδραυλικούς. Σε κάθε επίπεδο υπάρχει μια δυνατότητα ανάπτυξης, όταν ξέρουμε ότι η ελληνική ΑΟΖ έχει την ικανότητα να φέρει την ανάκαμψη της οικονομίας μας. Γι’ αυτό το λόγο πρέπει να συνεχίσουμε την προσπάθειά μας και την ενημέρωση προς όλους για να φάνε τη σκόνη μας όλοι οι ραγιάδες.

πηγή

ΑΟΖ και διαπραγματεύσεις

Μετά τη θέσπιση της ελληνικής ΑΟΖ πρέπει να ασχοληθούμε εντατικά με το θέμα της οριοθέτησης μέσα στο πλαίσιο του Δικαίου της Θάλασσας. Αυτό το στάδιο είναι πολύ σημαντικό σε εθνικό επίπεδο, αλλά και σε πρακτικό. Σε εθνικό διότι δείχνει σε όλους την αξία και την ικανότητα της ομάδας που αντιπροσωπεύει την Ελλάδα στις διαπραγματεύσεις. Σε πρακτικό διότι το πεδίο πρέπει να είναι ξεκάθαρο, για να μπορέσουμε να προσελκύσουμε στρατηγικούς επενδυτές στην ΑΟΖ. Επιπλέον σε αντίθεση με την θέσπιση, οι οριοθετήσεις γίνονται πάντα με διμερείς σχέσεις, κατά συνέπεια οι διαπραγματεύσεις είναι απαραίτητες. Σε αυτή τη φάση πρέπει να λειτουργήσουμε στρατηγικά και πάντα βέβαια στο πλαίσιο που προβλέπουν τα άρθρα του Δικαίου της Θάλασσας. Δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να κάνουμε μια ανάμειξη μεταξύ ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας, αλλιώς δεν θα μπορέσουμε να αξιοποιήσουμε την ευελιξία της ΑΟΖ ως οικονομική έννοια. Πρέπει επίσης να μην πέσουμε στην παγίδα της λεγόμενης συνολικής επίλυσης με πολλά κράτη, διότι αυτή η διαδικασία επιτρέπει τα πάντα λόγω της θεωρίας παιγνίων. Οι στρατηγικές συμπεριφορές είναι σε αυτό το πλαίσιο τόσο πολύπλοκες που το τελικό αποτέλεσμα είναι ριψοκίνδυνο. Πρέπει να υπενθυμίσουμε σε όλους ότι οι έρευνες για τους υδρογονάνθρακες και στη συνέχεια η εξόρυξη και η εκμετάλλευση έχουν ανάγκη μόνο και μόνο μία οριοθέτηση στη περιοχή ενδιαφέροντος. Συνεπώς δεν υπάρχει καμιά ανάγκη να γίνουν ταυτόχρονα οριοθετήσεις σε ένα γενικό πλαίσιο. Επίσης κάθε οριοθέτηση είναι ανεξάρτητη από τις προηγούμενες και δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως δεδικασμένο. Ακόμα και αν προωθηθεί σε γενικό πλαίσιο η χρήση της μέσης γραμμής δεν πρέπει να εισχωρήσουμε σε μια γενική διαπραγμάτευση, διότι τα πράγματα μπορούν ν' αλλάξουν πολύ γρήγορα, ειδικά αν υπάρξει ένα πεδίο δράσης για τους νομικούς από τα διάφορα κράτη. Πρέπει λοιπόν να είμαστε συγκεκριμένοι και να παραμείνουμε σ' ένα ξεκάθαρο τοπίο για τις διαπραγματεύσεις των οριοθετήσεων, διότι γνωρίζουμε ήδη ότι όταν βιαζόμαστε και βάζουμε μαζί πολλές έννοιες πάνω στην ίδια συμφωνία είναι δύσκολο να μην χτυπηθεί νομικά για οποιαδήποτε λεπτομέρεια. Σημασία δεν έχει να κάνουμε μόνο καλές διαπραγματεύσεις, πρέπει και το αποτέλεσμα να είναι ανθεκτικό για να έχει διαχρονικότητα και αξία για την πατρίδα μας.  

πηγή

* Ο Νίκος Λυγερός είναι Στρατηγικός Σύμβουλος και καθηγητής γεωστρατηγικής.