Μαύρη τρικυμία σε κενό κρανίο για την κυβέρνηση.

Του Δημήτρη Κωνσταντάρα

Σε βαθύ, μαύρο σκοτάδι βρίσκεται η κυβέρνηση ΚΑΙ στο θέμα του «χειρισμού» της λαθρομετανάστευσης, των κάθε λογής «προσφύγων», της κάθε λογής βίας που απορρέει από την υπέρμετρη αύξηση του αριθμού ξένων στην Ελλάδα. Αδυνατεί να χειριστεί την εξέλιξη του φαινομένου, αδυνατεί να «θωρακίσει» τη χώρα, αδυνατεί να επιβάλει κανόνες, με αποτέλεσμα :

1. Να αδικούνται και να δυστυχούν χιλιάδες ανθρώπινες ψυχές που κατέληξαν στην Ελλάδα ελπίζοντας για μια καλύτερη ζωή αλλά κυρίως
2. Να αποδεικνύεται ότι αδυνατεί να προστατεύσει εκατομμύρια Ελλήνων που βλέπουν τους όρους διαβίωσής τους να χειροτερεύουν μέρα την ημέρα και να μεταβάλλονται σε «απόβλητους» και καταδιωκόμενους στην ίδια τους την πατρίδα, την πόλη, τη γειτονιά, το σπίτι.

Η περίπτωση των μεταναστών που «φιλοξενούνται» στο κτίριο «Υπατία» της Αθήνας , κάτω από τραγικές συνθήκες και κάνουν απεργία πείνας ενός μηνός ήδη προς την οποία «κάποιοι» θεώρησαν ότι έπρεπε να τους ωθήσουν ώστε να δημιουργήσουν εκβιαστικά την αλλαγή στο status quo, το νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης για …εκσυγχρονισμού στο νομικό πλαίσιο καταπολέμησης των εκδηλώσεων ρατσισμού και ξενοφοβίας και η άνευρη, άστοχη, αναποτελεσματική παρουσία του αρμόδιου υπουργού κ. Παπουτσή στη συνάντηση ευρωπαίων υπουργών την Τετάρτη στη Ρώμη για το μεταναστευτικό, αποδεικνύει ότι οι άνθρωποι που κυβερνούν την Ελλάδα δεν έχουν ιδέα για το τι πρέπει να κάνουν.

Η συνάντηση της Ρώμης κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το θέμα του νέου μεταναστευτικού κύματος, κυρίως από τη Λιβύη και την Τυνησία « πρέπει να αποτελέσει θέμα ολόκληρης της Ένωσης, με ουσιαστική υπερίσχυση της αρχής της αλληλεγγύης».

Αλλά αν τα συμπεράσματα των διαβουλεύσεων των Ευρωπαίων Υπουργών ήταν για γέλια, το νομοσχέδιο, το οποίο δόθηκε από το υπουργείο Δικαιοσύνης σε δημόσια διαβούλευση (έως την 3η Μαρτίου 2011) και με το οποίο « θεσπίζεται το γενικό πλαίσιο ρύθμισης για την καταπολέμηση ορισμένων μορφών και εκδηλώσεων ρατσισμού και ξενοφοβίας μέσω του Ποινικού Δικαίου και η ελληνική νομοθεσία εναρμονίζεται με την σχετική ευρωπαϊκή» είναι στην κυριολεξία για κλάματα.

Δυο λόγια για την ενίσχυση των παραπάνω θέσεων:

Με το νομοσχέδιο, εξασφαλίζεται λέει- ότι « η διερεύνηση και ποινική δίωξη των εγκλημάτων ρατσισμού και ξενοφοβίας γίνεται αυτεπάγγελτα και δεν εξαρτάται από αναφορές ή καταγγελίες των θυμάτων, τα οποία είναι συχνά ιδιαιτέρως ευάλωτα και διστάζουν να κινήσουν δικαστικές διαδικασίες». Εν ολίγοις, το φαινόμενο της ξενοφοβίας αποκαλείται –περίπου- «έγκλημα» και τιμωρείται. Δηλαδή ο συνταξιούχος ή η εργαζόμενη μητέρα που δέχονται επίθεση στο δρόμο ή στο σούπερμάρκετ από λαθρομετανάστες που για να επιβιώσουν έχουν μετατραπεί σε κλέφτες και ληστές, έχουν άδικο που φοβούνται τους «ξένους» και δεν τους θέλουν στη γειτονιά τους για να μην τους ληστέψουν ή τους μαχαιρώσουν και ενδέχεται, αν αντιδράσουν, να τιμωρηθούν!

