ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ "ΣΚΕΝΤΕΡΜΠΕΗΣ" Αναβίωση και συντριβή του Τουρκαλβανισμού.

Ιωάννης Σ. Θεοδωράτος

Δημοσιογράφος – Αμυντικός Αναλυτής

Απόσπασμα από το ομώνυμο άρθρο που
δημοσιεύθηκε στο περιοδικό
«Στρατιωτική Ισορροπία και Γεωπολιτική»,
τ. 19, σελ. 42, ΣΕΠ 2011, Αιγίς Εκδοτική.

Αποτελεί ένας ελληνο-αλβανικός πόλεμος σενάριο επιστημονικής φαντασίας από το πολύ μακρινό μέλλον; Όχι αν στα επιχειρήματα υπέρ της πρόβλεψης μιας τέτοιας πιθανής εξέλιξης, προστεθεί η παράμετρος νεοθωμανική-αναθεωρητική Τουρκία, συνυπολογισθεί η αναθεωρημένη προς τα πάνω γεωστρατηγική αξία ενός μέχρι πρότινος αναξιοποίητου γεωγραφικού χώρου συν τις «μαγικές λέξεις» που ερεθίζουν τους σύγχρονους δρώντες του γεωπολιτικού περιβάλλοντος: Αγωγοί, πετρέλαιο, φυσικό αέριο! Το εκρηκτικό κοκτέιλ είναι ήδη έτοιμο να σερβιριστεί, τα ξίφη ακονίζονται και ήδη συγκροτούνται συμμαχίες που υπακούουν περισσότερο στους νόμους που θέσπισε ο «Πόλεμος των Πολιτισμών» του Σάμιουελ Χάντιγκτον. Η σύγκρουση για τον έλεγχο του Ιονίου ή για την ακρίβεια παρεμπόδισης της Ελλάδας να χρησιμοποιήσει υπέρ των εθνικών της συμφερόντων και των συμμάχων της την αρχαία υδάτινη δίοδο συν την ΑΟΖ που ορίζεται, συνιστά ήδη υπόθεση μισού «casus belli» για κάποιες χώρες σφοδρά ενδιαφερόμενες για τα τεκταινόμενα στην περιοχή. Παράλληλα οι Αλβανοί λαθρομετανάστες αποικίζουν για 20 συνεχή έτη τα ακριτικά νησιά στο βόρειο Ιόνιο και αλλοιώνουν χρόνο με τον χρόνο δημογραφικά μια ζωτική για τα εθνικά συμφέροντα περιοχή. Όλα είναι πιθανά να συμβούν τα επόμενα χρόνια καθώς Τουρκία και Αλβανία πολλαπλασιάζουν και αναβαθμίζουν τις μεταξύ τους στρατηγικές σχέσεις και το ανάγνωσμα του Θουκυδίδη μαζί με τη γνωστή ρήση του Ιφικράτη είναι διαχρονικά επίκαιρα…

Οι Ειδικές Δυνάμεις αναπτύχθηκαν εγκαίρως στην περιοχή του Ιονίου,
πηγή geetha.mil.

Σκοπός του σεναρίου είναι να καταδειχθεί η δυνητική στρατιωτική συνεργασία Αλβανίας και Τουρκίας κατά της Ελλάδας στο εγγύς μέλλον, όταν οι δύο χώρες κρίνουν ότι θα πρέπει να κινηθούν στρατιωτικά κατά της χώρας μας προκειμένου να απαγορεύσουν στην Αθήνα να χρησιμοποιήσει την κήρυξη ΑΟΖ προς όφελός της. Παράλληλα με την άσκηση περιορισμένης στρατιωτικής βίας σε περιορισμένο τόπο και χρόνο θα επιχειρηθεί η κατάληψη νήσων υψηλής γεωστρατηγικής σημασίας για την χάραξη ορίων ΑΟΖ τόσο στο Αιγαίο (Καστελόριζο) όσο και στο Ιόνιο (Διαπόντιοι).

