Φωτιά απ’ την Ανατολία θα σβήσει τα παιδιά σας... φείδου χρόνου! (4)

Γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος

- Πόσο ακόμη θα περιμένουμε Στρατηγέ Μουσταφά;

- Υπομονή κύριοι.

- Οι Αξιωματικοί μας έχουν αρχίσει να γίνονται νευρικοί. Κάποιου κάτι να ξεφύγει θα τιναχτούν τα πάντα στον αέρα.

- Να μην συμβεί. Κάθε τόσο να κόβετε κι από ένα «νευρικό κεφάλι» για να μην συμβεί.

- Δεν θα μπορεί να κρύβεται για πολύ όλη αυτή η γιγάντια πολεμική προετοιμασία κύριε.

- Κρύβεται μια χαρά. Η σύρραξη στην Ανατολία να είναι καλά και η αναταραχή με τη Συρία και το Ιράν.

- Τι εννοείτε Στρατηγέ;

-  Πως μπορείς να κάνεις μια γιγάντια πολεμική προετοιμασία με σκοπό να επιτεθείς στον Α χωρίς να το αντιληφθεί (ή να μπορεί να το αποδείξει) ούτε αυτός αλλά ούτε και κανείς άλλος διεθνώς; Η ιστορία έχει απαντήσει ουκ ολίγες φορές σ’ αυτό το τόσο καίριο ερώτημα Στρατηγικής κύριοι. Απλά, χρειάζεσαι άλλους πολέμους και σοβαρές διεθνείς αναταραχές με δικαιολογημένη εμπλοκή σου ως αμυνόμενος για να "αιτιολογήσεις/καμουφλάρεις" μια ανάλογη "ιδιαίτερα ογκώδη" προετοιμασία.

- Λέτε να «πιάσει»;

- Πάντα δεν έπιανε στην ιστορία; Μια άσχετη ευτυχής σύρραξη σε άλλο πεδίο μάχης δεν συγκάλυπτε πάντα με επιτυχία τις προετοιμασίες για μια πολύ πιο μεγάλη επιθετική ενέργεια που σχεδιάζονταν για κάπου αλλού;

- Γνωρίζουν και οι άλλοι όμως αυτές τις «Καταστάσεις Συγκάλυψης».

- Σαφώς. Αλλά υπ’ αυτές τις «αντικειμενικές συνθήκες εκτάκτου ανάγκης» ποιός θα τολμήσει να μας "ψέξει" ότι κάνουμε πυρετώδεις και ιδιαίτερα μεγάλες πολεμικές προετοιμασίες για να εισβάλλουμε κάπου αλλού απ’ ότι ακούγεται και φαίνεται εκ πρώτης όψεως; 

 

- Μάλλον έχετε δίκαιο Στρατηγέ μου... σκέφτομαι από τώρα το θυμό και την αμηχανία μερικών μερικών στον ΟΗΕ κι αλλού όταν θα τους λέμε: 

"μα τι λέτε; εδώ εμείς αντιμετωπίζουμε πόλεμο στην Ανατολία και ανά πάσα στιγμή με την Συρία και καθώς φαίνεται λόγω Ισραήλ, ΗΠΑ, Ιράν θα αντιμετωπίσουμε μια εκτεταμένη αμυντική εμπλοκή μας σε μια τεράστια γεωγραφική ζώνη κι εσείς μας λέτε πως ετοιμάζουμε εισβολή στο Αρχιπέλαγος; Πως τολμάτε να μας κατηγορείτε; Παρακαλώ να καταγραφεί η επίσημη δήλωση ενόχλησης της χώρας μου... χαχαχα"

- Ακριβώς! Ήταν δώρο Θεού αυτά τα «προκύψαντα μέτωπα». Ήρθαν ακριβώς την κατάλληλη ώρα.

- Γι’ αυτό λοιπόν αφήνουμε να «ρέει» το μέτωπο στην Ανατολία και δεν το «κλείνουμε»;

- Και γι’ αυτό. Δυστυχώς είναι και τα παιγνίδια της Διεθνούς Πολιτικής των Μεγάλων στη μέση που αποφασίζουν για πολλά κι ερήμην μας. Ας πούμε ότι πρόκειται περί ενός «Μεγάλου Ανταλλάγματος» για ν’ αφήνουμε το Μέτωπο να «ρέει». Κι εμείς το «εκμεταλλευόμαστε δεόντως».

- Θεωρούμε λοιπόν επίσημα ότι χρησιμοποιούμε υπαρκτά μέτωπα για «απόκρυψη προετοιμασιών».

