Σου βιάζουν την κόρη!.... ε, και;

- Μα, δεν καταλαβαίνετε τι σας λέω; Αυτή τη στιγμή μου βιάζουν την δωδεκάχρονη κόρη μου στο δωμάτιο. Έκαναν το σπίτι άνω κάτω, έκλεψαν τα πάντα και τώρα μου βιάζουν και το παιδί μου. Κι εσείς μου λέτε, «ε, και»;

- Ε, ναι, τι άλλο να σας πω;

- «Μα»…

- Τι μα και ξεμά ρε φίλε; Πάρε την καραμπίνα και βοήθησέ την.

- Μα δεν έχω καραμπίνα. Είμαι φιλειρηνικός άνθρωπος. Δεν είμαι μιλιταριστής.

- Συγχαρητήρια. Και που είσαι τώρα;

- Κρυμμένος στη σοφίτα.

- Άλλα μέλη της οικογένειας;

- Η γυναίκα μου είναι κρυμμένη στο υπόγειο.

- Ε, κάνε υπομονή. Θα φτάσουν και στο υπόγειο.

- Μα τι είναι αυτά που λέτε; Εδώ κινδυνεύουμε.

- Ακριβώς.

- Και δε θα κάνετε κάτι; Γείτονες είστε.

- Ακριβώς. Δέκα σπίτια είμαστε όλοι κι όλοι εδώ πάνω στα βουνά. Και τον προηγούμενο μήνα είχαν εισβάλλει στο γείτονά σας, έτσι;

- Μάλιστα.

- Τον βοηθήσατε;

- Μα… ήταν ένοπλη εισβολή… έπεφταν σφαίρες… τι θα έκανα; Πως θα τα έβγαζα πέρα; Ειδοποίησα την αστυνομία. Τι άλλο να έκανα;

- Σωστά. Γι’ αυτό και δεν είχατε συμμετάσχει ούτε πριν ούτε μετά στις συζητήσεις των γειτόνων σας για μέτρα αυτοπροστασίας. Είστε προοδευτικός άνθρωπος, που απεχθάνεστε τέτοιες καταστάσεις. Έτσι δεν μας είχατε πει;

- Μα, η ίδια η Πολιτεία δεν το επιθυμεί κάτι τέτοιο. Το απαγορεύει. Είμαστε ευνομούμενοι πολίτες, το ξεχάσατε; Δεν επιτρέπεται να μετατρεπόμαστε σε αγρίμια.

- Σωστά. Οπότε αφού δεν μπορείτε να κάνετε κάτι χαλαρώστε και απολαύστε το.

- Μα…

- Επίσης μπορείτε ως ευνομούμενος Πολίτης να καλέσετε την Πολιτεία να «σπεύσει». Το ίδιο θα κάνω και εγώ. Θα ειδοποιήσω την Αστυνομία.

- Μα τους ειδοποίησα κι εγώ αυτούς…. αλλά αυτοί θα κάνουν δέκα χρόνια να έρθουν… είμαστε άκρως απομονωμένοι εδώ που κατοικούμε και μόλις πέντε αστυνομικοί έχουν να εποπτεύσουν μια τεράστια περιοχή. Ακόμη κι αν υπάρχουν ελεύθεροι 2-3 αστυνομικοί, μόνον για να φτάσουν εδώ πάνω θέλουν τρία τέταρτα.

- Ναι, αλλά αυτή είναι η νόμιμη οδός αγαπητέ. Έτσι δεν είπατε;

- Ναι, αλλά η οικογένειά μου τώρα κινδυνεύει. Όχι αύριο.

- Ακριβώς, τα ίδια σας λέγαμε και πριν την συνάντηση των γειτόνων, που αρνηθήκατε να έρθετε και να συμμετάσχετε. Όπως ακριβώς κινδύνευσε και η οικογένεια του γείτονά σας πριν έναν μήνα όταν εσείς αρνηθήκατε να τον βοηθήσετε ενώ πήγαν άλλοι πέντε γείτονες με τις καραμπίνες και τους απασχόλησαν με βολές στον αέρα μέχρι να έρθει η αστυνομία και να αναλάβει. Με αποτέλεσμα σήμερα και οι πέντε να βρίσκονται υπόδικοι επειδή έσπευσαν να βοηθήσουν με προσωπικό κίνδυνο κατά της ζωής τους κι εν γνώσει τους ότι κατόπιν θα είχαν και μπερδέματα με την Δικαιοσύνη. Αφού εσείς δεν τρέξατε όταν σας είχαν ανάγκη, τώρα ποιος νομίζετε ότι θα δεχτεί να διακινδυνεύσει για σας; Κι όταν οι μισοί μάλιστα είναι ήδη υπόδικοι….

- Μα δεν είναι δυνατόν να μην μπορεί να γίνει κάτι.