Οι «ομάδες πολιτών», τα πολιτικά κόμματα, οι οργανώσεις, οι σύλλογοι της γειτονιάς που οργανώνονται ή βοηθάνε ώστε για να υπάρξει στοιχειώδης προστασία και ριζική αντιμετώπιση των πολλαπλών προβλημάτων ή διοργανώνουν εκδηλώσεις υπέρ των δικαιωμάτων των Ελλήνων κατοίκων έχουν «διοικητική ευθύνη» γιατί « εμπλέκονται σε εκδηλώσεις ρατσισμού και ξενοφοβίας ή στη διάπραξη εγκλημάτων με τέτοια κίνητρα».

Επίσης, « αξιόποινες θεωρούνται και οι ρατσιστικές και ξενοφοβικές εκδηλώσεις που στρέφονται κατά πραγμάτων (κινητών ή ακινήτων), τα οποία χρησιμοποιούνται κυρίως ή κατ' αποκλειστικότητα από ομάδες ή πρόσωπα (όπως π.χ. θρησκευτικά αντικείμενα, εθνικά σύμβολα, οίκοι λατρείας, χώροι διαμονής, εκπαίδευσης, ψυχαγωγίας, κ.λπ.)».

Αυτά που μπαίνουν σε διαβούλευση, ευθυγραμμίζουν – λέει- τη νομοθεσία με τα όσα ισχύουν στην υπόλοιπη Ευρώπη. Από την οποία, προστρέχοντας τις προάλλες και ο κ. Παπουτσής, οι έξι υπουργοί ζήτησαν « να βάλει το θέμα της Μεσογείου στην πρώτη θέση της πολιτικής της ατζέντας, προκειμένου να αναπτυχθεί μία νέα πολιτική δράση και συνεργασία, ώστε να βοηθηθούν οι χώρες της βορείου Αφρικής στην εξασφάλιση θεσμικής σταθερότητας» γιατί «οι πολίτες των χωρών της βορείου Αφρικής που μπορεί να φτάσουν στις ευρωπαϊκές ακτές τις επόμενες ημέρες, είναι πιθανό να ξεπεράσουν τους 300.000».

Γιατί έγινε αυτή η συνάντηση των υπουργών στην Ρώμη; Μα διότι πήγαν πρόσφυγες από την Τυνησία στην Ιταλία. Όπως είπε ο Ιταλός υπουργός, «από την αρχή της κρίσης στην Τυνησία έως χθες, στην Ιταλία έχουν αφιχθεί 6.300 λαθρομετανάστες, στην πλειονότητά τους Τυνήσιοι».

Όπως καταλαβαίνετε, έπρεπε να καταρρεύσει η Τυνησία, να «ξαμολυθούν» χιλιάδες Τυνήσιοι, να φτάσουν 6.300 στην Ιταλία για να αναγκαστούν να συζητήσουν το ζήτημα οι Ευρωπαίοι «εταίροι». Όχι για να προστατεύσουν εμάς που «δεχόμαστε» επί χρόνια χιλιάδες λαθρομετανάστες την εβδομάδα απ΄ όλο τον κόσμο και έχουμε δει τη χώρα μας να μετατρέπεται σε ένα τεράστιο άσυλο χωρίς καμία βοήθεια ή συμπαράσταση αλλά γιατί 6.300 Τυνήσιοι «μπουκάρισαν» στην Ιταλία.

Συγγνώμη παιδιά αλλά πιο ακατάλληλη στιγμή για να «περάσετε» κι άλλο ένα «νομοσχέδιο υποταγής» δεν μπορούσατε να βρείτε. Καλά ξεμπερδέματα.