Ιωάννης Σ. ΘεοδωράτοςΔημοσιογράφος – Αμυντικός Αναλυτής
Η Ελλάδα βρίσκεται ενώπιον μιας σπάνιας, ιστορικής σημασίας, γεωπολιτικής ανακατάταξης, η ορθή εκμετάλλευση και αξιοποίηση της οποίας μπορεί να την οδηγήσει στην επάνοδό της στην Μαύρη Θάλασσα και τον Ελλήσποντο. Ο γράφων σε προηγούμενα σχόλια είχε υποστηρίξει ότι βρίσκεται σε εξέλιξη η συγκρότηση ενός νέου ιδιότυπου άξονα στρατηγικής συμμαχίας, μεταξύ των τριών χαμένων δυνάμεων των τριών πολέμων του 20ου αιώνα (Α΄, Β΄ΠΠ, Ψυχρός Πόλεμος) της Ρωσίας, της Γερμανίας και της Τουρκίας. Και οι τρεις κατατάσσονται στις χερσαίες δυνάμεις της Ευρασίας, επιθυμούν διακαώς να ανακάμψουν γεωστρατηγικά και να επεκτείνουν την σφαίρα επιρροής τους στις απολεσθείσες γεωγραφικές περιοχές που οι ναυτικές (αγγλοσαξονικές) δυνάμεις εξανάγκασαν να εγκαταλείψουν. Δύο από αυτές, η Γερμανία και η Τουρκία μετείχαν ενεργά στην ζώνη ανάσχεσης της Σοβιετικής Ένωσης και της μετασοβιετικής Ρωσικής Ομοσπονδίας, προκειμένου η Μόσχα να μην αποκτήσει την πολυπόθητη πρόσβαση στην Μεσόγειο. Εάν αυτό συνέβαινε τότε οι Ρώσοι θα κατάφερναν να πραγματοποιήσουν ένα προαιώνιο όραμα, αποκτώντας τη δυνατότητα απειλής, παρεμπόδισης – ή και διακοπής σε περίπτωση πολέμου – των ζωτικής σημασίας γραμμών επικοινωνιών των Αγγλοσαξόνων στον χώρο της ανατολικής Μεσογείου. Για να συμβεί αυτό απαιτείτο ο έλεγχο των Στενών των Δαρδανελλίων και η απόκτηση ναυτικών και αεροπορικών βάσεων σε περιοχές πλησίον των διόδων-εξόδων του Αιγαίου, της Κύπρου και φυσικά της διώρυγας του Σουέζ. Για αυτούς τους λόγους αρχικά η Μεγάλη Βρετανία και ο διάδοχος της οι ΗΠΑ, αφού διαπίστωσαν ότι οι Τούρκοι είναι «πιο συνεπείς» στις συμμαχικές τους υποχρεώσεις και σταθερά αντιρώσοι/αντισοβιετικοί (σε σχέση με την πλειοψηφία των Ελλήνων που διατείνονταν φιλικά προς τους «ομόδοξους αδελφούς» της Τρίτης Ρώμης-Μόσχας), επέτρεψαν την κατάληψη και διατήρηση της ανατολικής Θράκης από τον Κεμάλ και τους διαδόχους του. Βέβαια είχε προηγηθεί η αντικατάσταση του Ε. Βενιζέλου από τον βασιλέα Κωνσταντίνο, μια εσωτερική πολιτική κίνηση, η οποία όμως μεταφράστηκε γεωπολιτικά ως άρνηση της πολιτικής των Αγγλοσαξόνων – άρα και αναβίωση του κινδύνου για τον έλεγχο της ανατολικής Θράκης και των Στενών – με την επάνοδο του σθεναρά ταγμένου στο γερμανικό αναθεωρητικό όραμα έκπτωτου ηγεμόνα. Ευτυχώς ο Ιωάννης Μεταξάς είχε αντιληφθεί, το μοιραίο 1940, την γεωπολιτική πραγματικότητα και δεν είχε αμφιβολίες για το ποια θα έπρεπε να είναι η στάση της Αθήνας, παρά τα δεινά του πολέμου που αποφάσισε να δεχθεί για να αποτρέψει προφητικά τα μεγαλύτερα και πολύ σοβαρότερα. Η ιστορία όμως τον δικαίωσε όταν η νικήτρια Ελλάς προσαρτούσε τα μεγάλης γεωστρατηγικής αξίας Δωδεκάνησα (κάτι που αναδεικνύεται σήμερα με το ζήτημα της ΑΟΖ και