Μονή Κουτλουμουσίου 1540 μ.ΧΤην μνήμη ενός μεγάλου Μάρτυρος γιορτάζει σήμερα η Εκκλησία, του αγίου Δημητρίου, πολιούχου και προστάτου της Θεσσαλονίκης. Μαζί με τον άγιο Γεώργιο, ο άγιος Δημήτριος είναι ο πιο γνωστός και δημοφιλής Μάρτυς, το πιο ωραίο και πιο ιδανικό πρότυπο του χριστιανού νέου. Στον τόπο του μαρτυρίου του χτίσθηκε ένας από τους πιο παλιούς σήμερα κι ονομαστούς ναούς της χριστιανοσύνης, που ύστερ' από πολλές περιπέτειες και καταστροφές εξακολουθεί ακόμη, να στολίζη την πρωτεύουσα της Μακεδονίας. Η νίκη του αγίου Νέστορος στο στάδιο της Θεσσαλονίκης, με την προτροπή και την ενίσχυση του αγίου Δημητρίου, εσυμβόλιζε τον θρίαμβο του χριστιανισμού κατά του ειδωλατρικού κόσμου κι ακόμη την προστασία της πόλεως σε κάθε βαρβαρική επίθεση. Ωραιότατος είναι στη σημερινή γιορτή ο ύμνος του Ρωμανού· "Τοις των αιμάτων σου ρείθροις, Δημήτριε, την Εκκλησίαν Θεός επορφύρωσεν..."
Βιογραφία
Ο Άγιος Δημήτριος γεννήθηκε περί το 280 - 284 μ.Χ. και μαρτύρησε επί των αυτοκρατόρων Διοκλητιανού και Μαξιμιανού το 303 μ.Χ. ή το 305 μ.Χ. ή (το πιο πιθανό) το 306 μ.Χ.Ο Δημήτριος ήταν γόνος αριστοκρατικής οικογένειας στη Θεσσαλονίκη. Σύντομα ανελίχθηκε στις βαθμίδες του Ρωμαϊκού στρατού με αποτέλεσμα σε ηλικία 22 ετών να φέρει το βαθμό του χιλιάρχου. Ως αξιωματικός του ρωμαϊκού στρατού κάτω από τη διοίκηση του Τετράρχη (και έπειτα αυτοκράτορα) Γαλερίου Μαξιμιανού, όταν αυτοκράτορας ήταν ο Διοκλητιανός, έγινε χριστιανός και φυλακίστηκε στην Θεσσαλονίκη το 303 μ.Χ., διότι αγνόησε το διάταγμα του αυτοκράτορα Διοκλητιανού «περί αρνήσεως του χριστιανισμού». Μάλιστα λίγο νωρίτερα είχε ιδρύσει κύκλο νέων προς μελέτη της Αγίας Γραφής.
Στη φυλακή ήταν και ένας νεαρός χριστιανός ο Νέστορας (βλέπε 27 Οκτωβρίου), ο οποίος θα αντιμετώπιζε σε μονομαχία τον φοβερό μονομάχο της εποχής Λυαίο. Ο νεαρός χριστιανός πριν τη μονομαχία επισκέφθηκε τον Δημήτριο και ζήτησε τη βοήθειά του. Ο Άγιος Δημήτριος του έδωσε την ευχή του και το αποτέλεσμα ήταν ο Νέστορας να νικήσει το Λυαίο και να προκαλέσει την οργή του αυτοκράτορα. Διατάχθηκε τότε να θανατωθούν και οι δύο, Νέστορας και Δημήτριος.
Οι συγγραφείς εγκωμίων του Αγίου Δημητρίου, Ευστάθιος Θεσσαλονίκης, Γρηγόριος ο Παλαμάς και Δημήτριος Χρυσολωράς, αναφέρουν ότι το σώμα του Αγίου ετάφη στον τόπο του μαρτυρίου, ο δε τάφος μετεβλήθη σε βαθύ φρέαρ που ανέβλυζε μύρο, εξ ου και η προσωνυμία του Μυροβλήτου.
