Την αναγνώριση των Βλάχων της Αλβανίας ως ρουμάνικη εθνική μειονότητα ζήτησε χθες ο πρόεδρος της Ρουμανίας κατά την διάρκεια επίσημης επίσκεψης στα Τίρανα. Ο Ρουμάνος πρόεδρος, Τραϊάν Μπασέσκου, κατά την συνάντησή του με τον Αλβανό ομόλογό του, Μπαμίρ Τόπι, υποστήριξε ότι οι Βλάχοι θα πρέπει να απολαμβάνουν όλα τα δικαιώματα που απολαμβάνει η "αντίστοιχη" αλβανική μειονότητα στην Ρουμανία.Ο Τόπι από την πλευρά του επικαλέστηκε τις καταγραφές του συμβουλίου της Ευρώπης που αναγνωρίζουν τους βλάχους ως ανεξάρτητη εθνο-γλωσσική κοινότητα.
Ο Μπασέσκου, επανέλαβε την αμετάβλητη στάση της...χώρας του για μη αναγνώριση του Κοσόβου.
Κατά την ολοκλήρωση της επίσκεψης του Μπασέσκου στα Τίρανα, υπογράφηκε «μνημόνιο κατανόησης στους τομείς των επικοινωνιών και της τεχνολογίας της πληροφορικής» καθώς και «πρωτόκολλο συνεργασίας μεταξύ λιμένων».
Πηγή Αντίβαρο
από το Ηπειρος Ελλας
ΣΧΟΛΙΟ
Αν οι Βλάχοι που δείχνει η φωτογραφία είναι Ρουμάνοι εγώ είμαι αστροναύτης.....
Δύο σχόλια με αφορμή αυτή την ανάρτηση:
ΑπάντησηΔιαγραφήα.Εθνοκρατικοί βαλκάνιοι λαοί:μνήμονες ως προς την πάγια,διηνεκή και ομοία προπαγάνδα και πάντοτε διεκδικητικοί έναντι της Ελλάδος.
β.Η ρουμανική προπαγάνδα αποδεικνύεται ζώσα και επιστρέφει ανανεωμένη και επικίνδυνη..
ΒΛΑΧΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΒΛΑΧΟΙ
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο υπόλοιπο του φορτίου θά 'πρεπε να παραδοθή 'στην εκκλησία της Σελενίτσας,μια πόλη 6.000 κατοίκων,'στην περιοχή της Αυλώνας.Εκ των 6.000,οι 2.400 είναι Μουσουλμάνοι και οι υπόλοιποι Χριστιανοί.Οι Άραβες ανακάλυψαν τους Μουσουλμάνους και προθυμοποιήθηκαν να τους κτίσουν τζαμί.Αυτοί,όμως,το απέρριψαν.
-Εμείς 'θέλουμε εκκλησία,τούς απάντησαν.
Οι Άραβες εξωργίστηκαν.
-Είστε Μουσουλμάνοι και πρέπει να προσεύχεστε στο τζαμί,τούς είπαν.
-Μάς κάνατε με το ζόρι Μουσουλμάνους,απάντησαν αυτοί.Τώρα θα γίνουμε Χριστιανοί,όπως ήμασταν παλιά.
Και ο επίτροπος της Σελενίτσας μού έδειξε απέναντι το ναό.
-Τον βλέπεις αυτόν τον ναό;φώναξε.Είναι ο Ναός του Αγίου Αθανασίου και τον μισό τον κτίσανε οι Μουσουλμάνοι.Και 'σ'ό,τι άλλο χρειαστήκαμε,μάς βοήθησαν με μεγάλη προθυμία.
Οι κάτοικοι είναι βλάχοι,αγνοί και θερμοί άνθρωποι.Η πλούσια καρδιά τους ήταν μια πίεση για μένα,που έπρεπε ν'αποδεχθώ όλες τις περιποιήσεις τους και την αγάπη τους.Ήπιαμε το καφεδάκι μας,με θέα ένα υπέροχο τοπίο.Ο ναός ήταν κτισμένος έξω από την πόλη,'πάνω 'σ'ένα λόφο,και 'στη βάση του λόφου κυλούσε ο Αώος,που,όμως,'στο σημείο εκείνο ήταν ένα ρυάκι.
Προσπάθησαν να κτίσουν την εκκλησία τώρα όπως ήταν πριν γκρεμιστή,όπως τη θυμόντουσαν οι παλιότεροι.Τη 'γκρέμισαν το '67 δέκα νεαρά παιδιά που κανείς τους δεν είχε υπηρετήση ακόμη στρατιώτης.Για το γκρέμισμα της καμπάνας 'φρόντισε ειδικά κάποιος δεκαεπτάχρονος που έφερε προς τούτο και μια μεγάλη σκάλα.Εργάστηκε ο νεαρός με ζήλο,και το καμπαναριό εξαφανίστηκε.Μετά από 'λίγο καιρό το παιδί αυτό,περνώντας τον Αώο 'στη βάση του λόφου όπου ήτανε η εκκλησία,'πνίγηκε.Ο Αώος 'στο σημείο αυτό είναι ένα ρυάκι που δεν 'ξεπερνάει το ένα μέτρο βάθος.