- Ακριβώς κύριοι. Αν και δεν χρειάζεται πια. Οι πάντες είναι σίγουροι γι’ αυτό, οι πάντες το περιμένουν, ακόμη και οι «άμεσα ενδιαφερόμενοι». Απλά δεν μπορούν να το αποδείξουν. Ούτε και να το αντιμετωπίσουν. Και κάθονται όλοι, άλλος υπ’ ατμόν και άλλος μουδιασμένος και «το αναμένουν μοιραία να εξελιχθεί». Έρμαια των εξελίξεων τις οποίες καθορίζουμε εμείς.

- Εδώ βρίσκεται ίσως ένα ανησυχητικό σημείο Στρατηγέ μου.

- Ποιό εννοείτε;

- Ο «μουδιασμένος καταπτοημένος αντίπαλος». Ακόμη είναι σε πλήρη αποδιάρθρωση και σύγχυση. Είναι εύκολα «διαχειρίσιμος ο κίνδυνος». Αν όμως ξαφνικά γίνει κάτι «απέναντι» και «ξυπνήσει πάλι αυτός ο αναθεματισμένος Αρχαίος Πολεμικός Δαίμονας»;

 

- Δεν πρόκειται. Πάνε από το κακό στο χειρότερο. Κάθε ώρα που περνάει απονευρώνονται όλο και περισσότερο. Διαλύονται στην κυριολεξία. Από μέρα σε μέρα θα καταστραφούν εντελώς οικονομικά. Και βεβαίως στρατιωτικά. Σε λίγο δεν θα τους έχει απομείνει σταγόνα καύσιμο. Δεν θα έχουν τρόφιμα. Ούτε ικανό επιχειρησιακά εξοπλισμό, ούτε επαρκή πυρομαχικά. Χώρια τον εμφύλιο πόλεμο στον οποίο σύντομα θα πέσουν μετά μανίας. Ένα τμήμα τους ηλιθιωδώς δεν παραδέχεται καν ότι τους απειλεί Πόλεμος. Και πολεμούν τους άλλους που το βλέπουν να’ ρχεται και ζητούν «πολεμική προετοιμασία». Και ακόμη πιο ηλιθιωδώς «ενισχύουν» αυτούς που εμείς στέλνουμε να τους χτυπήσουν πισώπλατα. Κι εμείς βεβαίως τους «ενισχύουμε» με τη σειρά μας για να συνεχίσουν το «θεάρεστο αυτοκτονικό έργο» τους. Χαχαχα.... Στο τέλος θα κάνουμε περίπατο κι όχι πόλεμο μαζί τους. Να δεις που στο τέλος θα μπούμε και σαν εγγυητές της εσωτερικής ειρήνης τους... χαχαχα...

 

- Με όλο το σεβασμό Στρατηγέ μου αλλά η ιστορία διδάσκει ότι μαζί τους δεν μπορείς ποτέ να είσαι σίγουρος. Ιδίως όταν στριμώχνονται πολεμικά.

- Έχουμε σαφή υπεροπλία σε όλα τα μέτωπα κύριοι. Μην ανησυχείτε. Χώρια που όλοι οι σύμμαχοι είναι ή με το μέρος μας ή θα τηρήσουν σαφή «μη ανάμειξη».

- Η Στρατηγική λέει ότι δεν στριμώχνεις ποτέ ένα πληγωμένο αγρίμι Στρατηγέ μου. Του αφήνεις πάντα μια διέξοδο.

- Μα...θα του αφήσουμε αγαπητέ. Μπορούν να μας παραδώσουν αμαχητί τα εδάφη τους ή μπορούν αν θέλουν να σηκωθούν και να φύγουν από τα εδάφη τους...χαχαχα

- Υπάρχουν όμως και Μεγάλες Δυνάμεις που μάλλον έχουν την πρόθεση να  «αναμειχθούν».

 

- Όχι κύριοι. Τα ανταλλάγματα που έχουν λάβει για την μη-ανάμειξή τους είναι υπεραρκετά. Τόσο από εμάς όσο και από διεθνείς παράγοντες.

- Είμαστε κοντά λοιπόν.

- Πολύ κοντά. Να είστε έτοιμοι ανά πάσα στιγμή.

- Κι αν ανοίξουν ξαφνικά την «κρίσιμη ώρα» τα φράγματα οι Βόρειοι και πλημμυρίσει το ποτάμι; Τα διατηρούν πάντα γεμάτα στο 90%. Για ευνόητους «απειλητικούς λόγους». Όχι μόνον θα ανακοπεί η διέλευσή μας αλλά θα πνιγεί όλη η στρατιά του Βορρά αν συμβεί την ώρα της «διέλευσης».

