Αφιερωμένο, εξαιρετικά στους..... ξενομανείς, που θέλουν να αφανίσουν την Ελληνική γλώσσα... Ξέρεις ελληνικά; Τότε ξέρεις και αγγλικά!

Αφιερωμένο, εξαιρετικά στους..... ξενομανείς, που θέλουν να αφανίσουν την Ελληνική γλώσσα 

Ξέρεις ελληνικά; Τότε ξέρεις και αγγλικά!
Το παρακάτω άρθρο είχε δημοσιευτεί πριν από καιρό σε βρετανικό περιοδικό τέχνης (;)
Αξίζει το κόπο να το διαβάσεις...!

"The genesis of classical drama was not symptomatic.
An euphoria of charismatic and talented protagonists showed fantastic scenes of historic episodes.
The prologue, the theme and the epilogue, comprised the trilogy of drama while synthesis, analysis and synopsis characterized the phraseology of the text.
The syntax and phraseology used by scholars, academicians and philosophers in their rhetoric, had many grammatical idioms and idiosyncrasies.
The protagonists periodically used pseudonyms.Anonymity was a syndrome that characterized the theatrical atmosphere.
The panoramic fantasy, the mystique, the melody, the aesthetics, the use of the cosmetic epithets is characteristics of drama.
Even through the theaters were physically gigantic, there was no need for microphones because the architecture and the acoustics would echo isometric ally and crystal - clear.
Many epistemologists of physics, aerodynamics, acoustics, electronics, electromagnetic cannot analyze - explain the ideal and isometric acoustics of Hellenic theaters even today.
There were many categories of drama: classical drama, melodrama, satiric, epic, comedy, etc.
The syndrome of xenophobia or dyslexia was overcome by the pathos of the actors who practiced methodically and emphatically.
Acrobatics were also euphoric.
There was a plethora of anecdotal themes, with which the acrobats would electrify the ecstatic audience with scenes from mythical and historical episodes.
Some theatric episodes were characterized as scandalous and blasphemous.
Pornography, bigamy, hemophilia, nymphomania, polyandry, polygamy and heterosexuality were dramatized in a pedagogical way so the mysticism about them would not cause phobia or anathema or taken as anomaly but through logic, dialogue and analysis skepticism and the pathetic or cryptic mystery behind them would be dispelled.
It is historically and chronologically proven that theater emphasized pedagogy, idealism and harmony. Paradoxically it also energized patriotism a phenomenon that symbolized ethnically character and phenomenal heroism."

Αλήθεια... Υπάρχει κανείς που δεν κατάλαβε τι έλεγε το παραπάνω άρθρο;
ΑΝ ΛΕΩ ΑΝ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΤΕ ΤΟΤΕ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ

 
«Η γένεση του κλασικού δράματος δεν ήταν συμπτωματική. Μια ευφορία των χαρισματικών και ταλαντούχων πρωταγωνιστών έδειξε εκπληκτικές σκηνές από το ιστορικό των επεισοδίων. Ο πρόλογος, το θέμα και ο επίλογος, από το οποίο αποτελείται η τριλογία του δράματος, κατά τη σύνθεση, ανάλυση και σύνοψη χαρακτηρίζει η φρασεολογία του κειμένου. Η σύνταξη και η φρασεολογία που χρησιμοποιείται από ακαδημαϊκούς επιστήμονες, φιλόσοφους στη ρητορική τους, χαρακτηριζόταν από πολλά γραμματικά ιδιώματα και ιδιοσυγκρασία.
Οι πρωταγωνιστές που χρησιμοποιούν περιοδικά ψευδώνυμα. Η ανωνυμία ήταν ένα σύνδρομο που χαρακτήριζε τη θεατρική ατμόσφαιρα.
Η πανοραμική φαντασία, το μυστήριο, η μελωδία, η αισθητική, η χρήση των κοσμητικών επίθετων είναι τα χαρακτηριστικά του δράματος.
Ακόμα και μέσα στα θέατρα που ήταν δομικά γιγαντιαία, δεν υπήρχε ανάγκη για μικρόφωνα λόγω της αρχιτεκτονικής η ακουστική ηχούσε ισομετρικά σύμμαχος και κρυστάλλινα - σαφής. Πολλοί επιστημολόγοι της φυσικής, της αεροδυναμικής, ακουστικής, ηλεκτρονικής και ηλεκτρομαγνητικής δεν μπορούν να αναλύσουν - να εξηγήσουν το ιδανικό και την ισομετρική ακουστική των Ελληνικων θεάτρων, ακόμη και σήμερα.
Υπήρχαν πολλές κατηγορίες δράμα: κλασικό δράμα, μελόδραμα, σατιρικό, επικό, κωμωδία, κλπ. Το σύνδρομο της ξενοφοβίας ή δυσλεξίας είχε ξεπεραστεί από το πάθος των φορέων που εξασκείται μεθοδικά και αποφασιστικά. Τα ακροβατικά επίσης προκαλούσαν ευφορία. Υπήρξε μια πληθώρα θεμάτων που έδίναν μια ιδέα, με την οποία η ακροβάτες ηλέκτριζαν το εκστατικό κοινό με σκηνές από το μυθικό και το ιστορικό των επεισοδίων.
Μερικά θεατρικά επεισόδια χαρακτηρίστηκαν ως σκανδαλώδη και βλάσφημα. Η πορνογραφία, η διγαμία, η αιμοφιλία, η νυμφομανία, η πολυανδρία, η πολυγαμία και ετεροφυλοφιλία ήταν δραματοποιημένα με έναν παιδαγωγικό τρόπο, ώστε ο μυστικισμός γι 'αυτούς δεν θα μπορούσε να προκαλέσει φοβία ή ανάθεμα ή να λαμβάνονται ως ανωμαλία, αλλά μέσα από τη λογική, το διάλογο και τον ανάλυτικό σκεπτικισμό και την παθητική το κρυπτικό μυστήριο διαλυόταν.
Είναι ιστορικώς και χρονολογικώς αποδεδειγμένο ότι το θέατρο τόνιζε την παιδαγωγική, τον ιδεαλισμό και την αρμονία. Παραδόξως, επίσης, ενεργοποιείτο ο πατριωτισμός ως ένα φαινόμενο που συμβόλιζε τον εθνοτικό χαρακτήρα και τον εκπληκτικό ηρωισμό".

πηγή