Του Υποστρατήγου ε.α. Κωνσταντίνου ΑργυροπούλουΤο θέρος έφτασε. Ο Θεός διέταξε τα νέφη να αποδημήσουν προς το νότιο ημισφαίριο της Γης. Το βαθύ γαλάζιο του ανοιξιάτικου ουρανού έλαβε την εντολή να ενδυθεί την γλαυκή του στολή. Την αργυρόχροη. Της θάλασσας τα κύματα καταλάγιασαν και μελωδούν σχεδόν μουρμουριστά του θέρους την φλοίσβια συμφωνία.
Κι εγώ, όπως πορεύομαι σε τούτη τη ζωή, συνεχώς χάνω τον δρόμο μου. Τον προσανατολισμό μου. Να είναι το θέρος άραγε η αιτία; Να είναι ο ήλιος ο καυτός; Χάνω τα μηνύματα των καιρών; Χάνω τους συνανθρώπους; Υψώνω τα χέρια στο αχανές. Εκεί που με τη λίγη λογική και το πιο πολύ συναίσθημα νομίζω, ότι αιωρείται η αύρα του Θεού. Και ερωτώ. « Ώ, Πλάστη Συ, των όντων, που τώρα πια νομίζουν, ότι την Γη διαφεντεύουν, δώσε μου ένα σημάδι, ότι καλώς ευρίσκομαι εδώ, σε τούτο το μέρος, τούτη τη στιγμή της ιστορίας των « ενσόφων» πλασμάτων.
Δεν είμαι σίγουρος αλλά σαν να άκουσα την φωνή Του. Στην αγωνία μου να λάβω μία απάντηση, ίσως να δημιούργησα με την φαντασία μου την απόκριση την Θεϊκή: « θέρος, τρύγος, πόλεμος»! αναρωτήθηκα. Μα τούτη η ρήση δεν είναι γνωστή; Τί το πρωτότυπο έχει; Μετά ξανάκουσα ή νόμισα, ότι άκουσα φθόγγους από το υπερπέραν. Κι έκατσα και τους συναρμολόγησα. Κι ύστερα πέποιθα και πόνεσα και έκλαψα πικρά. Πώς είναι δυνατόν ο Θεός να αποφαίνεται με τρόπο ανθρώπινο; Αλλά πάλι, εγώ είμαι ανθρώπινη ύπαρξη και επομένως δεν μπορώ να περιγράψω ούτε να προδιαγράψω τον χαρακτήρα του Θεού. Κι Εκείνος απεφάνθη: « Με χαρακτηρίζετε Πανάγαθο, Φιλεύσπλαχνο, Συμπονετικό, Επιεική, Πάνσοφο, Παντογνώστη, Δίκαιο, Στοργικό, Ζωοδότη, Φωτοδότη, Δημιουργό. Ναί, οι χαρακτηρισμοί σας είναι εύστοχοι. Επίσης με θέλετε και Παντοδύναμο και Τιμωρό και Ενήμερο και Καθοδηγητή και Προστάτη και Ελέγχοντα και Υπάρχοντα. Ναι σωστά. Υπάρχω! Είμαι, όπως με έχετε φανταστεί. Ζω μέσα στην ψυχή εκείνων που διαθέτουν ιδιότητες συγγενείς με τις δικές μου. Είμαι καλός για τους καλούς. Αγρυπνώ για τους κακούς. Και οι άνθρωποι που έχουν το νού τους στους κακούς έστωσαν κι αυτοί προστατευόμενοί μου. Είναι αλήθεια και τούτο δεν μπόρεσα να το ελέγξω. Υπάρχουν δυνάμεις αντίρροπες. Αντιτιθέμενες στις αρετηφόρες μου θέσεις. Δεν είναι όλοι Άγγελοι. Υπάρχουν οι δαίμονες. Και οι δαίμονες είναι πιο πολλοί, διότι οι δαιμονόπιστοι ασπάζονται το κατώτερον και μη θείον ον, ως ευκολότερον προσβάσιμον και τα καλά και συμφέροντα παρελκυστικώς υποσχόμενον. Και ως εκ τούτου απεδέχθην την μισαλλοδοξία σαν μια πρακτική, που εξυπηρετεί εκείνους που έχουν ισχυρότερα κίνητρα για την επιβολή των πιστεύω τους. Εσύ πιστεύεις; Τί πιστεύεις»;
«Πιστεύω εις Ένα Θεόν Πατέρα Παντοκράτορα».
