Οι απίστευτες σε όγκο και παλμό σημερινές διαδηλώσεις-απεργιακές κινητοποιήσεις, Τετάρτη, 19 Οκτωβρίου, με τη ΔΥΝΑΜΙΚΗ παρουσία ΑΠΟΣΤΡΑΤΩΝ, η επικείμενη ψήφιση του «Πολυνομοσχεδίου» αύριο Πέμπτη 20 Οκτωβρίου, η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ της κ Κατσέλη στο άρθρο 37, η «παραίτηση» τελικά του κ Ρομπόπουλου, και η απίστευτη στα χρονικά της ελληνικής δημοσιογραφίας κόντρα» του Υπουργού οικονομικών και Αντιπροέδρου κ Βενιζέλου με τον δημοσιογράφο κ Κώστα Βαξεβάνη (ο οποίος σήμερα δημοσίευσε και μια ΕΠΙΣΤΟΛΗ-ΒΟΜΒΑ κατά του κ Βενιζέλου) με υποχρεώνουν να αναδημοσιεύσω το σημερινό άρθρο μου που είχε δημοσιευθεί στα blogs 21-22 Ιουνίου του 2010 όταν ΤΣΑΡΟΣ της Οικονομίας ήταν ο «εξαφανισμένος» από τα MME Dr Παπακωνσταντίνου δηλαδή πολύ πριν την δραματική κατάσταση οικονομικής και κοινωνικής εξαθλίωσης που σήμερα βιώνουμε… Η κοινωνιολογική-οικονομική έννοια του «λευκού κολάρου» αφορά στην αποκαλούμενη διεθνώς «μεσαία τάξη» που αποτελεί έδαφος στήριξης για τις ανώτερες κοινωνικοοικονομικές τάξεις των «εχόντων» και σημείο αναφοράς για τα μέλη των εργατικών τάξεων με τα τίμια αλλά «μουτζουρωμένα» από το μόχθο της καθημερινότητας χέρια.
Ο Μαρξιστικού προσανατολισμού Αμερικανός κοινωνιολόγος C.Wright Mills είχε γράψει στο ομώνυμο βιβλίο του πριν μερικές δεκαετίες ότι από τη στιγμή που τα μέλη της μεγάλης κοινωνικής τάξης «του λευκού κολάρου» εντάσσονται παραγωγικά στο οικονομικό σύστημα καταλήγουν να χάνουν όχι μόνο τον χρόνο και την ενέργεια για τα οποία και θα πάρουν στο δεκαπενθήμερο ή το μήνα την αμοιβή τους αλλά και πολλά από τα προσωπικά τους χαρακτηριστικά όπως το χαμόγελο και την ευγένειά τους τα οποία οφείλουν να προσφέρουν στον «πελάτη» ως κομμάτι του συμβολαίου εργασίας που συνυπογράφουν με τον εργοδότη τους (υπό τις ευλογίες της Εθνικής Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών!…)
Οι πρόσφατες «καταστροφικές» για πολλούς αναλυτές αλλά και την ευρύτερη κοινή γνώμη «ρυθμίσεις» της Κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ στο ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ και το ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΙΚΟ και μαζί η «αδυναμία» των ελεγχόμενων από το ΠΑΣΟΚ Συνδικάτων για αποτελεσματική αντίδραση (πέραν του θεαθήναι των… «απεργιών») προκαλούν πλέον ανεξέλεγκτα επίπεδα αηδίας σε αυτούς που πίστεψαν και στήριξαν την Ιδέα του Συνδικαλισμού, θυμηδία σε άλλους που δεν μπορούν να περιμένουν ούτε ένα λεπτό περισσότερο για να αλώσουν και τους τελευταίους θύλακες αντίστασης και πολυποίκιλα ερωτηματικά στην Κοινή Γνώμη η οποία αδυνατεί να συλλάβει και να συνθέσει σε μια εικόνα από τη οποία να… βγαίνει νόημα τα επιμέρους στοιχεία του ακατανόητου σύγχρονου εργασιακού αυτού «πάζλ» που περνά πανηγυρικά από τον «τριπρόσωπο μπαμπούλα» της Ελλάδας που λέγεται… τρόικα!...
