Για άλλη μια φορά αποδείχθηκε αδύνατο να κερδίσουμε τους Ισπανούς και η Εθνική μπάσκετ αποχαιρετά πρόωρα το Μουντομπάσκετ. Το 72-80 ήρθε να προστεθεί στο αρνητικό σερί των τεσσάρων τελευταίων ετών. Με τη Σερβία η Ισπανία στα προημιτελικά. Τέλος από την εθνική ο Διαμαντίδης.Ετσι κρίθηκε
Αυτό που πάνω απ' όλα ήθελαν οι διεθνείς ήταν να πατήσουν καλά στο παρκέ και να στείλουν μήνυμα στους αντιπάλους τους. “Αυτή η φορά δεν είναι σαν τις προηγούμενες”. Χάρη στη γενναιότητα και την ποιότητα της περιφερειακής γραμμής ο στόχος επετεύχθη και το πολυπόθητο προβάδισμα για να μπει προβληματισμός στο μυαλό των Ισπανών ήρθε (6-2, 17-11). Οταν όμως Σπανούλης και Διαμαντίδης πήραν ανάσες, η ισορροπία χάθηκε, το ίδιο και η αποτελεσματικότητα στην άμυνα με αποτέλεσμα τα τρίποντα των Ισπανών να μας “σκοτώσουν” (19-22).
Αργότερα δε, ο Σέρτζιο Σκαριόλο έκανε αυτό που έκαναν όλοι οι συνάδελφοί του αντιμετωπίζοντας σ' αυτό το τουρνουά την Ελλάδα. Γύρισε την άμυνά του στη ζώνη και για ένα δίλεπτο οι παίκτες του Καζλάουσκας κόλλησαν. Στην άλλη πλευρά του παρκέ οι πρωταθλητές κόσμου έκαναν τη δουλειά τους και η διαφορά ανέβηκε στους 8 (29-35). Εστω και χωρίς τη ζώνη μπροστά τους (ο Σκαριόλο την απέσυρε μετά τα δύο εύστοχα δίποντα του Ζήση) οι διεθνείς έκαναν εύκολα το λάθος, έχαναν αμυντικά ριμπάουντ αλλά τουλάχιστον δεν επέτρεψαν στον αντίπαλο να ξεφύγει και άλλο. Το ημίχρονο, κατά το οποίο η Ελλάδα δεν πέτυχε ούτε ένα τρίποντο, έκλεισε με τη διαφορά στους έξι πόντους (31-37).
Το ελληνικό ξεκίνημα στο τρίτο δεκάλεπτο ήταν αυτό που θα ήθελε ο Γιόνας Καζλάουσκας. Σωστή, και πάνω απ' όλα αποδοτική άμυνα, θράσος στο σουτ στην επίθεση και μεγάλη καρδιά. Χωρίς να πάρουν χαμπάρι οι Ισπανοί η Ελλάδα όχι μόνο επέστρεψε στο παιχνίδι αλλά πέρασε και μπροστά με τρίποντο του Φώτση. Λίγο αργότερα ο Ζήσης και ο Διαμαντίδης έδωσαν αέρα ακόμα και έξι πόντων (51-45) αλλά η έμπνευση του Σκαριόλο να γυρίσει και πάλι την άμυνά του στη ζώνη έφερε νέα ανατροπή αφού οι Ισπανοί, σκοράροντας εύκολα, προηγήθηκαν εκ νέου 54-58.
