Τα σχόλια είναι περιττά για το κείμενο που μας έστειλε ο Ι.Ζ. Γεγονότα που επιμελώς κρύβονται...Ένα φρικώδες έγκλημα! Ο ιερέας Γεώργιος Σκρέπας σταυρώθηκε ανήμερα Μεγάλης Παρασκευής του 1947 από τους κομμουνιστές των χρόνων εκείνων.
Όταν στη χώρα μας ξέσπασε η ξενοκίνητη κομμουνιστική ανταρσία, ως βασικοί στόχοι εξολόθρευσης των άθεων φονιάδων, επιλέχθηκαν οι ιερείς.
Αρκετοί από αυτούς, αντιλαμβανόμενοι τον θανάσιμο κίνδυνο έφυγαν απο τα χωριά τους και κατέβηκαν στις πόλεις, όπου υπήρχε περισσότερη ασφάλεια. Πολλοί όμως, μή πιστεύοντας οτι κάποιος "έλληνας" θα μπορούσε να τους βλάψει, και αφού κανέναν δεν πείραζαν παρά μόνον επιτελούσαν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα, έμειναν.
Από αυτούς, εκατοντάδες δολοφονήθηκαν με φρικτό τρόπο, όπως επι Νέρωνα και Διοκλητιανού. Μάλιστα αρκετοί σταυρώθηκαν.Ομως κανενός το μαρτύριο δεν μοιάζει τόσο με το Θείο Δράμα, όσο του ιερέα Γιώργου Σκρέκα.
Την 27η Μαρτίου 1947, ο ιερέας Γιώργος Σκρέκας, εφημέριος του χωριού Μεγάρχης Τρικάλων, πληροφορήθηκε οτι οι εαμοκομμουνιστές Μεγάρχης έκαμαν συμβούλιο στο οποίο αποφασίστηκε να τον απογυμνώσουν από κάθε περιουσιακό στοιχείο. Όντως, τη νύχτα της 27ης προς 28η Μαρτίου μετέβηκαν οι λησταντάρτες στο σπίτι του και του αφαίρεσαν τα πάντα.
Μή αρκούμενοι όμως σε αυτά, αφού άδειασαν τους στάβλους απο τα ζώα και ανάγκασαν τον πατέρα και τον θείο του ιερέα να πάνε τα ζώα στο χωριό Πρόδρομος μαζί με δύο λησταντάρτες, έκλεισαν τον ιερέα μέσα στον στάβλο και άρχισαν να τον δέρνουν άγρια, ζητώντας του κι άλλα χρήματα.
Η γυναίκα του, ακούγοντας τις φωνές και τις κραυγές του άνδρα της, έτρεξε στον Αθανάσιο Ίτσιο, κομμουνιστή απο τα σπουδαιότερα στελέχη του ΚΚΕ, καθώς και σε άλλα μέλη της "αυτοάμυνας" Μεγάρχης. Με δάκρυα τους εκλιπαρούσε να ελευθερώσουν τον σύζυγο της και να πάψουν να τον χτυπούν. Δυστυχώς, ο εν λόγω ιούδας και οι άλλοι δεν θέλησαν να ακούσουν τα παρακάλια της και δεν έκαναν τίποτα για τον συλληφθέντα.
Την ίδια νύχτα παρέλαβαν τον ιερέα Γιώργο Σκρέκα αιμόφυρτο, ημίγυμνο και ξυπόλητο και τον οδήγησαν στο χωριό Γοργογύριο. Ο μελλοθάνατος ζήτησε να δει τον εκεί ιερέα. Με δάκρυα στα μάτια είπε στον ιερέα που ήρθε να τον παρηγορήσει: "Ο Θεός γνωρίζει τί θ'απογίνω. Αν με το μαρτύριο με καλεί δίπλα Του, ας είναι ευλογημένο το όνομα Του, ας γίνει το θέλημα Του".
