Ενα φτωχό κράτος μπορεί να ορθοποδήσει. Ένα ταπεινωμένο έθνος ποτέ!!!

Γράφει ο Παναγιώτης Καρδαμίτσης 

Εμπρός Ελληνες, ήρθε η μεγάλη ώρα! 

Είναι πια πασιφανές ότι η χώρα μας μετά από ένα μεγάλο χρονικό τριών περίπου ετών μιάς πρωτοφανούς οικονομικής και πολιτικής κρίσης εισήλθε στην τελική φάση της καταστροφής. Μιάς καταστροφής της οποίας τα χαρακτηριστικά δεν διαφέρουν σε τίποτα με τα ανάλογα της Αργεντινής του 2000 και μάλιστα θα μπορούσαμε να πούμε σε οξύτερη μορφή.

Ολοι οι δείκτες της οικονομίας όχι μόνον έχουν επιβαρυνθεί αλλά κατέρρευσαν. Το πρωτογενές πλεόνασμα αμετάβλητα ακολουθεί μία αρνητική δίνη από την οποία είναι αδύνατον να εξέλθει (οι κυβερνώντες ψεύδονται με πλασματικούς υπολογισμούς) , ενώ η ψαλίδα μεταξύ δημοσίων εξόδων και εσόδων αυξάνει ακατάπαυστα, γεγονός της μη έστω και οριακής μείωσης των δημοσίων δαπανών και της δραματικής μείωσης των δημοσίων εσόδων από την έμμεση και άμεση φορολογία, αποτέλεσμα της δραματικής μείωσης της αγοραστικής δύναμης των πολιτών.

Η ανάπτυξη ευρίσκεται στο -7%....!

Το εξωτερικό χρέος  ( 360-500 δίς ουδείς γνωρίζει) στην καλύτερη των περιπτώσεων χρειάζεται 40 χρόνια για να αποπληρωθεί! Πόροι και χρόνος για ανάπτυξη δεν υπάρχουν. Η ανάπτυξη χρειάζεται υπό τις παρούσες συνθήκες και εντός της Ε.Ε. τουλάχιστον 3-5 χρόνια. Τα 3.000.000 νεόπτωχων Ελλήνων είναι δυνατόν να αντέξουν?

Τα ασφαλιστικά ταμεία με το κούρεμα των ομολόγων είναι άδεια. Η E.E. και το ΔΝΤ μας επέβαλαν  το μνημόνιο 3  μέσω του οποίου θα αναγκασθεί η Ελλάδα στην τελική τελική μας παράδοση ευρώ με ολέθρια αποτελέσματα.

Το τραπεζικό σύστημα έχει ήδη καταρρεύσει και είναι ζήτημα ημερών να χρεοκοπήσει συγκεκριμένη τράπεζα, γεγονός το οποίο θα αποτελέσει και την απαρχή καταστάσεων τις οποίες δεν μπορούν να φανταστούν και οι πλέον ευφάνταστοι σεναριογράφοι.

2.000.000 άνεργοι  στα όρια της απόγνωσης, 400.000 άεργοι μικροεπιχειρηματίες, 500.000 λαθρομετανάστες (στο λεκανοπέδιο της Αττικής) αποτελούν την βραδυφλεγή βόμβα η οποία είναι έτοιμη να πυροδοτηθεί και βιαιότητες, και ακυβερνησία θα συνοδέψουν το εφιαλτικό σκηνικό της επανάστασης των πληβείων. Η νηνεμία πρίν την καταιγίδα, αυτή η βουβαμάρα των μαζών σήμερα, αποτελούν τα συμπτώματα των νομοτελειακά επερχομένων εφιαλτικών εξελίξεων. 

Οι πολιτικοί μας ταγοί το γνωρίζουν και προσπαθούν με σπασμωδικές κινήσεις να το αποτρέψουν, απομονωμένοι όμως από τον λαό δεν έχουν συνειδητοποιήσει το μέγεθος της οργής  και του μίσους όλων των κοινωνικών τάξεων της πατρίδας μας, Λειτουργούν στα πλαίσια μιάς εικονικής πραγματικότητας, απαγγέλλοντας ποιήματα!!! 

Επιτέλους άς μιλήσουμε ξεκάθαρα προς τον λαό ο οποίος όχι μόνον υποφέρει οικονομικά και μάλιστα σε επίπεδο εξαθλίωσης, αλλά και παρατεταμένης ανασφάλειας και φόβου για το αύριο και ο οποίος σε μεγάλο βαθμό έχει οδηγηθεί στην μανιοκατάθλιψη, για αυτό τον λόγο αυξάνονται καθημερινά και οι αυτοκτονίες (δολοφονίες). Αλήθεια τι τραγικότητα αναδύθηκε από την αυτοκτονία του 70χρονου στο Γαλάτσι όταν ο δικαστικός επιμελητής πήγε να τον εξώσει για οφειλόμενα ενοίκια…! 