της εκμετάλλευσης των υποθαλάσσιων ενεργειακών πόρων). Προκειμένου δε να μην υπάρξουν… γεωστρατηγικές παρανοήσεις μετά την Γιάλτα, οι Αγγλοσάξονες προνόησαν στην στρατιωτική συντριβή του πλέον ισχυρού εκφραστού της φιλορωσικής-σοβιετικής τάσης, εκμεταλλευόμενοι την εσωτερική έριδα. Όταν μάλιστα μετά από την απελευθέρωση το ΚΚΕ ζήτησε την επιστροφή της ανατολικής Θράκης στην Ελλάδα, πλειοδοτώντας εντυπωσιακά στο θέμα των εδαφικών επανορθώσεων, η παλαιά και αργότερα η νέα ισχυρά προστάτιδα δύναμη της Ελλάδας, αντελήφθη την πραγματική αιτία αυτού του υπερ-πατριωτισμού του ΚΚΕ, το οποίο φρόντισε να εξολοθρεύσει λίγο αργότερα κατά την διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου (1946-1949). To σύμπλοκο γεωπολιτικών τειχών ανάσχεσης της Ρωσικής Αρκούδας, το πνευματικό δημιούργημα του Αμερικανο-Ολλανδού Νίκολας Σπάικμαν που ονομάστηκε Rimland (από την Σκανδιναβία μέχρι την Ινδική Χερσόνησο, την νότια Κορέα και την Ιαπωνία) μαζί με το ΝΑΤΟ κρατούσε: «τους Γερμανούς κάτω, τους Ρώσους έξω και τους Αμερικανούς μέσα» (Germans down, Russians out, American in)…
Η παλαιά Rimland όπως την σχεδίασε ο Σπάικμαν. ΦΩΤΟ: oldenburger.us
Όσο η Τουρκία παρέμενε σταθερά προσηλωμένη στo αγγλοσαξονικό δόγμα της Rimland και οι Γερμανοί παρέμεναν «κάτω», οι γεωπολιτικές σταθερές παρουσιάζονταν ακλόνητες. Διανύοντας την δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα, οι Ρώσοι πλέον έχουν εισέλθει μέσω της μεταφοράς του μαύρου χρυσού και του φυσικού αερίου «εντός» της Ευρώπης, γιατί τους το επέτρεψε η Γερμανία που δεν βρίσκεται πλέον «κάτω» και η Τουρκία τους άνοιξε όχι την κερκόπορτα αλλά την «χρυσή πύλη» του τείχους της. Συνεπώς οι Αγγλοσάξονες κινδυνεύουν να βγουν «εκτός» της εκκολαπτόμενης νέας γερμανικής Ευρώπης περιοριζόμενοι στη Βρετανία. Το τείχος της Rimland διασπάστηκε σε πολλά μέρη, όχι γιατί δεν ήταν ισχυρό, αλλά διότι οι πάλαι ποτέ «πιστοί» αλλά πρώην ηττημένοι-σύμμαχοι των Αγγλοσαξόνων συνειδητοποίησαν την αναδυόμενη ισχύ τους και ακολούθησαν τον δρόμο που τους υπέδειξαν η ιστορία και τα συμφέροντά τους. Ρωσία, Τουρκία και Γερμανία, παρά τις διαφορές τους, έχουν μεσοπρόθεσμα κοινά συμφέροντα, καθώς ο αντίπαλός τους είναι ένας, ο αγγλοσαξονικός λέοντας. Γιατί λοιπόν να μην συνεργασθούν (και αργότερα ίσως και να συνασπισθούν) προκειμένου με τις αναγκαίες μεταξύ τους υποχωρήσεις, να μην διεκδικήσουν την ανακατανομή των σφαιρών επιρροής, μέσω της υποχώρησης της αντίστοιχης αγγλοσαξονικής; Αυτό που ζητούν οι τρεις μεγάλοι χαμένοι του 20ου αιώνα είναι μια νέα Συμφωνία της Γιάλτας, η οποία θα σηματοδοτήσει το τέλος μιας εποχής γεωπολιτικής ανάσχεσης της Ρωσίας, διάρκειας τουλάχιστον δύο αιώνων, που ουσιαστικά ξεκίνησε με την Ελληνική Επανάσταση και την ίδρυση του ελληνικού κράτους!
