Πολλές φορές διερωτούνται οι πιστοί αν είναι έγκυρα τα μυστήρια που τελούν “ανάξιοι” κληρικοί. Πώς γίνεται, ρωτούν, “ανάξιοι” κληρικοί (και συνήθως με τον όρο αυτό εννοούν όσους έπεσαν σε σαρκικά αμαρτήματα) να τελούν έγκυρα μυστήρια;
ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΕΛΟΥΝΤΑΙ ΛΟΓΩ ΙΕΡΩΣΥΝΗΣ ΟΧΙ ΛΟΓΩ ΑΓΙΟΤΗΤΑΣ
Είναι φανερό, ότι οι καλοί αδελφοί, που κάνουν αυτή την ερώτηση, δεν κατανοούν ότι οι κληρικοί μας δεν τελούν τα μυστήρια λόγω της “αξιωσύνης” τους, αλλά λόγω της ιερωσύνης τους. Γι’ αυτό η απάντηση στο ερώτημα, αν ανάξιοι κληρικοί τελούν έγκυρα μυστήρια, είναι απόλυτα καταφατική. Τα μυστήριά τους έχουν την ίδια ακριβώς εγκυρότητα που έχουν τα μυστήρια, που τελεί ένας μεγάλος Αγιος της Εκκλησίας. Και τούτο διότι τελούν τα μυστήρια, όχι λόγω της προσωπικής τους αρετής, αλλά λόγω της χάρης που τους δόθηκε με τη χειροτονία στο ύψιστο υπούργημα της ιερωσύνης.
Παρόλο ότι πρέπει να χρησιμοποιούμε με φειδώ και με μεγάλη προσοχή τις αναλογίες από το φυσικό κόσμο για τα υπέρ φύση μυστήρια του Θεού, ας μου επιτραπεί η παράθεση μιας αναλογίας. Η ενέργεια του ηλεκτρισμού περνά και από το χρυσάφι και από το οξειδωμένο σίδηρο. Οχι γιατί τα δύο μέταλλα έχουν την ίδια αξία, αλλά επειδή, ως μέταλλα, είναι καλοί αγωγοί του ηλεκτρισμού. Το διαμάντι από την άλλη δεν είναι αγωγός της ηλεκτρικής ενέργειας αν και τυγχάνει λίθος πολύ μεγάλης αξίας. Ετσι, κατ’ αναλογία, οι ιερείς λόγω της χειροτονίας τους και άσχετα με την αρετή τους, τελούν τά μυστήρια, με απόλυτη εγκυρότητα. Υπάρχουν, από την άλλη, λαικοί διαμάντια, οσιακής βιωτής, οι οποίοι φυσικά δεν μπορούν να τελούν τα μυστήρια της Εκκλησίας.
Γιατί, όμως τότε, η Εκκλησία έχει πληθώρα Κανόνων, που απαγορεύουν τη χειροτονία ανθρώπων που υπέπεσαν σε σοβαρά αμαρτήματα (όπως είναι ο φόνος, τα σαρκικά, κτλ.) και πληθώρα άλλων, που επιτάσσουν καθαίρεση όσων κληρικών υπέπεσαν σε σοβαρές αμαρτίες; Δεν είναι τούτο απόδειξη ότι η Εκκλησία συνδέει την εγκυρότητα των μυστηρίων με την προσωπική αγιότητα αυτών που τα τελούν;
Καθόλου, είναι η απάντηση. Ο λόγος που η Εκκλησία έχει θεσπίσει τους σχετικούς Κανόνες συνίσταται στο ότι “εκδικεί το ανεπίληπτον” (θ΄κανόνας Α΄Οικουμενικής Συνόδου) γιά τους κληρικούς της, και όχι διότι συνδέει την εγκυρότητατων μυστηρίων με την αγιότητα ή την αμαρτωλότητα των κληρικών.
Γι’ αυτό ο Θεός, κατά τον Ιερό Χρυσόστομο, “διά πάντων (των Ιερέων) ενεργεί, ει και αυτοί είεν ανάξιοι, διά το σωθήναι τον λαόν.”
Πολύ ενδιαφέρον θέμα...! Πολύς κοσμος έχει απορία για το τί γινεται σε περίπτωση που ο κληρικός είναι "ανάξιος" (ΠΑΝΤΑ σε εισαγωγικά)
ΑπάντησηΔιαγραφήΤΟ ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΞΙΟΙ ΚΑΙ ΑΝΑΞΙΟΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΘΑ ΤΟ ΚΡΙΝΟΥΜΕ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ ΘΕΟΣ ΘΑ ΤΟΥΣ ΚΡΙΝΕΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟΥΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΕΜΑΣ ΟΛΟΥΣ.
ΕΠΕΙΔΗ ΚΑΠΟΙΟΙ ΙΕΡΩΜΕΝΟΙ ΠΕΦΤΟΥΝ ΣΕ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΑ ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΧΑΝΟΥΝ ΤΗΝ ΙΕΡΩΣΥΝΗ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ.
ΟΙ ΙΕΡΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΩΤΕΡΟΙ ΑΠΟ ΑΓΓΕΛΟΥΣ.
ΟΛΑ ΤΑ ΣΥΓΧΩΡΕΙ Ο ΘΕΟΣ.
ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΜΕΤΑΝΟΗΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ.
