Οι πολεμιστές βυθού-επιφανείας. Σοκ και δέος από τη ΔΥΚ.

Ιωάννης Σ. Θεοδωράτος

Δημοσιογράφος – Αμυντικός Αναλυτής

Στον καιρό της οικονομικής κρίσης, είδαμε να απαξιώνεται η προσφορά των στρατιωτικών και να χαρακτηρίζονται ως αντιπαραγωγικοί, όλοι εκείνοι οι «ένστολοι» που επέλεξαν να αφοσιωθούν στην υπηρεσία της πατρίδας. Στην ίδια περίοδο ο μεγάλος αντίπαλος της Ελλάδας, η νέο-οθωμανική Τουρκία, προωθεί άοκνα την αναθεωρητική της πολιτική, στοχεύοντας τον ιστορικό πνεύμονα του Ελληνισμού, το Αιγαίο. Όμως υπάρχουν ακόμη και σήμερα – στην εποχή της αμφισβήτησης – σε πείσμα όλων εκείνων που πολύ θα ήθελαν να κηρύξουν τη χώρα «αποστρατιωτικοποιημένη», μια επίλεκτη ομάδα Ελλήνων πολεμιστών, φτιαγμένων από το ίδιο ψυχικό ατσάλι που έδενε από τα πανάρχαια χρόνια τους αληθινούς ήρωες. Ορισμένοι τους χαρακτήρισαν ως το μυστικό όπλο του Πολεμικού Ναυτικού (ΠΝ), στην αναμενόμενη μάχη για τη διατήρηση της ελληνικής σημαίας στο Αιγαίο. Εμείς που τους παρακολουθήσαμε να ασκούνται κρυφά και φανερά κάτω από τη θάλασσα και πάνω σε νησιά, υπό δυσμενείς καιρικές συνθήκες, τους απονείμαμε τον επιχειρησιακό τίτλο των «Πολεμιστών βυθού-επιφανείας»…

Την εποχή του ΔΝΤ και της Τρόϊκας είναι σύνηθες φαινόμενο να συναντούμε στο πλαίσιο του στρατιωτικού ρεπορτάζ, πολλές αντιδράσεις όταν παρουσιάζουμε θέματα που αφορούν τις Ενοπλες Δυνάμεις, τους εξοπλισμούς και άλλα συναφή. Αυτή βέβαια είναι η άποψη μιας πληθυσμιακής ομάδας, η οποία γενικά αποφεύγει να ασχοληθεί με την βαθύτερη ουσία του ζωτικής σημασίας για την επιβίωση της χώρας, την οποία συνιστά η εθνική άμυνα. Η επιλογή μας να επισκεφθούμε τον χώρο εκπαίδευσης της ΔΥΚ στις Φλέβες (ο γράφων έχει μεταβεί ξανά στην περιοχή) υπαγορεύθηκε από την ανάγκη προβολής του έργου μιας πολύ ειδικής μονάδας του ΠΝ, η οποία διαψεύδει σε καθημερινή βάση την άποψη περί "αντιπαραγωγικότητας" των αξιωματικών / υπαξιωματικών. Ειδικά την παρούσα περίοδο οι αναγνώστες μας και όχι μόνον… πρέπει να μάθουν ότι στο ΠΝ δεν υφίσταται κάτι σαν συνθήκες ολικής κατάρρευσης των πάντων, όπως τόσο φιλάρεσκα κάποιες πηγές θέλουν να το πιστεύουν ή ακόμη και να το προωθούν. Προβλήματα υπάρχουν, αλλά τα στελέχη, παρά τις αντικειμενικές δυσκολίες, συνεχίζουν να δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό. Και αυτό το πράττουν όχι σκεπτόμενοι ως δημόσιοι υπάλληλοι, αλλά γιατί οι ίδιοι επέλεξαν μια ζωή μέσα στη συνεχή εκπαίδευση, που προϋποθέτει, ένταση, ενέργεια, κακουχίες, δράση, σκληραγωγία, συχνότατη εικοσιτετράωρη απασχόληση και πάνω από όλα αντιμετωπίζουν καθημερινά την «δαμόκλεια σπάθη» του στρατιωτικού ποινικού κώδικα, που δεν χαρίζεται σε κανέναν.