Στις βυζαντινές εικόνες αλλά και στη σύγχρονη αγιογραφία ο Άγιος Δημήτριος παρουσιάζεται αρκετές φορές ως καβαλάρης με κόκκινο άλογο (σε αντιδιαστολή του λευκού αλόγου του Αγίου Γεωργίου) να πατά τον άπιστο Λυαίο.
Σήμερα ο Άγιος Δημήτριος τιμάται ως πολιούχος Άγιος της Θεσσαλονίκης.
Ένα από τα πολλά θαύματα του Αγίου είναι και το εξής. Το 1823 μ.Χ. οι Τούρκοι που ήταν αμπαρωμένοι στην Ακρόπολη της Αθήνας ετοίμαζαν τα πυρομαχικά τους για να χτυπήσουν με τα κανόνια τους, τους Έλληνες που βρισκόντουσαν στον ναό του Αγίου Δημητρίου, μα ο Άγιος Δημήτριος έκανε το θαύμα του για να σωθούν οι Χριστιανοί και η πυρίτιδα έσκασε στα χέρια των Τούρκων καταστρέφοντας και τμήμα του μνημείου του Παρθενώνα. Για να θυμούνται αυτό το θαύμα, ο ναός λέγεται από τότε Άγιος Δημήτριος Λουμπαρδιάρης, από την λουμπάρδα δηλαδή το κανόνι των Τούρκων που καταστράφηκε.
http://www.imkifissias.gr/
http://www.saint.gr/
από το ΑΗΔΟΝΙ
(δείτε και την περυσινή ανάρτηση του ιστολογίου μας για τον Αγιο Δημήτριο ΕΔΩ)
ΣΧΟΛΙΟ
Μακάρι να σώσει ο Αγιος την πόλη του και την Μακεδονία μας από τον σφετερισμό της ιστορίας της.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ σε όλους τους Ελληνες και τις Ελληνίδες.
Χρόνια Πολλά σ΄όλους απ΄' την Θεσσαλονίκη.Ο άγιος ας βοηθήσει την Μασκεδονία μας. Ζεστές ευχές και στον Δημήτρη τον Τσου. Πολύχρονος φίλε Δημήτρη, ότι επιθυμείς!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΞΙΟΛΟΓΟΤΑΤΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ,ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΠΑΝΤΟΤΕ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠότε ακριβώς και πως έγινε ο Άγιος προστάτης του Ελληνισμού; Εκτός εάν εννοείτε πως οι νεώτεροι Έλληνες (20ου αιώνα) τον θεωρούν ως τέτοιο λόγω της απελευθέρωσης της Θεσσαλονίκης που καθόλου τυχαία συνέπεσε με την εορτή. Εάν αυτό εννοείτε τότε σίγουρα θα βρούμε και άλλους Αγίους που οι εορτές τους θα συμπίπτουν με στρατιωτικές ήττες της Ελλάδας. Αυτούς πως θα πρέπει να τους χαρακτηρίσουμε άραγε ;
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ερώτηση και η απορία μου είναι ρητορικού σκοπού και δεν χρειάζεται να αναρτηθεί εφ' όσον δεν το επιθυμείτε.
Χρόνια σας πολλά !
