ΥΠΟΘΗΚΑΙ ΕΙΣ ΑΘΗΝΑΙΟΥΣ. Ἓνα κείμενο γιά χιλιάδες χρόνια ἐπίκαιρο.

(Παναγιώτης Δερματᾶς)

Δέν εἶμαι φιλόλογος. Εἶμαι ἁπλός αὐτοδίδακτος ἐραστής τοῦ ἀρχαίου Ἑλληνικοῦ λόγου.

Τοῦ ἀληθινοῦ λόγου πού δραματικά μᾶς στεροῦν μέσα ἀπό τό σύστημα (ἐθνικῆς) μας παιδείας.

Ταπεινά θέλω νά ἀφιερώσω στούς συνέλληνες αὐτό τό διαχρονικό ποίημα τοῦ Σόλωνος, τοῦ μεγαλου σοφοῦ που θεμελείωσε τήν δημοκρατία τῶν Ἀθηνῶν .

Εἶναι ὁ ἂνθρωπος πού πικράθηκε γιά τίς ἀνοησίες και τα ἀνομήματα τῶν συμπολιτῶν του, πού δέν εἶχε καμμία σχέσι μέ τήν σημερινή κάστα τῶν ἡγετῶν οἱ ὁποῖοι ἒχουν στηρίξει τήν ἐπιβίωσί τους στά ἀνομήματα τά ὁποῖα μέ διαβολικές ἱκανότητες ὑποθάλπτουν, ὁ ἂνθρωπος πού ἒσπειρε σημαντική σπορά ἡ ὁποία καρποφόρησε πλούσια ὃταν αὐτός εἲχε φύγει ἀπό τήν ζωή καί πού ἡ σοδειά της φθάνει μέχρι τίς ἐσχατιές τῆς παγκόσμιας ἱστορίας.

Ἐθεωρεῖτο ἓνας ἀπό τούς ἑπτά σοφούς τῆς ἀρχαιότητος καί τιμήθηκε στούς Δελφούς.

Σ΄αὐτόν ἀποδίδεται τό μηδέν ἂγαν, δηλαδή ἡ ἀρχή τοῦ μέτρου τό ὁποῖο χαρακτήρισε τήν πολιτική του συμπεριφορά καί το Ἀθηναϊκό σύνταγμα πού αὐτός ἐθέσπισε.

Ἡ μετατροπή ἀπό τήν ἀρχαία διάλεκτο στήν σύγχρονη, εἶναι βγαλμένη ἀπό τήν ψυχή μου καί δέν περιέχει φιλολογικά φτιασιδώματα.

Μέσα ἀπό αὐτήν, βιώνεται ὁ πόνος τοῦ ποιητῆ γιά τήν κατάντια τῶν Ἀθηναίων τῆς ἐποχῆς του, μία κατάντια διαχρονική πού φθάνει ὡς σήμερα.

Τότε, ὃπως καί σήμερα, ἂλλους ἡ ἐκμετάλλευσις καί ἡ ἀδικία εἶχε μετατρέψει σε ἂτολμους μοιρολάτρες, ἂλλους ἡ ἀλαζονεία σέ στιγνούς εκμεταλλευτές.

Μοιάζουμε ἲδιοι οἱ σημερινοί Ἓλληνες με τούς Ἀθηναίους τῆς εποχῆς ;..

« Ἀτομικά ἀκολουθοῦμε τά βήματα τῆς ἀλεποῦς ἑνῶ ὁμαδικά εἲμαστε χῆνες»;...Λόγια τά ὁποῖα εἶχε πεῖ ὁ ἲδιος γιά τούς Ἀθηναίους.

Γίναμε φτωχοί ἐπειδή πουλήσαμε τήν ψυχή μας σ’αυτούς πού ἡ συλλογική μας ἀφροσύνη μετέτρεψε σέ κυρίαρχους καί αὐτοί μέ τήν σειρά τους μᾶς μετέτρεψαν σέ δούλους;.. .

Γινάμε ἂθλιοι πού περιμένουμε μία νέα σεισάχθεια γιά να σωθοῦμε ἀπό τούς παγκόσμιους τοκογλύφους καί τούς ἐντόπιους διαχειριστές τους;..

( Ἀρχαῖον )

Ἡμετέρη δέ πόλις κατά μέν Διός οὒ ποτ΄ὀλεῖται αἶσαν καί μακάρων θεῶν φρένας ἀθανάτων

τοίη γάρ μεγάθυμος ἐπίσκοπος ὀβριμοπάτρη Παλλάς Ἀθηναίη χεῖρας ὓπερθεν ἒχει.

Αὐτοί δέ φθείρειν μεγάλην πόλιν ἀφραδίησιν ἀστοί βούλονται χρήμασιν πειθόμενοι,

δήμου θ’ἡγεμόνων ἂδικος νόος, οἶσιν ἑτοῖμον ὓβριος ἐκ μεγάλης ἂλγεα πολλά παθεῖν

οὒ γάρ ἐπίστανται κατέχειν κόρον οὐδέ παρούσας εὐφροσύνας κοσμεῖν δαιτός ἐν ἡσυχίη...