Όπως είναι γνωστό στη Διοίκηση Υποβρυχίων Καταστροφών (ΔΥΚ), η οποία συγκροτήθηκε τον Απρίλιο του 2002, εντάσσονται οι Ομάδες Ανορθόδοξου Πολέμου (ΟΑΠ), η Ομάδα Αμφίβιων Επιχειρήσεων (ΟΑΕ), Ομάδα Εξουδετερώσεων Ναρκών (ΟΕΝ), τα Σκάφη Ανορθόδοξου Πολέμου (ΣΑΠ), τα Υποβρύχια Οχήματα (ΥΠΟΧ), η Σχολή Υποβρυχίων Καταστροφών (ΣΥΚ), και η Βάση Υποβρυχίων Καταστροφών (ΒΥΚ) σύμφωνα με την επιχειρησιακή σχεδίαση και τις διαταγές ΓΕΕΘΑ και ΑΣ. Γνωστοί και ως βατραχάνθρωποι οι άνδρες της ΔΥΚ δεν πρέπει να συγχέονται με τους αμφίβιους καταδρομείς ή τις άλλες μονάδες Ειδικών Δυνάμεων του Ελληνικού Στρατού (ΕΣ). Το αντικείμενό τους είναι τελείως διαφορετικό και συνάδει με την φύση της αποστολής τους, η οποία είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το ΠΝ.

Έχουν τις «Φλέβες» στο αίμα τους

Το Ναυτικό Οχυρό Φλεβών βρίσκεται λίγο έξω (1,5 νμ από το Ακρωτήριο Ζωστήρ) από τις ακτές της Βουλιαγμένης, σε μια στρατηγικής σημασίας θέση-κλειδί, ελέγχοντας τη διέλευση των πλοίων που κατευθύνονται προς το λιμάνι του Πειραιά. Όπως άλλωστε μαρτυρεί η παρουσία οχυρωματικών εγκαταστάσεων και η θέση πυροβόλων από την περίοδο προ του Β΄ΠΠ, το νησί ανέκαθεν ήταν ενταγμένο στους σχεδιασμούς του Βασιλικού και μετέπειτα Πολεμικού Ναυτικού. Σε μια έκταση 1.100 στρεμμάτων βρίσκονται διάφορες εγκαταστάσεις για την εκτέλεση των εκπαιδευτικών αντικειμένων της διοίκησης σε συνδυασμό με την δυνατότητα ελλιμενισμού μικρών σκαφών.

Οι άνδρες της ΔΥΚ είναι εξοπλισμένοι με σύγχρονο οπλισμό κατάλληλο για τις αποστολές τις οποίες καλούνται να αναλάβουν σε καιρό ειρήνης αλλά και πολέμου. Παλαιότερα έφεραν το ατομικό πιστόλι τύπου M-1911A1 των 0,45', το οποίο έχει αντικατασταθεί από το γνωστό Glock 17 των 9 χλστ, που διακρίνεται για την ικανότητα βολής κάτω από την επιφάνεια του νερού. Σημειώνεται ότι το Glock διαθέτει γεμιστήρας 17/19 φυσιγγίων, αυξάνοντας την ισχύ πυρός του χρήστη. Εκτός αυτού οι πολεμιστές βυθού-επιφανείας χρησιμοποιούν και το Glock 18, το οποίο μπορεί αν εκτελέσει αυτόματης βολή και έχει υψηλή ταχυβολία (περίπου 1300 β.α.λ) χρησιμοποιώντας γεμιστήρες των 17/19 ή 33 φυσιγγίων. Στον βασικό οπλισμό της ΔΥΚ έχει ενταχθεί το τυφέκιο εφόδου M-16A1/A2 και Carbine των 5,56 χλστ. Στα τυφέκια μπορεί να ολοκληρωθεί το βομβιδοβόλο M-203 των 40 χλστ, όπως έχει υιοθετηθεί στο ΝΑΤΟ και σε άλλες μονάδες των Ενόπλων Δυνάμεων. Ο εξοπλισμός συμπληρώνεται από: α) το αυτόματο M-11, Ingram Model 11 των 9 mm (Cobray), β) το υποπολυβόλο XM-177E2 Commando των 5,56 χλστ, γ) το πολυβόλο υποστήριξης MG-3 των 7,62 χλστ και δ) το Μ60 των 7,62 χλστ. Πριν από λίγα χρόνια ο εξοπλισμός ενισχύθηκε και εκσυγχρονίστηκε με την παραλαβή του ελαφρού πολυβόλου FN MAG-58 των 7,62 χλστ. Η προσθήκη του διάσημου MAG οδήγησε στην κάθετη αύξηση της ισχύος πυρός των ομάδων μάχης. Η ΔΥΚ χρησιμοποιεί επίσης εκτοξευτές ρουκετών M-72A2 των 66 χλστ, ενώ στο οπλοστάσιό της βρίσκονται και ορισμένα εξωτικά όπλα τύπου βαλίστρας, καθώς και με βαρέα τυφέκια ελεύθερου σκοπευτού τύπου Barett στις εκδόσεις Μ95 και το ημιαυτόματο Μ82Α1.