Χρόνια πολλά!ο άγιος βοήθειά μας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν και οι ερωτήσες του ανωνύνμου πέρα από ρητορικές είναικαι σοφιστίες, εν τούτοις ας απαντήσουμε -ερωτώντας- κατ΄αρχήν το εξής: Υπονοεί ότι η απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης δεν έγινε τυχαία στις 26/10, αλλά κατόπιν κάποιου υπολογισμού προκειμένου να συνδεθεί η απελευθέρωση με τον εορτασμό του Αγ. Δημητρίου; Πολύ.....συνωμοσιολογικό δεν φαίνεται;
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ότι αφορά το "πότε" και "πως" έγινε ο 'Αγιος προστάτης. Ας διαβάσει ο ανώνυμος το συναξάρι του Αγίου, για τις εμφανίσεις του στην διάρκεια επιδρομών αλλοφύλων κατά της Θεσσαλονίκης , και θα μάθει. Τότε θα απαντηθεί και τό "πότε"
Σε ότι αφορά για το πως πρέπει να χαρακτηρίζονται οι άγιοι, όταν η μνήμη τους συμπίπτει με στρατιωτικές ήττες της πατρίδας μας, ειλικρινά δεν το ξέρω. Μήπως μπορεί να βοηθήσει ο ίδιος;
Ας μου επιτραπεί αδελφέ Θάνο, να το δώσω το λινκ για το αφιέρωμα που έκανα πέρισυ στους αγίους Δημήτριο και Νέστωρα
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://cummulus4.blogspot.com/2009/10/blog-post_6937.html
Αφού μου επιτρέπετε, δια της ανάρτησης του σχολίου μου, την διατήρηση της ανωνυμίας, και σας ευχαριστώ για αυτό, επανέρχομαι. Η μόνη μου ένσταση είναι ότι χαρακτηρίσατε ένα Ρωμαίο αξιωματικό, επί των χρόνων της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας ως προστάτη του Ελληνισμού. Τίποτα περισσότερο. Δεν αμφισβητώ την ιστορικότητα των διωγμών του Διοκλητιανού έναντι του συνόλου των χριστιανών της αυτοκρατορίας. Με τον ίδιο τρόπο χρησιμοποιούμε κατά το δοκούν, στην χώρα μας την Παναγία και τον Χριστό ως προστάτες του Ελληνισμού. Πιστεύω πως η προσάρτηση εθνολογικής ταυτότητας σε πρόσωπα της πίστεως αλλοιώνει και αντιτίθεται πλήρως στις βασικές αρχές του χριστιανισμού και μειώνει τουλάχιστον χρονικά την αξία της λέξεως Ελληνισμός.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔηλαδή στην διάρκεια του Ελληνο-Ιταλικού πολέμου η Παναγία διάλεγε ανάμεσα σε Ιταλούς και Έλληνες στρατιώτες που ζητούσαν την προστασία της και πίστευαν εξίσου σε αυτήν ? Είναι δυνατόν να περνάει καν από την σκέψη μας κάτι τέτοιο ;
Σας ευχαριστώ για την φιλοξενία.
Φίλε Ανωνυμε καταρχην φαινεται ότι αγνοείς την μοναδική πηγή πληροφοριών που υπάρχει για τον αξιωματικο του Ρωμαικου στρατου Δημητριο ο οποίος εγινε Αγιος της Εκκλησίας μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν θα ήθελα να σου πω τι περιλαμβανει η βιογραφία του και το πόσες φορές εχει σωσει θαυματουργικά την Θεσσαλονικη. Μπορεις αν ενδιαφερεσαι να την διαβασεις.
Θα σου τονισω μονο ότι ο Αγιος Δημητριος ήταν Ελληνας θεσσαλονικέας και υπηρετούσε στον ρωμαικό Στρατό όπως χιλιάδες άλλοι Ελληνες. Φαντασου ότι στον ρωμαικο Στρατό υπήρχε λεγεώνα που ονομαζόταν Macedonia. Την αρχη αυτη τηρησαν οι Ιταλοι μεχρι ημερα ονομαζοντας τις μεραρχίες τους με ονοματα...Π.χ. μεραρχία αλπινιστων Τζουλια (που εισεβαλε στην Ελλαδα το 1940)
Οι Ρωμαίοι είχαν αποδεχθει να υπάρχουν στρατευματα απο τις κατεχόμενες χωρες. Υπηρχαν στρατιωτες Γαλατες, Γότθοι, Σαρματες κλπ Και φυσικά ελληνες τους οποίους θεωρουσαν πολυ ανωτερους από τους υπολοιπους λαούς.(γι αυτο και ειχαν ενστερνιστει την κουλτουρα μας).