- Βεβαίως και μπορείτε. Να κατεβείτε από τη σοφίτα, να πάτε στο πλησιέστερο σπίτι και να δανειστείτε την καραμπίνα του γείτονά σας. Αυτό δεν νομίζω κανείς να σας το αρνηθεί.

- Μα… είναι ψηλά η σοφίτα… πως θα κατέβω μέσα στη νύχτα; Δεν είμαι εκπαιδευμένος…. Άσε που μπορεί να με ακούσουν και να μου ρίξουν… Αλλά ακόμη και να κατάφερνα να φτάσω στο γείτονα, ακόμη κι αν είναι εκεί, ακόμη κι αν μου έδινε την καραμπίνα, πως θα την χρησιμοποιήσω; Δεν είμαι κανένας κομάντο… δεν έχω ιδέα από όπλα…

- Ε, να με συγχωρείτε τότε, αλλά μπορείτε επίσης, εφόσον αποδειχτήκατε τόσο «χοντρόπετσος» και «αντικοινωνικός» όταν κινδύνευαν οι γείτονές σας κι αφού ακόμη και τώρα βάζετε μπροστά από τη ζωή του παιδιού σας και της οικογένειάς σας την δική σας ζωούλα να αποδεχτείτε την νοσηρή σας φύση και να πάτε στο δωμάτιο της κόρης σας μαζί με τους εγκληματίες και να «συμμετάσχετε στο γλέντι» τους.

- Πως τολμάτε;

- Μα γιατί; Έτσι κι αλλιώς αυτές τις επιλογές είχατε μπροστά σας καιρό τώρα. Και προφανώς τις έχετε ήδη κάνει μέσα σας.

- Τι εννοείτε;

- Καλά, μέχρι να τελειώσουν με την κόρη σας και μέχρι να έρθει η αστυνομία θα σας κάνω λίγη παρέα για να σας βοηθήσω να «το εμπεδώσετε».

Εννοώ: 1^η επιλογή, «Δράση». Δεν το κάνατε όταν έπρεπε, δεν προετοιμαστήκατε, συνεπώς δεν έχετε ούτε τα εφόδια, ούτε την εκπαίδευση, ούτε και τα κότσια προφανώς για να το κάνετε ούτε και τώρα. Απωλέσατε αυτήν την επιλογή.

2^η επιλογή: Να συνεχίσετε να παραμένετε στην «άκρη». «Αποστασιοποιημένος ψυχικά και ενεργητικά από τα πάντα» όπως και το κάνατε άλλωστε τόσον καιρό. Να κάτσετε εκεί βαθιά μέσα στην τρύπα σας και να περιμένετε άπραγος να τελειώσουν και να φύγουν.

3^η επιλογή: Να συνειδητοποιήσετε πόσο «οικτρός» είστε. Είστε το ίδιο «νοσηρός, αντικοινωνικός και οικτρός» όσο αυτοί οι εγκληματίες αυτή τη στιγμή που ξεσκίζουν την κόρη σας στο διπλανό δωμάτιο και να γίνετε απολύτως ίδιος με αυτούς. Να πάτε στο διπλανό δωμάτιο και να συμμετάσχετε στο «βιασμό της κόρης» σας.

- Μα είστε τρελός;

- Εγώ; Καθόλου… βασικά προσπαθώ να σας κάνω συνειδητοποιήσετε τι κάνετε μπας και ξυπνήσετε, αλλά δεν το βλέπω….

- Εσείς θα το κάνατε κάτι τέτοιο;

- Όχι βέβαια… αλλά εγώ δεν είμαι εσείς…. «Ωραιοποιείστε» το και «δείτε το δημιουργικά». Είναι ίσως ο μόνος τρόπος για να προσπεράσετε τις φοβερές τύψεις που πιθανόν να σας περιμένουν στη γωνία μετά το περιστατικό. «Ψυχικό Άλμα» λέγεται αγαπητέ… Λογικά δεν ακούγονται όλα;

- Είστε πράγματι τρελός…

- Μπορείτε βεβαίως, να προσπαθήσετε να καταγράψετε τον βιασμό και να τον περιφέρετε κατόπιν στα κανάλια. Έτσι θα έχετε την ψευδαίσθηση ότι κάτι κάνατε κι εσείς για να «ξυπνήσει η κοινωνία». Πως «θυσιαστήκατε» φερόμενος «γενναία» προκειμένου να υπάρχει «ζωντανή εικόνα» που θα «παραδειγματίσει» για το «κοινό καλό». Θα νοιώσετε πως έστω κι έτσι κάνατε κι εσείς κάτι. Και θα κερδίσετε και τα 15 λεπτά δημοσιότητας που αναλογούν στην άθλια και μίζερη ύπαρξή σας. Θα σας καλούν σε πάνελ, θα ασχολούνται με σας και το δράμα της κόρης σας και μέσα από τη ματαιοδοξία της δημοσιότητας θα βρείτε ίσως κι ένα «ψυχολογικό τρυκ/πάτημα» να ξεπεράσετε τις τύψεις σας.