Η επίσκεψή μας στις Φλέβες μας έδωσε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε ορισμένες εκπαιδευτικές δραστηριότητες, των ΟΑΠ και των ΣΑΠ κάτω από απρόβλεπτες καιρικές συνθήκες. Για πρώτη φορά παρουσιάζεται σε άρθρο – από φωτογραφικής κάλυψης – η εκπαίδευση των επίλεκτων πολεμιστών βυθού-επιφανείας της ΔΥΚ υπό καθεστώς καταρρακτώδους βροχής, η οποία «προσέβαλλε με επιτυχία» κάποιο απόγευμα του Νοεμβρίου το νησί. Μετατρέποντας το μειονέκτημα σε πλεονέκτημα καλύψαμε μια σπάνια περίπτωση εκτέλεσης άσκησης από τους βατραχανθρώπους, οι οποίοι υλοποίησαν στο ακέραιο το προβλεπόμενο πρόγραμμα, παρότι βράχηκαν μέχρι το κόκκαλο. Έτσι εκείνοι που εκπαιδεύονται για να δράσουν κάτω από τη θάλασσα, δοκιμάστηκαν στην ξηρά, έχοντας ως ουρανοκατέβατο «δώρο» την μπόρα που τους έδωσε την ευκαιρία να εκπαιδευθούν σαν να βρίσκονταν εντός του θαλασσίου περιβάλλοντος με το οποίο είναι εξοικειωμένοι.

Το περιβάλλον στις Φλέβες, που τρέχει στο αίμα των βατραχανθρώπων της ΔΥΚ, είναι το τυπικό που συναντάμε στο Αιγαίο. Αυτό προσφέρει ένα σημαντικό πλεονέκτημα στην εκπαίδευση παρέχοντας ρεαλισμό. Μια ΟΑΠ (Ομάδα Ανορθοδόξου Πολέμου) δύναμης 16 ανδρών οπλισμένη με τυφέκια M16A2 ορισμένα από τα οποία έφεραν και εκτοξευτή βομβίδων Μ203, υποστηριζόμενη από δύο πολυβόλα Μ60 των 7,62 χλστ, δύο πολυβόλα Minimi και ελεύθερους σκοπευτές (με Barett και Μ14) έλαβε θέση για να πραγματοποιήσει άσκηση επαφής με τον εχθρό (εμπλοκή-απαγκίστρωση).

Η ΟΑΠ χωρίστηκε σε δύο τμήματα, ενώ στον ουρανό τα σύννεφα είχαν πυκνώσει τόσο πολύ, διαμορφώνοντας ένα εξαιρετικό σκηνικό για το ξέσπασμα της καταιγίδας που θα ακολουθούσε. Μόνο που η πραγματική καταιγίδα θα προερχόταν από τα μαζικά στοχευμένα πυρά των ανδρών της ΟΑΠ λίγο αργότερα. Κάθε ΟΑΠ συγκροτείται από τον επικεφαλής αξιωματικό, τον βοηθό του (που είναι συνήθως ανθυπασπιστής ή αρχικελευστής) και επαγγελματίες ΕΠΟΠ. Μια από τις βασικές αιτίες εκτέλεσης αυτής της άσκησης είναι η ενίσχυση της συναντίληψης και της εσωτερικής συνοχής της ομάδας. Εξυπακούεται ότι από αυτούς τους λόγους εξαρτάται αν η αποστολή θα είναι επιτυχής ή όχι. Για παράδειγμα μέσα από την επαναλαμβανόμενη εκπαιδευτική δραστηριότητα οι άνδρες που μετέχουν μαθαίνουν σταδιακά και «αποστηθίζουν» τον τρόπο στάσης και δράσης των συμμαχητών τους. Με αυτόν τρόπο δημιουργείται ένα στενό επιχειρησιακό δέσιμο που θα επιτρέψει αργότερα στους άνδρες της ΟΑΠ να ενεργούν με μεγάλη ταχύτητα, ακρίβεια και κυρίως με εμπιστοσύνη για τις ικανότητες των μελών της. Αν αυτό ακούγεται απλό, πρέπει να αντιπαραθέσουμε ότι σε περίπτωση πραγματικής εμπλοκής με πυρά, προκύπτει μια σειρά απλοϊκών ζητημάτων, καθόλα κρίσιμων για την επιβίωση της ομάδας, όπως είναι η ενδοσυνεννόηση. Η ΟΑΠ αποτελεί ένα οργανικό σύνολο που πρέπει να μάθει να δρα συλλογικά με όσο το δυνατόν ενιαία σκέψη και αντίληψη.

