Ο θάνατος Του Χριστού.

Γιὰ τοὺς περισσότερους ἀνθρώπους ὁ θάνατος εἶναι ἡ ἔσχατη ἀπόδειξη δουλείας. Εἴμαστε ἀνίσχυροι ἀπέναντί του. Μποροῦμε νὰ τὸν ἀπομακρύνουμε, ἀλλὰ ὄχι νὰ τὸν ὑπερβοῦμε. Γιὰ τοὺς περισσότερους ὁ θάνατος ἀποτελεῖ τὸ βιολογικὸ καὶ ὁριστικὸ τέρμα τῆς ἀνθρώπινης ὕπαρξης. Δὲν ὑπάρχει λογικὴ ἀπόδειξη ἐπιστροφῆς ἀπὸ τὸ "ἐπέκεινα", τὸ μετὰ τὸν θάνατο, μὲ ἀποτέλεσμα ἡ θλίψη νὰ εἶναι ἀνυπέρβλητη. Ἀπέναντι στὸν θάνατο ὁ ἄνθρωπος ζεῖ μὲ τὸν φόβο ἢ ἐκείνη τὴν ἐλπίδα ὅτι τὸ τέλος δὲν θὰ ἔλθει.

Ὁ Χριστὸς ἔζησε τὸν θάνατο, ὄχι ὡς βιολογικὸ τέρμα ἢ ὡς ἀναπόδραστη κατάσταση, ἀλλὰ ὡς ὑπακοὴ στὸ θέλημα τοῦ Πατέρα Του. Ἔφτασε τὴν φύση Του, ποὺ εἶχε τὴν ἀθανασία δεδομένη, καθὼς δὲν εἶχε ἁμαρτία, στὸ κατώφλι τοῦ θανάτου καὶ τὸ πέρασε σωματικά, γιὰ νὰ μᾶς δείξει ὅτι ὁ θάνατος εἶναι τὸ τέρμα, μόνο ὅταν συνοδεύεται ἀπὸ τὸν χωρισμὸ ἀπὸ τὸ Θεό. Αὐτὸς ποὺ ζεῖ τὸ Θεὸ μὲ ὑπακοὴ στὸ θέλημά Του, αὐτὸς ποὺ ἀγωνίζεται ἐναντίον τῆς ἁμαρτίας, ἡ ὁποία εἶναι ὁ θάνατος, ἐλευθερώνεται ἀκόμη καὶ ἀπὸ τὰ δεσμὰ τοῦ θανάτου, γιατί ἀκολουθεῖ τὸν Χριστό.

"Ἐὰν μὴ ὁ κόκκος τοῦ σίτου πεσῶν εἰς τὴν γῆν ἀποθάνη, αὐτὸς μόνος μένει. ἐὰν δὲ ἀποθάνη, πολὺν καρπὸν φέρη", μᾶς λέει ὁ Κύριος. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι ὁ θάνατος ἀποτελεῖ γιὰ μᾶς τοὺς θνητοὺς τὴν ἀφορμή, πολὺν καρπὸ νὰ φέρουμε, ἂν ζοῦμε μὲ ὑπακοὴ στὸ Θεό. Ὁ Χριστὸς μᾶς δίδαξε ὅτι αὐτὸ εἶναι κατορθωτό. Ἂν πεθάνουμε ὡς πρὸς τὴν... ἁμαρτία, δηλαδὴ νεκρώσουμε τὰ πάθη καὶ τὶς κακίες μας, τότε οὐσιαστικὰ φέρουμε πολὺν καρπό, τῆς ἀγάπης, τῆς ἀρετῆς, τῆς πίστης στὸ Θεό, γιατί αὐτὸ εἶναι τὸ θέλημά Του γιά μας. Ἂν πεθάνει ὁ ἐγωισμός μας, μὲ τὴν ἄσκηση, τὴν προσπάθεια, τὴν ταπείνωση, τὴν θυσία, τότε πολὺν καρπὸ φέρουμε. Τραβᾶμε τὴν χάρη καὶ τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ καὶ τότε, ἀκόμα καὶ ὁ βιολογικὸς θάνατος εἶναι τὸ σημεῖο ἐκεῖνο τῆς ζωῆς ποὺ μᾶς ἀπαλλάσσει ἀπὸ τὴν φθορὰ καὶ τὴν ἁμαρτία καὶ μᾶς φέρνει κοντὰ σ' Αὐτὸν ποὺ πέθανε γιά μας, τὸν Χριστό.

Ὁ Χριστὸς ἀναπαύεται στὸν τάφο σωματικά. Ὁ Χριστὸς κηρύττει στὸν Αδη τὴ Ζωή. Καὶ θὰ ἀναστηθεῖ ὡς ὁ λέων, αὐτεξουσίως, καὶ θὰ τραβήξει μαζί Του ὅσους τὸν πίστεψαν, ἀλλὰ καὶ ὅσους τὸν πιστεύουν, ὅσους τοὺς ἀγγίζει τὸ μήνυμα, τὸ πρόσωπο, ἡ κοινωνία μαζί Του. Ἐλευθερωνόμαστε ἀπὸ τὸ θάνατο, χάρις στὸν θάνατο τοῦ Σωτήρα. Ὅλα πλέον εἶναι διαφορετικά. Δὲν φοβόμαστε τὸ θάνατο, γιατί θὰ μᾶς πάει σ' Αὐτὸν ποὺ μᾶς ἀγαπᾶ καὶ ἀγαποῦμε. Καὶ θὰ περιμένουμε τὴν Δευτέρα Παρουσία, γιὰ νὰ γευτεῖ καὶ τὸ σῶμα μας, αὐτὴ τὴν ἀνεκλάλητη χαρά. Αὐτὴ τὴν ἀνεκλάλητη ἐλευθερία. Αὐτὴ τὴν ἀνεκλάλητη αἰώνια ζωή.

ΙΜΔημ

Ἀνέστη Χριστὸς
από το Ρωμαίϊκο Οδοιπορικό
Ποσειδώνας