Ο Δημητριος ειχε μαλιστα δεκαδες μαθητές ως κατηχητης του Χριστου. Ενας εξ αυτών μαλιστα ο Νέστωρας (ο οποίος δεν ηταν καν Ρωμαιος στρατιωτης) ενα απλο παλικαρι της θεσσαλονικης αντιμετωπισε τον προκλητικό κατα των χριστιανών πρωτομονομαχο Λυαίο στο σταδιο της Θεσσαλονικης και τον σκότωσε με την ευχη του Δημητριου.
Θα σε παρακαλουσα να διαβασεις τον βιο του Αγόυ Δημητριουκαι μετα ξανασυζηταμε.
Οσο για τους Ιταλους και την Παναγία θα πρέπει να σου τονίσω ότι όπως είναι φυσικό η παβαγία σταθηκε στο πλευρό των Ελλήνων που ειχαν το δικιο με το μερος τους κι ας μην ξεχνουμε και την ατιμωτική επίθεση των Ιταλων κατα του Ελλη στην Τηνο.Μια προσβολή στο προσωπο της Παναγίας.
Αυτο φυσικα δεν σημαινει με κανενα τροπο εκδικητικότητα της Παναγιας (για να σε προλαβω) αλλα απλα προστασία κατα των Ελλήνων...
Κατόπιν του τελευταίου σας σχολίου για επιλογή της Παναγίας ενός εκ των δύο αντιμαχόμενων πλευρών, πιστεύω ότι το πείραμα είχε απόλυτη επιτυχία και μάλιστα σας ευχαριστώ διότι μόλις κέρδισα 150 € !
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ πλευρά που έχασε δεν πίστευε με τίποτα ότι θα φτάνατε μέχρις αυτού του σημείου.
Σχετικά με βιογραφίες αγίων ομολογώ ότι έχω μείνει λίγο πίσω.
Σχετικά με την ιστορία του Ελληνισμού όμως σας συστήνω να διαβάσετε αν μη τι άλλο (μη σας βάζω να διαβάζετε "αλλόφυλους" ιστορικούς...) την "Ιστορία του Ελληνικού Έθνους" Κωνσταντίνου Παπαρρηγόπουλου. Ιδιαίτερα το κεφάλαιο περί Ρωμαιοκρατίας, γιατί σ αυτή αναφερόμαστε χρονικά και κατόπιν τα περί Χριστιανικού Ελληνισμού καθότι και ιστορικά έπεται.
Η προσπάθεια σας να ομογενοποιήσετε, παντί τρόπω, χριστιανισμό και ελληνισμό δημιουργώντας ξαφνικά σε μια ιστορική στιγμή τον ελληνοχριστιανισμό μπάζει από παντού.
Οι "'Έλληνες" που δεν ήθελαν σώνει και καλά να γίνουν χριστιανοί διώχθηκαν ως εθνικοί, με την ίδια λογική που εδιώχθησαν και οι χριστιανοί τα προηγούμενα χρόνια αλλά και πολύ αργότερα από τους Οθωμανούς, αυτούς τους προσμετράτε στους Έλληνες μάρτυρες ή είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο ;
Πότε ξεκινάει για εσάς ο Ελληνισμός και πότε σταματάει ;
Για τον χριστιανισμό δεν τίθεται τέτοιο θέμα είναι σαφέστατη ιστορικά η στιγμή και ο τρόπος της διάδοσής στου στο Νέο Ρωμαϊκό Κράτος, γιατί τέτοιο ίδρυσε ο Κωνσταντίνος και έτσι το ονόμασε.
