Επέλεξα για τίτλο τα 4 γνώριμα στο Έθνος των Ελλήνων χαρακτηριστικά επειδή επιθυμώ να επισημάνω τη διαχρονική σημασία της κοινωνικής ψυχολογίας ηγετών και αγωνιστών στους χρόνους της Επανάστασης του 1821. Καθώς πλησιάζει η 25η Μαρτίου 2010 και οι απανταχού της γης Έλληνες (εξαιρουμένων, για πρώτη φορά όπως μας πληροφόρησε ξαφνικά η Κυβέρνηση, των Πρεσβειών και Προξενικών μας Αρχών) οι απλοί πολίτες – σε ΕΜΦΑΝΗ αντίθεση με το επίσημο Κράτος της Κυβέρνησης του κ Γιώργου Ανδρέα Παπανδρέου - θα αποτίσουμε τον πρέποντα φόρο τιμής σε γνωστούς και άγνωστους αγωνιστές της Επανάστασης.Το μάθημα της ιστορίας ήταν και παραμένει σαφές: οι Έλληνες κάθε φορά που παραμερίσαμε τις εθνικές μας αδυναμίες του διχασμού και της διχόνοιας μεγαλουργήσαμε δείχνοντας πρωτόγνωρες για το ανθρώπινο γένος εκφάνσεις ανδρείας και αυτοθυσίας!
Η έκφραση, όμως, «οι λαοί που ξεχνούν την ιστορία τους είναι καταδικασμένοι να την ξαναζήσουν…» ενώ δεν ειπώθηκε με στόχο τους Έλληνες έχει για εμάς ανεξίτηλα διαχρονικά νοήματα και σημασίες. Από το 1821 μέχρι και σήμερα κάθε φορά που επιτρέψαμε στους εαυτούς μας την πολυτέλεια να λησμονήσουμε τα διδάγματα της εθνικής μας ιστορίας δυστυχώς ξαναζήσαμε οδυνηρά τα αιώνια πάθη και μίση και τα πληρώσαμε με βαρύ φόρο αίματος και αλληλοσπαραγμών.
Το σημείωσε με πικρό λυρισμό ο εθνικός μας ποιητής:
«η διχόνοια που βαστάει ένα σκήπτρο η δολερή
καθενός χαμογελάει πάρτο λέγοντας και σύ
Κειό το σκήπτρο που σας δείχνει έχει αλήθεια ωραία θωριά
Μην το πιάστε γιατί ρίχνει εισέ δάκρυα θλιβερά…»
Ποιος άλλος λαός στον πλανήτη έχει να επιδείξει συμπυκνωμένη μέσα σε τόσο μικρά χρονικά περιθώρια τέτοιες εκφάνσεις ηρωισμού, ανδρείας και αυτοθυσίας όση οι Έλληνες με Αρκάδι, Κάσο, Ζάλλογγο, Αραπίτσα, Χίο, Ψαρά και άλλα τόσα; Ποιό άλλο εθνικο-απελευθερωτικό κίνημα είδε τους πρωταγωνιστές του να πέφτουν στα πεδία της μάχης μαζί με τους αφανείς αγωνιστές τους χωρίς να περιμένουν να «εισπράξουν» την επιβράβευση του αγώνα τους μετά τη δικαίωσή του και την επικράτηση της Επανάστασης;
Από τις πρώτες μέρες του ξεσηκωμού φάνηκε ότι ο δρόμος για τη λευτεριά θα ήταν βαμένος με αίμα, πόνο και δάκρυα. Από τη σφαγή του «Ιερού Λόχου» στη Μολδοβλαχία μέχρι την προδοσία του Υψηλάντη, από τη θυσία του Γεωργάκη Ολύμπιου στον πνιγμό του Καρπενησιώτη στον Προύθο, από τον ανασκωλοπισμό του Θανάση Διάκου, στη σφαγή του επισκόπου Σαλώνων Ησαϊα! Στη Νάουσα ο Ζώτος βάζει μπουρλότο στο μπαρούτι και γίνεται κομμάτια, ο Μάρκος Μπότσαρης πέφτει στο κεφαλόβρυσο του Καρπενησίου, ο Παπαφλέσας θανατώνεται στο Μανιάκι, ο Οδυσσέας Ανδρούτσος αφήνει την τελευταία του πνοή στον ιερό λόφο της Ακρόπολης όπου πέφτει και ο Γιώργος Καραϊσκάκης.
Παραδείγματα σαν τα παραπάνω είναι μικρά μόνο δείγματα ανδρείας και αυτοθυσίας που μας καλούν, (τις δύσκολες μέρες που περνάμε παρακολουθώντας γαργαλιστικές λεπτομέρειες κλεφτών του εθνικού μας πλούτου, επίορκων πολιτικών, δημοσίων λειτουργών, ιερέων, δικαστικών και άλλων ανδρών «επιφανών» καθηλωμένοι μπροστά στις οθόνες της εθνικής μας τηλετύφλωσης αποχαύνωσης, και αποβλάκωσης) να σκύψουμε ευλαβικά πάνω στα ιστορικά κείμενα και χωρίς φόβο και πάθος να αναπλάσουμε τα διδακτικά παραδείγματα εκείνων των ανδρών και γυναικών.
Και τούτο επειδή πιστεύω ότι μόνο εάν ψηλαφίσουμε ως σύγχρονοι άπιστοι Θωμάδες «τους τύπους των ήλων» επί του σώματος της μητέρας μας Ελλάδας θα μπορέσουμε να θυμηθούμε και να μάθουμε για να μην…ξαναπάθουμε!