Η Ελλάδα βρίσκεται ενώπιον μιας σπάνιας, ιστορικής σημασίας, γεωπολιτικής ανακατάταξης, η ορθή εκμετάλλευση και αξιοποίηση της οποίας μπορεί να την οδηγήσει στην επάνοδό της στην Μαύρη Θάλασσα και τον Ελλήσποντο. Ο γράφων σε προηγούμενα σχόλια είχε υποστηρίξει ότι βρίσκεται σε εξέλιξη η συγκρότηση ενός νέου ιδιότυπου άξονα στρατηγικής συμμαχίας, μεταξύ των τριών χαμένων δυνάμεων των τριών πολέμων του 20ου αιώνα (Α΄, Β΄ΠΠ, Ψυχρός Πόλεμος) της Ρωσίας, της Γερμανίας και της Τουρκίας. Και οι τρεις κατατάσσονται στις χερσαίες δυνάμεις της Ευρασίας, επιθυμούν διακαώς να ανακάμψουν γεωστρατηγικά και να επεκτείνουν την σφαίρα επιρροής τους στις απολεσθείσες γεωγραφικές περιοχές που οι ναυτικές (αγγλοσαξονικές) δυνάμεις εξανάγκασαν να εγκαταλείψουν. Δύο από αυτές, η Γερμανία και η Τουρκία μετείχαν ενεργά στην ζώνη ανάσχεσης της Σοβιετικής Ένωσης και της μετασοβιετικής Ρωσικής Ομοσπονδίας, προκειμένου η Μόσχα να μην αποκτήσει την πολυπόθητη πρόσβαση στην Μεσόγειο. Εάν αυτό συνέβαινε τότε οι Ρώσοι θα κατάφερναν να πραγματοποιήσουν ένα προαιώνιο όραμα, αποκτώντας τη δυνατότητα απειλής, παρεμπόδισης – ή και διακοπής σε περίπτωση πολέμου – των ζωτικής σημασίας γραμμών επικοινωνιών των Αγγλοσαξόνων στον χώρο της ανατολικής Μεσογείου. Για να συμβεί αυτό απαιτείτο ο έλεγχο των Στενών των Δαρδανελλίων και η απόκτηση ναυτικών και αεροπορικών βάσεων σε περιοχές πλησίον των διόδων-εξόδων του Αιγαίου, της Κύπρου και φυσικά της διώρυγας του Σουέζ. Για αυτούς τους λόγους αρχικά η Μεγάλη Βρετανία και ο διάδοχος της οι ΗΠΑ, αφού διαπίστωσαν ότι οι Τούρκοι είναι «πιο συνεπείς» στις συμμαχικές τους υποχρεώσεις και σταθερά αντιρώσοι/αντισοβιετικοί (σε σχέση με την πλειοψηφία των Ελλήνων που διατείνονταν φιλικά προς τους «ομόδοξους αδελφούς» της Τρίτης Ρώμης-Μόσχας), επέτρεψαν την κατάληψη και διατήρηση της ανατολικής Θράκης από τον Κεμάλ και τους διαδόχους του. Βέβαια είχε προηγηθεί η αντικατάσταση του Ε. Βενιζέλου από τον βασιλέα Κωνσταντίνο, μια εσωτερική πολιτική κίνηση, η οποία όμως μεταφράστηκε γεωπολιτικά ως άρνηση της πολιτικής των Αγγλοσαξόνων – άρα και αναβίωση του κινδύνου για τον έλεγχο της ανατολικής Θράκης και των Στενών – με την επάνοδο του σθεναρά ταγμένου στο γερμανικό αναθεωρητικό όραμα έκπτωτου ηγεμόνα. Ευτυχώς ο Ιωάννης Μεταξάς είχε αντιληφθεί, το μοιραίο 1940, την γεωπολιτική πραγματικότητα και δεν είχε αμφιβολίες για το ποια θα έπρεπε να