Αυτό που από τον Ηράκλειο και μετά (τον 7ο μ.Χ.) άρχισε σιγά σιγά να εξελληνίζεται χρησιμοποιώντας την ελληνική γλώσσα σε δημόσια έγγραφα και νομίσματα. Μέχρι τότε "αλλόφυλοι" το κυβερνούσαν και αρκετοί από αυτούς, οι μη Λατίνοι ιδιαίτερα, δεν γούσταραν καθόλου τους Έλληνες.
Τέτοια λογικά μπουρδουκλώματα της Ιστορίας γενικώς αλλά πολύ περισσότερο με την πίστη δεν επιτρέπονται. Ιδίως από λαό με 5000 χρόνια πολιτισμού στις πλάτες του διότι οδηγούν σε αδιέξοδα και απομόνωση και καταλήγουν σε ταπεινωτικούς συμβιβασμούς όπως αυτός που έρχεται για την Μακεδονία μας.
Η πίστη στο κάτω κάτω είναι πίστη δεν χρειάζεται αποδείξεις, η Ιστορία ευτυχώς για εμάς τους Έλληνες είναι με αποδείξεις.
Σας ευχαριστώ και πάλι για την φιλοξενία σας και την χρήση του ιστοχώρου σας.
Φίλε Θάνο,
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατόπιν του τελευταίου σας σχολίου για επιλογή της Παναγίας ενός εκ των δύο αντιμαχόμενων πλευρών ομολογώ ότι απογοητεύτηκα.
Σχετικά με βιογραφίες αγίων, επίσης ομολογώ ότι έχω μείνει λίγο πίσω. Πιστεύω όμως ότι η "ιστορική" αξία μίας και μοναδικής, όπως αναφέρεις, πηγής είναι από μηδενική έως ελάχιστη, εξαιτίας της μοναδικότητας της.
Σχετικά με την ιστορία του Ελληνισμού όμως σας προτείνω να διαβάσετε αν μη τι άλλο, (μη σας βάζω να διαβάζετε "αλλόφυλους" ιστορικούς...), την "Ιστορία του Ελληνικού Έθνους" του Κωνσταντίνου Παπαρρηγόπουλου. Ιδιαίτερα το κεφάλαιο περί Ρωμαιοκρατίας, γιατί σ αυτή αναφερόμαστε χρονικά και κατόπιν τα περί Χριστιανικού Ελληνισμού καθότι και ιστορικά έπεται.
Η προσπάθεια σας να ομογενοποιήσετε παντί τρόπω, χριστιανισμό και ελληνισμό δημιουργώντας ξαφνικά σε μια ιστορική στιγμή τον ελληνοχριστιανισμό (και ως εκ τούτου Έλληνες αγίους) μπάζει "ιστορικά" από παντού.
Έχουν καταγραφεί ιστορικά από πάρα πολλές πηγές διωγμοί "Ελλήνων" που δεν ήθελαν σώνει και καλά να γίνουν χριστιανοί και διώχθηκαν ως εθνικοί, με την ίδια λογική που εδιώχθησαν και οι χριστιανοί τα προηγούμενα χρόνια αλλά και πολύ αργότερα από τους Οθωμανούς. Αυτούς τους προσμετράτε στους "Έλληνες" μάρτυρες ή είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο ;
