Μόνο το 26% των Ευρωπαίων αποδέχονται ως θετικη την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ.

From HEIL GAP (or mind the GAP)

Αυτό είναι ένα από τα αποτελέσματα της έρευνας του Transatlantic Trends που πραγματοποιήθηκε από το Γερμανικό Ταμείο “Marshall” των Ηνωμένων Πολιτειών.

Δεν συμμετείχαν όμως όλες οι χώρες της ΕΕ στην έρευνα.

Συμμετείχαν : η Γαλλία, η Γερμανία, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Ιταλία, τις Κάτω Χώρες, Πολωνία, Πορτογαλία, Ισπανία, Σλοβακία, Τουρκία, Βουλγαρία, Ρουμανία και Σουηδία.
Και εάν λάβουμε υπόψη μας τους εθνολογικούς πληθυσμούς , στην Τουρκιά την Βουλγαρία την Ρουμανία και τα ισλαμικά χαλιφάτα της Σουηδίας , Γαλλίας και μεγάλης Βρετανίας , ευκόλως αντιλαμβανόμαστε , ότι ακόμη και το 26% ως νούμερο , είναι μάλλον παραφουσκωμένο.

Μπορεί ο Πρόεδρος Γκιούλ να ζητά ότι «Οι Ευρωπαίοι θα πρέπει να συμβιβαστούν με την άφιξη περισσοτέρων μεταναστών και να αποδεχτούν την ποικιλομορφία", αλλά πρέπει να καταλάβει ότι απευθύνεται σε ΟΛΟΥΣ τους ευρωπαίους και όχι απλώς σε κάποιους προδότες από την χώρα μας .

Ο «πολύ-τσαμπουκάς » Αμπντουλάχ Γκιούλ μπορεί να δηλώνει ότι

«Το καθήκον του κράτους είναι να εξασφαλίσει για όλους τους πολίτες του, ανεξάρτητα από θρησκεία, γλώσσα και φυλή, ίσα συνταγματικά δικαιώματα και ... την ισότητα των ευκαιριών», μόνο που ξεχνά ότι η λειτουργία των χριστιανικών εκκλησιών στην χώρα του , επιτρέπεται μια φορά την πενταετία και βαλε , το μέγιστο , λέμε τώρα , μάλλον ποτέ , γράψε HEIL GAP.

Αλλά ως φαίνεται λογαριάζει χωρίς τον ξενοδόχο.

Είναι πολύ ενδιαφέρον το γεγονός ότι ο Daniel Cohn-Bendit, ένας από τους ισχυρότερους υποστηρικτές της Τουρκίας (και ένας αναγνωρισμένος παιδοφιλος , ας μην ξεχνάμε τι « κουμάσι » είναι και αυτός ), λέει τώρα ότι η Τουρκία «δεν έχει πλέον καμία προοπτική ένταξης στην ΕΕ".

Ο Τούρκος πρωθυπουργός Ταγίπ Ερντογάν έχει θεωρηθεί ως ήρωας στις αραβικές πρωτεύουσες που επισκέφθηκε πρόσφατα, γιορτάζοντας το αραβικό δημοκρατικό ξύπνημα της λεγόμενης αραβικής άνοιξης η όπως αλλιώς λέγεται αυτό.

Ο Πρωθυπουργός της Τουρκίας είναι πρόθυμος να χρήσει τον εαυτό ως ηγέτη, στις προσπάθειες για την ανοικοδόμηση του αραβικού κόσμου.

Ταυτόχρονα, ο Ερντογάν παρουσιάζει τον εαυτό του όλο και περισσότερο ως συνήγορο των Παλαιστίνιων.

Την ίδια στιγμή, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν αναπτύσσει επιθετικές , αν και για να ακριβολογούμε , φραστικές επιθέσεις , κατά της χώρας μας , της Κύπρου και του Ισραήλ.

Αλλά επιτέλους η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι πολιτικοί της ξύπνησαν σήμερα και άρχισαν να επικρίνουν τον Τούρκο ηγέτη, ζητώντας πιο μετριοπαθείς τόνους.