είναι η στάση της Αθήνας, παρά τα δεινά του πολέμου που αποφάσισε να δεχθεί για να αποτρέψει προφητικά τα μεγαλύτερα και πολύ σοβαρότερα. Η ιστορία όμως τον δικαίωσε όταν η νικήτρια Ελλάς προσαρτούσε τα μεγάλης γεωστρατηγικής αξίας Δωδεκάνησα (κάτι που αναδεικνύεται σήμερα με το ζήτημα της ΑΟΖ και της εκμετάλλευσης των υποθαλάσσιων ενεργειακών πόρων). Προκειμένου δε να μην υπάρξουν… γεωστρατηγικές παρανοήσεις μετά την Γιάλτα, οι Αγγλοσάξονες προνόησαν στην στρατιωτική συντριβή του πλέον ισχυρού εκφραστού της φιλορωσικής-σοβιετικής τάσης, εκμεταλλευόμενοι την εσωτερική έριδα. Όταν μάλιστα μετά από την απελευθέρωση το ΚΚΕ ζήτησε την επιστροφή της ανατολικής Θράκης στην Ελλάδα, πλειοδοτώντας εντυπωσιακά στο θέμα των εδαφικών επανορθώσεων, η παλαιά και αργότερα η νέα ισχυρά προστάτιδα δύναμη της Ελλάδας, αντελήφθη την πραγματική αιτία αυτού του υπερ-πατριωτισμού του ΚΚΕ, το οποίο φρόντισε να εξολοθρεύσει λίγο αργότερα κατά την διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου (1946-1949). To σύμπλοκο γεωπολιτικών τειχών ανάσχεσης της Ρωσικής Αρκούδας, το πνευματικό δημιούργημα του Αμερικανο-Ολλανδού Νίκολας Σπάικμαν που ονομάστηκε Rimland (από την Σκανδιναβία μέχρι την Ινδική Χερσόνησο, την νότια Κορέα και την Ιαπωνία) μαζί με το ΝΑΤΟ κρατούσε: «τους Γερμανούς κάτω, τους Ρώσους έξω και τους Αμερικανούς μέσα» (Germans down, Russians out, American in)…
Η παλαιά Rimland όπως την σχεδίασε ο Σπάικμαν. ΦΩΤΟ: oldenburger.usΌσο η Τουρκία παρέμενε σταθερά προσηλωμένη στo αγγλοσαξονικό δόγμα της Rimland και οι Γερμανοί παρέμεναν «κάτω», οι γεωπολιτικές σταθερές παρουσιάζονταν ακλόνητες. Διανύοντας την δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα, οι Ρώσοι πλέον έχουν εισέλθει μέσω της μεταφοράς του μαύρου χρυσού και του φυσικού αερίου «εντός» της Ευρώπης, γιατί τους το επέτρεψε η Γερμανία που δεν βρίσκεται πλέον «κάτω» και η Τουρκία τους άνοιξε όχι την κερκόπορτα αλλά την «χρυσή πύλη» του τείχους της. Συνεπώς οι Αγγλοσάξονες κινδυνεύουν να βγουν «εκτός» της εκκολαπτόμενης νέας γερμανικής Ευρώπης περιοριζόμενοι στη Βρετανία. Το τείχος της Rimland διασπάστηκε σε πολλά μέρη, όχι γιατί δεν ήταν ισχυρό, αλλά διότι οι πάλαι ποτέ «πιστοί» αλλά πρώην ηττημένοι-σύμμαχοι των Αγγλοσαξόνων συνειδητοποίησαν την αναδυόμενη ισχύ τους και ακολούθησαν τον δρόμο που τους υπέδειξαν η ιστορία και τα συμφέροντά τους. Ρωσία, Τουρκία και Γερμανία, παρά