Σύμφωνα με μια αξιοπρόσεκτη προσέγγιση ο αγώνας του 1821 μπορεί να διαρεθεί σε τρείς σημαντικές περιόδους –
Στην πρώτη περίοδο (1821 – 1825) κυριάρχησε ο ενθουσιασμός, απερίγραπτου μεγαλείου πράξεις ανδρείας και αυτοθυσίας, βοήθεια από φιλέλληνες της Δύσης και Ανατολής και κόντεψε να χαθούν τα πάντα όταν ενεπλάκησαν σε εμφύλιο σπαραγμό Ρουμελιώτες και Μωραίτες!
Στη δεύτερη περίοδο (1825 – 1827) η Επανάσταση έφτασε στα πρόθυρα της καθολικής κατάρρευσης όταν ο Αντιβασιλέας της Αιγύπτου Μεχμέτ Αλή ήρθε να ενισχύσει το Σουλτάνο με χερσαίες και ναυτικές δυνάμεις έχοντας επικεφαλής τον γαμπρό του στρατηγό Ιμπραήμ.
Στην Τρίτη περίοδο (1827 – 1829) με την επιλογή του Ιωάννη Καποδίστρια ως πρώτου Κυβερνήτη της Ελλάδας με επταετή θητεία γεννήθηκε το μικρό ελεύθερο ελληνικό Κράτος με σύνορα μέχρι τη Θεσσαλία και την Άρτα…
Σκύβοντας σήμερα ευλαβικά πάνω από τις ιστορικές μνήμες εκέινων των ανδρών και γυναικών, εκείνων των γεγονότων ας είμαστε βέβαιοι ότι θα βρούμε αμέτρητα δείγματα ΑΝΔΡΕΙΑΣ και ΑΥΤΟΘΥΣΙΑΣ όπως θα βρούμε και αρνητές της απώλειας της ζωής τους για κάποιο θαμπό, απόμακρο ιδεώδες που δεν είχε για αυτούς άγγιγμα χειροπιαστό, άγγιγμα σαρκικό.
Θα βρούμε ανεξίτηλα σημάδια, επίσης, διχασμού και διχόνοιας όπως και σημάδια πράξεων έμπνευσης και ομόνοιας προερχόμενα όχι μόνο από Ελληνες αλλά και από κάθε εθνότητας φιλλέληνες.
Και όλα αυτά γιατί τα παραπάνω 4 χαρακτηριστικά της ανδρείας, της αυτοθυσίας του διχασμού και της διχόνοιας είναι κοινά γνωρίσματα του ελληνισμού όπως και μέλη αναπόσπαστα από την συμβολική σάρκα του Εθνους ήταν και οι ηγέτες και αγωνιστές της Επανάστασης του 1821.
Σίγουρα πάντοτε μπορούμε, εκ των υστέρων ή κατόπιν εορτής, να επερωτήσουμε και άτομα και πράξεις και γεγονότα και φαινόμενα. Με την ίδια όμως σιγουριά μπορούμε να πούμε ότι φέτος στις 25 Μαρτίου 2010 υπαρχουν ΣΑΦΕΙΣ κίνδυνοι ΔΙΧΑΣΜΟΥ και ΔΙΧΟΝΟΙΑΣ όπως υπάρχουν, δυστυχώς, εμφανέστατοι και οι εξ Ανατολών κίνδυνοι και τα εκ Δυσμών είς βάρος μας «οικονομικά παιχνίδια» ακριβώς επειδή οι πολιτικοί μας τους έδωσαν αυτό το δικαίωμα που καλούμεθα να πληρώσουμε ΟΛΟΙ…
Κυττάζω γύρω μου και διαπιστώνω ότι και σήμερα στην εποχή του άκρατου ατομικισμού, της επιδερμικότητας των διαπροσωπικών μας σχέσεων και της έλειψης οραμάτων και αφοσίωσης σε ιδεώδη δεν έπαψαν να υπάρχουν ανάμεσά μας άνδρες γυναίκες και παιδιά που τρέχουν ΠΡΟΣ την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ την ίδια ώρα που ολάκεροι λαοί ενγκλωβισμένοι στην δήθεν ευδαιμονία της παραπαίουσας τώρα οικονομικής παγκοσμιοποίησης αποφεύγουν τις ευθύνες που συνεπάγεται η πραγμάτωση, η βίωση της Ελευθερίας...
Αυτή η διαπίστωση μας δίνει στις δύσκολες αυτές μέρες για άτομα, οικογένειες, για το Έθνος το δικαίωμα σκύβοντας ευλαβικά πάνω από τις άγιες μνήμες επώνυμων ηγετών και αφανών αγωνιστών που ελλοχεύουν στο κοινό ελληνικό μας υποσυνείδητο να σας προτρέψω:
Χαρείτε αδέλφια και αδελφές και μαζί εσείς τα παιδιά μας τη Μεγάλη διπλή του Ελληνικού Έθνους γιορτή της πίστης και της λευτεριάς...
Ζήτω η 25η Μαρτίου 1821
Ζήτω το Εθνος τών Ελληνων
Ρε συ preza που είσαι μέλος των ΡΑΔΙΟ ΑΡΒΥΛΑ:
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί όλοι οι ομοφυλόφιλοι ή ανίκανοι σεξουαλικά (Κανάκης) τα χουν με τους παπάδες;
Μπορείς να μου κάνεις μια κοινωνιολογική ανάλυση;
Όλοι όσοι το παστελώνουν, είναι εναντίον των παπάδων. Γιατί;
ΥΓ: Μ'αρέσει που ο δικός σου, είπε στη συνέντευξη στην Σταματέρη "σκέφτηκα κάποτε να παντρευτώ!".
Τι να παντρευτείς μωρή λελούδω Αντώνη;
Τον Αχμέτ ή άλλη κραγμένη;