«Σεπτέμβριος 2016. Η Ελλάδα μετά από πολύ μεγάλες προσπάθειες στην οικονομία, συνεχίζει και προσπαθεί να κερδίσει την εμπιστοσύνη των αγορών, ενώ παράλληλα σχεδιάζει να πραγματοποιήσει βήματα προς την αξιοποίηση των εθνικών ενεργειακών πόρων. Η απόφαση ανακήρυξης ΑΟΖ ήταν απόρροια σημαντικών υψηλότατων διαβουλεύσεων με τρίτες χώρες, οι οποίες ώθησαν την Αθήνα να προβεί σε μια τέτοιας εμβέλειας κίνηση, η οποία ήταν βέβαιο ότι θα προκαλούσε την τουρκική αντίδραση. Η ελληνική κυβέρνηση αφού αξιολόγησε τις δυνητικές απειλές κατέληξε στο συμπέρασμα ότι και αυτήν τη φορά η Τουρκία δεν θα προχωρούσε σε θερμό επεισόδιο, καθώς τα τελευταία πέντε χρόνια (2011-2016) είχε αποδεχθεί σιωπηρώς το υπάρχον staus quo. Με την βοήθεια των Αγγλοσαξόνων και των Ισραηλινών η Αθήνα είχε έλθει σε συμφωνία για το ζήτημα ανακήρυξης ΑΟΖ με την Αίγυπτο, την Λιβύη και την Κύπρο, η οποία πλέον είχε ισχυροποιηθεί σημαντικά στο παιγνίδι της ενέργειας. Η Αθήνα πίστευε ότι τα Τίρανα όπως και η Άγκυρα δεν θα εξέφραζαν ιδιαίτερα σκληρές δηλώσεις, καθώς η προσάρτηση των κατεχομένων από την Τουρκία το 2012, ως αντίδραση της ενεργειακής αναβάθμισης της Κύπρου, είχε ήδη επιβαρύνει τη θέση των ισλαμιστών. Η προεκλογική περίοδος στην Τουρκία συνηγορούσε προς αυτή την κατεύθυνση, ενώ τα Τίρανα τα τελευταία τρία χρόνια από την εκατονταετηρίδα ανακήρυξης του κράτους (1913-2013) παρά την απροκάλυπτη πια ανθελληνική ρητορεία με συχνότατες αλυτρωτικές αναφορές, δεν αποτελούσαν σοβαρό κίνδυνο. Παρά την ενίσχυση των Αλβανικών Ενόπλων Δυνάμεων με 30 μαχητικά F-16, την παραχώρηση 300 αρμάτων Leopard 1 με το σύστημα Volkan, την δωρεάν επίσης παραχώρηση συστημάτων πυροβολικού τύπου Panter των 155 χλστ και τον «δανεισμό» μιας κορβέτας, ενός υποβρυχίου Type 209 και δύο πυραυλακάτων Type 143, ως αντάλλαγμα των εκτεταμένων επενδύσεων και άλλων βιομηχανικών δραστηριοτήτων και έργων που εκτελούνταν από τουρκικές εταιρείες στη χώρα που την είχαν μετατρέψει σε νεοθωμανικό προτεκτοράτο, η κατάσταση δεν αξιολογήθηκε ως ιδιαίτερη απειλή. Ωστόσο η κυβέρνηση στην Αθήνα αξιοποίησε μελέτη του ΓΕΕΘΑ για τη δυνητική απειλή που συνιστούσε η Αλβανία και προχώρησε στη λήψη μέτρων, τα οποία αν δεν είχαν υλοποιηθεί το αποτέλεσμα μιας θερμής αναμέτρησης μπορεί να ήταν ολέθριο για τα εθνικά συμφέροντα. Σύμφωνα με την «Άκρως Απόρρητη Μελέτη» που συντάχθηκε το 2014 από το ΓΕΝ και προσυπογράφτηκε από τον Α/ΓΕΕΘΑ που κατά σύμπτωση προερχόταν από το ΠΝ, η τουρκική ναυτική παρουσία στο Ιόνιο είχε καταστεί πια μόνιμη. Χρησιμοποιώντας τους ναυστάθμους Δυρραχίου και Αυλώνα δύο τουρκικές φρεγάτες (κλάσης MEKO και Ο.Η. Perry, μία κορβέτα (κλάσης Milgem) και ένα τουλάχιστον υποβρύχιο Type 209/1400, πραγματοποιούσαν ασκήσεις με το αναγεννημένο και πλήρως τουρκοποιημένο Αλβανικό Ναυτικό. Τα πλοία ανήκαν στην μόνιμη ναυτική δύναμη Μεσογείου που είχε συγκροτήσει από το 2011 η Τουρκία και στο πλαίσιο επίδειξης σημαίας, συναδέλφωσης και προώθησης του νεοθωμανικού οράματος στα Βαλκάνια, κατέπλεαν συχνά πυκνά στην Αλβανία. Ειδικά το Δυρράχιο είχε μετατραπεί κάτι σαν το προκεχωρημένο Aksaz. Το ΓΕΝ πρότεινε – και έγινε αποδεκτό από το ΓΕΕΘΑ – την αναβάθμιση της ΝΔΙ στην Πάτρα, την επαναδραστηριοποίηση των ναυτικών οχυρών Αγ. Στεφάνου, Αυλιωτών και Αράξου. Επίσης απαίτησε την επιστροφή της Παλαιοκαστρίτσας στην οποία, παρά τις αντιδράσεις, ξεκίνησαν να φιλοξενούνται και να υποστηρίζονται ταχέα σκάφη. Το ΠΝ παρά τις σοβαρές μειώσεις και περικοπές που είχε υποστεί λόγω της κρίσης, είχε αντιληφθεί την αξία της αποτροπής ελπίζοντας ότι με αυτές τις κινήσεις, συν την μόνιμη πια παρουσία μιας φρεγάτας και μιας ΤΠΚ ή κανονιοφόρου στην περιοχή και την αθέατη παρουσία ενός Type 214, θα διασφάλιζε την ειρήνη…