τις διαφορές τους, έχουν μεσοπρόθεσμα κοινά συμφέροντα, καθώς ο αντίπαλός τους είναι ένας, ο αγγλοσαξονικός λέοντας. Γιατί λοιπόν να μην συνεργασθούν (και αργότερα ίσως και να συνασπισθούν) προκειμένου με τις αναγκαίες μεταξύ τους υποχωρήσεις, να μην διεκδικήσουν την ανακατανομή των σφαιρών επιρροής, μέσω της υποχώρησης της αντίστοιχης αγγλοσαξονικής; Αυτό που ζητούν οι τρεις μεγάλοι χαμένοι του 20ου αιώνα είναι μια νέα Συμφωνία της Γιάλτας, η οποία θα σηματοδοτήσει το τέλος μιας εποχής γεωπολιτικής ανάσχεσης της Ρωσίας, διάρκειας τουλάχιστον δύο αιώνων, που ουσιαστικά ξεκίνησε με την Ελληνική Επανάσταση και την ίδρυση του ελληνικού κράτους!
Για πρώτη φορά τρεις παραδοσιακά, ιστορικά, εχθρικές μεταξύ τους δυνάμεις, συνεργάζονται για να μετατρέψουν το μειονέκτημα σε πλεονέκτημα, βάζοντας προσωρινά στην άκρη αυτά που τους χώριζαν, εστιάζοντας σε αυτά που τους ενώνουν, επιδιώκοντας να ανακτήσουν αυτό που τους στέρησε η αγγλοσαξονική Rimland: α) η Ρωσία την Ουκρανία, τις βαλτικές περιοχές, την Λευκορωσία και τον Καύκασο , β) η Γερμανία την πρωτοκαθεδρία στην Ευρώπη και γιατί όχι τον θύλακα του Καλίνινγκραντ, γ) και οι δύο μαζί την αντιμετώπιση της αναδυόμενης πολωνικής ισχύος, δ) η νεοθωμανική Τουρκία τα Βαλκάνια και την Μέση Ανατολή.
Η γεωστρατηγική σημασία του ελληνικού χώρου αυξάνεται κάθετα.
Η συνεργασία Ρωσίας και Τουρκίας πρόσφατα απέκτησε ένα πολύ πιο σαφές σχήμα, όταν ο πρωθυπουργός Ερντογάν αποφάσισε την κατασκευή νέας διώρυγας, τον Βόσπορο Νο 2, σκεπτόμενος γεωστρατηγικά με την αφανή στήριξη της Μόσχας. Το γεωστρατηγικό αντάλλαγμα που λαμβάνει η Ρωσία είναι εντυπωσιακό. Η παλαιά Rimland θρυμματίζεται μέσω της διάνοιξης μιας διώρυγας, η οποία στέλνει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας την στρατηγική που δημιούργησε την Συνθήκη του Μοντραί για τον έλεγχο των Στενών. Με την ολοκλήρωση του καναλιού Μαύρης Θάλασσας-Προποντίδας, η Ρωσία θα μπορεί ανεμπόδιστα να περνά στις ζεστή Θάλασσα του Αιγαίου και από εκεί στην Μεσόγειο. Η Τουρκία θα έχει κατασκευάσει την μεγαλύτερη αντιαρματική τάφρο της Ευρώπης εξασφαλίζοντας πολλαπλή προστασία στην Κων/πολη, ενώ θα έχουν εξουδετερωθεί οι αγγλοσαξονικές πιέσεις στα Στενά, που θα περάσουν απλά σε δεύτερη μοίρα. Έτσι όμως θα έχει επέλθει το πέρας της Rimland και μάλιστα γεωστρατηγικά στο πιο σημαντικό τμήμα της, τα Στενά. Όμως εδώ βρίσκεται η ελληνική ευκαιρία…