πλουτοῦσιν δ’ ἀδίκοισ’ ἒργμασι πειθόμενοι... οὒθ’ ἱερῶν κτεάνων οὒτε τί δημοσίων

φειδόμενοι κλέπτουσιν ἐφ’ἁρπαγῆ ἂλλοθεν ἂλλος οὐδέ φυλάσσονται σεμνά θέμεθλα Δίκης,

Ἣ συγῶσα σύνοιδε τά γιγνόμενα πρό τ΄ἐόντα, τῶ δέ χρόνω πάντως ἢλθ’ἀποτεισομένη,

τοῦτ΄ἢδη πάση πόλει ἒρχεται ἓλκος ἂφυκτον ἐς δέ κακήν ταχέως ἢλυθε δουλοσύνην, .

ἢ στάσιν ἒμφυλον πόλεμον εὓδοντ’ ἐπεγείρει, ὃς πολλῶν ἐρατήν ὢλεσεν ἡλικίην

ἒκ δέ δυσμενέων ταχέως πολυήρατον ἂστυ τρυχεται ἐν συνόδοις τοῖσ’ ἀδικοῦσι φίλαις

ταῦτα μέν ἐν δήμω στρεφεται κακά. τῶν δέ πενιχρῶν

ἱκνοῦνται πολλοί γαῖαν ἐς ἀλλοδαπήν πραθέντες δεσμοῖσί τ’ἀεικελίοισι δεθέντες,

καί κακά δουλοσύνης στυγνά φέρουσι βία. οὓτω δημόσιον κακόν ἒρχεται οἲκαδε ἑκάστω,

αὒλειοι δ’ἒτ’ ἒχειν οὐκ ἐθέλουσι θύραι, ὑψηλόν δ’ ὑπέρ ἓρκος ὑπέρθορεν, εὗρε δέ πάντως,

εἰ καί τίς φεύγων ἐν μυχῶ ἦ θαλάμου, ταῦτα διδάξαι θυμός ‘Αθηναίους μέ κελεύει,

ὡς κακά πλεῖστα πόλει δυσνομίη παρέχει, εὐνομή δέ εὒκοσμα καί ἂρτια πάντ’ ἀποφαίνει

και θ’ἃμα τοῖσ’ἀδίκοισ’ ἀμφιτίθησι πέδας.

Τραχέα λειαίνει, παύει κόρον, ὓβριν ἀμαυροῖ, αὐαίνει ἂτης ἂνθεα φυόμενα,

εὐθύνει δέ δίκας σκολιάς ὑπερήφανα τ’ ἒργα πραΰνει, παύει δ΄ἒργα διχοστασίης,

παύει δ’ ἀργαλέης ἒριδος χόλον, ἒστι δ΄ὑπ’αὐτῆς πάντα κατ’ ἀνθρώπους ἂρτια καί πινυτά.

( Νέον )

Ἡ δική μας πόλις, ἀπό τήν μεριά τοῦ Διός, ποτέ δέ θα χαθεῖ οὒτε άπό τήν μεριά τῆς μοίρας καί τῆς θεϊκῆς θελήσεως τῶν αθανάτων. τόσο μεγαλόψυχος προστᾶτις ἀπό ἰσχυρο πατέρα θυγατερα, ἡ Παλλάς Ἀθηνᾶ, ἒχει ἐπάνω της τά προστατευτικά χέρια ἁπλωμένα.

Αὐτοί δέ οἱ ἀστοί μέ τίς ἀπερισκεψίες τους, πιστοί στό χρῆμα, τήν μεγάλη πολι θέλουν να φθείρουν, τοῦ λαοῦ καί τῶν ἡγεμόνων ἡ κακοτροπία, ἀναππότρεπα ἀπό τήν μεγάλη ἀλαζονεία, θά ἐπιφέρουν πολλά δεινά.

Διότι δεν γνωρίζουν να ἐξουσιαζουν τόν κορεσμό, οὒτε στά εὐφρόσυνα συμπόσια νά κοσμοῦν τήν τράπεζα μέ κοσμιότητα, πλουτίζουν ὑπακούοντες σέ ἂδικα ἒργα, χωρίς νά σέβονται οὒτε τα ἱερά κτήματα, οὒτε τα δημόσια, κλέπτουν καί ἁρπάζουν ὁ ἓνας ἀπό τόν ἂλλον, οὒτε διαφυλάσσουν τα σεπτά θεμέλεια τῆς Δίκης.

Αὐτή ὃμως μέσα στήν σιγή της, γνωρίζει αὐτά πού γίνονται καί πού ἒχουν γίνει, και στόν κατάλληλο χρόνο ἒρχεται νά ἀποδώση τιμωρία. ἒτσι, ἡ ἀνταπόδοσις, ἢδη, ἒρχεται στήν πόλι πληγή ἀναπόφευκτη, πού γρήγορα σέ κακή ἒπεσε δουλεία, ἢ ἐμφύλια στάσι καί πόλεμον λανθάνοντα ξεσηκώνει, αὐτός, πολλῶν ἀφήρεσε τό ἂνθος τῆς ἡλικίας κι΄ἀπό τούς ἐσωτερικους ‘ἀντίπαλους ἡ πολυαγαπημενη πόλις φθείρεται στούς ἀγαπημένους πολιτικούς συλλογους ‘από τούς φαύλους.