Γράφει ο Παπαρρηγόπουλος "Τους τρεις πρώτους αιώνες (σ.σ. εννοεί του Χριστιανισμού) οι άποικοι (σ.σ. εννοεί τους Έλληνες αποίκους της Ασίας και Αφρικής) έφεραν περήφανα το πατροπαράδοτο όνομά τους και λέγονταν, οι την Ασίαν οικούντες Έλληνες, σε αντίθεση με τους ιθαγενείς. Όταν όμως κηρύχτηκε και διαδόθηκε ο χριστιανισμός, η νέα και τόσο γόνιμη αυτή δραστηριότητα του ελληνισμού ανακυρήχτηκε εχθρά του από τους επιφανέστερους πρωτουργούς της. Είδαμε τον τεράστιο κίνδυνο που αντιμετώπισε το θεμελιώδες δόγμα του χριστιανισμού εξαιτίας του ελληνικού φιλοσοφικού πνεύματος, που δημιούργησε τις αιρέσεις. Για να αποτραπεί αυτός ο κίνδυνος, θεωρήθηκε απαραίτητο να χωριστούν οριστικά οι δύο κόσμοι,. τον 4ο μ.Χ. αιώνα πρώτος ο Αθανάσιος Αλεξανδρείας, ο αγέρωχος νομοθέτης του συμβόλου της πίστεως αποκήρυξε τους Έλληνες σαν ειδωλολάτρες με τον περίφημο λόγο του κατά των ειδώλων, στον οποίο έδωσε τον τίτλο λόγος κατά των Ελλήνων, όπου απέρριψε κατηγορηματικά το πνεύμα τους." [Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Βιβλίο Δέκατο Έβδομο, κεφ. Δεύτερο, σελ.108-109, εκδ. ΚΑΚΤΟΣ]
Πότε ξεκινάει για εσάς ο Ελληνισμός και πότε σταματάει ;
Για τον χριστιανισμό δεν τίθεται τέτοιο θέμα είναι σαφέστατη ιστορικά η στιγμή και ο τρόπος της διάδοσής στου στο Νέο Ρωμαϊκό Κράτος, γιατί τέτοιο ίδρυσε ο Κωνσταντίνος και έτσι το ονόμασε.
Αυτό που από τον Ηράκλειο και μετά (τον 7ο μ.Χ.) άρχισε σιγά σιγά να εξελληνίζεται χρησιμοποιώντας την ελληνική γλώσσα σε δημόσια έγγραφα και νομίσματα. Μέχρι τότε "αλλόφυλοι" το κυβερνούσαν και αρκετοί από αυτούς, οι μη Λατίνοι ιδιαίτερα, δεν γούσταραν καθόλου τους Έλληνες.
Τέτοια λογικά μπουρδουκλώματα της Ιστορίας γενικώς αλλά πολύ περισσότερο με την πίστη δεν επιτρέπονται. Ιδίως από λαό με 5000 χρόνια πολιτισμού στις πλάτες του, διότι οδηγούν σε αδιέξοδα και απομόνωση και καταλήγουν σε ταπεινωτικούς συμβιβασμούς όπως αυτός που έρχεται για την Μακεδονία μας.
Η πίστη στο κάτω κάτω είναι πίστη δεν χρειάζεται αποδείξεις. Η Ιστορία όμως ευτυχώς για εμάς τους Έλληνες είναι πάντα με αποδείξεις.
Σας ευχαριστώ και πάλι για την φιλοξενία σας και την χρήση/κατάχρηση του ιστοχώρου σας.
Φίλε μου Ανωνυμε. Εκπληκτικά πράγματα μαθαίνω διαβαζοντας το σχόλιο σου!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ άνθρωπος που κατηγορήθηκε περισσότερο από όλους τους Ελληνες Ιστορικούς ότι συνέβαλε τα μεγιστα στην δημιουργία της θεωρίας του Ελληνοχριστιανικού πολιτισμού του Βυζαντίου χρησιμοποιείται ώς πηγή απο σενα για να υποστηρίξεις ακριβως το αντίθετο.
Φίλε μου απορώ με την θέση σου για τον Παπαρηγόπουλο και προσεχω΄ς θα σου παραθέσω και στοιχεία πάνω σε αυτο που υποστηρίζω...
Εκτός κι αν εχεις διαβασει τόσο καλά Παπαρηγόπουλο οπο΄τε θα το γνωρίζεις.
Χαιρομαι που κερδισες και το στοιχημα γιατι αυτο δείχνει ότι γνωρίζεις τον τρόπο σκέψης σε γενικές γραμμες των Χριστιανών Ελλήνων.