Η γεωστρατηγική σημασία του ελληνικού χώρου αυξάνεται κάθετα.Η συνεργασία Ρωσίας και Τουρκίας πρόσφατα απέκτησε ένα πολύ πιο σαφές σχήμα, όταν ο πρωθυπουργός Ερντογάν αποφάσισε την κατασκευή νέας διώρυγας, τον Βόσπορο Νο 2, σκεπτόμενος γεωστρατηγικά με την αφανή στήριξη της Μόσχας. Το γεωστρατηγικό αντάλλαγμα που λαμβάνει η Ρωσία είναι εντυπωσιακό. Η παλαιά Rimland θρυμματίζεται μέσω της διάνοιξης μιας διώρυγας, η οποία στέλνει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας την στρατηγική που δημιούργησε την Συνθήκη του Μοντραί για τον έλεγχο των Στενών. Με την ολοκλήρωση του καναλιού Μαύρης Θάλασσας-Προποντίδας, η Ρωσία θα μπορεί ανεμπόδιστα να περνά στις ζεστή Θάλασσα του Αιγαίου και από εκεί στην Μεσόγειο. Η Τουρκία θα έχει κατασκευάσει την μεγαλύτερη αντιαρματική τάφρο της Ευρώπης εξασφαλίζοντας πολλαπλή προστασία στην Κων/πολη, ενώ θα έχουν εξουδετερωθεί οι αγγλοσαξονικές πιέσεις στα Στενά, που θα περάσουν απλά σε δεύτερη μοίρα. Έτσι όμως θα έχει επέλθει το πέρας της Rimland και μάλιστα γεωστρατηγικά στο πιο σημαντικό τμήμα της, τα Στενά. Όμως εδώ βρίσκεται η ελληνική ευκαιρία…
Γεωπολιτικό ρουά ματ στην ευρασιατική σκακιέρα; Μάλλον πρόκειται για σκακιστικό σαχ (σ.σ. απειλή κατά του Βασιλιά), το οποίο θα ενεργοποιήσει τον Αγγλοσάξονα παίκτη να κινήσει τη Βασίλισσα του. Ήδη από καιρό οι «παίκτες» έχουν αποκαλύψει βήμα προς βήμα, τις προθέσεις τους. Οι Αγγλοσάξονες διαπιστώνουν ότι δεν μπορούν να διαιρέσουν τους αντιπάλους τους και ειδικά με την νεοθωμανική Τουρκία το πρόβλημα συν τω χρόνω θα καθίσταται περισσότερο περίπλοκο. Η εξαγγελία κατασκευής του νέου Βοσπόρου συνιστά γεωπολιτικό «casus belli» και δεν θα μείνει αναπάντητο. Ήδη βρίσκεται σε εξέλιξη ένα ντόμινο εξεγέρσεων, υποκινούμενων επαναστάσεων και αντεπαναστάσεων σε όλο σχεδόν τον αραβικό κόσμο. Με συνεκτικό κρίκο το Ισλάμ Τούρκοι, Άραβες, ακόμη και οι Ιρανοί επιχειρούν να προκαλέσουν την Ουάσιγκτον, που έχει θέσει σε εφαρμογή τον μηχανισμό άμυνας και επίθεσης, ανάλογα με την περιφέρεια και την γεωστρατηγική της σπουδαιότητα. Η ώρα δημιουργίας του Κουρδιστάν είναι πολύ κοντά, αλλά αυτό δεν θα είναι η μόνη «τιμωρία» της Άγκυρας. Η Τουρκία γλίτωσε τον εδαφικό διαμελισμό δίνοντας γη και ύδωρ στην αγγλοσαξονική γεωπολιτική, εκμεταλλευόμενη τα τραγικά λάθη των Ελλήνων. Τώρα πια τα δεδομένα έχουν μεταβληθεί και ο νεοθωμανισμός ανέστησε το φάντασμα της Συνθήκης των Σεβρών.