Ανεξήγητο γεγονός και εύλογο το ερώτημα:Πώς κατάφερε το παιδί και 'πνίγηκε σε τόσο 'λίγο νερό:Γι'αυτό το γεγονός ήρθε ειδικός ανακριτής από τα Τίρανα,αλλά το παιδί όμως είχε πνιγή κάτω από φυσιολογικά δεδομένα και δεν υπήρχε τίποτα το ύποπτο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ δεύτερος που ακολούθησε τον 17χρονο νεαρό,ήταν ο αρχηγός της παρέας.Ήταν και μέλος του κόμματος,αλλά για κάποια ενέργειά του συκοφαντήθηκε και τουφεκίστηκε έξω από την πόλη.
Τον τρίτο,τον πλάκωσε το τρακτέρ και ο θάνατος ήταν ακαριαίος.Άλλος έπεσε από μια σκεπή.Και ο πέμπτος 'τελείωσε άδοξα το βίο του,όταν εκπυρσοκρότησε αδικαιολόγητα κάποιο όπλο 'στα χέρια του φίλου του.
Μέσα σε δύο χρόνια,ούτε ένας απ'αυτούς τους 10 νεαρούς που 'γκρέμισαν την εκκλησία δε 'ζούσε.
-Έτσι δεν είναι;'ρώτησε ο αφηγητής τους άλλους τέσσερεις που παρακολουθούσαν την ιστορία.Ζη κανένας απ'αυτούς;
-Όχι,όχι,όχι,φώναξαν αυτοί με ένταση.Ούτε ένας απ'αυτούς δε ζη,όπως τα λες,έτσι είναι.
-Χαίρομαι που 'βρίσκω τόσο θερμούς Ορθοδόξους και καλούς ανθρώπους εδώ πέρα,είπα εγώ.Διότι για να κτιστή αυτός ο μεγάλος ναός 'πάνω 'σ'αυτό το λόφο,που δεν ανεβαίνει αυτοκίνητο,θα πρέπει να έχετε μεγάλη πίστη.
-Και Έλληνες,έκανε ο αφηγητής.
-Ορίστε;'ρώτησα.
-Είπες,εξήγησε ο αφηγητής,ότι είμαστε Ορθόδοξοι και καλοί άνθρωποι.Είμαστε και Έλληνες βλάχοι.
-Να 'ρωτήσω κάτι;έκανα.Δεν αμφιβάλλω για την ελληνικότητά σας,αλλά από πού κατάγεστε ακριβώς;Πώς αποδεικνύεται η ελληνικότητά σας;
-Ναι,απάντησε κάποιος,εγώ 'πήγα στην Κόνιτσα και 'βρήκα τα 'ξαδέλφια μου εκεί κι' όλο μου το σόι.'Στην Κόνιτσα οι βλάχοι δεν είναι Έλληνες;
-Φυσικά και είναι,απάντησα.
-Ε τότε,κατέληξε ο συνομιλητής μου,αφού τα 'ξαδέλφια μας είναι Έλληνες,εμείς τι είμαστε;Δεν είμαστε Έλληνες;
Ήταν τόσο ατράνταχτο το επιχείρημα και ξεκάθαρος ο συνειρμός του,που τον θαύμασα τον βλάχο.
-Προ ενός έτους,συνέχισε ο αφηγητής,ήρθε μια επιτροπή από τη Ρουμανία'ένας Δεσπότης,δυό παπάδες και δυό καθηγητές Πανεπιστημίου.Ήθελαν να μας εγγράψουν,λέει,'στο Ρουμανικό Πατριαρχείο,διότι είμαστε Ρουμάνοι.
'Σταμάτησε και 'κούνησε το κεφάλι του με το θράσος των Ρουμάνων.
-Και τι έγινε;'ρώτησα εγώ με ενδιαφέρον.
-Τι να γίνη;έκανε αυτός.Όπως λέτε και 'σείς οι παπάδες,αλλού ο παπάς κι' αλλού τα ράσα του.Όπου φύγη,φύγη.Εμείς είμαστε Έλληνες,τους απαντάμε.Δεν έχουμε καμμιά δουλειά μαζί σας.Και να μην ξαναπατήσετε ποτέ εδώ.
'Κούνησε και πάλι το κεφάλι του.
-Τι να 'πής,πάτερ μου,είπε.Τι δουλειά έχουν αυτοί κι' ανακατεύονται 'στα 'δικά μας;
[Η Βεργίνα και τ'αλβανικά,Μοναχού Μιχαήλ,Αρμός,σελίδες 142-145]