 

- Δεν πρόκειται ν’ αναμειχθούν. Εκτός του ότι δεν θα ήθελαν να εμπλακούν στον πόλεμο, έχουν λάβει κι αυτοί «ισχυρά ανταλλάγματα» για την ουδετερότητά τους. Και ουκ ολίγες «πιέσεις» από «άλλους» για να τηρήσουν τη «Μη Ανάμειξη».

- Κι αν καταστρέψουν οι ίδιοι οι «απέναντι» τα φράγματα του Βόρειου γείτονά τους για να μπλοκάρουν τη διέλευσή μας;

 

- Και να ρισκάρουν να τους έχουν κι αυτούς στα νώτα και τα πλευρά τους; Είναι επιθετική πολεμική ενέργεια ισοδύναμη με απρόκλητη κήρυξη πολέμου. Δεν υπάρχει περίπτωση. Άσε που για να μην έρθουν οι Βόρειοι σε «δύσκολη θέση» το πιο πιθανό είναι πως θα φροντίσουν να τα «αδειάσουν λίγο λίγο» από νωρίτερα βρίσκοντας μια «διπλωματική καλοστεκούμενη δικαιολογία». Έτσι, για να μην μπουν στον πειρασμό οι «απέναντι» να τα χτυπήσουν πάνω σε μια πιθανή απόγνωση όταν θα «στριμωχτούν» κατά την επίθεσή μας και υποχρεωθούν μετά και οι Βόρειοι να εμπλακούν στον πόλεμο.

- Το «σταδιακό άδειασμα» αυτό όμως των φραγμάτων θα είναι «σαφής ένδειξη» για τους «απέναντι» ότι «επίκειται άμεση εισβολή».

- Δεν θα έχει καμία απολύτως σημασία εφόσον θα είναι ούτως ή άλλως κατεστραμμένοι επιχειρησιακά.

 

- Ένας λόγος παραπάνω πάντως να γίνει ότι γίνει καλοκαίρι ώστε να μην είναι έντονος αυτός ο κίνδυνος. Μια παρατεταμένη κακοκαιρία στο βορρά θα διατηρούσε τα φράγματα διαρκώς γεμάτα. Κι επικίνδυνα.

- Πολύ φοβούμαι ότι αυτή η ευκαιρία χάθηκε κύριοι. Και τα «Μέτωπα γύρω μας» τρέχουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα χωρίς να μας ρωτάνε. Ο Παράγοντας «ύδατα» δυστυχώς δεν είναι δυνατόν να εκλείψει σε «κρίσιμο βαθμό». Εκτός αν χρειαστεί – για διάφορους άγνωστους αυτή τη στιγμή λόγους - να φτάσουμε στο άλλο καλοκαίρι.

- Όπως και νά’ χει πάντως Κύριε, είμαι πεπεισμένος ότι θα πολεμήσουν και πάλι σαν Γεννήματα της Κολάσεως. Τό’ χουμε ξαναζήσει αυτό.

 

- Ξεχάστε κύριοι εκείνον τον παλιό επίφοβο πολεμικό λαό. Ας μην σας φοβίζει άδικα πλέον. 

 

Είναι ένα ξεδοντιασμένο αγρίμι. Ο πληθυσμός τους μετά από δεκαετίες καλοπέρασης έχει ξεχάσει τι σημαίνει όχι μόνον πόλεμος αλλά ακόμη και το τι σημαίνει απλά στρατιωτική ζωή και διαρκής πολεμική προετοιμασία κι ετοιμότητα πληθυσμού. Την απεχθάνονται. Δεν είναι πλέον εκείνος ο παλιός σκληραγωγημένος πολεμικός λαός. Δεν θα προλάβουν ούτε καν να συνειδητοποιήσουν τι έγινε. Είναι απροετοίμαστοι, ανεκπαίδευτοι, ασυγκρότητοι, μαλθακοί καλοπερασάκηδες. Πριν καν προλάβουν να επιστρατευθούν, να συγκροτηθούν, να εξοπλιστούν, να επανεκπαιδευτούν και να καταστούν ικανοί επιχειρησιακά θα πέσουν νεκροί. Όλοι. Μέχρις ενός.

 

- Επιτρέψτε μου να επιμείνω κύριε ότι θα πολεμήσουν.

- Κακό του κεφαλιού τους κύριοι. Ο απροετοίμαστος και κακοσυντηρούμενος Στρατιώτης είναι ένας μη – αποτελεσματικός Στρατιώτης.  Θανάσιμος μεν, πλην όμως για τον εαυτό του και τη χώρα του. Όχι για τον αντίπαλο. Και άλλωστε μην ξεχνάτε τι συνέβη στην Κύπρο. Ή στα Ίμια. Ή στις καθημερινές επί χρόνια επιδρομές μας στο Αιγαίο. Οι «δοκιμές» απέδειξαν αυτό ακριβώς. Πάει, τελείωσαν αυτοί. Δεν έχουν καμία ικανότητα, ούτε ετοιμότητα, ούτε καν διάθεση για πολεμική αντίδραση.