«Στον πόλεμο οι ευκαιρίες δεν περιμένουν» (οι καιροί ου μενετοί) διδάσκει ο Θουκυδίδης και για την Ελλάδα διανοίγεται μπροστά της μια σπάνια ιστορική ευκαιρία. Το 1923 ο Ελληνικός Στρατός υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει την Ανατολική Θράκη, από τους Αγγλοσάξονες, οι οποίοι ως καλοί φεουδάρχες, έδωσαν στην Κεμαλική Τουρκία την ευκαιρία να αποδείξει την πίστη της σε αυτούς. Τώρα οι νέοι κάτοχοι του «φέουδου» είναι έτοιμοι να παραχωρήσουν άδεια διέλευσης στους Ρώσους, προδίδοντας την πίστη τους στον υπερκυρίαρχο της περιοχής. Αυτή η γεωπολιτική ύβρις δεν θα μείνει αναπάντητη. Η μόνη δύναμη που μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε διπλό ρόλο ανάσχεσης και αποκατάστασης του ρήγματος στην Rimland είναι η Ελλάς. Εάν αυτήν την φορά η Αθήνα δεν προχωρήσει σε παλινωδίες και σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, θα έχει την ευκαιρία «να πιεί νερό από τα ιερά ύδατα του Βοσπόρου» μετά από 560 σχεδόν χρόνια! Παραμερίζοντας τους φόβους και τους δισταγμούς, μπορεί και πρέπει να λάβει ξεκάθαρη θέση. Εάν δείξει ουδετερότητα, τότε θα καταστεί σταδιακά μέλος της Νεοθωμανικής Αυτοκρατορίας, έχοντας υποστεί όχι απλά προσάρτηση, αλλά και εδαφικό ακρωτηριασμό. Εάν όμως αρπάξει την ευκαιρία και αντιληφθεί τους ήχους της ιστορίας που την καλούν να θυμηθεί το χρέος της απέναντι στο γένος και στα εκατομμύρια των νεκρών που έπεσαν για την ιδέα της ανακατάληψης της ξεχασμένης μα όχι λησμονημένης Κων/πολης, τότε θα δώσει την ευκαιρία να αναπαυθούν επιτέλους οι αδικοσφαγμένοι αδελφοί μας της Μικρασιατικής Καταστροφής.
Η Ελλάδα βρίσκεται πεσμένη, οικονομικά βαρύτατα τραυματισμένη, μα οι Θεοί των Ελλήνων φαίνεται ότι δεν την έχουν λησμονήσει. Της δίνουν την ευκαιρία της χιλιετίας, τώρα που σχεδιάζεται και συγκροτείται η νέα Rimland να «κλέψει την γεωπολιτική παράσταση» επιλέγοντας σοφά, με κριτήριο την ιστορία και την γεωγραφία. Ναι ο Ελληνισμός που στις αρχές του 20ου αιώνα είχε στα χέρια του την ευκαιρία να πραγματοποιήσει το μεγάλο άλμα προς τα εμπρός, σήμερα έναν αιώνα βρίσκεται ξανά στο κατώφλι του Βοσπόρου, με το εισιτήριο της ιστορίας να τον περιμένει.
Απέναντι στη νέα Γιάλτα που ζητούν οι τρεις χώρες, οι Αγγλοσάξονες κτίζουν τη νέα Rimland που για να σταθεί είναι απαραίτητη η ελληνική γεωγραφική έκταση και ειδικά τα νησιά. Σε αυτήν την αναθεωρημένη νέα Γιάλτα τα νησιά δεν μπορούν να αποτελούν τμήμα της ελληνικής επικράτειας, όπως σοφά επέλεξαν οι Αγγλοσάξονες να διατηρήσουν ελληνικά, διατηρώντας τις ισορροπίες. Ούτε η Κύπρος, όπως ούτε (τουλάχιστον) η δυτική Θράκη. Αυτά θα τα λάβει η Τουρκία όταν πιστοποιήσει την ελληνική ουδετερότητα-αδυναμία και ταχθεί καθαρά με το μέρος της νέας «τριπλής γεωπολιτικής συνεννόησης».