Κατόπιν τον παρέλαβαν έφιπποι λησταντάρτες και τον έσυραν πεζό μέχρι το χωριό Τύρνα. Δεν σταμάτησαν εκεί, αλλά τον μετέφεραν σε άθλια κατάσταση πρώτα στο Ξυλοπάροικο και μετά στο Νεραϊδοχώρι. Εκεί τον βασάνιζαν από τις 29-3, Σάββατο του Λαζάρου, μέχρι την Μ.Παρασκευή.Γυναίκες συμμορίτισες του έλεγαν "γιατί δεν προσεύχεσαι στο Χριστό να έρθει να σε σώσει;", οι δε δήμιοι πιό ωμά "Εσύ που πιστεύεις στο Χριστό, θα σε σταυρώσουμε σαν Εκείνον την ίδια μέρα".
Αυτό που έγινε πριν 2 χιλιετηρίδες στον Γολγοθά, επαναλήφθηκε στην Πίνδο.
Μεγάλη Παρασκευή, και οι συμμορίτες έσυραν τον βασανισμένο ιερέα στον Σταυρικό θάνατο.
Τον σταύρωσαν επάνω σε ένα έλατο που είχε το σχήμα σταυρού.
Του τρύπησαν τη δεξιά πλευρά με ξιφολόγχη και άνοιξαν πληγές στο μέτωπο του με περόνια.
Οταν ξεψύχησε, έρριξαν το γυμνό σώμα του σε μια χαράδρα και το σκέπασαν με πέτρες και κλαδιά, για να κρύψουν το έγκλημά τους.
Οταν απελευθερώθηκε το Νεραϊδοχώρι από τον Ελληνικό στρατό, ο αξιωματικός Νικόλαος Χόνδρος αναζήτησε και βρήκε το λείψανο του Μάρτυρα.
Το μετέφερε στα Τρίκαλα, όπου έγινε πάνδημη κηδεία.
Το φέρετρο του συνόδευαν 60 ιερείς, ψάλλοντας "Εγώ γαρ τα στίγματα του Κυρίου εν τω σώματι μου βαστάζω".
Ο ιερέας Γεώργιος Σκρέκας, στα πλαίσια της "συμφιλίωσης" δεν ανακηρύχθηκε Αγιος από την Εκκλησία, μέχρι σήμερα.
Μακάρι από εκεί ψηλά που βρίσκεται να μας βοηθάει και να μας προστατεύει από τον Σατανά και τους οπαδούς του. Τα παραπάνω συγκλονιστικά γεγονότα επιβεβαιώνει και ο Μακαριστός Μητροπολίτης Φλώρινας Αυγουστίνος Καντιώτης:
Όταν στη χώρα μας ξέσπασε η ξενοκίνητη κομμουνιστική ανταρσία, ως βασικοί στόχοι εξολόθρευσης των άθεων φονιάδων, επιλέχθηκαν οι ιερείς.
Αρκετοί από αυτούς, αντιλαμβανόμενοι τον θανάσιμο κίνδυνο έφυγαν απο τα χωριά τους και κατέβηκαν στις πόλεις, όπου υπήρχε περισσότερη ασφάλεια. Πολλοί όμως, μή πιστεύοντας οτι κάποιος "έλληνας" θα μπορούσε να τους βλάψει, και αφού κανέναν δεν πείραζαν παρά μόνον επιτελούσαν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα, έμειναν.
Από αυτούς, εκατοντάδες δολοφονήθηκαν με φρικτό τρόπο, όπως επι Νέρωνα και Διοκλητιανού. Μάλιστα αρκετοί σταυρώθηκαν.Ομως κανενός το μαρτύριο δεν μοιάζει τόσο με το Θείο Δράμα, όσο του ιερέα Γιώργου Σκρέκα.
Την 27η Μαρτίου 1947, ο ιερέας Γιώργος Σκρέκας, εφημέριος του χωριού Μεγάρχης Τρικάλων, πληροφορήθηκε οτι οι εαμοκομμουνιστές Μεγάρχης έκαμαν συμβούλιο στο οποίο αποφασίστηκε να τον απογυμνώσουν από κάθε περιουσιακό στοιχείο. Όντως, τη νύχτα της 27ης προς 28η Μαρτίου μετέβηκαν οι λησταντάρτες στο σπίτι του και του αφαίρεσαν τα πάντα.
