Σήμερα στις 12:18 το troktiko ανέβασε την τελευταία του ανάρτηση με τίτλο "Καληνύχτα Ελλάδα".Αν κάποιος -όχι συχνός χρήστης του Internet- μάθαινε την είδηση της δολοφονίας του Σωκράτη Γκιόλια από τις εκπομπές και τα δελτία ειδήσεων πιθανώς, να αναρωτιόταν ποιος ήταν αυτός ο τόσο σημαντικός δημοσιογράφος, του οποίου το όνομα δεν είχε ακούσει.
Τα μόνα στοιχεία που έδωσαν τα κανάλια ήταν η δημοσιογραφική ιδιότητα του Σωκράτη Γκιόλια και η σχέση του με το troktiko.blogspot.com. Ούτε αυτό όμως έλεγε πολλά σε ανθρώπους κάποιας ηλικίας ή εν πάση περιπτώσει σε εκείνους που σπανίως επιλέγουν το Διαδίκτυο για να ενημερωθούν.
Η δημοσιογραφική κάλυψη του θέματος απασχόλησε κυρίως το αστυνομικό ρεπορτάζ, ενώ σχεδόν κανείς δεν μπήκε στον κόπο να εξηγήσει στο ευρύ κοινό τους λόγους για τους οποίους η απώλεια του Γκιόλια είναι μεγάλο πλήγμα, ακόμα και για τη δημοκρατία μας.
Κανείς δεν ανέλυσε τους λόγους για τους οποίους το έργο της ομάδας του ήταν εξόχως μοναδικό, πετυχημένο και τελικά απαραίτητο.
Το blog «troktiko» δημιουργήθηκε πριν από τρία χρόνια, με βασικό μέλημα των ιδρυτών του, τη συνεχή ανάρτηση ειδήσεων που κάλυπταν μια ευρύτατη γκάμα ενδιαφερόντων. Από πολιτική, οικονομία, αθλητικά, μέχρι life style και «ροζ ιστορίες». Τα κείμενα ήταν σύντομα και σαφή, ενώ συχνά ήταν και ιδιαιτέρως επιθετικά.
Ο πρωτότυπος τρόπος γραφής σε συνδυασμό με την κατάλληλη φωτογραφία κατέκτησαν πολύ σύντομα την πλειονότητα των Ελλήνων που ενημερώνονται από το Internet.
Πρόσφατα έγινε γνωστό ότι οι μηνιαίες επισκέψεις μοναδικών (unique) αναγνωστών του «troktiko» ξεπέρασαν το 1,5 εκατομμύριο! Η επιτυχία ήταν μοναδική.
Πολιτικοί, καλλιτέχνες, αθλητές και κοινό ξεκινούσαν την πρωινή τους ενημέρωση από το «troktiko» που δεν αμελούσαν να επισκέπτονται πολλάκις ημερησίως ικανοποιώντας την ανάγκη τους για συνεχή, ταχύτατη και... ενδιαφέρουσα ενημέρωση.
Ταυτόχρονα, έγινε ο φόβος των κάθε λογής τσαρλατάνων (κυρίως πολιτικών και εμπόρων) και το
αποκούμπι των αδικημένων που για πρώτη ίσως φορά στην ιστορία του Τύπου, μπορούσαν μέσα σε λίγα λεπτά να εκθέσουν ανεπανόρθωτα αυτόν που τους αδίκησε.
Ο Γκιόλιας και οι συνεργάτες του, ίσως και χωρίς να το περιμένουν, κατάφεραν να δημιουργήσουν το καλύτερο εργαλείο δημοκρατίας που γνώρισε η χώρα. Γι' αυτό ήταν σημαντικός. Με λάθη και ελαττώματα φυσικά. Αλλά ακόμα κι αυτά άρεσαν στην πλειοψηφία, που διψούσε για «απροσπέλαστη» δημοσιογραφία.
Η αναγνώριση και η αποδοχή ήταν πρωτόγνωρη. Η χρηστικότητα, η αμεσότητα και η ποικιλία των ειδήσεων καθιέρωσαν το «troktiko» στη συνείδηση εκατοντάδων χιλιάδων αναγνωστών ως το προτιμότερο μέσο ενημέρωσης στην Ελλάδα. Εξυπακούεται ότι πολλοί έσπευσαν να το μιμηθούν αλλά κανείς δεν μπόρεσε να βρει την ακριβή συνταγή της επιτυχίας.
Το σίγουρο είναι ότι κανείς δεν κατάφερε να πείσει ένα τόσο μεγάλο κοινό να τον ακολουθήσει έχοντας στη διάθεσή του τόσα λίγα μέσα.
Το «troktiko» πέτυχε κάτι που κανένας εκδότης και κανένας καναλάρχης δεν κατάφερε τα τελευταία 25 χρόνια. Χωρίς διαφήμιση, χωρίς αστέρες και ακριβοπληρωμένους δημοσιογράφους, χωρίς χρέη στο ΙΚΑ και την εφορία, κατάφερε να αποκτήσει έναν απίστευτο αριθμό καθημερινών αναγνωστών.