Σε μια τέτοια περίπτωση επιλογής για δεύτερη φορά μετά τον Α΄ΠΠ της ουδετερότητας (ίσως με αφορμή το χρέος και τον φόβο της οικονομικής κατάρρευσης λόγω γερμανικών πιέσεων) οι Αγγλοσάξονες δεν θα μείνουν απαθείς και θα επιχειρήσουν να ελέγξουν – όπως είχε προβλέψει ο Ι. Μεταξάς – και εκείνοι τμήματα της νησιωτικής κυρίως επικράτειας. Η χώρα θα έχει τεθεί στην κλίνη του Προκρούστη, ανοίγοντας την όρεξη και άλλων τρίτων φίλα προσκειμένων στις νέες συμμαχίες. Συνεπώς η μοναδική ευκαιρία που δίνεται στον Ελληνισμό αποτελεί τον ασφαλέστερο μονόδρομο ανάκτησης της χαμένης εθνικής αυτοπεποίθησης και την μετατροπή του παρόντος γεωπολιτικού μειονεκτήματος σε γεωστρατηγικό πλεονέκτημα.
Η Αθήνα θα πρέπει να σταθεί κοιτάζοντας το συμφέρον της κατανοώντας ότι το «ξανθόν γένος» δεν είναι μόνον το ρωσικό. Τα γεωπολιτικά συμφέροντα της χώρας ήταν πάντοτε σταθερά προσανατολισμένα με τις ναυτικές δυνάμεις της ιστορίας. Όποτε το παρέβλεπε, υφίστατο ήττες, δεινά και καταστροφές. Τώρα χαράζει η ευκαιρία να γυρίσει το ρολόι πίσω στις αρχές του 20ου αιώνα και η ιστορία να λάβει διαφορετική τροπή, προτού ολοκληρωθεί η κατασκευή της μεγαλύτερης αντιαρματικής τάφρου της Ευρώπης. Ήδη τις θύρες της Ελλάδας αλλά και της Τουρκίας έχουν κτυπήσει οι Αγγλοσάξονες ζητώντας να πληροφορηθούν τις τελικές θέσεις τους. Ζούμε σε ιστορικές στιγμές και το μέλλον του Ελληνισμού εξαρτάται απόλυτα από τις αποφάσεις που θα ληφθούν.
Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Στρατιωτική
πηγή Περί Αλός Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Στρατιωτική
Ισορροπία και Γεωπολιτική», τεύχος 15,
σελ. 137, Αιγίς Εκδοτική, Μάϊος 2011.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχολιά σας να ειναι σχετικά με το θέμα, περιεκτικά και ευπρεπή. Για την καλύτερη επικοινωνία δώστε κάποιο όνομα ή ψευδώνυμο. Διαφημιστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται.
Επειδή δεν υπάρχει η δυνατότητα διόρθωσης του σχολίου σας παρακαλούμε μετά την τελική σύνταξή του να ελέγχεται. Προτιμάτε την ελληνική γραφή κι όχι την λατινική (κοινώς greeklish).
Πολύ σημαντικό είναι να κρατάτε προσωρινό αντίγραφο του σχολίου σας ειδικά όταν είναι εκτενές διότι ενδέχεται να μην γίνει δεκτό από την Google (λόγω μεγέθους) και θα παραστεί η ανάγκη να το σπάσετε σε δύο ή περισσότερα.
Το σχόλιό σας θα δημοσιευθεί, το αργότερο, μέσα σε λίγες ώρες, μετά από έγκριση του διαχειριστή του ιστολογίου, ο οποίος είναι υποχρεωμένος να δημοσιεύει όλα τα σχόλια που δεν παραβαίνουν τους όρους που έχουμε θέσει στις παρούσες οδηγίες.
Υβριστικά, μη ευπρεπή και προπαγανδιστικά σχόλια θα διαγράφονται ή δεν θα δημοσιεύονται.