Μή αρκούμενοι όμως σε αυτά, αφού άδειασαν τους στάβλους απο τα ζώα και ανάγκασαν τον πατέρα και τον θείο του ιερέα να πάνε τα ζώα στο χωριό Πρόδρομος μαζί με δύο λησταντάρτες, έκλεισαν τον ιερέα μέσα στον στάβλο και άρχισαν να τον δέρνουν άγρια, ζητώντας του κι άλλα χρήματα.
Η γυναίκα του, ακούγοντας τις φωνές και τις κραυγές του άνδρα της, έτρεξε στον Αθανάσιο Ίτσιο, κομμουνιστή απο τα σπουδαιότερα στελέχη του ΚΚΕ, καθώς και σε άλλα μέλη της "αυτοάμυνας" Μεγάρχης. Με δάκρυα τους εκλιπαρούσε να ελευθερώσουν τον σύζυγο της και να πάψουν να τον χτυπούν. Δυστυχώς, ο εν λόγω ιούδας και οι άλλοι δεν θέλησαν να ακούσουν τα παρακάλια της και δεν έκαναν τίποτα για τον συλληφθέντα.
Την ίδια νύχτα παρέλαβαν τον ιερέα Γιώργο Σκρέκα αιμόφυρτο, ημίγυμνο και ξυπόλητο και τον οδήγησαν στο χωριό Γοργογύριο. Ο μελλοθάνατος ζήτησε να δει τον εκεί ιερέα. Με δάκρυα στα μάτια είπε στον ιερέα που ήρθε να τον παρηγορήσει: "Ο Θεός γνωρίζει τί θ'απογίνω. Αν με το μαρτύριο με καλεί δίπλα Του, ας είναι ευλογημένο το όνομα Του, ας γίνει το θέλημα Του".
Κατόπιν τον παρέλαβαν έφιπποι λησταντάρτες και τον έσυραν πεζό μέχρι το χωριό Τύρνα. Δεν σταμάτησαν εκεί, αλλά τον μετέφεραν σε άθλια κατάσταση πρώτα στο Ξυλοπάροικο και μετά στο Νεραϊδοχώρι. Εκεί τον βασάνιζαν από τις 29-3, Σάββατο του Λαζάρου, μέχρι την Μ.Παρασκευή.Γυναίκες συμμορίτισες του έλεγαν "γιατί δεν προσεύχεσαι στο Χριστό να έρθει να σε σώσει;", οι δε δήμιοι πιό ωμά "Εσύ που πιστεύεις στο Χριστό, θα σε σταυρώσουμε σαν Εκείνον την ίδια μέρα".
Αυτό που έγινε πριν 2 χιλιετηρίδες στον Γολγοθά, επαναλήφθηκε στην Πίνδο.
Μεγάλη Παρασκευή, και οι συμμορίτες έσυραν τον βασανισμένο ιερέα στον Σταυρικό θάνατο.
Τον σταύρωσαν επάνω σε ένα έλατο που είχε το σχήμα σταυρού.
Του τρύπησαν τη δεξιά πλευρά με ξιφολόγχη και άνοιξαν πληγές στο μέτωπο του με περόνια.
Οταν ξεψύχησε, έρριξαν το γυμνό σώμα του σε μια χαράδρα και το σκέπασαν με πέτρες και κλαδιά, για να κρύψουν το έγκλημά τους.
Οταν απελευθερώθηκε το Νεραϊδοχώρι από τον Ελληνικό στρατό, ο αξιωματικός Νικόλαος Χόνδρος αναζήτησε και βρήκε το λείψανο του Μάρτυρα.
Το μετέφερε στα Τρίκαλα, όπου έγινε πάνδημη κηδεία.