Κατάφερε να αφουγκραστεί την επιθυμία του μέσου αναγνώστη και να του προσφέρει αυτό που ζητούσε χωρίς εκπτώσεις.
Τα μόνα στοιχεία που έδωσαν τα κανάλια ήταν η δημοσιογραφική ιδιότητα του Σωκράτη Γκιόλια και η σχέση του με το troktiko.blogspot.com. Ούτε αυτό όμως έλεγε πολλά σε ανθρώπους κάποιας ηλικίας ή εν πάση περιπτώσει σε εκείνους που σπανίως επιλέγουν το Διαδίκτυο για να ενημερωθούν.
Η δημοσιογραφική κάλυψη του θέματος απασχόλησε κυρίως το αστυνομικό ρεπορτάζ, ενώ σχεδόν κανείς δεν μπήκε στον κόπο να εξηγήσει στο ευρύ κοινό τους λόγους για τους οποίους η απώλεια του Γκιόλια είναι μεγάλο πλήγμα, ακόμα και για τη δημοκρατία μας.
Κανείς δεν ανέλυσε τους λόγους για τους οποίους το έργο της ομάδας του ήταν εξόχως μοναδικό, πετυχημένο και τελικά απαραίτητο.
Το blog «troktiko» δημιουργήθηκε πριν από τρία χρόνια, με βασικό μέλημα των ιδρυτών του, τη συνεχή ανάρτηση ειδήσεων που κάλυπταν μια ευρύτατη γκάμα ενδιαφερόντων. Από πολιτική, οικονομία, αθλητικά, μέχρι life style και «ροζ ιστορίες». Τα κείμενα ήταν σύντομα και σαφή, ενώ συχνά ήταν και ιδιαιτέρως επιθετικά.
Ο πρωτότυπος τρόπος γραφής σε συνδυασμό με την κατάλληλη φωτογραφία κατέκτησαν πολύ σύντομα την πλειονότητα των Ελλήνων που ενημερώνονται από το Internet.
Πρόσφατα έγινε γνωστό ότι οι μηνιαίες επισκέψεις μοναδικών (unique) αναγνωστών του «troktiko» ξεπέρασαν το 1,5 εκατομμύριο! Η επιτυχία ήταν μοναδική.
Πολιτικοί, καλλιτέχνες, αθλητές και κοινό ξεκινούσαν την πρωινή τους ενημέρωση από το «troktiko» που δεν αμελούσαν να επισκέπτονται πολλάκις ημερησίως ικανοποιώντας την ανάγκη τους για συνεχή, ταχύτατη και... ενδιαφέρουσα ενημέρωση.
Ταυτόχρονα, έγινε ο φόβος των κάθε λογής τσαρλατάνων (κυρίως πολιτικών και εμπόρων) και το
αποκούμπι των αδικημένων που για πρώτη ίσως φορά στην ιστορία του Τύπου, μπορούσαν μέσα σε λίγα λεπτά να εκθέσουν ανεπανόρθωτα αυτόν που τους αδίκησε.
Ο Γκιόλιας και οι συνεργάτες του, ίσως και χωρίς να το περιμένουν, κατάφεραν να δημιουργήσουν το καλύτερο εργαλείο δημοκρατίας που γνώρισε η χώρα. Γι' αυτό ήταν σημαντικός. Με λάθη και ελαττώματα φυσικά. Αλλά ακόμα κι αυτά άρεσαν στην πλειοψηφία, που διψούσε για «απροσπέλαστη» δημοσιογραφία.
Η αναγνώριση και η αποδοχή ήταν πρωτόγνωρη. Η χρηστικότητα, η αμεσότητα και η ποικιλία των ειδήσεων καθιέρωσαν το «troktiko» στη συνείδηση εκατοντάδων χιλιάδων αναγνωστών ως το προτιμότερο μέσο ενημέρωσης στην Ελλάδα. Εξυπακούεται ότι πολλοί έσπευσαν να το μιμηθούν αλλά κανείς δεν μπόρεσε να βρει την ακριβή συνταγή της επιτυχίας.
Το σίγουρο είναι ότι κανείς δεν κατάφερε να πείσει ένα τόσο μεγάλο κοινό να τον ακολουθήσει έχοντας στη διάθεσή του τόσα λίγα μέσα.
Το «troktiko» πέτυχε κάτι που κανένας εκδότης και κανένας καναλάρχης δεν κατάφερε τα τελευταία 25 χρόνια. Χωρίς διαφήμιση, χωρίς αστέρες και ακριβοπληρωμένους δημοσιογράφους, χωρίς χρέη στο ΙΚΑ και την εφορία, κατάφερε να αποκτήσει έναν απίστευτο αριθμό καθημερινών αναγνωστών.
Κατάφερε να αφουγκραστεί την επιθυμία του μέσου αναγνώστη και να του προσφέρει αυτό που ζητούσε χωρίς εκπτώσεις.
http://apokalipsi-gr.blogspot.com/2010/07/blog-post_2657.html
ΑπάντησηΔιαγραφή