Η περιοχή των Διαποντίων Νήσων βρίσκεται πολύ κοντά στις αλβανικές ναυτικές βάσεις.
Πηγή www.enkrypto.com

Η 28^η Σεπτεμβρίου 2016 επελέγη από τα δύο επιτελεία ως ημέρα εκδήλωσης της επιθετικής ενέργειας σε Ιόνιο και Καστελόριζο. Συνέπιπτε με την επέτειο της νικηφόρου ναυμαχίας του Οθωμανικού Στόλου κατά των Χριστιανών το 1538, η οποία εορτάζεται επίσημα από το Τουρκικό Ναυτικό ως εθνική εορτή. Οι επιτελείς σχεδίασαν δύο επιχειρήσεις: α) την «Σκεντέρμπεης» στο Ιόνιο και β) την «Χαϊρεντίν» στο νοτιοανατολικό Αιγαίο. Οι δύο αυτές ενέργειες θα συνδέονταν βάσει συγκεκριμένου μυστικού σχεδίου, το οποίο θα ξεκινούσε πρώτα από το Ιόνιο με αφορμή ταραχές που θα προκαλούσε η αλβανική μειονότητα στην Ελλάδα και στη συνέχεια θα κορυφωνόταν με την τουρκική ενέργεια κατά του Καστελόριζου. Στόχος ήταν η δημιουργία κλίματος έντασης στο εσωτερικό της Ελλάδας, με διαδηλώσεις και ταραχές που θα υποκινούνταν από την Τουρκία, με αφορμή την αναγνώριση του δικαιώματος μουσουλμανικής μειονότητας στους εκατοντάδες χιλιάδες λαθρομετανάστες που διαβιούσαν παράνομα στη χώρα μας. Οι ταραχές θα ξεκινούσαν από τις αρχές Σεπτεμβρίου και θα διαρκούσαν σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα του τουρκο-αλβανικού σχεδίου. Στόχος η αποσταθεροποίηση της Ελλάδας, η περεταίρω κάμψη του ηθικού του από χρόνια δοκιμαζόμενου ελληνικού πληθυσμού μέσω της επίτευξης ενός ταχέως στρατιωτικού αποτελέσματος σε δύο μέτωπα.

