Η Κυρά της Ρω που το πραγματικό της όνομα ήταν Δέσποινα Αχλαδιώτη, υπήρξε μέλος της Αντίστασης κατά την περίοδο της κατοχής και επί 40 χρόνια (από το 1943 ως το θάνατό της) ύψωνε την ελληνική σημαία στην ακριτική νησίδα της Ρω κάθε πρωί και τη κατέβαζε με τη Δύση του ήλιου. Στη Ρω είχε εγκατασταθεί με τον άντρα της και την τυφλή μητέρα της από το 1924.Βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών (1975), το Πολεμικό Ναυτικό, τη Βουλή των Ελλήνων, το Δήμο Ρόδου, την Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος και άλλους φορείς. Το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας έστειλε ναυτικό άγημα και αντιπροσωπεία του ΓΕΝ στο Καστελόριζο όπου, στις 23 Νοεμβρίου 1975, της απένειμε το μετάλλιο για την πολεμική περίοδο 1941-1944 για τις «προσφερθείσες εθνικές υπηρεσίες της», όπως ανέφερε η απόφαση του Υπουργού Άμυνας.
Απεβίωσε σε ηλικία 92 ετών, σε νοσοκομείο της Ρόδου, στις 13 Μαΐου του 1982.[1] Η κηδεία της έγινε με τιμές δημοσία δαπάνη στο Καστελλόριζο, παρουσία του τότε υφυπουργού Άμυνας Αντώνη Δροσογιάννη, και η σορός της μεταφέρθηκε στην Ρω και ετάφη κάτω από τον ιστό όπου ύψωνε τη σημαία.
ΙστορίαΤο 1927, εγκαταστάθηκαν στη Ρω μόνιμα ο Κώστας και η Δέσποινα Αχλαδιώτου για να ασχοληθούν με την κτηνοτροφία, εντελώς μόνοι τους μέχρι το 1940. Τη χρονιά εκείνη όμως αρρώστησε βαριά ο Κώστας Αχλαδιώτης. Η φωτιά που άναψε η γυναίκα του για να ειδοποιήσει με σινιάλα καπνού τους κατοίκους του Καστελλόριζου και τους παραπλέοντες ψαράδες δεν έγινε εγκαίρως αντιληπτή. Ο σύζυγός της άφησε την τελευταία του πνοή μέσα σε μια ψαρόβαρκα που τον είχε παραλάβει καθυστερημένα για να τον μεταφέρει στο γιατρό του Καστελόριζου.
Η κυρά της Ρω φρόντισε μόνη της για την ταφή του συντρόφου της. Έπειτα, γύρισε πάλι στη Ρω, αυτή τη φορά με τη γριά μητέρα της, όπου πέρασε τα χρόνια της κατοχής. Εκεί θα προσέφερε υπηρεσίες σε στρατιώτες του Ιερού Λόχου. Με "δυνατή φωνή και γοργή περπατησιά", όπως την περιγράφει ο βιογράφος της Κυριάκος Χονδρός, δεν εγκατέλειψε ποτέ το νησί, ακόμα κι όταν το Καστελόριζο, που βομβαρδίστηκε από τους Γερμανούς μετά τη συνθηκολόγηση της Ιταλίας, το 1943, ερήμωσε σχεδόν από τους κατοίκους του, εκ των οποίων οι περισσότεροι εξαναγκάστηκαν στο δρόμο της προσφυγιάς.
Μετά το τέλος του Β' Παγκόσμιου Πόλεμου, τα Δωδεκάνησα και μαζί μ' αυτά και το Καστελόριζο και όλες οι παρακείμενες νησίδες και βραχονησίδες, σύμφωνα με τη Συνθήκη των Παρισίων της 10ης Φεβρουαρίου 1947, περιήλθαν στην Ελλάδα. Η μοίρα της Ρω ήταν λοιπόν αναπόσπαστα συνδεδεμένη μ' αυτή του Καστελόριζου.
Στις 13 Σεπτεμβρίου 1943, για πρώτη φορά Ελληνικό αντιτορπιλικό, το «Παύλος Κουντουριώτης», κατέπλευσε στο Καστελόριζο, όπου βομβαρδίστηκε μέχρι τις 19 Νοεμβρίου 1943 από Γερμανικά στούκας. Οι κάτοικοι αναγκάστηκαν πάλι να φύγουν με συμμαχικά πλοία είτε προς Κύπρο είτε προς τις μικρασιατικές ακτές. Ωστόσο, η Κυρά της Ρω παρέμεινε στο νησί να υψώνει κάθε πρωί την Ελληνική σημαία, προσφέροντας τη βοήθεια της σε Ιερολοχίτες που βρήκαν καταφύγιο εκεί. Με τη λήξη του πολέμου, ορισμένοι κάτοικοι επέστρεψαν στο Καστελόριζο κατά ομάδες.