Το φέρετρο του συνόδευαν 60 ιερείς, ψάλλοντας "Εγώ γαρ τα στίγματα του Κυρίου εν τω σώματι μου βαστάζω".
Ο ιερέας Γεώργιος Σκρέκας, στα πλαίσια της "συμφιλίωσης" δεν ανακηρύχθηκε Αγιος από την Εκκλησία, μέχρι σήμερα.
Μακάρι από εκεί ψηλά που βρίσκεται να μας βοηθάει και να μας προστατεύει από τον Σατανά και τους οπαδούς του. Τα παραπάνω συγκλονιστικά γεγονότα επιβεβαιώνει και ο Μακαριστός Μητροπολίτης Φλώρινας Αυγουστίνος Καντιώτης:
"῞Οταν ἤμουν ἱεροκήρυκας —σᾶς ὁμιλῶ μὲ παραδείγματα ποὺ ἀντλῶ ἀπὸ μία ἱστορία πενήντα ἐτῶν, μισοῦ αἰῶνος—, ἔφθασα σ᾿ ἕνα χωριὸ τῶν Γρεβενῶν. Βρίσκω τὸν ἱερέα θλιμμένο, πονεμένο, κλαμένο. —Τί ἔχεις; —Τὸ χωριό μου δὲν πιστεύει πιὰ στὸ Χριστό. —Μὴν ἀπογοητεύεσαι, λέω, ἔχε θάρρος· κάτω ἀπὸ τὴ στάχτη ὑπάρχει ἡ σπίθα κρυμμένη. —Θέλεις νὰ δῇς; μοῦ λέει· ἔλα. Μὲ πάει στὸ νεκροταφεῖο. Ἐκεῖ τὰ παιδιὰ τοῦ Μὰρξ καὶ τοῦ Λένιν, ποὺ κυριαρχοῦσαν τότε, εἶχαν ξερριζώσει ὅλους τοὺς σταυροὺς ἀπὸ τοὺς τάφους καὶ στὴ θέσι τους εἶχαν βάλει σφυροδρέπανα καὶ γροθιές! Μισοῦσαν τὸ σταυρό. Καὶ μόνο σὲ μιὰ περίπτωσι τὸν «θυμήθηκαν».
Ἐνῷ ἡ σταύρωσις ὡς τρόπος θανατικῆς καταδίκης ἔχει πρὸ πολλοῦ καταργηθῆ, ἐπὶ τῶν ἡμερῶν μας τὴν ξαναχρησιμοποίησαν· σταύρωσαν ἄνθρωπο! ῏Ηταν ἕνας ἱερεὺς τοῦ ῾Υψίστου εὐλαβής, πιστὸς καὶ πολύτεκνος, ὁ π. Γεώργιος Σκρέκας ἐφημέριος τοῦ χωριοῦ Μεγάρχη – Τρικάλων. Ἄθεοι καὶ ἄπιστοι τὸν ἅρπαξαν ἀπὸ τὴν ἁγία τράπεζα ποὺ ἱερουργοῦσε, τὸν ὡδήγησαν σὰν ἄκακο ἀρνίο ἔξω ἀπὸ τὸ χωριό, κ᾿ ἐκεῖ τὸν σταύρωσαν πάνω σ᾿ ἕνα δέντρο· καὶ ἦταν Μεγάλη Παρασκευή, τοῦ ἔτους 1947".
πηγή Ελλάς Ορθοδοξία
Ποσειδώνας
πηγή Ελλάς Ορθοδοξία
Ποσειδώνας
Συγχαρητήρια για το άρθρο....
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι για να μην ξεχνάνε τα Ελληνόπουλα..
Συντονιστής
ΟΛΗ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΕΡΕΑ ΓΕΩΡΓΙΟ ΣΚΡΕΚΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΛΕΟΝ ΑΞΙΟΠΙΣΤΕΣ ΠΗΓΕΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολλά γράφονται για τον ιερέα Γεώργιο Σκρέκα από τη Μεγάρχη Τρικάλων και το θάνατό του στο Νεραϊδοχώρι το 1947.