Ο Σεπτέμβριος ήταν ήδη θερμός στην Αθήνα και οι διαδηλώσεις των λαθρομεταναστών, βάρυναν το κλίμα. Στην Αλβανία είχαν καταπλεύσει τα τέσσερα πλοία (δύο φρεγάτες, μια κορβέτα, ένα πλοίο γενικής υποστήριξης) για να μετάσχουν στους πανηγυρικούς εορτασμούς της Ναυμαχίας της Πρέβεζας, ενώ είχε προπορευθεί ένα αποβατικό σκάφος με δύναμη Πεζοναυτών επιπέδου λόχου, το οποίο θα συμμετείχε σε ασκήσεις. Την ίδια στιγμή – όπως προέβλεπε η «Επιχείρηση Σκεντέρμπεης» δύο τουρκικά υποβρύχια Type 209/1400 είχαν εγκαταστήσει πολεμικές περιπολίες έξω από την Κέρκυρα και την Κεφαλονιά, προκειμένου να αποτρέψουν την ενίσχυση της περιοχής από την φρεγάτα τύπου «S» που βρισκόταν στην Πάτρα. Μια ομάδα ειδικών επιχειρήσεων βρισκόταν στο πρώτο από τα τουρκικά υποβρύχια, το «αδελφό» μέρος της οποίας προετοιμαζόταν να αποβιβαστεί στο Καστελόριζο. Η υλοποίηση και ο συντονισμός των δύο σχεδίων απαιτούσε την ύπαρξη ενός μικρού επιτελείου, η συγκρότηση του οποίου είχε γίνει αποδεκτή με μυστικό διάταγμα της αλβανικής προεδρίας. Η κοινή ομάδα Τούρκων και Αλβανών επιτελών είχε έδρα το Δυρράχιο, προϊστατο Τούρκος υποναύαρχος, ενώ συνεργαζόταν με παραστρατιωτικές αλβανικές ομάδες που θα αναλάμβαναν δράση στους Διαπόντιους Νήσους, στην Κέρκυρα και σε περιοχές κοντά στα ναυτικά οχυρά. Μάλιστα ο προϊστάμενος αξιωματικός είχε λάβει τον χαρακτηρισμό «Τουρκαλβανός» θέλοντας έτσι να τονίσει εμφατικά μια κοινή ιστορική παράμετρο.

Οι ελληνικές αρχές είχαν παρατηρήσει από καιρό ύποπτες κινήσεις διαφόρων εθνικιστών Αλβανών, οι οποίοι «τυχαία» είχαν επιλέξει για διακοπές τον Σεπτέμβριο τους Οθωνούς, την Ερείκουσα και το Μαθράκι. Αυξημένη ήταν η «τουριστική δραστηριότητα» στην Κέρκυρα την ίδια περίοδο, γεγονός που προκάλεσε εύλογα ερωτηματικά, καθώς τα Τίρανα με συνεχείς εμπρηστικές δηλώσεις καλούσαν σε επαγρύπνηση και αντίσταση τους Αλβανούς της Ελλάδας, ενεργώντας ως προστάτης τους. Παράλληλα το τουρκικό Υπουργείο των Εξωτερικών επαναβεβαίωνε την αποφασιστικότητα της Αγκυρας να προστατεύσει όλα τα δικαιώματα των «μουσουλμάνων αδελφών» ασχέτως φυλής, που βίωναν την απαξίωση και την ανέχεια στην Ελλάδα. Το σχέδιο δράσης ήταν απλό. Η ομάδα ειδικών επιχειρήσεων θα αποβιβαζόταν νύκτα φορώντας αλβανικές στολές στους Οθωνούς, ενώ τα άλλα νησιά θα καταλαμβάνονταν από μικτή ομάδα Πεζοναυτών και Αλβανών καταδρομέων, οι οποίοι θα παρουσιάζονταν ως απελευθερωτές των καταπιεσμένων Αλβανών των νησιών! Τα μικτά αυτά αποσπάσματα θα προωθούνταν από σκάφη τύπου MRTP-33 που είχαν παραχωρηθεί με «δανεισμό» στο Αλβανικό Ναυτικό. Τα πολεμικά πλοία είχαν ήδη αποπλεύσει από το Δυρράχιο αφήνοντας πίσω μόνο το πλοίο γενικής υποστήριξης, προσπαθώντας να επιτύχουν τακτικό αιφνιδιασμό. Στον τομέα των ψυχολογικών επιχειρήσεων είχαν ήδη ετοιμαστεί ψεύτικα δελτία ειδήσεων, περί απρόκλητης χρήσης όπλων από την ΕΛΑΣ και το Λιμενικό Σώμα κατά αθώων Αλβανών στην Κέρκυρα και στις Διαπόντιους Νήσους…