Συμφωνώ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαντωσ συμπερασματικα μπορουμε ευκολα να αντιληφθουμε οτι το αγιο πνευμα εχει πολυ χαμηλη ηλεκτρικη ταση (μηδενικη λεω εγω) χα χα χα!!!. Μα να περναει απο μεσα σου κοτζαμ αγιο πνευμα με τη χειρωτονια, και να μη σε αποτρεπει ουτε στο ελαχιστο απο σαρκικα και καθε ειδουσ αμαρτηματα?. Τι ειναι αυτο το ιερατειο βρε παιδακι μου πουθενα δε πιανεται!!.ΑΓΝΩΣΤΙΚΙΣΤΗΣ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣωστά αυτά που λέει ο κύριος Τελεβάντος αλλά πιστεύω ότι θα έπρεπε οι θεολόγοι μας να επεκταθούν περισσότερο στο θέμα αυτό λόγω της σπουδαιότητάς του, που είναι τα Μυστήρια καθώς και του ότι αν μη τι άλλο είναι επίκαιρο θέμα λόγω του Οικουμενισμού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό τη μία πλευρά είναι η αξία ή αναξιότητα των ιερέων αλλά από την άλλη, είναι και το θέμα της αιρέσεως. Όσον αφορά τις αμαρτίες των ιερέων, αν ο ιερέας είναι ανάξιος, κολάζεται ενώ ο αγωνιζόμενος πιστός που μεταλαμβάνει από τον ανάξιο ιερέα αγιάζεται. Στον βίο του Μεγάλου Βασιλείου (του μακαριστού Χαραλάμπους Βασιλόπουλου)αναφέρεται περίπτωση φονιά ιερέα του όμως τα Μυστήρια γινόντουσαν κανονικά. Ο Όσιος ο Θεόδωρος ο Στουδίτης όμως μας λέει ότι κοινωνία από δημόσια διαβεβλημένο ιερέα μας απομακρύνει από τον Χριστό. Το χάρισμα της Ιεροσύνης είναι μέγα αλλά δεν είναι πανάκεια για τις αμαρτίες του ιερέα- αντίθετα πρόκειται για μεγάλη ευθύνη. Λόγου χάρη αν ο ιερέας πέφτει σε πορνεία δεν τον συμφέρει να ιερουργεί γιατί κολάζεται (δείτε τις υποθέσεις του Δ τόμου του Ευεργετινού). Όμως τι γίνεται με τη περίπτωση της αιρέσεως;
Δηλαδή τι γίνεται με τα Μυστήρια εκείνων που αν και τυπικά είναι Ορθόδοξοι στη πραγματικότητα κηρύττουν αίρεση και βρίσκονται σε εκκλησιαστική κοινωνία με αιρετικούς (Παπικούς, Προτεστάντες) αλλά και με εκπροσώπους άλλων θρησκειών; Και τελικά, τι γίνεται με εκείνους που κοινωνούν και μνημονεύουν τους παραπάνω; Υπάρχει Χάρη ή δεν υπάρχει όπως γίνεται με τους αιρετικούς; Πρέπει να καταδικαστεί μια αίρεση από Οικουμενική Σύνοδο για να αφαιρεθεί η Ιεροσύνη;
Και αν η αίρεση δεν καταδικαστεί, ποιές είναι οι συνέπειες εκκλησιαστικής κοινωνίας με αυτήν;
Επίσης, αν βλάπτεται αυτός που συμμετέχει στα Μυστήρια αιρετικών κληρικών ή που κοινωνούν ή μνημονεύουν αιρετικούς, εφόσον γνωρίζει την αίρεση και εκείνος που δεν γνωρίζει ή δεν ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για το θέμα, βλάπτεται όπως ο προηγούμενος - αν βλάπτεται- ή λιγότερο; Παρακαλώ αν γίνεται να διευκρινιστεί και η έκταση της πνευματικής βλάβης, δηλαδή αν πρόκειται για απώλεια ψυχής ή όχι;
Σωστά όλα αυτά αλλά πιστεύω ότι θα πρέπει να επεκτείνεται περισσότερο το θέμα αυτής της ανάρτησης λόγω της σπουδαιότητάς του, που είναι τα Μυστήρια καθώς και του ότι αν μη τι άλλο είναι επίκαιρο θέμα. Δηλαδή τι γίνεται με τα Μυστήρια εκείνων που αν και τυπικά είναι Ορθόδοξοι στη πραγματικότητα κηρύττουν αίρεση και βρίσκονται σε εκκλησιαστική κοινωνία με αιρετικούς (Παπικούς, Προτεστάντες) αλλά και με εκπροσώπους άλλων θρησκειών; Και τελικά, τι γίνεται με εκείνους που κοινωνούν και μνημονεύουν τους παραπάνω; Υπάρχει Χάρη ή δεν υπάρχει όπως γίνεται με τους αιρετικούς; Πρέπει να καταδικαστεί μια αίρεση από Οικουμενική Σύνοδο για να αφαιρεθεί η Ιεροσύνη;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι αν η αίρεση δεν καταδικαστεί, ποιές είναι οι συνέπειες εκκλησιαστικής κοινωνίας με αυτήν;
Επίσης, αν βλάπτεται αυτός που συμμετέχει στα Μυστήρια αιρετικών κληρικών ή που κοινωνούν ή μνημονεύουν αιρετικούς, εφόσον γνωρίζει την αίρεση και εκείνος που δεν γνωρίζει ή δεν ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για το θέμα, βλάπτεται όπως ο προηγούμενος - αν βλάπτεται- ή λιγότερο; Παρακαλώ αν γίνεται να διευκρινιστεί και η έκταση της πνευματικής βλάβης, δηλαδή αν πρόκειται για απώλεια ψυχής ή όχι;