Η βροχή είχε αρχίσει να μαστιγώνει τις Φλέβες όταν η ΟΑΠ διετάχθη να εκτελέσει «έξοδο» προς τα δεξιά ή προς τα αριστερά. Ο επιτηρητής-εκπαιδευτής αξιωματικός παρατηρούσε με προσοχή τους άνδρες που άρχισαν να αναπτύσσονται τηρώντας τις προβλεπόμενες αποστάσεις μεταξύ τους. Όμως παρά την σφοδρή βροχή η οποία εμπόδιζε τις κινήσεις και μείωνε ακόμη και την ορατότητα σε λίγα μέτρα, τα μέλη της ΟΑΠ έμοιαζαν να κινούνται σαν να ήταν μέλη του ίδιου οργανισμού. Έχοντας παρακολουθήσει και στο παρελθόν παρόμοιες δραστηριότητες, κάτω από σχεδόν ιδανικές συνθήκες, δεν θα ήταν υπερβολή να επισημάνουμε ότι η χρόνια εκπαίδευση, επιφέρει ακριβώς το επιθυμητό αποτέλεσμα, όπως αυτό περιγράφεται από τη γνωστή φράση: «εκπαιδεύσου όπως θα πολεμήσεις». Οι άνδρες των ΟΑΠ μετέχοντας σε αυτές τις ασκήσεις μαθαίνουν να συλλειτουργούν, μοιράζοντας τις πληροφορίες που παρέχουν οι αισθήσεις όλων, ελαχιστοποιώντας λάθη και αβλεψίες, που στην περίπτωση αληθινής εμπλοκής σημαίνουν απώλειες.

Όταν ολοκληρώθηκε η έξοδος και τα μέλη της ΟΑΠ αναπτύχθηκαν στο πεδίο, ήλθε η σειρά της επόμενης φάσης, η οποία αφορούσε την προσβολή φυλασσόμενου στόχου. Στις Φλέβες υφίστανται παλαιά κτίρια τα οποία χρησιμοποιούνται πολλάκις από τους εκπαιδευόμενους, οι οποίοι τα προβάλλουν με πραγματικά πυρά. Λίγο πριν οι άνδρες λάβουν θέσεις, εμείς «απολαύσαμε» την κύρια επίθεση της καταιγίδας, η οποία λες και ήταν συγχρονισμένη με τα πυρά, ενέκυψε λίγο πριν την έναρξή τους. Ολόκληρη η περιοχή είχε καλυφθεί από τον ήχο της βροχής που έπεφτε καταρρακτωδώς, μέχρις ότου την βοή των πυρών της φύσης, κάλυψαν οι ήχοι των τυφεκίων και των πολυβόλων υποστήριξης της ΟΑΠ. Η σκηνή ήταν μεγαλειώδης και εντυπωσιακή παράλληλα, συνθέτοντας μιαν εικόνα κατά την οποία τροχιοδεικτικά, πυρά, παχιές στάλες βροχής έπεφταν πάνω στο έδαφος, σε κράνη, κτίρια, όπλα, στόχους και ανθρώπους. Είχαμε μια ρεαλιστική απεικόνιση πολεμικής εμπλοκής, κάτω από ακραίες καιρικές συνθήκες, οι οποίες ωστόσο δεν εμπόδιζαν στο παραμικρό την υλοποίηση του εκπαιδευτικού αντικειμένου.

Παρακολουθώντας την άσκηση, τους άνδρες να ελίσσονται κάτω από την ακατάπαυστη, γεμάτη ένταση βροχόπτωση, μας ήλθε στο νου μια φράση από τον «Αρχέλαο» του Ευρυπίδη: «Ολίγοι γάρ εσθλοί κρείσσονες πολλών κακών». Σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει ότι λόγοι γενναίοι αξίζουν περισσότερο από πολλούς δειλούς. Πράγματι στη ΔΥΚ δεν υπάρχει χώρος για λιπόψυχους, πόσο μάλλον για δειλούς. Ολοι ανεξαιρέτως αποτελούν μέρος της δύναμης που συνθέτει κομμάτι της αιχμής του ΠΝ. Επιλεγμένοι Έλληνες ναυτικοί που επέλεξαν να αφιερώσουν τα καλύτερα χρόνια της ζωής τους και να μοιράσουν την καριέρα τους, ζώντας μεταξύ βυθού, επιφανείας και στεριάς. Πολλαπλά «Εσθλοί» και άξιοι ευγενών επαίνων.