Οι περιπέτειες για την Κυρά της Ρω δεν τελείωσαν με την απελευθέρωση. Τον Αύγουστο του 1975, ο Τούρκος δημοσιογράφος Ομάρ Κασάρ και δύο ακόμα άτομα, παρακολουθώντας τη Ρω και εκμεταλλευόμενοι την ολιγοήμερη απουσία της Δέσποινας Αχλαδιώτου για λόγους υγείας, αποβιβάστηκαν εκεί και τοποθέτησαν πάνω σ' ένα κοντάρι 4 μέτρων τη σημαία τους. Η Κυρά της Ρω την κατέβασε αμέσως, όταν γύρισε. Στις 1 Σεπτεμβρίου 1975, κατάπλευσε στο Καστελόριζο το ανθυποβρυχιακό σκάφος "Γ. Πεζόπουλος" για συμπαράσταση στην κυρά της Ρω. Όμως δεύτερη τουρκική σημαία τοποθετήθηκε αυτή τη φορά στη νήσο Στρογγυλή απέναντι στα νότια του Καστελόριζου.
πηγή
το είδαμε στο ΕΣΧΑΤΗ ΓΡΑΜΜΗ ΑΝΑΣΧΕΣΗΣ
http://www.youtube.com/watch?v=B31SUm0nrwc
ΑπάντησηΔιαγραφήΘερμοπύλες: "Περιπολούμε κάθε βράδυ με τις καραμπίνες στα χέρια"!
Πήραν το νόμο στα χέρια τους οι κάτοικοι στις Θερμοπύλες Φθιώτιδας .
-Έχουμε κάνει ομάδες περιφρούρησης και κάθε βράδυ περιπολούμε με τις καραμπίνες στα χέρια. Μόνο έτσι πλέον μπορούμε να προστατευθούμε, αφού ...δεν υπάρχει αστυνόμευση.
Αυτά δήλωσε, οργισμένος και αγανακτισμένος, ο πρόεδρος του Τοπικού Συμβουλίου Θερμοπυλών Ανδρέας Μακρής, τονίζοντας ότι το τελευταίο χρονικό διάστημα έχουν γίνει πολλές διαρρήξεις και κλοπές στην περιοχή.
ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΑΥΤΟ-ΟΡΓΑΝΩΘΟΥΜΕ ΑΝΑ ΓΕΙΤΟΝΙΑ, χωρίς να περιμένουμε τους φοβικούς γενίτσαρους να μας λύσουν τα προβλήματα που μας προκαλούν!
"Η Ελλάδα έχει ψηφίσει νόμο παλλαϊκής άμυνας, δυστυχώς όμως δεν έχει προχωρήσει. Πρέπει να προχωρήσει γιατί η παλλαϊκή άμυνα δεν είναι τίποτε άλλο από εξοικείωση ευρύτερων στρωμάτων του πληθυσμού με το όπλο. Ο σκοπός είναι πάντα η υπεράσπιση της πατρίδας, σε συνεργασία με τις ένοπλες δυνάμεις εναντίον του ενδεχόμενου εισβολέα". Κ. Παπούλιας: «Στόχαστρο», στις αρχές του καλοκαιριού του 2003.
Τι προβλέπει το νομοσχέδιο για την Παλλαϊκή Άμυνα Αθήνα - 1 Δεκεμβρίου 1996
http://www.law.uoa.gr/crime-research/amyna.pdf
Υπό τα όπλα και με συνεχή στρατιωτική εκπαίδευση τίθεται ολόκληρος ο ικανός πληθυσμός τής χώρας, σύμφωνα με το νομοσχέδιο περί «Παλλαϊκής Άμυνας» που έχει καταρτίσει το υπουργείο Εθνικής Άμυνας και που κατατίθεται προς ψήφιση στη Βουλή εντός του Ιανουαρίου. Στην έννοια «ικανός ή ενεργός πληθυσμός» περιλαμβάνονται, όπως ρητά αναφέρεται στο άρθρο 6 του νομοσχεδίου, οι άρρενες ηλικίας 19-65 ετών και οι γυναίκες ηλικίας 19-50 και σε εθελοντική βάση οι νέοι και οι νέες 16-18 ετών, οι άρρενες άνω των 65 ετών και οι γυναίκες άνω των 50 ετών. Η συμμετοχή στα τμήματα της Παλλαϊκής Άμυνας είναι υποχρεωτική για όλο τον ικανό πληθυσμό. Σε περίπτωση άρνησης το νομοσχέδιο προβλέπει ποινές φυλάκισης από δύο ως και έξι μήνες και διοικητικές κυρώσεις.
Σε πρώτη φάση η Παλλαϊκή Άμυνα θα εφαρμοστεί αμέσως, μετά δηλαδή την ψήφιση του νομοσχεδίου, στις παραμεθόριες περιοχές Ανατολικού Αιγαίου, Δωδεκανήσου, Θράκης, Μακεδονίας και Ηπείρου και εν συνεχεία, αν οι συνθήκες και τα γεγονότα το επιβάλλουν, με μια απλή απόφαση των υπουργών Εθνικής Αμυνας και Δημόσιας Τάξης και στην υπόλοιπη χώρα.
Όπως αναφέρεται στο άρθρο 1 του νομοσχεδίου, η Παλλαϊκή Άμυνα οργανώνεται εν καιρώ ειρήνης και έχει «ως κύρια αποστολή της σε περίοδο πολέμου την Τοπική Άμυνα με ένοπλα τμήματα και ως δευτερεύουσα τη συνδρομή στην Πολιτική Άμυνα διά της διαθέσεως τμημάτων σε κρατικές υπηρεσίες για την προστασία του πληθυσμού από εχθρικές προσβολές δολιοφθορές ή και από συμφορές προκαλούμενες από φυσικά αίτια».
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=84100&ct=32&dt=01/12/1996
http://www.youtube.com/watch?v=tfvTZm2aqso