Αφορμή για να γράψω αυτό ήταν μια ερώτηση από ένα φίλο μου, αν γνωρίζω κάτι για το θέμα, καθώς κατάγομαι από το Νεραϊδοχώρι Τρικάλων. Η ιστορία του παπασκρέκα ήταν από τις πρώτες που άκουσα στο χωριό, στα παιδικά μου χρόνια από πολλούς συγχωριανούς,(οι περισσότεροι μακαρίτες) όλων των πολιτικών χώρων. Έχω και μαγνητοφωνημένη μαρτυρία από τον άνθρωπου που πήρε την πρωτοβουλία και τον μάζεψε για να τον θάψει. Όλοι λένε το ίδιο. Και είναι άτομα που έζησαν τα γεγονότα.
Το 1947 ήταν η χειρότερη χρονιά για το Νεραϊδοχώρι Τρικάλων καθώς εκεί είχε την έδρα του το αρχηγείο του ΕΑΜ. Όλοι οι κάτοικοι, με τη βία ή όχι, βοηθούσαν τους κομμουνιστές. Αυτό κατέληξε σε βιαιότητες και εκτελέσεις, τόσο από τους κομμουνιστές , όσο και από τις ομάδες (δεξιών) και το στρατό.
Το Σάββατο του Λαζάρου ή την Κυριακή των Βαΐων, οι κομμουνιστές έφεραν άλλο έναν αιχμάλωτο στο χωριό. Ήταν ο ιερέας Γεώργιος Σκρέκας από τη Μεγάρχη Τρικάλων. Αυτός είχε διαφορές ιδεολογικές και προσωπικές, με τον ιερέα Ίτσιο (παπαίτσιο). Ήταν γνωστή η από χρόνια διαμάχη τους. Ο παπασκρέκας υπέστη ξυλοδαρμό από τους κομμουνιστές μέχρι θανάτου. Αυτό έγινε τη Μ. Δευτέρα. Στη συνέχεια πέταξαν το άψυχο σώμα, μέσα σε ένα ρέμα, κοντά στο εξωκκλήσι του Αγ. Παντελεήμονα, ακριβώς πάνω από το χωριό. Οι χωριανοί έζησαν όλα τα δρώμενα, όμως λόγω της κατάστασης δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα.
Τη Μ. Παρασκευή, δύο ικανοί άνδρες από το χωριό, ανέλαβαν την πρωτοβουλία να περισυλλέξουν το άψυχο σώμα και να το κηδεύσουν, ώστε να μη μείνει άταφο τις ημέρες του Πάσχα. Πήγαν, πήραν το σώμα, το οποίο βρίσκονταν σε ελαφρά αποσύνθεση, (λόγω του ψύχους και του κρύου νερού από το ρέμα δεν είχε προχωρήσει η σήψη), και αφού το έπλυναν σε μία βρύση(Ταμπάκου) στην πλατεία του χωριού, διακόνεψαν ρούχα από τον κόσμο, και ένα ράσο από τον παπά του χωριού και αφού έντυσαν το νεκρό, τον κήδεψαν με όλες τις τιμές και τον έθαψαν στο νεκροταφείο.
Δύο ώρες περίπου, μετά την ταφή, μετέβηκαν στο Νεραϊδοχώρι οι συγγενείς του παπασκρέκα, και τον ξέθαψαν (άκουσον , άκουσον). Τον πήγαν στα Τρίκαλα στο νοσοκομείο και μετά τον ξανακήδεψαν, δίνοντας στην τελετή πολιτικό χαρακτήρα. Μαζεύτηκε πολύς κόσμος.