- Κι αν τους βοηθήσει κάποιος; Αν ξαφνικά ανατραπούν τα πάντα, ξυπνήσουν και οργανωθούν ξαφνικά;

- Μην ανησυχείτε κύριοι. Μόνοι τους έχουν μείνει. Και σε λίγο θα είναι στο έλεος του Θεού. Χωρίς χρήματα, καύσιμα, εφόδια, τρόφιμα, πυρομαχικά, χωρίς συμμάχους. Και κυρίως με «πουλημένη πολιτική ηγεσία». Η διαφθορά έχει καταφάει τα πάντα στο κράτος τους μέχρι το μεδούλι. Είναι καταδικασμένοι να χάσουν τα πάντα σ’ αυτή τη σύρραξη.

- Σύρραξη μόνον με μας;

 

- Όχι. Έχουμε εγγυήσεις ότι θα έχουν κι άλλους στο Βορρά εναντίον τους να τους χτυπάνε ταυτόχρονα.

- Κι όχι μόνο. Έτσι Στρατηγέ; 

 

- Ακριβώς. Να μην ξεχνάμε τα εκατομμύρια ετοιμοπόλεμα Αδέρφια μας που ήδη έχουν πάρει θέσεις μέσα στις πόλεις και τα χωριά τους και θα τους χτυπήσουν σκληρά κι από πίσω ταυτόχρονα με μας. Την εντολή αναμένουν όλοι αυτοί για να «χτυπήσουν». Και θα χτυπήσουν, το επαναλαμβάνω,  «καίρια και σκληρά». Οι υπηρεσίες μας έχουν φροντίσει γι’ αυτό. Θα χτυπήσουν συντριπτικά «μέσα στα ίδια τα σπίτια τους». Οι στρατιώτες τους θ’ αναγκαστούν να εγκαταλείψουν το μέτωπο για να τρέξουν άρον άρον να προστατέψουν τις οικογένειές τους στα μετόπισθεν.

- Μάλλον έχετε δίκαιο Στρατηγέ μου. Αυτοί τη φορά είναι καταδικασμένοι να αφανιστούν. Έχουν ήδη καταστραφεί από μόνοι τους. Ένα απλό σπρώξιμο τους χρειάζεται από εμάς και θα πέσουν στον γκρεμό.

- Ακριβώς κύριοι. Ποιός άλλος ηλίθιος θα δέχονταν εκατομμύρια στρατιώτες του εχθρού στο έδαφός του; Ποιός άλλος ανόητος παράφρων θα μείωνε την ισχύ του στρατεύματός του αντί να την αυξήσει δραστικά εν όψη Πολέμου;

 

- Κύριοι, Στρατηγέ μου, επιτρέψτε μου να επισημάνω ότι το Φυλετικό Στοιχειακό Πολεμικό Αρχέτυπο ακολουθεί άλλους Νόμους και Κανόνες ως προς την «αναβίωσή» του. Η Συλλογική Πολεμική Ψυχή «ταΐζεται» από «αλλού» για να ξανασυνδεθεί με την «Ατραπό του Άρεως» - γι’ αυτούς, του «Λύκου» στη δική μας «θέαση» - και όχι πάντως από υλικά αγαθά. Ιδίως όταν έχει τόσο βαθιές Ιστορικές Ρίζες. Σας θυμίζω ότι «ούτε μια φορά» απόψε δεν τους αποκαλέσατε με «τ’ Όνομά τους».

- Αδελφέ Κεμάλ, αυτό όχι απόψε. Και οπωσδήποτε, όχι εδώ.

- Όπως επιθυμείτε Αδελφέ μου.

- Όλοι οι Αξιωματικοί μας Στρατηγέ μου ανυπομονούν γι’ αυτό τον ιστορικό περίπατο.

- Σύντομα Κύριοι. Σύντομα.

(Άλλη μια «μυθοπλασία» φυσικά...κάθε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις είναι απλά συμπτωματική...πως θα μπορούσε να είναι αλήθεια άλλωστε τη στιγμή που η Προστάτιδα επίσημη Πολιτεία μας αρνείται πως θα μπορούσαν ποτέ να έχουν έτσι τα πράγματα; Να μην εμπιστευθούμε τους Ορκισμένους Φύλακές μας;)....

Γιώργος Ανεστόπουλος

Γεράκι του Αιγαίου