«ΣΑΠ και δέος»

Κατά τη διάρκεια της επίσκεψής μας στο Ναυτικό Οχυρό Φλεβών είχαμε την ευκαιρία να παραστούμε μάρτυρες ενός μέρους της επιχειρησιακής εκπαίδευσης της ΔΥΚ, στο πλαίσιο της προγραμματισμένης άσκησης «Κύμα», το οποίο αφορούσε τη δράση Σκαφών Ανορθοδόξου Πολέμου (ΣΑΠ). Δύο σκάφη, τα ΣΑΠ 5 και ΣΑΠ 7 έλαβαν θέσεις εκτός του μικρού λιμένος, όπου παραβάλλουν τα ΣΑΠ και το LCU «Ηράκλεια» (L169). Τα όπλα των ΣΑΠ (πολυβόλα 7,62 χλστ, 0,50΄και βομβιδοβόλα) απασφαλίστηκαν και στη συνέχεια πραγματοποίησαν βίαιη είσοδο στον κολπίσκο, εκμεταλλευόμενα την ταχύτητα και την ικανότητα εκτέλεσης «σκληρών» ελιγμών. Οι σχεδιαστικές προδιαγραφές των ΣΑΠ επιτρέπουν την ανάπτυξη υψηλής ταχύτητας σε συνδυασμό με την μεταφορά σειράς όπλων (πολυβόλων, εκτοξευτών) τα οποία ανάλογα με την εκπαίδευση του κυβερνήτη και των χειριστών, μπορεί να αποδειχθούν κάτι παραπάνω από θανατηφόρα. Η ενέργεια στηρίζεται στην ταχύτητα και στην ισχύ πυρός, τα ΣΑΠ επωμίζονται ένα πολύ σημαντικό τμήμα της αποστολής, όπως για παράδειγμα την μεταφορά ανδρών μιας ΟΑΠ σε εχθρική ακτή και στη συνέχεια την απαγκίστρωσή της. Σε πραγματικές συνθήκες η εμπλοκή των σκαφών πραγματοποιείται υπό συνθήκες σκότους, ανεξαρτήτως των καιρικών συνθηκών ή της κατάστασης της θάλασσας.

Η όλη επιχείρηση διήρκεσε ελάχιστα λεπτά στην οποία κυριάρχησε το «Σόκ και δέος». Εκμεταλλευόμενα την χαμηλή σιλουέτα τους (η οποία παρέχει σχεδόν μηδενικό RCS) τα δύο ΣΑΠ εισήλθαν με την μέγιστη δυνατή ταχύτητα εντός του «εχθρικού κόλπου» και έβαλλαν με όλα τους τα όπλα. Η εικόνα ήταν κάτι παραπάνω από εντυπωσιακή, απολαυστική για όλες σχεδόν (πλην της γεύσης) τις αισθήσεις. Τα πολυβόλα ξερνούσαν δεκάδες βλήματα, τα οποία έσκαζαν με θορυβώδη τρόπο στα βράχια-στόχους, ενώ τα τροχιοδεικτικά χάραζαν τον αέρα. Μέσα σε λίγες στιγμές ο κόλπος κόντεψε να αναφλεγεί ενώ οι ήχοι από τις βολές και τις εκρήξεις συναγωνίζονταν τον βρυχηθμό των κινητήρων των σκαφών. Η μυρωδιά της πυρίτιδας έφθασε με κάποια καθυστέρηση και σε μας, ολοκληρώνοντας την «πανδαισία» που χαρίζει στους διαπιστευμένους συντάκτες η παρακολούθηση ασκήσεων με πραγματικά πυρά. Αυτό που εντυπωσίασε και αποτελεί παράμετρο μέτρησης της ικανότητας των συμμετεχόντων στο εκπαιδευτικό αντικείμενο, δεν ήταν μόνο η ακρίβεια των εκτελούμενων πυρών. Το φράγμα πυρός που εξαπολύεται αποπροσανατολίζει – και αδικεί παράλληλα – μια εξαιρετικά κρίσιμη παράμετρο, αυτή της δυνατότητας εκτέλεσης στοχευμένων βολών, από μια πλατφόρμα που κινείται με μεγάλη ταχύτητα και ταυτόχρονα εκτελεί ελιγμούς αποφυγής. Χωρίς να έχουν την πολυτέλεια σταθεροποιημένων όπλων, οι πολεμιστές βυθού-επιφανείας της ΔΥΚ έχουν κατορθώσει μέσα από την σκληρή και επίπονη επιχειρησιακή εκπαίδευση να είναι σε θέση να επιτυγχάνουν εξαιρετικά υψηλά ποσοστά ακρίβειας στις βολές τους. Οι ελιγμοί που εκτέλεσαν τα δύο ΣΑΠ μέσα στον περιορισμένο χώρο, οι συγχρονισμένες βολές αλληλοκάλυψης, οι επαναπροσβολές, η ταχεία αλλαγή στόχων και όλα αυτά τηρώντας χρόνους και οικονομία πυρομαχικών, ήταν κατά την εκτίμησή μας στοιχεία που δικαιώνουν όλους εμάς που γνωρίζουμε τι έργο συντελείται σε καθημερινή βάση στη ΔΥΚ. Όπως η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων έτσι και στη ΔΥΚ (όλα τα στελέχη, που μετείχαν σε όλες τις δραστηριότητες που παρακολουθήσαμε) η εκπαίδευση αντικατοπτρίζει τον πατριωτισμό των ασκουμένων, ιδιαίτερα στη δύσκολη εποχή την οποία διανύουμε.