Δηλαδή εδώ που τα λέμε εάν δεν υπήρχε η ρήξη Τουρκιάς – Ισραήλ οι μύωπες ευρωπαίοι πολιτικοί δεν θα αντιλαμβάνονταν καθόλου τις τουρκικές προκλήσεις εναντίον μας.

Να την χαιρόμαστε τέτοια αλληλεγγύη.

Ο Τούρκος Ερντογάν , μάλλον μου θυμίζει όλο και περισσότερο τον Μουσολίνι, και καθώς φαίνεται έχει δει αρκετές ταινίες με την ζωή του IL DUCE , ώστε μιμούμενος τον πλέον , πλασάρει το ίδιο είδος της λαϊκίστικης έκκλησης προς τους μουσουλμάνους Άραβες, κατά του «κοσμικού κράτους » καθώς θέλει να αναδειχτεί ως ο υποτιθέμενος αντικαταστάτης του Ιράν στον Ισλαμικό φονταμενταλισμό, σύμφωνα με τον οποίο όλος ο κόσμος θα πρέπει τελικά να έρθει κάτω από την κυριαρχία του Ισλάμ.

Ο Ερντογάν πιστεύει - σκέφτεται! - Ότι η Τουρκία είναι ένα μοντέλο για τους Άραβες. Αλλά αποτυγχάνει να συλλάβει τη φύση της Τουρκιάς στην πραγματικότητα.

Η Τουρκία είναι ζωντανή και υπάρχει ακόμα, χάριν της αποτελεσματικής πολίτικης του Ατατούρκ.

Παιδιά εδώ μιλάμε για ιστορική αλήθεια, φυσικά κανένας μας δεν τον πηγαίνει τον τύπο , αλλά εδώ πρόκειται για την ιστορική προσωπικότητα που σφυρηλάτησε και δημιούργησε την σύγχρονη Τουρκιά.

Ακόμη και εκείνοι οι βιομήχανοι που είναι ευσεβείς μουσουλμάνοι, και οι οποίοι έχουν πεισθεί ότι το Ισλάμ και η « νεωτερικότητα », του Ισλάμ , συμπορεύονται με την οικονομική ανάπτυξη, και τη δημοκρατία, αδυνατούν να κατανοήσουν ότι το παράδειγμα της Τουρκίας αποδεικνύει και κάτι τέτοιο.

Ο Ερντογάν έχει ανατρέψει τον «κεμαλισμο» και τους συστημικους περιορισμούς του σχετικά με το Ισλάμ. Μέχρι στιγμής, το αποτέλεσμα της ανατροπής αυτής , έχει γίνει αισθητό από τους ιδιώτες τους αξιωματικούς του στρατού, τους πρυτάνεις των πανεπιστημίων, τους δημοσιογράφους …..(σε μια κοινωνία όπου η ελευθερία των ΜΜΕ πλέον θεωρείται ότι συνεχώς μειώνεται).

Οι Τούρκοι έχουν αρχίσει να γίνονται αντί-δυτικοί, όπως πλέον γίνεται ορατό. Μήπως θέλουν να πάρουν τη θέση του Ιράν ως ηγετική περιφερειακή δύναμη κατά του εβραϊκού κράτους και της χορηγού του της Αμερικής; Ρωτάμε!.

Αυτό θα ήταν μάλλον παράξενο αφού η Τουρκία εξακολουθεί να είναι μέλος του ΝΑΤΟ, ακόμα έναν υποψήφιο μέλος για ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση, εξακολουθεί δε να αποτελεί δεδηλωμένη φίλο και σύμμαχο των Ηνωμένων Πολιτειών, μια σχέση την οποία η Ουάσιγκτον τις ανταποδίδει συνεχώς και επισήμως, καθώς σχεδόν την ίδια στιγμή που η Άγκυρα δήλωνε τις κυρώσεις της κατά του Ισραήλ, η Άγκυρα και οι Ηνωμένες Πολιτείες, συμφωνούσαν να αναπτύξουν ραντάρ έγκαιρης προειδοποίησης, στο πλαίσιο ενός συστήματος άμυνας του ΝΑΤΟ , του οποίου διακηρυγμένος στόχος είναι να προστατεύει την Ευρώπη από τους πυραύλους του Ιράν.

