Οι κόρες κλαίνε...

ΤΙ ΕΧΟΥΝ ΤΑ ΜΑΡΜΑΡΑ ΚΑΙ ΚΛΑΙΝ;

Μια Κυριακή και μια γιορτή και μια καλήν ημέρα,
εβγήκα και αγνάντεψα τον αγιασμένο τόπο,
και χάρηκα τη γαλανή σημαία να κυματίζει,
στο Βράχο μας τον ιερό, καμάρι του λαού μας.
Κι είδα τα Μάρμαρα να κλαιν, τις Κόρες να στενάζουν,
και τα βουνά της Αττικής να στέκουν βουρκωμένα.
Τι έχουν τα Μάρμαρα και κλαιν, οι Κόρες και στενάζουν;
Κι εσείς βουνά της Αττικής γιατί 'στε βουρκωμένα;
Κι ο Υμηττός μ' απάντησε και σείστηκε η κορφή του.
Σκλαβώνουν τη Μητέρα μας, πουλάνε την Ελλάδα!
Μαυροφορέστε ουρανοί, ήλιε μην ξημερώνεις,
άνοιξε γη για να χαθώ, γιατί δεν το σηκώνω,
να πουληθεί για χρήματα, σα σκλάβα η Πατρίδα.
-Βουνά δεν είναι δυνατό, τέτοιο κακό να γίνει.
Ας υπογράψουνε χαρτιά, με τα χαρτιά θα μείνουν,
χάρτινοι ανθρώποι, ψεύτικοι, χωρίς καρδιά στα στήθια,
που δε βυζάξανε ποτέ, απ' Ελληνίδα μάνα.
Δεν έχουνε πατέρα αυτοί, πατέρας τους το χρήμα
κι η εξουσία μητέρα τους, Μητέρα δε γνωρίζουν.
Αλλιώς δε θα ντροπιάζανε έτσι τα γονικά τους,
δε θα σκεφτόντουσαν ποτέ, πατρίδα να πουλήσουν.
Μα ειν' ελιά η Ελλάδα μας, ακόμα κι αν την κάψουν,
θα βγάλει πάλι απ' την αρχή καινούργια φύλλα κι άνθη,
και λευτεριάς καρπό πολύ, για να χορτάσει ο κόσμος!
Κι εσείς βουνά, ψηλά βουνά, σηκώστε τις κορφές σας,
και μη λυπάστε Μάρμαρα, χαμογελάστε Κόρες.
Έχει λαό, έχει παιδιά, η Μάνα αυτή που λέτε.

Η μικρή Ελληνική οικονομία, που αιμορραγεί από τις
αναγκαίες αμυντικές δαπάνες, δεν είχε ποτέ ελπίδες
να επιβιώσει σε ένα περιβάλλον
“καθαρού κι ανόθευτου ανταγωνισμού”, όπως αυτό
της ευ­ρωζώνης.

Μια σειρά διεφθαρμένων κυβερνήσεων δανείζονταν συνέχεια,
και έσπρωχναν και το λαό στο δανεισμό.
Οι δανειστές ασφαλώς και γνώριζαν, ότι μπορεί να μη
μπορούσαμε να τους πλη­ρώσουμε, αλλά αυτό δεν πείραζε,
καθώς θα μπορούσαν να αποκτήσουν σε τιμή ευκαιρίας...
την Ελ­λάδα. Φυσικά δεν επωφελούνται οι λαοί των χωρών
που μας δάνεισαν, αλλά τα μεγάλα συμφέρο­ντα, που μας
χρησιμοποιούν ως δικαιολογία για να τους ξεζουμίζουν κι αυτούς.
Ωστόσο έχουμε κι εμείς σα λαός ευθύνη γιατί αφήσαμε
τους κυβερνώντες να μας διαφθείρουν, και αντιγράψαμε
τους Ευρωπαίους σε έναν τρόπο ζωής, που ήταν πάνω από
τις δυνάμεις μας. Εδώ που φτάσαμε όμως πρέπει να ξέρουμε
ένα πράγμα. Η άρχουσα τάξη δεν έχει ανάγκη από Πατρίδα,
εμείς, ο λαός, έχουμε. Κι έχουμε χρέος να υπερασπίσουμε
την Πατρίδα αυτή για την οποία άλλες γενιές δεν έδωσαν
χρήματα, αλλά το αίμα τους.

Ας κόψουν λοιπόν μισθούς και συντάξεις σ' όποιο ποσοστό
χρειάζεται, όλων όμως! με ταυτόχρονη αναστολή πληρωμής
των δανείων πρώτης κατοικίας επ' αόριστον και να μη δεχτούμε
πώληση της Πατρίδας μας, ούτε σπιθαμής ελληνικής γης.
Αυτό πρέπει να το καταστήσουμε σαφές προς κάθε κατεύθυνση,
πως ο ελληνικός λαός δε συναινεί και θα κηρύξει άκυρο κάθε
συμβόλαιο, πρώτη ευ­καιρία.
Υπάρχει τρόπος ειρηνικής αντίστασης, ισοδύναμος δημοψηφίσματος.
Όσοι δε συμφωνούν με την πώληση της Πατρίδας και την υποδούλωση,
τη δική μας και των παιδιών μας, στις πολυεθνικές,
ας βάλουν στα μπαλκόνια τους τις ελληνικές μας σημαίες
μεσίστιες, και την παραμονή της ψήφισης του μεσοπρόθεσμου,
ας κηρύξει ο λαός εθνικό πένθος. Ας βάλουν μαύρα οι πολίτες
που δε συμφω­νούν, όλοι και παντού (και οι βουλευτές),
ή ας φορέσουν μαύρο περιβραχιόνιο, εις ένδειξη πένθους
για την ελευθερία της πατρίδας, που είναι σε κίνδυνο.
Κι ο Θεός ας βάλει το χέρι Του.

Μαυροφοράμε για την Ελλάδα.

Μια Ελληνίδα μάνα.
(ευχαριστώ τον Γιάννη Ι)