Ο κυβερνήτης του υποβρυχίου «Κατσώνης» είχε εντοπίσει το τουρκικό υποβρύχιο που προωθείτο προς τους Οθωνούς. Η πορεία και τα χαρακτηριστικά που επέδειχνε ώθησαν τον Έλληνα αξιωματικό να σκεφθεί πως ίσως μετέφερε ομάδα που θα αποβίβαζε σε κάποιο από τα νησιά. Στο μεταξύ τις πρώτες πρωϊνές ώρες της 28^ης Σεπτεμβρίου, το ΓΕΕΘΑ είχε ειδοποιηθεί περί του απόπλου της τουρκικής ναυτικής δύναμης, θεωρώντας ότι σε συνάρτηση με τις τουρκικές κινήσεις στην περιοχή του Καστελόριζου, ενεργούσαν ως αντιπερισπασμός… ή μήπως όχι; Όταν ανακηρύχθηκε η ΑΟΖ την 1^η Σεπτεμβρίου 2016, οι αντιδράσεις καλύφθηκαν και ξεχάστηκαν από το κύμα βίας που αναστάτωνε τις ελληνικές πόλεις και ειδικά την πρωτεύουσα. Ωστόσο ουδείς στο ΓΕΕΘΑ δεν είχε την παραμικρή αμφιβολία ότι πρόκειται περί τυχαίου γεγονότος. Η αποστολή ενός υποβρυχίου Τype 214 στο Ιόνιο κρίθηκε άκρως απαραίτητη και κρατήθηκε μυστική. Ακόμη και οι στενοί συγγενείς νόμιζαν ότι το πλοίο θα έπλεε ανατολικά της Κρήτης! Το ΓΕΕΘΑ είχε στο μεταξύ φροντίσει να μεταφέρει μονάδες των Ειδικών Δυνάμεων και στα τρία νησιά, ενώ τόσο η ΕΛΑΣ όσο και το ΛΣ βρίσκονταν σε συναγερμό. Τα δύο τελευταία χρόνια το ΛΣ – κατόπιν εισηγήσεως του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας – είχε εφοδιαστεί με τέσσερα πλοία μήκους 25 μέτρων και εκτοπίσματος 50 τόνων περίπου, τα οποία ανέπτυσσαν υψηλή ταχύτητα έως 50 κόμβων, μπορούσαν να μεταφέρουν ομάδα των Ειδικών Δυνάμεων και το σημαντικότερο έφεραν ένα τηλεχειριζόμενο αυτόματο πυροβόλο των 30 χλστ, ένα των 20 χλστ και δύο των 12,7 χλστ. Τα σκάφη ήταν ελληνικής σχεδίασης στα οποία είχαν ολοκληρωθεί αισθητήρες και όπλα. Δύο από αυτά έφεραν εκτοξευτήρες κατευθυνόμενων βλημάτων Hellfire. Τα τέσσερα σκάφη κατανεμήθηκαν ανά δύο σε Κέρκυρα και Ρόδο αντίστοιχα. Την ώρα της κρίσης ήταν πλήρως επανδρωμένα και έτοιμα για κάθε ενδεχόμενο. Το πλήρωμα είχε συνειδητοποιήσει πως κάτι μεγάλο ετοιμαζόταν, αλλά απευχόταν να συμβεί. Αν χρειαζόταν όμως, τότε ειδικά οι Λιμενικοί είχαν πολλούς ανοικτούς λογαριασμούς να κλείσουν με τους Αλβανούς…

