Οι εκλογές μύρισαν μπαρούτι.

Του Δημήτρη Παπαγεωργίου

Γεννήθηκα στις αρχές της δεκαετίας του '80. Μεγάλωσα στην πρωτεύουσα της Αθήνας την δεκαετία του '90. Είμαι απόλυτα εξοικειωμένος με το φαινόμενο της τρομοκρατίας. Μου άνοιξαν το κεφάλι σε μια συναυλία ως έφηβο, επειδή φορούσα ελληνική σημαία στο μπουφάν μου. Μπήκα στον χώρο της δημοσιογραφίας, λίγο καιρό μετά την εξάρθρωση της 17 Νοέμβρη. Έκανα τα πρώτα ρεπορτάζ όταν η "Συνωμοσία των Πυρήνων της Φωτιάς" έβαζε ακόμη γκαζάκια σε ΑΤΜ. Με ανέφεραν μάλιστα σε προκήρυξή τους, στις αρχές του 2010. Η "τρομοκρατία" στη χώρα μας, είναι μέρος της ζωής μου για όσο καιρό θυμάμαι την ζωή μου. Αντιθέτως με όσα γράφουν οι πολλοί, δεν πιστεύω ότι είναι αποτέλεσμα κάποιας "παγκόσμιας συνωμοσίας" που σκοπό έχει να πλήξει την εικόνα της χώρας στο εξωτερικό ή να χρησιμοποιείται από τις εκάστοτε κυβερνήσεις, για να αλλάζει τα ζητήματα της επικαιρότητας. Είμαι βέβαια και από αυτούς που πιστεύουν ότι ο συντομότερος δρόμος από το σημείο Α έως το σημείο Β είναι η ευθεία.

"Επιτηρούνται" από το κράτος...
Η τρομοκρατία στην Ελλάδα είναι μία συνεχής κατάσταση, που ανατροφοδοτείται, λόγω της ύπαρξης ζωτικού χώρου στον οποίο μπορεί να ελιχθεί, να δημιουργήσει δομές και υποδομές και να ανακυκλώσει τον κόσμο της. Εάν κάποιος πιστεύει ότι είναι εντελώς τυχαίο ότι η τελευταία χώρα στην Ευρώπη στην οποία υπάρχει "επαναστατική τρομοκρατία", είναι επίσης η μοναδική χώρα στην Ευρώπη που έχει θεσμούς όπως το πανεπιστημιακό άσυλο ή η μοναδική χώρα στην Ευρώπη που έχει καταληφθεί από μια μικρή παρέα κομπλεξικών πανεπιστημιακών, που ειλικρινέστατα διατρανώνουν την πίστη τους σε αντικοινωνικά δόγματα, θα πρέπει να αναζητήσει ρόλο στο διαφημιστικό τομέα, γιατί έχει μεγάλη φαντασία. Τα πράγματα είναι απλά. Οι "ελευθερίες" που παραχωρήθηκαν στην άκρα αριστερά, μετά το 1974, στο όνομα του υποτιθέμενου ρόλου της στην ανατροπή της στρατιωτικής δικτατορίας, επέτρεψαν σε αυτή να λειτουργήσει με τρόπο που μας έφερε στην σημερινή κατάσταση. Την ίδια στιγμή, είτε κάποιοι βολεύονταν από τη δράση της, που τους έδωσε συγκεκριμένα όπλα στον πολιτικό στίβο (όπως οι δολοφονίες των δεξιών εκδοτών, που κατέστησαν μονοπώλιο της αριστεράς τον χώρο της έντυπης δημοσιογραφίας), είτε διακατέχονταν από ιδεολογικά κόμπλεξ που τους απέτρεπαν από το να ονοματίσουν τους τρομοκράτες. Αποτέλεσμα αυτού είναι οι γενιές των τρομοκρατών που διαδέχονται η μία την άλλη. Από τους εκπροσώπους της γενιάς του '74 που λειτουργούσαν μέσα από την 17 Νοέμβρη, φτάσαμε στη γενιά του '90, με 22χρονα παιδιά να κινδυνεύουν να περάσουν ένα μεγάλο μέρος της ζωής τους στην φυλακή. Όλες αυτές οι ομάδες λειτουργούν υπό ένα περίεργο καθεστώς επιτήρησης. Όχι προστασίας από το κράτος, αλλά σίγουρα επιτήρησης, καθώς πολλοί από αυτούς ξεκινούν την "τρομοκρατική" τους καριέρα ήδη σεσημασμένοι από χαμηλότερης έντασης επεισόδια. Και ενίοτε οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ τους "μαζεύουν", ενώ οι ανάλογες της ΝΔ, φοβούμενες το κοινωνικό κόστος επεισοδιών που θα δημιουργήσουν ομοϊδεάτες τους, τους αφήνουν λίγο πιο... λάσκα.