Είναι απαραίτητο να θυμηθούμε πως όταν πριν δύο δεκαετίες μας ερχόταν από την Αμερική και την Ιαπωνία οι πρωτότυπες τότε ιδέες με νέα εργασιακά σχήματα που εξέφραζε ο ευρηματικός τίτλος «ελαστικά ωράρια εργασίας» κανείς δεν μπορούσε να φαντασθεί τις εξελίξεις που μας προέκυψαν με ραγδαίους ρυθμούς και ξεπερνώντας τα προσχήματα απογυμνώνουν τον μύθο της «Μεσαίας Τάξης» η οποία στηριζόμενη στα ελαστικά ωράρια υποτίθεται ότι θα μπορούσε να απολαύσει «τον ελεύθερο χρόνο» δημιουργικά, να αναπτύξει καλύτερες διαπροσωπικές σχέσεις με μέλη της οικογένειας, να αποβεί περισσότερο ανταγωνιστική στην παραγωγική διαδικασία.
Λες και ήταν μεθοδευμένο, ξαφνικά η ευρεσιτεχνία των «ελαστικών ωραρίων» απασχόλησης
Πάντως άσχετα με τα ευφυολογήματα του κ Πρωθυπουργού ότι «θα ματώσουμε για να…σωθούμε» και των Υπουργών κκ Λοβέρδου και Παπακωνσταντίνου που «υποφέρουν όταν μας…βασανίζουν, μας περικόπτουν εισοδήματα και μισθούς και μας…φορομπήχνουν» ΜΕΤΑ από τις πρωτόγνωρες εφαρμοζόμενες νέες (;) ρυθμίσεις στα εργασιακά και στα ασφαλιστικά θέματα λέτε να ξαναδούμε παιδιά κάτω των δέκα ετών να εισέρχονται στο χώρο εργασίας μία ώρα πριν την ανατολή του ήλιου και να εξέρχονται μία ώρα μετά τη δύση του όπως συνέβαινε όταν ΔΕΝ υπήρχαν Συνδικάτα αλλά υπήρχαν Φέουδα με Βαρόνους, Κόμηδες και Δούκες και «ταλαίπωρους» εργάτες-θνητούς χωρίς μοίρα στον ήλιο για τους ίδιους και τα παιδιά τους!
Και έτσι η εικονική
Υπάρχουν άνθρωποι στο Υπουργικό Συμβούλιο του «ΝΕΟΥ ΠΑΣΟΚ» και στην Κοινοβουλευτική του Ομάδα που να συνειδητοποιούν ότι καθώς ΛΕΡΩΘΗΚΕ «το λευκό κολάρο» και σβήνει γοργά η υπόσχεση του «παραδείσου» για τις εργατικές τάξεις η ΕΚΡΗΞΗ θυμού θα είναι ΤΕΡΑΣΤΙΩΝ διαστάσεων και αναπόφευκτη;
Δηλαδή πού θα κρυφτούν ΟΛΟΙ τους εάν κάποιοι βροντοφωνάξουν και η ελληνική κοινωνία θα ανταποκριθεί στο κάλεσμα «Εργαζόμενοι και συνταξιούχοι, μικρομεσαίοι επιχειρηματίες, επαγγελματίες, επιστήμονες, νέοι και νέες ξεσηκωθείτε, δεν έχετε τίποτε άλλο να χάσετε μια και σας τα πήρε ΟΛΑ η τρόικα»;
Τελικά μήπως κάποιοι που είχαν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχολιά σας να ειναι σχετικά με το θέμα, περιεκτικά και ευπρεπή. Για την καλύτερη επικοινωνία δώστε κάποιο όνομα ή ψευδώνυμο. Διαφημιστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται.
Επειδή δεν υπάρχει η δυνατότητα διόρθωσης του σχολίου σας παρακαλούμε μετά την τελική σύνταξή του να ελέγχεται. Προτιμάτε την ελληνική γραφή κι όχι την λατινική (κοινώς greeklish).
Πολύ σημαντικό είναι να κρατάτε προσωρινό αντίγραφο του σχολίου σας ειδικά όταν είναι εκτενές διότι ενδέχεται να μην γίνει δεκτό από την Google (λόγω μεγέθους) και θα παραστεί η ανάγκη να το σπάσετε σε δύο ή περισσότερα.
Το σχόλιό σας θα δημοσιευθεί, το αργότερο, μέσα σε λίγες ώρες, μετά από έγκριση του διαχειριστή του ιστολογίου, ο οποίος είναι υποχρεωμένος να δημοσιεύει όλα τα σχόλια που δεν παραβαίνουν τους όρους που έχουμε θέσει στις παρούσες οδηγίες.
Υβριστικά, μη ευπρεπή και προπαγανδιστικά σχόλια θα διαγράφονται ή δεν θα δημοσιεύονται.