Μόλις επιβεβαιώθηκε η αποβίβαση ανδρών στους Οθωνούς, η οποία καλύφθηκε από μια τοπική βραδινή βροχή, το τουρκαλβανικό μικτό επιτελείο άρχισε να πανηγυρίζει. Την ίδια χρονική περίοδο κατέφθαναν αναφορές για επιτυχείς αποβιβάσεις και στα άλλα δύο νησιά, ενώ δεν σημειώθηκε καμία απολύτως αντίδραση από ελληνικής πλευράς. Τα τουρκικά πολεμικά συνοδεία μιας αλβανικής κορβέτας και ενός υποβρυχίου, είχαν πλησιάσει στην περιοχή. Οι πρώτες ριπές αυτομάτων ακούστηκαν μέσα στη νύκτα και αφορούσαν στοχευμένα πυρά που εξαπέλυαν με φονικά αποτελέσματα οι άνδρες της Ψ ΜΑΚ (Μοίρας Αμφιβίων Καταδρομών) που είχε αναπτυχθεί στους Οθωνούς. Οι Τουρκαλβανοί δέχθηκαν βροχή βλημάτων από πολυβόλα και όλμους, μένοντας καθηλωμένοι στην ακτή. Ενώ η εμπλοκή εξελισσόταν σε πλήρη σύγκρουση, η περιοχή καλύφθηκε από τον ήχο μιας ισχυρότατης έκρηξης στη θάλασσα. Τι είχε συμβεί; Το υποβρύχιο «Κατσώνης» προσέβαλλε με δύο τορπίλες το τουρκικό Type 209/1400 και το κατέστρεψε. Η επιτυχία γέμισε με ενθουσιασμό τους Έλληνες καταδρομείς και σκόρπισε φόβο και απελπισία στους εισβολείς. Όμως δεν είχαν χάσει τις ελπίδες τους καθώς ανέμεναν υποστήριξη από την τουρκαλβανική μοίρα που πλησίαζε και ειδικά από τα ταχέα MRTP-33 που είχαν αναλάβει να υποστηρίξουν με τα όπλα τους τις αποβατικές δυνάμεις.

Η απώλεια του υποβρυχίου δεν έγινε αμέσως γνωστή στο Δυρράχιο, καθώς οι πληροφορίες που άρχισαν να εισρέουν από την επιχείρηση ήταν αντιφατικές. Η ελληνική αντίσταση και στα τρία νησιά ήταν στην αρχή αόρατη και στη συνέχεια αναβαθμίστηκε σε πολύ ισχυρή. Οι απώλειες των Τουρκαλβανών ήταν δυσανάλογα μεγάλες ενώ ήδη είχαν καταστραφεί και τα δύο MRTP-33 που μετείχαν στην μεταφορά δυνάμεων. Οι Έλληνες είχαν αντιδράσει πολύ πιο μεθοδικά από ότι αναμενόταν και φαίνεται ότι είχαν άμεση γνώση της τακτικής κατάστασης, πληροφόρηση σε πραγματικό χρόνο από ένα σύστημα αισθητήρων και το χειρότερο είχαν μεταφερθεί – άγνωστο πότε – εκτοξευτές κατευθυνόμενων όπλων με κατάλληλες κεφαλές για την αντιμετώπιση ταχέων σκαφών επιφανείας. Πράγματι από ναυτικά παρατηρητήρια και οχυρά που είχαν ενεργοποιηθεί, δημιουργηθεί και επανδρωθεί πλήρως, το ΓΕΕΘΑ όχι μόνο είχε άμεση και πλήρη εικόνα, αλλά μπορούσε να επιλέξει στόχους που θα προσέβαλλε με προτεραιότητα. Στο μεταξύ η φρεγάτα τύπου «S» η οποία απέπλευσε από την Πάτρα, πήγαινε προς την περιοχή του δεύτερου υποβρυχίου.