«Έ, αφού πιστεύεις, γιατί είσαι αδιάφορος; Γιατί είσαι αδρανής; Ένας αδιάφορος, πώς μπορεί να χαρακτηρισθεί όν με ψυχή; Ακόμη και η Γη, στην οποία σύ ενδιαιτάσαι και που νομίζεις, ότι συντίθεται από ύλη ανόργανη και άψυχη, ακόμη κι αυτή εξανίσταται. Εκρήγνυται μέσω των ηφαιστείων της. Με τους σεισμούς της. Ακόμη και η Γη σου δεν ανέχεται τα κακώς λειτουργούντα και τις κακοποιήσεις της. Θυμώνει! Εσύ»;
«Εγώ, Κύριε και Θεέ μου, όπως έχω κατηχηθεί, οφείλω να είμαι συγκρατημένος, να ανέχομαι, να μη θυμώνω, να αγαπώ. Το είπε και ο εκλεκτός Σου Απόστολος Παύλος: και τώρα μας μένουν η πίστη, η ελπίδα και η αγάπη· ανώτερη δε από τις τρεις αυτές είναι η αγάπη».
«Εγώ θα έλεγα να το ιδείς και από την άλλη πλευρά, δηλαδή ότι κόραξ κόρακι φιλεί και τέττιξ τέττιγι. Και μη ξεχνάς, ότι ο δικός σου ο φιλόσοφος Δημόκριτος είπε, ότι: από κανένα δεν μπορεί να αγαπιέται αυτός που κανένα στη ζωή δεν αγαπά».
«Κύριε, γίνε σαφέστερος σε παρακαλώ. Διατελώ σε σύγχυση σε ό,τι αφορά στο θέμα της αγάπης».
«Θα προσπαθήσω, ελπίζοντας, ότι εσύ θα συνεκτιμήσεις τις συνεκδοχές για να με καταλάβεις. Πρώτο μας μέλημα είναι η αντιπαράταξη στους δαίμονες. Δαίμονες είναι εκείνοι που δεν σε αγαπούν. Ποιος δεν σε αγαπά; Εκείνος που έχει όνομα ελληνικό αλλά τους Έλληνες δεν αγαπά. Ποιός είν’ αυτός; Αυτός που σε εκμεταλλεύεται. Αυτός που πλουτίζει εις βάρος σου. Αναζήτησέ τον σε κάποια καθίσματα του ελληνικού κοινοβουλίου, στο χρηματιστήριο, στους εντολοδόχους της εξουσίας, στους χρηματοδότες της εξουσίας, στους κοινωνικούς μηχανικούς, στους κερδοσκόπους, στους αλλοτριόφρονες, στους αλλοδόξους, στους φοροφυγάδες, στους μεγαλόστομους, στους δημαγωγούς, στους κοινωνικούς υποκριτές, στους κατ’ επίφασιν συνδικαλιστές, στους ιδιαιτεροκράτες, στους μυστικούς διπλωμάτες, στους υπερμάχους της παγκόσμιας διακυβέρνησης και λοιπούς ιδιοτελώς ενεργούντες ανθέλληνες. Όλοι αυτοί ουδόλως επιθυμούν τη δική σου ευμοιρία. Κυρίως δε αυτοί που είναι υπεύθυνοι για την άμυνα της χώρας σου. Όταν μειώνουν την στρατιωτική θητεία. Όταν μειώνουν τις δαπάνες για την ασφάλεια, όταν εσκεμμένα μεριμνούν για την μείωση της δημοσίας εικόνας των στρατιωτικών, σκοπεύοντας στην καταβαράθρωσή τους από το ύψος των ηθικών βάθρων, τότε να ξέρεις, ότι η χώρα σου , με την υπομόχλια εξώθηση των δαιμόνων σύρεται στο χείλος ενός ανίερου γκρεμού».