Α’υτά τά κακά περιτριγυρίζουν τόν δῆμο, καί ἀπό τούς πένητες πολλοί φθάνουν σε γῆ ἀλλοδαπή, πουλημένοι καί δεμένοι μέ ἀνάρμοστα δεσμά καί τά μισητά κακά τῆς δουλείας ὑποφέρουν μέ βία.

Ἒτσι, ἡ δημόσια συμφορά, εἰσερχεται στήν κατοικία τοῦ καθ΄ἑνός και οἱ αὐλόθυρες δέν μποροῦν να τήν συγκρατήσουν, τό ὑψηλό πάνω ἀπό αὐτές φράκτη, ξεπέρασε και βρῆκε ὃποιον κατέφυγε στα ἐνδότερα ἢ σε ἐσωτερικό θάλαμο..

Αὐτά με προστάζει ἡ επιθυμία μου να διδάξω στούς Ἀθηναίους, Πόσο δηλαδή μεγάλα κακά παρέχει στήν πόλι ἡ δυσνομία, καί πόσο κόσμια καί ἁρμονικά τά κάνει ὃλα ἡ εὐνομία, στούς ἂδικους περνᾶ δεσμά, τα σκληρά ἁπαλύνει, παύει τήν ὑπερβολή, ταπεινώνει τήν ἀλαζονεία, ξηραίνει τῆς κακίας τά φυτρωμένα ἂνθη, ἰσιώνει τίς σκοτεινές δίκες, καί καταπραΰνει τά ἀλαζονικά ἒργα, παύει τούς διχασμούς, καταπαύει τῆς ὀλέθριας ἒριδος τόν χόλο, καί κάτω ἀπ’ αὐτήν (τήν εὐνομία), ὃλα τά ἀνθρώπινα γίνονται ἂρτια καί συνετά.

Παρατηρήσεις:

Τήν εὐνομία τήν απολαμβάνουν ὃλοι ἀνεξαιρέτως οἱ πολῖτες. Ἑνῶ ἡ δυσνομία, δηλαδή οἱ κακοί νόμοι, βασανίζει τούς πᾶντες .

Δέν ἐμποδίζουν τήν δυστυχία ἡ ὁποία προέρχεται ἀπό τήν ἀνομία, οὒτε οἱ μεγάλες αὐλόπορτες οὒτε ἡ διαφυγή σέ σκοτεινά δωμάτια, οὒτε τά εὐρύχωρα σαλόνια.

Ἓνα μήνυμα πού δέν κατάφεραν να το πιάσουν οἱ αἰώνιοι τύραννοι τῆς ἀνθρωπότητας, οὒτε τα βολεμμένα στηρίγματά τους.

Ἂς θυμηθοῦμε τόν Τσαουσέσκου που εἶχε κάνει το Βουκουρέστι γεμᾶτο ὑπόγεια καταφύγια τά ὁποῖα θά τοῦ ἐξασφάλιζαν τήν ζωή !

Ὃλα τα σύγχρονα ἁρπακτικά τοῦ κόσμου, ἐγχώρια καί διεθνῆ, ἒχουν διασφαλίσει καταφύγια γιά τό τομάρι τους !

Ἒχουν διασφαλήσει θυρίδες γιά τά προϊόντα τῆς ἁρπαγῆς καί δημόσιας ληστείας μεσα σε ἀτσαλινες θυρίδες στήν χώρα ...προστάτη τῶν κακοποιῶν ἡ ὁποία περιμένει εὐκαιρία να τούς τ’ἁρπάξει με τήν σειρά της...

Τίποτα ὃμως δέν θα τά σώσει !

Ἂς μελετήσουμε λοιπον μέ σεβασμό τίς διαχρονικές μας ἀξίες. Μόνον μέσα ἀπό αὐτές θά σώσουμε τόν ἑαυτόν μας καί θά προκαλέσουμε θετικές ἀντανακλάσεις σέ ὃλο τόν κόσμο .

Ἀρχή μας ἂς εἶναι ἡ ἐλεύθερη κριτική καί τό μέτρο γιά ν’ ἀποφύγουμε τίς κομματικές ἀκρότητες πού μὰς ἒχουν ἐπιβάλει ἐπί ἓναν αἰῶνα καί πλέον οἱ …ἂμετροι.

Παρόμοια κατάστασις με τήν σημερινή, εἶχε λοιπόν προηγηθεῖ στό κράτος τῶν Ἀθηνῶν. Καί ὃμως αὐτό δέν κατέρρευσε διότι μέσα ἀπό αὐτήν κυοφορήθηκε ὁ Σόλων.

Ἀς ἑτοιμάστοῦμε ψυχικά καί ἐπειγόντως, ὂρθιοι καί ἀσυμβίβαστοι, νά ὑποδεχτοῦμε τόν νέο Σόλωνα !

Παναγιώτης Δερματᾶς