Ευρώ & απολύσεις, ή Δραχμή & μονιμότητα; Του καθηγητή Γιώργου Πιπερόπουλου.

Ότι στην πατρίδα μας, την Ελλάδα της τρόικα και των ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ από τον Μάιο του 2010 μέχρι σήμερα «τα είδαμε όλα» κρίνεται ως διαπίστωση απολύτως… ανακριβής!.. 

Πιο ακριβές είναι να διαπιστώσουμε, με νηφάλια αντικειμενικότητα, ότι είδαμε και βλέπουμε πράγματα και καταστάσεις που όταν κάποιοι από εμάς τα λέγαμε, είκοσι οκτώ μήνες πριν, χαρακτηριζόμασταν απαισιόδοξοι, αντί-Κυβερνητικοί και «Κασσάνδρες» και εάν όχι «εχθροί» της Ελλάδος και των Ελλήνων σίγουρα «εχθροί» του στοργικού ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ που μας Κυβερνά!…

Ήμασταν, δηλαδή σε απλά ελληνικά και απλή λογική (αν και μοιάζει να λησμονήσαμε τη χρησιμότητα και των δυο) ΑΝΙΚΑΝΟΙ να κατανοήσουμε το μέγεθος και την σοφία εκείνων που μας Κυβέρνησαν από το καλοκαίρι του 1974 και συνεχίζουν να μας Κυβερνούν (όπως θα έλεγε και ο Γιάννης Μηλιώκας) «για… το καλό μας!»

Το ορθόν είναι ότι ακόμη ΔΕΝ είδαμε και δεν ζήσαμε τα… χειρότερα που έρχονται, αλλά θα «καθυστερήσουν» για λίγο ακόμη εξαιτίας των Διεθνών εμφανών, αλλά και αφανών, πολιτικών και οικονομικών συγκυριών που διαπλέκονται με, και ελέγχονται πλήρως από, αυτούς που καθορίζουν τα αποκαλούμενα γεωπολιτικά συμφέροντα…

Από το καλοκαίρι του 2010 ζούμε την αγωνία «της επόμενης δόσης» που αμφισβητείται αλλά τελικά έρχεται αφού οι δανειστές μας εξασφαλίζουν μια ακόμη υπογραφή, μια ακόμη παραχώρηση εθνικού πλούτου ίσως ακόμη και μέρους της εθνικής μας κυριαρχίας.

Από το καλοκαίρι του 2010 ζούμε με κάποιους να υποστηρίζουν με επιχειρήματα, στοιχεία και αριθμούς ότι ΔΕΝ πρόκειται να σωθούμε οικονομικά ούτε να δούμε ανάκαμψη στις επόμενες δεκαετίες εφόσον παραμένουμε στο ευρώ που στραγγαλίζει την ανταγωνιστικότητά μας! Και κάποιους άλλους να προτείνουν την επιστροφή στο Εθνικό νόμισμα, δηλαδή τη Δραχμή, που θα δράσει βελτιωτικά για την ανταγωνιστικότητά μας δίνοντάς μας την ευχέρεια των υποτιμήσεων!

Oι «ευρωλάτρες» δείχνουν σκωπτικά με το δάχτυλο το «λόμπυ της δραχμής» εγείροντας ακόμη και θέματα επιπέδου «εθνικής προδοσίας» και υποστηρίζουν ότι κάτι τέτοιο θα μας πάει στην Ελλάδα της δεκαετίας του 1950 όταν αδειάζαμε τα χωριά μας μεταναστεύοντας, ως ανειδίκευτοι εργάτες, σε Ευρώπη, Καναδά και Αυστραλία…

Εγώ και εσείς παρατηρούμε ότι τώρα μεταναστεύουμε πάλι αλλά ως «εξειδικευμένοι επιστήμονες και τεχνίτες»…

Οι «δραχμολάτρες» μιλούν για «οσφυοκάμπτες» καθώς δείχνουν το 2040 και 2050 για να ξεμπερδέψουμε με τα οφειλόμενα 500 και πλέον δισεκατομμύρια ευρώ, ενώ στο μεταξύ θα ζούμε με κόστος ευρωζώνης και μισθούς Βουλγαρίας (που επέλεξε τελικά να μείνει εκτός… ευρωζώνης!) 

Τώρα που αναδιαπραγμάτευση και επιμήκυνση θυμίζουν «όνειρο θερινής νυκτός» ενώ οδεύουμε προς φθινόπωρο και χειμώνα η δεύτερη στη σειρά Συγκυβέρνηση, δηλαδή η ντόπια τρόικα αντιμετωπίζει πρόβλημα εξεύρεσης των απαιτούμενων αρχικά 11,5 (και ίσως πολύ περισσότερων) δισεκατομμυρίων ευρώ για ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις της ξένης τρόικα. 

ΞΑΦΝΙΚΑ «ευρωλάτρες» και «δραχμολάτρες» βρίσκονται αντιμέτωποι με την αδυσώπητη πικρή πραγματικότητα ότι η ξένη τρόικα ΔΕΝ δέχεται άλλες αποφάσεις που λαμβάνονται αλλά δεν εφαρμόζονται, δεν δέχεται κουβέντα και υποσχέσεις για εφεδρείες και εθελούσιες εξόδους, απαιτεί περισσότερες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις και… ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ!

Αρχίζει να παίρνει γοργά σάρκα και οστά μια «τιτανομαχία» ανάμεσα στην ντόπια τρόικα, δηλαδή τη δεύτερη στη σειρά Συγκυβέρνηση και την Αξιωματική (και ελάσσονα) Αντιπολίτευση που θα κάνει τον «Τιτανικό» του κ Παπακωνσταντίνου να μοιάζει με παιδική βαρκούλα σε τοπικό σιντριβάνι.

Σε αυτή τη διελκυστίνδα (όπου θα μπορούσαμε να θυμηθούμε εκείνο το κλασικό «μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα») εγώ προτίμησα το σύνθημα του τίτλου που έχω βάλει στο σημερινό σύντομο άρθρο μου:

Ευρώ & απολύσεις, ή Δραχμή & μονιμότητα; 

Εσείς φίλοι του blog τι προτιμάτε;