Η αριστερά νομιμοποιεί τη βία
Αυτή είναι η ιστορία της τρομοκρατίας, που όπως αποδεικνύεται εδράζεται σε γνωστά "στέκια" των Εξαρχείων, σε πανεπιστημιακά άσυλα και λοιπούς "κοινωνικούς χώρους" που υπερασπίζεται η αριστερά. Όλα τα υπόλοιπα είναι "παράπλευρες" απώλειες. Οι εκτιμήσεις κάποιων περί εμπλοκής "μυστικών υπηρεσιών" και τα λοιπά, παρόλο που ίσως ως ένα σημείο αληθεύουν, δεν είναι ο καθοριστικός παράγοντας. Απλά, φροντίζουν να χρησιμοποιούν διακριτικά τα τεκταινόμενα. Η ουσία είναι η παραδοσιακή αριστερίστικη νοοτροπία που επιβιώνει στην χώρα μας και η οποία συνεχίζει να "νομιμοποιεί" πράξεις βίας, αρκεί αυτές να προέρχονται από τον χώρο της. Η ουσία είναι ότι κάποιοι επιμένουν ακόμη και τώρα να παίζουν με τις ζωές νεαρών Ελλήνων, τους οποίους εκθέτουν σε ένα σύστημα που λειτουργεί ειδικά στους χώρους της νεολαίας και το οποίο τους εκτρέπει σε τέτοιες οδούς αντικοινωνικότητας. Γιατί η ευθύνη δεν βρίσκεται στους ώμους των 22χρονων. Η ευθύνη βρίσκεται σε αυτούς που συμμετείχαν στη νομή της εξουσίας και άφησαν ελεύθερους κάποιους να καταστρέφουν νεαρά παιδιά, για να έχουν μικροπολιτικά ωφέλη. Την ευθύνη για την πορεία αυτών των 22χρονων που έστελναν βόμβες την έχουν όλοι όσοι βρέθηκαν στον θώκο των υπουργείων Παιδείας ή "Προστασίας του Πολίτη", οι οποίοι επέτρεπαν στους "στρατολόγους" να γοητεύουν νεαρά παιδιά. Τα υπόλοιπα είναι παραμύθια.

Οι ευθύνες του Πάκη
Η τρομοκρατία στην Ελλάδα διατηρείται σθεναρή, επειδή κανείς δεν έκοψε ποτέ τον ομφάλιο λώρο της με το παρακράτος του αριστερισμού, που κάνει ό,τι θέλει σε πανεπιστήμια αλλά και ολόκληρες γειτονιές της Αθήνας όπως τα Εξάρχεια. Προσωπικά στεναχωριέμαι πολύ που νεαροί 22 και 24 ετών θα βρεθούν στο ίδιο ηλίθιο "σωφρονιστικό σύστημα" από το οποίο πέρασα και εγώ για έξι μήνες. Μερικά ακόμη σώματα στις "αποθήκες ψυχών"... Δεν κατηγορώ όμως αυτούς, αλλά το ίδιο το σύστημα που τους οδήγησε εκεί. Υπάρχουν όμως κάποιοι που πρέπει να δώσουν εξηγήσεις γιατί, όταν τους ήξεραν ενώ έβαζαν γκαζάκια σε τράπεζες, τους άφησαν να φτάσουν μέχρι την αποστολή επιστολών - βομβών. Και αναφέρομαι ξεκάθαρα στον κ. Προκόπη Παυλόπουλο, επί τις ημέρες του οποίου ξεκίνησε αυτή η διαδικασία. Ιδού που οδηγεί η "ανοχή" του, ως υπουργού. Στην πλήρη καταστροφή ανθρώπινων ψυχών. Από το να τους δώσουν ένα "χαστούκι" για φθορά ξένης περιουσίας, προτίμησαν για να μην πληρώσουν "πολιτικό κόστος" και να κυριαρχήσει η "ηρεμία", για να τους αφήσουν να προχωρήσουν ως το τέλος. Αυτόν θα έπρεπε να κατηγορήσουν ακόμη και οι οικογένειες των συλληφθέντων.

πηγή Ελληνικός Κόσμος