Και εδώ HEIL GAP ( or mind the GAP ) ως πονηρός απόγονος του Οδυσσέα, θα ήθελε να γνωρίζει μήπως η τοποθεσία της εγκαταστάσεως αυτού του αντιπυραυλικού συστήματος , θα είναι μέσα στα όρια του εν δυνάμει νεοϊδρυόμενου κράτους των Κούρδων;

Ωστόσο, ο Ερντογάν έχει συνδέσει επίσης την αλληλεγγύη του με τον αραβικό κόσμο με μια έντονα αντί-Ισραηλινή εξωτερική πολιτική και μονό. Πράγματι, οι πολιτικές γραμμές μάχης μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ έχουν ενταθεί τις τελευταίες εβδομάδες:

Από την πλευρά όμως της διαμάχης του με την Κύπρο, αγνοεί την τεξανή noble energy και το ρόλο που έπαιξαν οι πετρελαϊκοί αγωγοί στην ήττα της «ΧΙΛΑΡΥ» από την προεδρική υποψηφιότητα του δημοκρατικού κόμματος, λογω των δεσμών που είχε συνάψει η νυν αντιπρόεδρος των ΗΠΑ με αυτές τις εταιρίες .

Μήπως τελικά κάτι δεν πάει καλά μέσα στον εγκέφαλο του;

Δεν ξέρω, αλλά ο καθένας λογικός άνθρωπος αρχίζει κάτι να υποπτεύεται.

Και όσον αφόρα τις προκλήσεις του εναντία στην χώρα μας, φαίνεται ότι δεν έχει αντιληφτεί ότι ο ελληνικός στρατός, παρόλα αυτά που τραβά από την κυβέρνηση του πασοκ, διατηρεί το φρόνημα του ακέραιο και δεν θα παίξει τις « κουμπάρες » με τους Τούρκους σε μια ενδεχόμενη εμπλοκή!

(ΕΔΩ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΥΠΕΝΘΥΜΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΩΝ “ ΟΥΚ ” ΣΤΙΣ 20 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ ΣΤΟ ΝΑΥΤΟΔΙΚΕΙΟ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΑ , ΟΣΟΙ ΜΕΝΕΤΕ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΡΓΑΖΕΣΤΕ ΚΑΛΟ ΘΑ ΗΤΑΝ ΝΑ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΘΕΙΤΕ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ , ΩΣΤΕ ΝΑ ΔΟΥΝ ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΟΙ ΔΙΚΑΣΤΕΣ ΤΟΥΣ , ΟΤΙ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΑΦΗΣΑΜΕ ΜΟΝΟΥΣ.

Αλλά πιθανότατα ο ριζοσπαστισμός του Ερντογάν θα «καταρρεύσει υπό το βάρος των δικών του αντιφάσεων και των παραφουσκωμένων του ρητορικών.

Ακόμη και λαμβάνοντας υπόψη τα πιθανά οφέλη από τη νέα επιθετικότητα της Τουρκίας, ένα ερώτημα παραμένει: τελικά ο Ερντογάν έχει αναπτύξει μια τόσο λαμπρή στρατηγική, ή απλώς το παρακάνει και κάνει ένα επικίνδυνο άλμα προς το άγνωστο; Ανεξάρτητα από την πολιτική ικανότητα του Τούρκου Πρωθυπουργού και το διπλωματικό δαιμόνιο Νταβούτογλου, (όταν βεβαία βρίσκει «γιουσουφακια» σαν τον γιωργάκη, διότι στην Γιουγκοσλαβία έσπασε τα μούτρα του όπου και δέχτηκε άπειρες προσβολές από τον πρωθυπουργό της) όπως επιβεβαιώνουν οι σκεπτικιστές, δεν θα είναι σε θέση να ελέγξουν όλες τις συνέπειες της ριψοκίνδυνη στρατηγική τους, σε ένα τέτοιο ύπουλο και ευμετάβλητο περιβάλλον, όπως η Μέση Ανατολή.

Ας μην το ξεχνάμε αυτό .

πηγη: Λόγια του Αέρα