- Η κόρη μου σταμάτησε να ουρλιάζει… πρέπει να τελείωσαν…

- Α, ούρλιαζε κιόλας… και ούτε εσείς, ούτε και κανείς από τους γείτονες δεν συγκινήθηκε… ενδιαφέρον…. θα πρέπει να σας προβληματίσει αυτό.

- Μα, ίσως τώρα κάνουν κάτι χειρότερο ακόμη…

- Όπως;

- …

- Χμμμ, δεν απαντάτε… ποιο είναι άραγε το χειρότερο για σας αυτή τη στιγμή; Να πάνε προς το υπόγειο για τη γυναίκα σας ή προς τη σοφίτα για σας;

- Μα, με έχετε παρεξηγήσει. Δεν είμαι κακός άνθρωπος. Δεν είμαι σαν αυτούς. Ένας φιλήσυχος, ευυπόληπτος και ευνομούμενος πολίτης είμαι.

- Που όμως με την στάση σας επιτρέψατε σ’ αυτά τα κτήνη να κάνουν επανειλημμένα και να συνεχίζουν να κάνουν τα αίσχη που κάνουν. Χτες στους γείτονές σας, σήμερα σ’ εσάς, αύριο σε κάποιον άλλον συμπολίτη σας.

- Δεν είναι δυνατόν να μου καταλογίζετε τέτοιες ευθύνες. Δεν ήθελα να κάνω κάτι τέτοιο.

- Α, όχι. Βεβαίως και όχι. Απλά την ησυχία σας θέλατε. Να όμως που το κακό για να γίνει χρειάζεται δύο. Αυτόν που το κάνει και αυτόν που θα μπορούσε να το αποτρέψει και δεν έκανε τίποτα γι’ αυτό. Τι κάνουν τώρα οι εγκληματίες;

- Πηγαίνουν προς το υπόγειο, νομίζω.

- Κάνω λάθος ή σας ακούω «ανακουφισμένο»;

- Μα τι είναι αυτά που λέτε; Βεβαίως και ανησυχώ για την γυναίκα μου.

- Α, δεν έχω καμία αμφιβολία επ’ αυτού. Απλά διαπιστώνω πως ανησυχείτε περισσότερο για τον εαυτούλη σας. Σκέφτεστε πόσο πολύ θα πονούσε το ξύλο που θα σας έριχναν. Ή ακόμη και ο βιασμός σας πολύ περισσότερο. Αν και υποθέτω πως αυτό θα το θεωρούσατε το λιγότερο. Ίσως και ενδόμυχα να το επιζητείτε.

- Μα, δεν σας επιτρέπω.

- Α, δε χρειάζεται. Έχω καταλάβει τι έχω απέναντί μου. Οπότε δεν χρειάζεται να μου δώσετε καμία έγκριση.

- Μα πως τολμάτε;

- Τολμάω γιατί συνειδητοποιώ πως αυτή τη στιγμή η ανήλικη κόρη σας αιμορραγεί πιθανότατα θανάσιμα από τον βιασμό της κι όμως εσείς εξακολουθείτε να μην κάνετε κάτι για να τους προστατέψετε. Αντ’ αυτού συνεχίζετε να μιλάτε στο τηλέφωνο κατατρομαγμένος προσπαθώντας να βρείτε εσείς λίγη «ψεύτικη ασφάλεια» μέσα από μια συνομιλία αδιαφορώντας για τον τρόμο του παιδιού σας. Πιθανότατα, θα ανησυχείτε ακόμη περισσότερο μην βρουν κάποιο κρυμμένο χρηματοκιβώτιο ή μήπως φτάσουν σε σας στην σοφίτα εάν αποκαλύψετε τη θέση σας.

- Χριστέ μου!

- Α, κατάλαβα… άλλαξαν πορεία και αντί για το υπόγειο έρχονται στην σοφίτα.

- Σας παρακαλώ, έρχονται… κάντε κάτι….

- Ναι, θα κάνω αγαπητέ… θα σας συνιστούσα να χαλαρώσετε και να το απολαύσετε….

- Έτσι, ίσως νοιώσετε καλύτερα τι πέρασε η κόρη σας «εξ’ αιτίας» σας πριν λίγο….και τι πέρασαν και οι γείτονές σας πριν λίγες ημέρες όταν αρνηθήκατε να τους βοηθήσετε όλους….

- Καληνύχτα ανθρωπάκο… όπως έστρωσες θα κοιμηθείς… μπορείς να είσαι βέβαιος ότι κάτι έκανες κι εσύ για να ξυπνήσουν οι υπόλοιποι… ο «άκρως εκ-παιδευτικός» αυτός διάλογός μας ηχογραφήθηκε και θα δημοσιευθεί…

(Brutal, surreal και grotesco; Ίσως……….. αλλά….)

Γιώργος Ανεστόπουλος

Γεράκι του Αιγαίου