Όπως είναι γνωστό η διοίκηση διαθέτει έναν αριθμό ΣΑΠ, τα οποία έχουν αποκτηθεί μέσω δωρεάς ιδιωτών, κάτι που σε μόνιμη βάση ξενίζει και εκπλήσσει (!) τους εκάστοτε υπουργούς/υφυπουργούς Εθνικής Άμυνας. Όταν επισκέπτονται τον οίκο των πολεμιστών βυθού-επιφανείας στις Φλέβες, οι πολιτικοί πάντοτε δίνουν συγχαρητήρια για τις εντυπωσιακές σκηνές δράσης που απολαμβάνουν καθήμενοι αναπαυτικά στις θέσεις του τιμώμενου προσώπου, ως άλλοι χολυγουντιανοί παραγωγοί. Η σκηνοθεσία φέρει τη σφραγίδα της ΔΥΚ και πάντοτε έχει να παρουσιάσει το έργο που τιτλοφορείται «Σοκ και Δέος». Βέβαια δεν πρόκειται για έργο, αλλά για μέρος της επιχειρησιακής εκπαίδευσης η οποία πρέπει να γίνεται σε όσο το δυνατόν πιο ρεαλιστικές συνθήκες. Με το πέρας της κάθε άσκησης οι υπεύθυνοι πολιτικοί προϊστάμενοι συγχαίρουν τους συντελεστές, αποδίδοντας τα γνωστά ανέξοδα εύσημα σε ανώτερους και κατώτερους, αποχωρώντας στη συνέχεια για τη γνωστή δεξίωση. Κάθε φορά που κάποιος επιχειρήσει να θέσει επί τάπητος το ζήτημα της αντικατάστασης των ήδη ταλαιπωρημένων σκαφών από άλλα σύγχρονα, περισσότερα αποτελεσματικά, προσαρμοσμένα στις πραγματικές ανάγκες της ΔΥΚ και όχι λόγω της «ευσπλαχνίας» ή του πατριωτισμού της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, η συζήτηση…. αλλάζει θέμα. Ο γράφων έχει παραστεί κατά το παρελθόν σε σκηνές όπου (απόστρατοι πια αξιωματικοί και υπαξιωματικοί) προσπαθούσαν – σε καλύτερες οικονομικά περιόδους – να θέσουν κάποια σοβαρά αιτήματα που αφορούν τον εξοπλισμό και την προμήθεια νέων ΣΑΠ. Ουδέν μονιμότερον του προσωρινού, έλεγαν οι αρχαίοι και εννοούν οι σύγχρονοι πολιτικοί προϊστάμενοι, κλείνοντας ευγενικά μεν αλλά κάθετα οποιαδήποτε περεταίρω συζήτηση.

Σήμερα η κατάσταση στον τομέα των ΣΑΠ έχει αρχίσει να απαιτεί μια νέα πολιτική προμηθειών, ιδιαίτερα τώρα που έχει ολοκληρωθεί το πολύκροτο σήριαλ των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά και έχουν ανοιχθεί νέοι ορίζοντες στην εγχώρια ναυπηγική βιομηχανία. Ελπίζουμε ότι βραχυπρόθεσμα θα μπορέσει να δημιουργηθεί ένας ενιαίος ναυπηγικός φορέας που θα μπορεί να αναλάβει την πλήρη κάλυψη και υποστήριξη των αναγκών του ΠΝ και του ΛΣ σε πλοία όλων των κατηγοριών και εκτοπισμάτων. Γνωρίζοντας τις κατεπείγουσες επιχειρησιακές ανάγκες σε συνδυασμό με το χαμηλό – συγκριτικά – κόστος των σκαφών διείσδυσης (όπως το MRTPU-22 των Τούρκων που παρουσιάσαμε στο προηγούμενο τεύχος), θα ήταν θεμιτό και αναγκαίο να ξεκινήσει μια κατ’ αρχήν συζήτηση με εκπροσώπους της ελληνικής ναυπηγικής βιομηχανίας. Μετά από τη σύνταξη των επιχειρησιακών προδιαγραφών ο ναυπηγικός φορέας θα μπορούσε εύκολα να σχεδιάσει για τη ΔΥΚ μια νέα γενιά ΣΑΠ/διείσδυσης, η απόκτηση των οποίων, υπό τις παρούσες και μελλοντικές συνθήκες που θα επικρατήσουν στο Αιγαίο, κρίνεται ως κατεπείγουσα. Αποψή μας είναι πως θα ήταν λάθος να «κρυφτούν» οι απαιτήσεις πίσω από την οικονομική κρίση. Με λίγα χρήματα και σε συνδυασμό με την εμπορική προώθηση του νέου προϊόντος, το οποίο θα μπορεί να πωληθεί και σε τρίτες χώρες (βλ. τουρκικό παράδειγμα) η ΔΥΚ θα αποκτούσε εντός δύο ετών δύο σκάφη, με την προοπτική του πολλαπλασιασμού τους στη συνέχεια.