Εν τέλει αυτή η ζώνη μας έδωσε και τη χαριστική βολή. Διότι οι Ελληνες γκαρντ που δεν πήραν ανάσες, άρχισαν να κουράζονται και να έχουν κακές επιλογές στην επίθεση, την ίδια ώρα που οι Ισπανοί σκόραραν εύκολα στις δικές τους επιθέσεις και δημιουργούσαν προϋποθέσεις νίκης (61-57, 67-57). Τα δύο συνεχόμενα λάθη των Ζήση και Διαμαντίδη σε εύκολες πάσες ουσιαστικά έβαλαν ταφόπλακα στα όποια ελληνικά όνειρα αφού παρά τη μεγάλη προσπάθεια του τελευταίου διλέπτου και τη μείωση της διαφοράς (72-68) το παιχνίδι ήταν αδύνατον να γυρίσει. Για να κάνεις τέτοιου είδους ανατροπές, πρέπει να βάλεις μεγάλα σουτ και η Εθνική δεν τα έβαλε.Πέρα από τη συζήτηση για τα όποια διαιτητικά λάθη η οποία είναι ατέρμονη, η Εθνική ως ομάδα πρέπει να κάνει μία γενναία αυτοκριτική. Σίγουρα πρόκειται για σύνολο που έχει προσφέρει πολλά στον ελληνικό αθλητισμό αλλά μετά την ανακοίνωση της αποχώρησης του Δημήτρη Διαμαντίδη είναι γεγονός ότι ένα μεγάλο κεφάλαιο,ίσως και μία εποχή, κλείνει. Το νέο ξεκίνημα θα πρέπει να διαπνέεται από όραμα, σωστή αγωνιστική νοοτροπία και όρεξη για διακρίσεις έτσι ώστε το ελληνικό μπάσκετ να παραμείνει ψηλά. Οπως και να έχει μία μεγάλη συζήτηση για το μέλλον της ομάδας έχει ήδη αρχίσει...
Τα δεκάλεπτα: 19-22, 31-37, 51-52, 72-80.
Ελλάδα: Μπουρούσης 2, Ζήσης 16(4), Σπανούλης 12(1/5τρ), Καλάθης 1, Φώτσης 12(3τρ, 7ρ), Περπέρογλου, Τσαρτσαρής, Διαμαντίδης 16(3), Σχορτσανίτης 13Ισπανία: Φερνάντεθ 14(2), Ρούμπιο 6, Ναβάρο 22(2), Λόπεθ 5(1), Ρέγες 6(10ρ), Βάσκεθ 6(7ρ), Γιουγ 9(1), Γκασόλ 4, Μουμπρού 3(1), Γκαρμπαχόσα 5(1)
Σχόλιο Τάσου Μαγουλά: Όταν ένα έργο επαναλαμβάνεται έξι φορές, κάποια στιγμή μαθαίνεις τους διαλόγους και τις σκηνές απέξω. Τι στο καλό, βλέπεις τι κάνουν οι αντίπαλοι καλύτερα και μαθαίνεις. Το επιμύθιο είναι ότι δεν μάθαμε. Για πρώτη φορά στο τουρνουά παίξαμε δυνατά. Για πρώτη φορά είχαμε σωστές αντιδράσεις, βάλαμε δύσκολα σε έναν αντίπαλο. Για πρώτη φορά σε ένα τουρνουά, βλέπουμε, στην τύχη μας έπεσε, τέτοιο ρεσιτάλ από αντίπαλο προπονητή. Ο Σκαριόλο πήρε τον αγώνα με τα δεύτερα.
Ο Καζλάουσκας επέλεξε αντίθετα να πάει σε μία λογική μόνο με τους έξι, επτά που θεωρεί ως βασικούς. Μοιραία στο τέλος μίλησε και η κόπωση κρίνοντας από τα δύο λάθη των συγκλονιστικών Διαμαντίδη και Ζήση. Στο τέλος από την στιγμή που δεν βάλαμε πάλι τα σου, μόνο ο Σχορτσιανίτης έδωσε και κέρδισε μάχες.
Για την διαιτησία, πήραν περισσότερα σφυρίγματα οι Ισπανοί, όταν όμως ήδη είχαν τον έλεγχο του αγώνα τον οποίο η εθνική δεν κράτησε. Κρατάμε μόνο την προσπάθεια αλλά τα υπόλοιπα πρέπει να συζητηθούν σοβαρά. Διότι 6/6 από μία ομάδα, δεν ανάγεται στην σφαίρα του μεταφυσικού. Αποτύχαμε σίγουρα αλλά το πρόβλημα δεν είναι η αδυναμία επιστροφής με ένα μετάλλιο. Είναι ότι πέραν των πατριωτικών κορώνων από διάφορους που δυστυχώς εξελίσσονται σε περίεργους, το μπάσκετ μας αγωνιστικά οφείλει να εξελιχθεί. Ούτε φαντάσματα, ούτε διαιτησίες, ούτε εφημερίδες. Το μπάσκετ μας θέλει βελτίωση.
Η εθνική θα επιστρέψει του χρόνου και αυτός ο ένας χρόνος θα είναι πολύτιμος.
πηγή contra.gr
Πάμε για άλλα..Πιο ωραία, πιο μεγάλα..Δεν πειράζει..:) :)
ΑπάντησηΔιαγραφή