Τωρα απορώ γιατι φαινεσαι πολύ διαβασμένος. Αναφέρεις τον Λόγο κατά Ελλήνων!!!!!!του Αθανασίου...
Μα φίλε μου ο Αθανάσιος τι εθνικότητας ήταν; Μηπως ο ίδιος δεν γνωριζε την εθνικότητά του; Μηπως ήταν Αφρικάνος; Κι αν όντως γνωριζε την εθνικότητα του (που ειναι και το φυσικότερο) τι εννοούσε άραγε με τον Λόγο κατά των "Ελλήνων"; Ποιους αναφέρει ως Ελληνες;
Οσοι κάνουν ότι δεν ξέρουν δεν ειναι εξ αγαθότητος....
Το περίεργο είναι ότι συζητάμε 2 άνθρωποι που δείχνουν από τα λεγόμενά τους ότι είναι περήφανοι Ελληνες και όμως διαφωνούμε....
Ειναι κι αυτο ένα προαιώνιο ελληνικό χαρακτηριστικό.
Αθηναίοι και Σπαρτιάτες ήταν κι οι 2 υπερήφανοι Ελληνες κι ομως.....
Για την πολλαπλή ανάρτηση μπορείτε να κατηγορήσετε εμένα ή το error 414 που έβγαζε η google την στιγμή της δημοσίευσης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε οποιαδήποτε περίπτωση δεχθείτε την συγνώμη μου.
Αγαπητέ Θάνο,
ΑπάντησηΔιαγραφήο συνομιλητής σου, κάπου χάνεται, κυρίως στον Άγιο Αθανάσιο, για τον οποίο γράφει τα εξής: "τον 4ο μ.Χ. αιώνα πρώτος ο Αθανάσιος Αλεξανδρείας, ο αγέρωχος νομοθέτης του συμβόλου της πίστεως αποκήρυξε τους Έλληνες σαν ειδωλολάτρες με τον περίφημο λόγο του κατά των ειδώλων, στον οποίο έδωσε τον τίτλο λόγος κατά των Ελλήνων, όπου απέρριψε κατηγορηματικά το πνεύμα τους."
Τι θα πεί "αγέρωχος νομοθέτης; Το Σύμβολο της Πίστεως συντάχθηκε από Σύνοδο. Ειδικά όμως αυτό που βγάζει μάτια είναι το "αγέρωχος"
Σε ότι αφορά το "Κατά Ελλήνων" το οποίο χρησιμοποιεί ο συνομιλητής σου, για να κεντρίσει τα πατριωτικά συνασθήματα σου (μας), οφείλουμε να πούμε, ότι ο αρχικός τίτλος του έργου είναι "Κατά Ειδώλων". Κατά τ΄άλλα, δεν γνωρίζει ο Ανώνυμος (κατά το όνομα και την ιδεολογία)ότι η έννοια "Ελλην" την εποχή εκείνη δεν δεν ήταν δηλώτικό εθνικής καταγωγής;
Παραθέτω το εξής σχετικό:
ΑπάντησηΔιαγραφή----------------------------
Β' Οικουμενική σύνοδος 381 μ.Χ. Ζ' κανών για τους «Έλληνες»: «Αρειανούς μεν και Μακεδονιανούς και Σαββατιανούς και Ναυατιανούς τους λέγοντας Καθαρούς και Αριστερούς... Πάντας ως Έλληνας δεχόμεθα»
-------------------------------
Νομίζω ότι είναι σαφέστατο το ζήτημα και τζάμαπ προσπαθεί ο συνομιλητής σου να μπερδέψει τα πράγματα.
Τέλος θα περίμενα από αυτόν, αφού κάθεται στην απέναντι πλευρά του τραπεζιού και συνομιλεί με ένα Ορθόδοξο, να δηλώσει τουλάχιστον την ταυτότητα του, στο θέμα της πίστης του.