Το τέλος της  38χρονης μεταπολιτευτικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας (τυραννίας) έφθασε με την απόλυτη ευθύνη των παλαιοκομματικών σχηματισμών, και της αριστεράς συμπεριλαμβανομένης, την ανικανότητα και την υποτέλεια των πολιτικών μας ανδρεικέλων και της υποδούλωσης από τα ξένα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα και την Ε.Ε. Η υποτέλεια των κομματικών πρακτόρων δεν ανακήρυξε ούτε καν την ΑΟΖ  ξεπουλώντας τον εθνικό μας πλούτο και το χειρότερο διακυβεύοντας την εθνική μας ακεραιότητα, και μάλιστα σε μία περίοδο έντονων γεωπολιτικών ανακατατάξεων στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου. 

Η πατρίδα μας, ο λαός μας ευρίσκεται σε άμεσο κίνδυνο και ήρθε η ώρα της μεγάλης ανατροπής η οποία δεν πρέπει να είναι απλά πολιτική αλλά πρωτίστως συνταγματικά θεσμική με πρώτιστο στόχο την δημιουργία Εθνοσυνέλευσης στα πλαίσια των δημοκρατικών κανόνων.

Η μόνη λύση είναι η υπερήφανη εθελούσια έξοδός μας από το ευρώ (την μεγάλη παγίδα) και η μονομερής καταγγελία του εξωτερικού χρέους της χώρας! Η αποδέσμευσή μας από τόν ασφυκτικό επιθανάτιο ρόγχο είναι επιβεβλημένη. Το αμυντικό και εξωτερικό μας δόγμα πρέπει να αποσυνδεθεί. Δεν ανήκουμε ούτε στην δύση ούτε στην ανατολή. Ανήκουμε εκεί όπου ευρίσκεται το συμφέρον της πατρίδος.

Μην  παραπλανόσασθε από την προσπάθεια παραπληροφόρησης και εφησυχασμού την οποία εντέχνως καλλιεργεί το πολιτικό κατεστημένο μέσω των ΜΜΕ. Ολοι αντιλαμβανόμαστε την πραγματική κατάσταση, την ζούμε καθημερινά, όλοι κατανοούμε ότι η κατάσταση είναι μη αναστρέψιμη.

Εργάτη, επιχειρηματία, άνεργε, συνταξιούχε, φοιτητή, στρατιωτικέ, νεολαία των 400 ευρώ. 

ΑΣ ΠΡΟΑΣΠΙΣΟΥΜΕ ΟΤΙ ΑΠΕΜΕΙΝΕ ΚΑΙ ΑΣ ΠΕΡΙΣΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ ΜΑΣ.

ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΑΣ  ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΕΦΡΑ ΤΗΣ.

Τι περιμένουμε? Τι Ελληνες είμαστε ?

Εκεί μέσα εκατοικούσες

Πικραμένη, εντροπαλή,

Κι ένα στόμα ακαρτερούσες,

Έλα πάλι, να σου πη.

Aργειε νάλθη εκείνη η μέρα,

Και ήταν όλα σιωπηλά,

Γιατί τάσκιαζε η φοβέρα

Και τα πλάκωνε η σκλαβιά.

Δυστυχής! Παρηγορία

Μόνη σου έμενε να λες

Περασμένα μεγαλεία

Και διηγώντας τα να κλαις.

Και ακαρτέρει, και ακαρτέρει

Φιλελεύθερη λαλιά,

Ένα εκτύπαε τ’ άλλο χέρι

Από την απελπισιά.

Κι’ έλεες: πότε, α! πότε βγάνω

Το κεφάλι από τς ερμιές;

Κι αποκρίνοντο από πάνω

Κλάψες, άλυσες, φωνές.

Τότε εσήκωνες το βλέμμα

Μες στα κλάιματα θολό,

Και εις το ρούχο σου έσταζ’ αίμα,

Πλήθος αίμα Ελληνικό.

Με τα ρούχα αιματωμένα

Ξέρω ότι έβγαινες κρυφά

Να γυρεύης εις τα ξένα

Aλλα χέρια δυνατά.

Μοναχή το δρόμο επήρες,

Εξανάλθες μοναχή

Δεν είν’ εύκολες οι θύρες,

Εάν η χρεία τες κουρταλή.

Aλλος σου έκλαψε εις τα στήθια,

Αλλ’ ανάσασιν καμιά

Aλλος σου έταξε βοήθεια

Και σε γέλασε φρικτά.

Aλλοι, οϊμέ! στη συμφορά σου

Οπού εχαίροντο πολύ,

Σύρε νάβρης τα παιδιά σου,

Σύρε ελέγαν οι σκληροί.

Φεύγει οπίσω το ποδάρι

Και ολοκλήγορο πατεί

Ή την πέτρα  ή το χορτάρι

Που τη δόξα σου ενθυμεί.

Ταπεινότατη σου γέρνει

Η τρισάθλια κεφαλή,

Σαν πτωχού που θυροδέρνει

Κι’ είναι βάρος του η ζωή.

Ναι αλλά τώρα αντιπαλεύει

Κάθε τέκνο σου με ορμή,

Που ακατάπαυστα γυρεύει

Η τη νίκη ή τη θανή.

Απ’ τα κόκαλα βγαλμένη

Των Ελλήνων τα  ιερά,

Και σαν πρώτα ανδρειωμένη,

Χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!     

Παναγιώτης Καρδαμίτσης