Η στρατιωτική συνεργασία Τούρκων και Αλβανών
ενδυναμώθηκε την τελευταία δεκαετία.
Πηγή http://www.enkrypto.com/

Τρεις ώρες μετά από την αποβίβαση η κατάσταση και στα τρία νησιά είχε σταθεροποιηθεί. Η ΕΛΑΣ μαζί με το ΛΣ είχαν συλλάβει όλους τους «τουρίστες», ενώ οι ένθερμοι λοιποί Αλβανοί προτίμησαν να περιμένουν την τελική κατάληξη της μάχης προτού εκδηλωθούν. Η απώλεια ενός υποβρυχίου και δύο MRTP-33 ήταν καίρια για το σχέδιο, καθώς οι εισβολείς αναγκάστηκαν μετά από τις πρώτες απώλειες και την πρόσκρουση σε ένα σθεναρό τείχος αντίστασης, να παραδοθούν. Η κατοχή μερικών εκατοντάδων μέτρων των Διαποντίων Νήσων είχε διαρκέσει μόλις 4 ώρες. Οι καταδρομείς της Ψ ΜΑΚ είχαν επικρατήσει, ενώ στην Αθήνα το ΓΕΕΘΑ είχε στρέψει το ενδιαφέρον του στην απόκρουση και της δεύτερης επιθετικής ενέργειας που εκδηλώθηκε κατά του Καστελορίζου. Λίγο πριν την ανατολή του ήλιου το δεύτερο τουρκικό υποβρύχιο έλαβε εντολή να αποχωρήσει από την περιοχή δυτικά της Κεφαλληνίας και να επιστρέψει στην Τουρκία. Όμως η τουρκαλβανική ναυτική δύναμη δεν έμεινε εκτός των επιχειρήσεων, Οι κυβερνήτες των δύο ταχυπλόων σκαφών του ΛΣ πραγματοποίησαν μια εξαιρετικά τολμηρή επίθεση κατά των πλοίων της δύναμης αξιοποιώντας, ταχύτητα και τα όπλα που έφεραν. Η γέφυρα της αλβανική κορβέτας δέχθηκε το πλήγμα του βλήματος επιφανείας-επιφανείας hellfire και σε λίγα λεπτά τυλίχθηκε στις φλόγες. Το πλοίο δεν βυθίστηκε αλλά εξουδετερώθηκε, από την εύστοχη βολή. Μια τουρκική φρεγάτα προσβλήθηκε από τα αυτόματα πυρά της κάνης των 30 χλστ, και έχασε σε δευτερόλεπτα τους αισθητήρες, τα ραντάρ, ενώ το Κέντρο Πληροφοριών Μάχης και η γέφυρα γέμισαν από νεκρούς και τραυματίες. Έτσι αποδείχθηκε η ορθότητα της απόφασης να δοθεί προτεραιότητα στη ναυπήγηση μικρών υπερταχέων σκαφών, μικρού μεγέθους και εκτοπίσματος, οπλισμένων με αυτόματα πυροβόλα και κατευθυνόμενα βλήματα. Η «Ναυμαχία της Ερείκουσας» όπως ονομάστηκε μεταγενέστερα τιμητικά, διεξήχθη για πρώτη φορά μεταξύ μεγάλων πολεμικών πλοίων επιφανείας και υπερ-ταχέων σκαφών οπλισμένων με σύγχρονα αυτοματοποιημένα οπλικά συστήματα. Μπορεί να μην βυθίστηκε πλοίο αλλά έγινε πλέον σαφές ότι πολεμικά σκάφη μικρού εκτοπίσματος αλλά με κατάλληλο οπλισμό, μπορούν να αποβούν «μάστιγα» των μεγάλων και δαπανηρών πλοίων επιφανείας.

Η 28^η Σεπτεμβρίου θα εορτάζεται πλέον και στην Ελλάδα ως ημέρα νίκης μαζί με την 29^η Σεπτεμβρίου, επέτειο της Ναυμαχίας της Σαλαμίνας. Η έγκαιρη διάγνωση της απειλής που μετατράπηκε μέσα σε μια πενταετία από δυνητική σε υπαρκτή, σε συνδυασμό με την λήψη αναγκαίων – πολιτικά μη ορθών – μέτρων, έδωσε στο ΓΕΕΘΑ την ευκαιρία να συντρίψει την τουρκαλβανική επίθεση στο Ιόνιο Πέλαγος. Η ελληνική ΑΟΖ και τα εθνικά συμφέροντα είχαν διασφαλιστεί από τις Ένοπλες Δυνάμεις μιας χώρας που μπορεί να δοκιμαζόταν από σοβαρά οικονομικά προβλήματα, δεν είχε παραμελήσει τελείως την άμυνά της, προωθώντας και αξιοποιώντας έξυπνα όλες τις προσφερόμενες επιχειρησιακές λύσεις, με το μικρότερο δυνατό κόστος...»