Μετά από χρόνια ήρθε στα Τρίκαλα δεσπότης ο Διονύσιος. Εκείνος έγραψε ότι τον παπασκρέκα τον σταύρωσαν τη Μ. Παρασκευή του 1947 στον πλάτανο στην πλατεία του Νεραϊδοχωρίου. Στην πλατεία του χωριού, υπήρχαν και υπάρχουν τρία πλατάνια τα οποία φυτεύτηκαν το 1930. Ο δεσπότης είδε τον ένα πλάτανο μεγάλο και έγραψε την ιστορία του μετά το 1960. Ο Αυγουστίνος που κήρυττε σταυρικό θάνατο του παπασκρέκα, πού ήταν το 1947; Στο Νεραϊδοχώρι; Ασφαλώς όχι. Είδε κανείς σημάδια σταύρωσης στο άψυχο σώμα του νεκρού; Στην κηδεία του στο Νεραϊδοχώρι κανείς. Όποιος θέλει ας ρωτήσει τους γέροντες που ζουν ακόμη. Στα Τρίκαλα μετά το νοσοκομείο δεν γνωρίζω τι έγινε.
Όσα γράφηκαν, γράφηκαν από πολιτικά μπλεγμένα άτομα, την περίοδο του ψυχρού πολέμου για ευνόητους λόγους. Ο παπασκρέκας όπως και ο παπαίτσιος, ήταν άτομα που ασχολούνταν με τα πολιτικά, ιδεολογικά αντίπαλα, και μάλωναν γι’ αυτό. Οι συγγενείς του παπασκρέκα εκμεταλλεύτηκαν στο μέγιστο το θάνατό του. Δεν πρέπει να συμβαίνουν τέτοια πράγματα στους κόλπους των ιερέων και να ευχόμαστε να μη ζήσουμε ποτέ τέτοιες βαναυσότητες.
Κάποια στιγμή είχαν ανεγείρει και μπρούτζινη προτομή του παπασκρέκα στην πλατεία, μπροστά από το Ι.Ν του Αγ. Στεφάνου στα Τρίκαλα. Μετά από αρκετές βαρβαρότητες στην προτομή, κάποια στιγμή, γύρω στο 1984 την έκλεψαν. Σήμερα χάλασαν και τη βάση, για τη διαμόρφωση της πλατείας και δεν υπάρχει τίποτα. Στα Τρίκαλα δεν μιλάει κανείς για σταυρικό θάνατο του παπασκρέκα.
Ένας Νεραϊδοχωρίτης που θέλει να
αποκαταστήσει την αλήθεια.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΕ : ΟΛΗ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΕΡΕΑ ΓΕΩΡΓΙΟ ΣΚΡΕΚΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΛΕΟΝ ΑΞΙΟΠΙΣΤΕΣ ΠΗΓΕΣ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΙΣΑΙ ΚΟΝΤΑ ΣΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΣΤΟ ΠΕΡΙΠΟΥ ΕΤΣΙ ΠΟΥ ΛΕΜΕ,
ΕΓΩ ΠΟΥ ΤΗ ΓΝΩΡΙΖΩ ΜΕ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ ΚΑΙ ΤΗ ΓΡΑΨΩ ΘΑ ΤΗΝ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΩ ΣΕ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ.
ψευτες ......ως συνηθως
ΑπάντησηΔιαγραφήοι προγονοι σας, του ειχαν κοψει και τα γεννητικα οργανα του παπα-Σκρεκα
και τα ειχαν τοποθετησει στο στομα του
Η ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΠΟΥ ΒΡΗΚΕ ΤΟΝ ΝΕΚΡΟ
ΤΟΥΣ ΓΕΡΟΝΤΕΣ ΚΑΙ ΤΗ ΠΑΠΑΔΙΑ τους ειχαμε ρωτησει ψευτρακο
Αργότερα βρέθηκε το πτώμα του ιερέα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ιατροδικαστική εξέταση απέδειξε οτι σταυρώθηκε ζωντανός.
Επιπλέον διαπιστώθηκε εξόρρυξη των οφθαλμών του.
Τα οστά του ήσαν καταθρυμματισμένα από τα ανελέητα φοβερά κτυπήματα.
Επίσης αποδείχθηκε ότι είχε πυροβοληθεί στο μέτωπο και στους κροτάφους.