Η πορεία προς την Θεσσαλονίκη από το ημερολόγιο του δεκανέα Κων. Λινάρδου.

Απόσπασμα από το πολεμικό ημερολόγιο του του δεκανέα Κωνσταντίνου Λινάρδου.

Η ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Επόμενη πόλη που κατελήφθη ήταν τα Σέρβια , όπου φτάνοντας υπήρχαν ακόμη Χοντζάδες που πυροβολούσαν μέσα από οικίες, με αποτέλεσμα να δοθεί εντολή από τον διάδοχο για κάψιμο της τουρκικής συνοικίας. Στο δρόμο για Κοζάνη οι φαντάροι αντιμετώπιζαν προβλήματα τροφοδοσίας, αλλά και έλλειψη ύδατος αφού οι Τούρκοι φεύγοντας είχαν μολύνει τα ύδατα αλλά και το υδραγωγείο της περιοχής. Έτσι ο κόσμος έπινε νερό από εκεί που έπιναν τα ζώα, ενώ δεν αποφεύχθηκαν και περιπτώσεις πλιάτσικου. Ακολούθησε η προέλαση σε Καστανιά και Βέροια μια πλούσια πόλη με πολύ νερό, καθαρά ελληνική, όπου ο κόσμος τους δέχτηκε με ενθουσιασμό, ενώ οι φαντάροι κατάφεραν για πρώτη φορά να πλυθούν οι ίδιοι και τα ρούχα τους … Φεύγοντας, οι κάτοικοι τους έραιναν με άνθη, κάνοντας τους εντύπωση ότι στα χωριά της περιοχής οι κάτοικοι κάθε χωριού ήταν μιας εθνότητας και όχι ανακατεμένοι, ενώ η πειθαρχία του στρατεύματος δεν ήταν πάντα άψογη…

 

Μια νύχτα που ήταν προφυλακή και παρά την εντολή να μην ανάβονται φωτιές, ορισμένοι που είχαν κάνει πλιάτσικο ζώων άναψαν για να τα μαγειρέψουν…

 

Η επόμενη μάχη ήταν των Γιαννιτσών, όπου η υπεροχή του ελληνικού πυροβολικού έπαιξε πάλι καθοριστικό ρόλο για την κατάληψη της πόλης,  όμως  λόγω του ελώδους εδάφους τα προβλήματα κρυολογημάτων ήταν στην ημερησία διάταξη.

 

 

"Πριν φωτίσει παρετάχθημεν εις τάξην μάχης, έξωθεν του χωρίου και επέσαμεν κάτω εις τα χόρτα διότι είμεθα τελείως εκτεθειμένοι. Το έδαφος βρεγμένο ημείς βρεγμένοι, χιόνια στα βουνά, έκαμνε τόσο κρύο, ώστε δεν υπεφέραμεν, ούτε το όπλον δεν ηδυνάμεθα να βαστήξωμεν. Πριν φωτίσει είχεν αρχίσει η μάχη. Δεξιά μας ήτο το πυροβολικόν το οποίο έβαλε. Εν εχθρικό πυροβολείον από την μάνδραν των στρατώνων της πόλεως έβαλε κατά του ιδικού μας και όλαι αι οβίδαι ήρχοντο επάνω μας. Εις την περίστασιν αυτήν εκάναμεν χρήση του γυλοιού σχηματίσαντες την χελώνην. Έπειτα από ολίγη ώρα το εύστοχο πυρ του προς τα δεξιά μας πυροβολικού εσίγησεν το εχθρικόν. Τα έμπροσθεν μας σώματα διαρκώς επροχώρουν. Βλέπομεν αίφνης πυκνόν καπνόν εξερχόμενον της πόλεως, υποχώρησις , υποχώρησις φωνάζουν όλοι. Αμέσως τροχάδην διέβημεν τους έμπροσθεν μας λόφους και κοιλάδας και εφθάσαμεν εις τον 500 μέτρα έναντι της πόλεως λόφον". 

Και η τελική επίθεση …

"Εδόθη τέλος το σημείον της εφόδου και όλαι αι φάλαγγες κατά τετράδας εφαίνοντο προχωρούσαι. Έξοχον θέαμα. Ορμήσαμε αφήσαντες οπίσω το 9ο Σύνταγμα. Οι στρατιώται εδείλιασαν, αλλά ενθαρρυθέντες από τας φωνάς των αξιωματικών τροχάδην επροχωρούσαμεν με εφ’ όπλου λόγχη. Συναντώμεν το πρώτον εγκαταλειφθέν εχθρικόν πυροβόλον. Αναβαίνει ο λοχαγός Μπήτρος επ’ αυτού, εξάγει εκ του κόλπου του μικράν σημαίαν, όλοι ζητωκραυγάζουν και σπεύδομε προς την πόλην. Προσέχομεν εις τα παράθυρα, δεχόμενοι αραιούς πυροβολισμούς, συλλαμβάνομεν τους εναπομείναντας εις τας οικίας και οδούς στρατιώτας και φθάνομεν προ του Νοσοκομείου εις τα παράθυρα του οποίου είχον οι τραυματίαι πετσέτας λευκάς. Αμέσως πρώτη δουλειά σπάσιμο οι πόρτες και λεηλασία των εις το κέντρον καταστημάτων. Ιδίως έφοδος έγινε εις τα ζαχαρωτά, προς κορεσμόν της πείνας μας. Και το μεν άλλο Σύνταγμα ετέθη εις καταδίωξιν του εχθρού, ο λόχος μας όμως έμεινε ως φρουρά του Νοσοκομείου και των αιχμαλώτων".

 

 

Επόμενος προορισμός η Θεσσαλονίκη, ενώ στο δρόμο προς αυτήν συνάντησαν και Σέρβους αξιωματικούς που τους επευφημούσαν, ενδεικτικό της καλής γνώμης που είχαν για εκείνους.

Ως γνωστό η 2η Μεραρχία του Καλλάρη είχε εντολή να μεταβεί  βόρεια της πόλης αρχικά για να εμποδιστεί κάθε σκέψη για ενίσχυση ή οπισθοχώρηση των Τούρκων και στη συνέχεια για να αντιμετωπιστούν οι κουτοπονηριές των Βουλγάρων. Για το λόγο αυτό δεν έλαβε μέρος στις μάχες και την παράδοση της πόλης την έμαθαν τα ξημερώματα της 27ης Οκτωβρίου την οποία υποδέχτηκαν με ενθουσιασμό. Τις επόμενες ημέρες πάντως είχανε την ευκαιρία να μπούνε στην πόλη της Θες/νίκης ως φρουρά στο Γεντί Κουλέ, βρίσκοντας παράλληλα την ευκαιρία να ξεψειριστούν, να ξυριστούν, να μπαλώσουν τις τρύπες στα παπούτσια αλλά και να πλύνουν τα ρούχα μέσα σε τενεκέδες με βραστό νερό. Μέσα στη πόλη λόγω της χαώδους κατάστασης υπήρχε πολύ βρωμιά παντού, ενώ τα προβλήματα δυσεντερίας ήταν πάντα στο πρόγραμμα …

Δείτε ολόκληρο το ημερολόγιο του δεκανέα. Κων. Λινάρδου για τους Βαλκανικούς πολέμους σε μια εξαιρετική ανάρτηση στο ιστολόγιο ΘΕΜΑΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ  ΕΔΩ