«Προς αφανισμόν»;
«Ναί, προς αφανισμόν! Διότι χωρίς ασφάλεια παύει να υπάρχει η οποιαδήποτε χώρα. Ο εχθρός διεισδύει και μιαίνει τη χώρα υπό μορφή πρακτόρων, υπό μορφή λαθρομετανάστη, υπό μορφή αλλοθρήσκου, υπό μορφή απαιτούσης μειονότητος, υπό μορφή δανειστού. Και σαν επιστέγασμα και ριζηδόν με στρατιωτικές επιχειρήσεις, οπότε και εφαρμόζεται το δίκαιο του ισχυροτέρου εις βάρος του ασθενεστέρου. Κατάλαβες»;
«Κύριε, τί ποιήσω ίνα την τιμήν της Ελλάδος αποκαταστήσω»;
«Να θυμώσεις! Να επιβάλλεις την ιδέα της εντιμότητος στους κυβερνώντες σε. Να τους υπενθυμίσεις, ότι υπάρχει Ελλάς! Να τους υποχρεώσεις να διδάξουν στα παιδιά σου με τον παραδοσιακό τρόπο που οι δάσκαλοι εδίδασκον τα περί πατρίδος κατά την αρχαία ελληνική γραμματεία. Ήθος, καθήκον, κοινωνική αγωγή, τιμή, αξιοπρέπεια, Ιστορίας διδάγματα, εθνική αλληλεγγύη, εθνική ομόνοια, περιβαλλοντολογική συνείδηση, πίστη στην ιδέα της Πατρίδος και την απορρέουσα ευθύνη για την διατήρηση και την ακεραιότητα της όποιας Ελλάδος έχει απομείνει μέσω της πολεμικής αρετής. Θυμήσου: θέρος, τρύγος, πόλεμος! Τώρα το καλοκαίρι σπεύσε να τρυγήσεις τους καρπούς της απρονοησίας όσων “μαζί τα έφαγαν” και πολέμησε τα δαιμόνια»!
από το Σύνδεσμος 71
από το Σύνδεσμος 71
Μήπως θα έπρεπε να ζητήσουμε συγγνώμη , γιατί η πατρίδα μας λέγετε Ελλάδα ; Τα Σκόπια ονομάστηκαν κακώς όπως ονομάστηκαν . Αλλά γιατί το υπουργείο Παιδείας φωτογραφίζει κάτι , για το οποίο δεν έχει αναγνωριστεί με αυτό το όνομα Μακεδονία ; Το πρώτο όνομα αυτής της χώρας ήταν Παιονία . Το δεύτερο ήταν Βαρντάρσκα . Το τρίτο Σκόπια . Το Μακεδονία μετά από το 1944 . Ποιό μπροστά πως λέγονταν .Πολλή πριν το 1944 .
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλά τα γράφεις στρατηγέ. Έχεις ταλέντο στην γραφή. θα μπορούσες να γράφεις αναγνώσματα για τα Ελληνόπουλα. Όμως εδώ τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά ! Για δες τον χάρτη των χωρών της μεσογείου. Παντού φωτιές. Φωτιές διαφορετικές σε κάθε χώρα αλλά φωτιές. Φωτιές προσαρμοσμένες για κάθε περίπτωση, για να αλώσουν τα κράτη, τα έθνη τους λαούς μια για πάντα. Η δική μας περίπτωση λόγω ΕΕ είναι διαφορετική απο τους άλλους. Με τον ίδιο όμως στόχο. Την διάλυση, την άλωση.Το παιχνίδι για τους Έλληνες χάθηκε ήδη. Είναι ήδη πολύ αργά. Τριαντατόσα χρόνια πριόνιζαν το δέντρο της Ελλάδας μέχρι που κόπηκε και έπεσε και τώρα όλοι τρέχουν να ξυλέψουν. Και τώρα που έπεσε πήραμε όλοι χαμπάρι τι έγινε και καλούμε σε συστράτευση, σε συναγερμό ...! Είναι πολύ αργά για δάκρυα στρατηγέ. Νωρίτερα έπρεπε να είχες ξυπνήσει για να ξυπνήσεις κιεμας ΕΓΚΑΙΡΑ !
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι ομως,ακομη και μετα απο οσα μας βρηκαν (οχι χωρις την δικη μας συνυπαιτιοτητα),ειμαστε σε θεση να κανουμε μεγαλη ζημια,αφου μπορουμε να παρουμε την Ε.Ε μαζι μας στην οικονομικη καταρρευση,και μεσω αυτης,ΟΛΟΝ τον πλανητη.Αν αρχισουμε να ''κλωτσαμε''την καρδαρα,να δειτε τοτε καλοπιασματα απο τους ''Ευρωπαιους''.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπάντηση στον ανώνυμο 2 Ιουλίου 12:43.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπειδή γνωρίζω πάρα πολλά χρόνια τον στρατηγό, σας διεβεβαιώ πως αυτά που λέει και γράφει σήμερα, τα έλεγε επί 35 χρόνια.....