Επίλογος

Η ελληνική στρατιωτική παρουσία στην περιοχή του Ιονίου Πελάγους είναι μικρή και συνεχώς υποβαθμίζεται καθώς στην τρέχουσα Πολιτική Εθνικής Άμυνας (ΠΕΑ) και στο κείμενο της Εθνικής Στρατιωτικής Στρατηγικής δεν προβλέπεται και δεν σκιαγραφείται απειλή από την Αλβανία με το επιχείρημα ότι είναι χώρα μέλους του ΝΑΤΟ. Τα τελευταία χρόνια έχει πραγματοποιηθεί σειρά αδικαιολόγητων παραχωρήσεων ναυτικών βάσεων προς τις τοπικές αρχές, γεγονός που έχει αφαιρέσει σημαντικά πλεονεκτήματα στον τομέα της υποστήριξης και παροχής διευκολύνσεων σε πολεμικά σκάφη επιφανείας και υποβρύχια. Η παραχώρηση της διευκόλυνσης στην Παλαιοκοστρίτσα (ανεφοδιασμός πυραυλακάτων), αποτέλεσε ένα καίριο πλήγμα στην υποδομή. Η Ναυτική Διοίκηση Ιονίου (ΝΔΙ) υποβαθμίζεται και πιθανολογείται η πλήρης κατάργησή της. Επίσης έχουν παραμεληθεί τα Ναυτικά Οχυρά (ΝΟ) Αγίου Στεφάνου, Αράξου και Αυλιωτών, καθώς και τα παρακείμενα παρατηρητήρια. Ο Ναυτικός Σταθμός Κέρκυρας (ΝΑΣΚΕ) έχει ήδη εισέλθει στο στόχαστρο της αδηφάγου τοπικής κοινωνίας και των τοπικών φορέων, οι οποίοι ενδιαφέρονται μόνο πως θα αποσπάσουν από το ΠΝ εδάφη προς εκμετάλλευση.

Μια εμπλοκή στο Ιόνιο θα είναι κυρίως ναυτική με συμμετοχή ειδικών δυνάμεων και αεροπορικών μέσων σε ρόλο υποστήριξης. Συνεπώς θα ήταν ολέθριο σφάλμα για την ηγεσία του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας αλλά και για τους επιτελείς του ΓΕΕΘΑ και του ΓΕΝ να αποδεχθούν την υποβάθμιση της ΝΔΙ, να «ξεχάσουν» το ΝΑΣΚΕ και να αφήσουν να απαξιωθούν τα ναυτικά οχυρά και τα παρατηρητήρια της περιοχής. Ας μην ξεχνούν ότι έχουμε ήδη εισέλθει σε μια χρονική περίοδο που χαρακτηρίζεται από αστάθεια, έντονο περιφερειακό ανταγωνισμό, αναθεωρητικές στρατηγικές, μεγαλοϊδεατισμούς (εθνικούς και πολιτιστικο-θρησκευτικούς), καθώς η χώρα μας δείχνει να ευνοείται από μια ιδιόμορφη – αλλά και πρωτοφανή – γεωπολιτική συγκυρία. Κάθε λάθος ή παράλειψη στην ενίσχυση της άμυνας στο Ιόνιο, με επίκεντρο τις ήδη υπάρχουσες εγκαταστάσεις του ΠΝ, θα μπορούσε να στοιχίσει στο εγγύς μέλλον δεκάδες δις ευρώ και τραγική μείωση της αξιοπιστίας της χώρας. Ας μην ανοίγουμε με δική μας υπαιτιότητα τον ασκό του Αιόλου, όταν μας έχει προσφερθεί για να μας βοηθήσει…

πηγή Περί Αλός