Πέραν αυτών εκτιμούμε ότι είναι υψηλότατης προτεραιότητας η απόκτηση σύγχρονων ΣΑΠ από τη ΔΥΚ, η οποία μεταξύ άλλων κατέχει ειδικό επιχειρησιακό ρόλο στον σχεδιασμό του ΠΝ αλλά και του ΓΕΕΘΑ όσον αφορά τις Ειδικές Επιχειρήσεις (βλ. σχετικό άρθρο σε προηγούμενο τεύχος). Η χρησιμοποίηση των ΣΑΠ στο επιχειρησιακό περιβάλλον του Αιγαίου απέναντι σε έναν αντίπαλο που θα είναι καλύτερα οπλισμένος, ποιοτικά και ποσοτικά, εκτιμούμε ότι θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη τις πραγματικές δυνατότητες που έχουν σήμερα τα σκάφη και όχι να βασίζεται στην αναμφισβήτητη ικανότητα των έμπειρων χειριστών τους. Είναι σφάλμα να θεωρούμε ότι πόλεμος μπορεί να κερδηθεί με τη νοοτροπία της «πατέντας» και την έμφυτη ελληνική ικανότητα να μετατρέπει το χρήσιμο όπλο σε χρησιμότερο.

Επίλογος

Η άμυνα του αρχιπελάγους αποτελεί συλλογική υπόθεση των μονάδων (ειδικών και μη) των Ενόπλων Δυνάμεων. Ωστόσο η εμπειρία στα Ίμια κατέδειξε ότι είναι λάθος η αντιμετώπιση μιας τόσο απόλυτα εξειδικευμένης δύναμης, όπως οι βατραχάνθρωποι, ως μονάδας τύπου αμφιβίου καταδρομών. Από την επίσκεψή μας στις Φλέβες αποκομίσαμε αρκετά ενδιαφέροντα στοιχεία, εκτός από την εικόνα γενικής αντίδρασης κατά της συνεχιζόμενης αδιαφορίας για τους στρατιωτικούς από την πλειοψηφία των πολιτικών και δημοσιογράφων. Οι επαγγελματίες της ΔΥΚ συνιστούν «μονάδα μέτρησης» του πως φιλτράρεται και φθάνει μέχρι και τον τελευταίο υπαξιωματικό, η επικρατούσα άποψη περί αντιπαραγωγικότητας. Πέραν όμως των όποιων ατυχών δηλώσεων, πρέπει να επισημανθεί ότι όλα ανεξαιρέτως τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων – και ειδικά εκείνοι που συγκροτούν την αιχμή της λόγχης των – εκφράζουν πλέον σθεναρά και «αντρίκια» την κριτική τους απέναντι στην εμπεδωμένη κατάσταση που στοχοποιεί ποικιλοτρόπως τις Ένοπλες Δυνάμεις. Όταν πλήττεται η εκπαίδευση, μειώνονται τα στοιχειώδη κονδύλια για πυρομαχικά και την ίδια στιγμή η επίσημη πολιτική γραμμή της χώρας χαράσσεται γύρω από μια ενδοτική γραμμή υποχώρησης (βαφτίστηκε «στρατηγική ψυχραιμία») στα κυριαρχικά δικαιώματα, το ηθικό εννοείται ότι δεν μπορεί να βρίσκεται στις καλύτερες στιγμές του…

Από την «άλλη πλευρά του λόφου», ο γεωπολιτικός αντίπαλος της χώρας έχει αρχίσει να επισκέπτεται συχνότερα τα ύδατα του Σαρωνικού Κόλπου, αποστέλλοντας φρεγάτες, κορβέτες, ακόμη και υποβρύχια. Τα πλοία με την ημισέληνο πραγματοποιούν φυσικά αβλαβείς διελεύσεις, τουλάχιστον εκείνα που βρίσκονται στην επιφάνεια της θάλασσας. Όμως αυτές οι «εθιμοτυπικές επισκέψεις επίδειξης του νέο-οθωμανικού μεγαλείου στις ελληνικές θάλασσες», πραγματοποιούνται μερικά μίλια (ελάχιστα…) από το Ναυτικό Οχυρό Φλεβών και τη στρατηγικής σημασίας νησίδα του Αγίου Γεωργίου. Ουδείς πραγματικά είναι σε θέση να γνωρίζει τι ακριβώς σχεδιάζουν οι Τούρκοι τόσο στην επιφάνεια όσο και υποβρυχίως. Υπάρχουν άνθρωποι στο ΓΕΝ που πιθανών να σιωπούν πειθαρχώντας στη «στρατηγική ψυχραιμία», ωστόσο οι ομάδες SAS/SAT των Τούρκων βατραχανθρώπων είναι σαφές ότι δεν εμπνέονται από τις ίδιες απόψεις και δεν συμμερίζονται τις ελληνικές πολιτικές λεκτικές ακροβασίες.

«Ερμο τουφέκι σκοτεινό τι σ’ έχω εγώ στο χέρι, όπου εσύ μού’ γινες βαρύ κι ο Αγαρηνός το ξέρει». Χρησιμοποιώντας τη φράση από το γνωστό ποίημα «Ελεύθεροι Πολιορκημένοι» θα κλείσουμε την αναφορά μας στους Έλληνες πολεμιστές βυθού-επιφανείας με την εξής επισήμανση και προειδοποίηση παράλληλα προς τους γνωρίζοντες και αποφασίζοντες. Ασφαλώς και όλοι δεν ζούμε σε φανταστικό αλλά στον πραγματικό κόσμο, όπως επίσης αντιλαμβανόμαστε τις απειλές που υφίστανται και μεγεθύνονται στην άλλη πλευρά του Αιγαίου. Το να θέλουμε να αντιμετωπίσουμε το οικονομικό πρόβλημα πλήττοντας με λογιστική λογική τις Ένοπλες Δυνάμεις, τότε δημιουργούμε ένα ακόμη μεγαλύτερο και πολύ πιο επικίνδυνο ζήτημα. Οι συντάκτες του προϋπολογισμού με υπόδειξη του υπουργού Εθνικής Άμυνας θα έπρεπε να είχαν προβεί σε ορισμένες εξαιρέσεις. Αντ’ αυτού όλες οι μονάδες ξαπλώνουν στο κρεβάτι του Προκρούστη και χάνουν χρόνο με τον χρόνο μέρος της πολύτιμης «πολεμικής περιουσίας» τους που συντίθεται από την επιχειρησιακή εκπαίδευση, την υποστήριξη (πυρομαχικά, όπλα, ανταλλακτικά). Επίσης δεν έχουν καμία ένδειξη για βελτίωση της θέσης τους με νέο ειδικό εξοπλισμό, όταν είναι γνωστό ότι οι αντίπαλοί τους ήδη προπορεύονται σε αρκετούς τομείς.

Συμπερασματικά όσο και αν προσπαθούν κάποιοι μέσα από επικοινωνιακά χαμόγελα και λεκτικές διαβεβαιώσεις του τύπου: «δεν επηρεάζεται το αξιόμαχο» από τις μειώσεις και τις άλλες υπονομευτικές μεθοδεύσεις, καλό θα ήταν και τους το προτείνουμε καλόπιστα, να σκύψουν με παρρησία και ειλικρινή διάθεση, ώστε να καταστούν ευήκοοι σε όσα κραυγάζουν ή ψιθυρίζουν τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων. Στην αντίθετη περίπτωση οι γκρεμός είναι μπροστά, ο δρόμος αποκτά ολισθηρότητα με το πέρασμα του χρόνου και σε αυτόν εν τέλει θα κατακρημνιστούμε άπαντες φωνάζοντας το σύνθημα «λαός, στρατός, αδελφωμένοι».

Το περιοδικό «Στρατιωτική Ισορροπία και Γεωπολιτική» ευχαριστεί τον Α/ΓΕΝ αντιναύαρχο Δημήτριο Ελευσινιώτη, για την άδεια παρακολούθησης εκπαιδευτικής δραστηριότητας της ΔΥΚ. Επίσης τον εκπρόσωπο Τύπου του ΓΕΝ αντιπλοίαρχο Αδαμάντιο Χριστοδούλου για τη διεκπεραίωση του σχετικού αιτήματος. Ιδιαίτερα ευχαριστούμε τους «ανώνυμους» αξιωματικούς, υπαξιωματικούς και ναύτες της ΔΥΚ, που μας έδωσαν χειροπιαστές αποδείξεις τι σημαίνει να υπηρετείς το ΠΝ, τη σημαία και την πατρίδα, όσο «αντιπαραγωγικό» και αν ακούγεται!

Εικόνα ενθέτου: Τα ΣΑΠ της ΔΥΚ εξαπολύουν μύδρους μαζικών πυρών, δημιουργώντας ένα θέαμα που γίνεται εντονότερο ιδιαίτερα τις στιγμές που ο ήλιος «οδεύει στη βασιλεία του».